ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

ΓΙΑ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ...ΤΩΝ ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΩΝ....

ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΧΩ ΒΑΡΕΘΕΙ....
Στίχοι: Δημοσθένης Κούρτοβικ & Wolf BirmanΜουσική: Θάνος ΜικρούτσικοςΠρώτη εκτέλεση: Μαρία ΔημητριάδηΆλλες ερμηνείες: Βασίλης Παπακωνσταντίνου


Τις κρύες γυναίκες που με χαϊδεύουν,τους ψευτοφίλους που με κολακεύουν,που απ' τους άλλους θεν παλικαριά κι οι ίδιοι όλο λερώνουν τα βρακιά,
σ' αυτήν την πόλη που στα δυο έχει σκιστεί,τους έχω βαρεθεί.


Και πέστε μου αξίζει μια πεντάρα,των γραφειοκρατών η φάρα,
στήνει με ζήλο περισσό,στο σβέρκο του λαού χορό,
στης ιστορίας τον χοντρό το κινητή,την έχω βαρεθεί.


Και τι θα χάναμε χωρίς αυτούς όλους,τους γερμανούς τους προφεσόρους,
που καλύτερα θα ξέρανε πολλά,αν δεν γεμίζαν ολοένα την κοιλιά,
υπαλληλίσκοι φοβητσιάρηδες, δούλοι παχιοί,τους έχω βαρεθεί.


Κι οι δάσκαλοι της νεολαίας γδαρτάδες,κόβουν στα μέτρα τους τους μαθητάδες,
κάθε σημαίας πλαισιώνουν τους ιστούς,με ιδεώδεις υποτακτικούς,
που είναι στο μυαλό νωθροί,μα υπακοή έχουν περισσή,τους έχω βαρεθεί.


Κι ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος,κέρδος ποτέ μα από παθήματα χορτάτος,
που συνηθίζει στην κάθε βρωμιά,αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβάκι
επαναστάσεις στ' όνειρά του αναζητεί,τον έχω βαρεθεί.


Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,με τους σοφούς του κράτους τα 'χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,τους έχω βαρεθεί.
Σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,τους έχω σιχαθεί.
Υ.Γ. η εικόνα προέρχεται από το dentnews.net

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

Για τον Αλέξη, για τους αγανακτισμένους...


Τι να γράψει κανείς τώρα…
Πέρασαν 23 χρόνια, ήμουν 16χρονος μαθητής και τώρα κοντεύω τα 40… Παρόλα αυτά τίποτα δεν άλλαξε τελικά σ’αυτή τη χώρα. Και τότε 15χρονος μαθητής (Καλτεζάς) έπεφτε νεκρός απ’το χέρι του αστυνομικού Μελίστα (να μην ξεχνάμε τα ονόματα) ο οποίος σε 2ο βαθμό αθωώθηκε λόγω «βρασμού ψυχής». Τότε και το γεγονός αυτό είχε συντελέσει σε μια στροφή μου ιδεολογική μακριά από τα κόμματα και τις δομές εξουσίας.
Τώρα βολεμένος σαραντάρης κι εγώ δεν βρίσκω λόγια. Τότε μπορεί ο Μιχάλης να’ταν συμμαθητής μου. Σήμερα ο Αλέξης μπορεί να’ταν γιός μου. Και πιστέψτε με δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο στη ζωή ενός πατέρα να χάσει το γιό του, πολύ δε περισσότερο να τον δολοφονήσουν…
Το πρωινό της δευτέρας βρήκε τα σχολειά σε ζωηρή κινητοποίηση. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο και πραγματικά ενθαρρυντικό νέα παιδιά να διαμαρτύρονται τόσο δυνατά και τόσο μαζικά, αλλά και γονείς να χειροκροτούν στο πέρασμά τους. Σα να γινόταν μια παρέλαση για τον Αλέξη…
Το πράγμα όμως το απόγευμα ξέφυγε. Φοβερά επεισόδια, φωτιές, κάψιμο κτιρίων, πλιάτσικο καταστημάτων, παράλυση της ζωής, ακόμη και το καρουσέλ του συντάγματος δεν γλύτωσε.
Έχοντας περάσει από το χώρο της «οργής» δεν βιάζομαι να κατακρίνω ασυλλόγιστα όσους εξεγείρονται σήμερα. Μπορεί να πουν χίλια δυό σενάρια οι πολιτικάντηδες, οι μεγαλύτεροί μου και οι κομματικοποιημένοι. Τα σενάρια συνομωσίας άλλωστε πάντα ήταν το αγαπημένο των Ελλήνων. Μέχρι και ότι ο ειδικός φρουρός ήταν βαλτός για να πέσει ο Καραμανλής άκουσα ή για να μην ασχολείται ο κόσμος με τα σκάνδαλα (διαλέγετε το σενάριο της αρεσκείας σας).
Δεν είναι έτσι όμως. Αναλογιστείτε ότι εμείς όλοι οι βολεμένοι στους καναπέδες των σπιτιών μας έχουμε ευθύνη. Ποια η ελπίδα για αυτούς τους νέους της οργής; Μήπως ελπίδα είναι το να δεχτούμε την πρόταση Μίχαλου για περικοπή της πενθήμερης εβδομάδας και μοίρασμα της φτώχιας σε περισσότερους;
Μήπως δεν φταίμε κι εμείς για τη γενιά των 700 ευρώ; Δεν φταίμε για τους επιχειρηματίες που «πτωχεύουν» τις επιχειρήσεις τους και δεν δίνουν αποζημιώσεις σε ανθρώπους που δούλευαν για 30 και πλέον χρόνια προσδοκώντας σε μια σύνταξη που θα αργήσει πολύ να έρθει;
Μήπως δεν φταίμε κι εμείς που βλέπουμε απαθείς τις τράπεζες να πλουτίζουν ολοένα και περισσότερο και μετά να τις ενισχύουμε κι από πάνω με χρήμα ζεστό το οποίο όμως δεν υπάρχει για να δωθεί στους χαμηλοσυνταξιούχους ή τους ανέργους;
Το’χα ξαναγράψει παλιότερα. Δεν καταλαβαίνουν όλοι αυτοί των δομών εξουσίας (και εμείς οι βολεμένοι) ότι κάποια στιγμή ο πεινασμένος, ο εξαθλιωμένος, ο οργισμένος το μόνο που έχει να χάσει είναι οι αλυσίδες του, και ότι δεν τον ενδιαφέρει ποιανού είναι το σπίτι ή το μαγαζί ή το αυτοκίνητο που καίγεται;;;
Μήπως έχει κανείς σκεφτεί γιατί ένας νέος επιλέγει το «περιθώριο» και τη σύγκρουση; Μήπως εμείς όλοι τον έχουμε απομακρύνει, μήπως τον έχουμε απογοητεύσει με τις επιλογές μας και με τον κόσμο που του παρουσιάζουμε να ζήσει;
Πριν λοιπόν αρχίσετε να βρίζετε τους «αλήτες», τους «αναρχικούς», τα «μιάσματα» αυτής της κοινωνίας αναλογιστείτε το μερίδιο της ευθύνης σας… Ίσως τότε η κριτική σας να είναι διαφορετική και τα σενάρια συνομωσίας θα είναι δύσκολο να βρουν πρόσφορο έδαφος….
Και κάτι τελευταίο: Μην θεωρείτε ότι επειδή σήμερα έχετε έναν καναπέ να ξαπλώνετε και να βλέπετε τα «γεγονότα» θα τον έχετε και αύριο…..

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ Νο 2...


Θα'ταν παράξενο να μην γράψω κάτι για την επιστροφή του ανθρώπου που λάτρεψα ως ποδοσφαιριστή και αργότερα ως προπονητή των τίτλων και της υπερομάδας, στην ΑΕΚ για δεύτερη φορά μετά από κείνο το "βρώμικο" '96.

Ο Dusan Bajevic δεν χρειάζεται συστάσεις στην Ελλάδα. έχει δουλέψει στους 4 από τους 5 μεγάλους και αν μη τι άλλο ξέρει να χτίζει ομάδες που τυγχάνουν καθολικής αποδοχής.

Από την άλλη η προσωπολατρεία και η ανάγκη για σωτήρες είναι ένα μεγάλο δίκοπο μαχαίρι. Με δεδομένη δε την αρνητική στάση μερίδας οπαδών που αυτή τη φορά θέλω να πιστεύω ότι δεν θα ξανακάνουν τα ίδια με την αισχρή περίοδο του 2003-04, έχω μια απορία για το τί περιμένει αυτός ο άνθρωπος από την ΑΕΚ τώρα.

Και η επόμενη απορία μου είναι τί θα γίνουμε τελικά χωρίς τον Bajevic;

Δηλαδή τελικά είμαστε τόσο μικρή ομάδα που χωρίς τον Bajevic δεν θα ξαναδούμε ποτέ έναν τίτλο; Και όταν αυτός ο άνθρωπος διακόψει την προπονητική εμείς θα αναζητούμε τελικά τον κλώνο του;

Επαναλαμβάνω πως είμαι θαυμαστής του και δεν ήμουν ποτέ μέσα στους υβριστές του. Μπορεί να πικράθηκα τότε όπως όλοι, όμως ούτε 5χίλιαρα κουνούσα, ούτε πολύ χειρότερα βατράχια... Και φυσικά χάρηκα για την επιστροφή.

Ομως μετά τον Ντούσκο τί΄;;;
Πάντως για την ώρα ένα και μόνο χρειάζεται! Μοναχά Ε-ΝΩ-ΣΗ!!!

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008

35 χρονια μετά...


Κι όμως, 35 χρόνια μετά και το Πολυτεχνείο είναι ζωντανό!
Μέσα μας, μέσα στα μάτια των παιδιών που απ’την αγκαλιά της μαμας ή του μπαμπά κοιτάζουν περίεργα αυτό το μεγάλο κεφάλι στο προαύλιο του «Μετσοβείου». Μ’ένα κόκκινο τριαντάφυλλο όλες οι γενιές σπεύδουν στην Πατησίων και Στουρνάρη. Τι είναι αυτό που 35 χρόνια μετά τους οδηγεί αυθόρμητα ακόμη εκεί;;;
Όσο κι αν η τηλεοπτική μας δημοκρατία προσπαθεί να ξεχαστεί αυτό το κορυφαίο γεγονός της νεώτερης ιστορίας μας, αυτό της βγάζει επιδεικτικά τη γλώσσα και ανθίσταται σθεναρά.
Ίσως γιατί η νεολαία δεν δέχεται εύκολα τη «μουσιακού χαρακτήρα τιμή». Ίσως γιατί όσο κι αν από κάποιους λίγους το Πολυτεχνείο εξαργυρώθηκε, υπάρχουν πάντα οι σεμνοί, απλοί άνθρωποι που το κρατάνε μέσα τους άσβεστο. Δεν είναι δα και λίγο μέσα σε μια Χούντα που λίγοι αντιστέκονται και ίσως λίγο περισσότεροι δυσανασχετούν « από μέσα τους», ένα τόσο απρόβλεπτο για τη δικτατορία γεγονός.
Ένα γεγονός που φέρνει την αρχή του τέλους. Γιατί εκτός από την ανατροπή Παπαδόπουλου από τον Ιωαννίδη, το Πολυτεχνείο γίνεται ο καταλύτης των εξελίξεων για την επιστροφή στη Δημοκρατία, αυτή που τόσο κουτσουρεμένη υπάρχει μα και τόσο πολύτιμη είναι!
Ένα γεγονός λοιπόν που ξεκίνησε από τον αντιεξουσιαστικό χώρο και που γρήγορα μάζεψε όλη την αφρόκρεμα της δυναμικής νεολαίας και όχι μόνο.
(Δεν θέλω να σχολιάσω τις αρχικές αντιδράσεις των κομματικών νεολαιών, γιατί τελικά το αποτέλεσμα μετράει και το Πολυτεχνείο τελικά δεν ανήκει σε κανένα παρά μόνο σε όσους το δημιούργησαν και σε όσους εκείνα τα βράδια δεν κοιμήθηκαν…)
Όταν έπρεπε ο αντιεξουσιαστής αγκαλιάστηκε με τον κομμουνιστή, ο δημοκράτης δεξιός με τον κεντρώο και τον αριστερό. Ο στόχος έγινε κοινός. Η πτώση του εφησυχασμού των «φιλήσυχων» πολιτών που είχαν «ησυχία, τάξη και ασφάλεια» με την «εθνοσωτήριο επανάστασιν»!
Κι όμως η χώρα της ελευθερίας του πνεύματος, της ελευθερίας της σκέψης, των αρχών της δημοκρατίας, του φωτός και του πολιτισμού, έμεινε επτά χρόνια υπό τη διοίκηση των συνταγματαρχών και των ταξιάρχων του «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια».
Ο ξένος παράγοντας έπαιξε το γνωστό ρόλο του, όμως και ο ντόπιος παράγοντας δεν πήγε πίσω.
Μα και οι φιλήσυχοι πολίτες βολεύτηκαν σύντομα με τα κυρήγματα του θεωρητικού της «επανάστασης» του Γεωργαλά.
Μπορεί το Νοέμβρη του ’73 να ήμουν μόνο 4 ετών, όμως ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ , παρόλο που δεν θυμάμαι…
Γιατί όταν ξεχνάμε ακόμη και την τόσο πρόσφατη ιστορία μας είναι σίγουρο ότι θα την ξαναζήσουμε ίσως και σε χειρότερη μορφή, υπό άλλο ίσως μανδύα.
Από μένα ένα ευχαριστώ σ’όλους όσους δεν κοιμήθηκαν εκείνο το βράδι και σε όσους εξακολουθούν να κρατούν μέσα τους το πνεύμα του Πολυτεχνείου.
Νομίζω όμως ότι ένα ιδιαίτερο ευχαριστώ ανήκει σε κείνη τη φωνή που ένωσε όλους τους δημοκράτες το Δημήτρη Παπαχρήστο που φρόντισε να μην άλλοιώσει την εικόνα του και να μην εξαργυρώσει τις ιδέες του με θέσεις και οφίτσια.
Δεν σημαίνει ότι όσοι μπήκαν στην πολιτική ξεπουλήθηκαν – υπάρχουν άλλωστε λαμπρά παραδείγματα πολιτικών (ας αναφέρω μόνο τη μεγάλη Ελληνίδα Μελίνα) που κράτησαν τις αξίες τους και τις αρχές τους. Υπάρχουν όμως και αυτοί που με τις πράξεις τους και τα «κατορθώματά τους» συνέβαλαν στην απαξίωση της πολιτικής και στη λήθη…

Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2008

13 Οκτωβρίου, μια από τα ίδια;


Ναι σήμερα 13 Οκτωβρίου απεργούν οι οδοντίατροι...

Σπάνιο γεγονός δεν συμφωνείτε; Άλλωστε εκείνο που το κάνει σπανιότερο είμαστε εμείς οι ίδιοι. η συμμετοχή ειδικά των ελεύθερων επαγγελματιών είναι ζήτημα αν φτάνει το 10% όσο κι αν τα μέτρα αυτούς θα πλήξουν. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μια ομάδα οδοντιάτρων βρίσκεται λίγα χρόνια από τη σύνταξη, οπότε ισχύει ο γνωστός ωχαδελφισμός (έλα μωρέ τώρα εγώ απεργία,σε λίγο φεύγω). Ένας άλλος αριθμός είναι φτασμένοι συνάδελφοι που το μόνο που τους απασχολεί είναι να μη χάσουν τις καταθέσεις τους στις τράπεζες και να μην υποχωρήσει κι άλλο ο dow jones! Υπάρχει και ένα ποσοστό που καλύπτεται πίσω από τη φύση του επαγγέλματος και την απολιτίκ στάση ζωής.

Κι όμως όλοι αυτοί έχουν λόγους να απεργήσουν. Γιατί και τα ταμεία καταρρέουν και η ζωή μας γίνεται δυσκολότερη και γιατί μια μέρα μπορούν να την αφιερώσουν στο μέλλον τους.

Βέβαια με τη στάση των συνδικαλιστών (ειδικά της πλειοψηφίας), όπου ούτε λίγο ούτε πολύ ζητάμε συγνώμη από τον αγαπημένο μας υπουργό που απεργούμε, είναι δικαιολογημένη μια μίζερη αντιμετώπιση της απεργίας. Όμως τα ζόρικα για όλους είναι μπροστά! Και ο Έλληνας μπροστά στην τσέπη του ξεχνά ιδεολογίες και καπιταλισμούς και σοσιαλισμούς και τότε αρχίζει και τρέχει.

Για τους αγαπημένους μου συναδέλφους ελπίζω να μην ξυπνήσουν κάποια στιγμή και ο εφιάλτης είναι πραγματικότητα...

Εγώ πάντως απεργώ, αν και η αγωνιστική Ελληνική Οδοντιατρική Ομοσπονδία προτίμησε την απεργία να την κάνουμε από τα σπίτια μας, αφού δεν έχει προγραμματιστεί ούτε μια συγκέντρωση έστω και για τους τύπους...

Φιλιά σε όλους...

ΥΓ. Η εικόνα είναι κλεμμένη από το site: http://www.dentistryontheedge.wordpress.com/

Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2008

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ... ΓΥΜΝΟΣ


Το 1990 ήταν μια χρονιά ορόσημο στο διεθνές πολιτικό σκηνικό. Η κατάρρευση του ανατολικού συνασπισμού μετά και την πτώση του τείχους του Βερολίνου το Νοέμβριο του 1989,έδωσε μια ψευδή νότα αισιοδοξίας στον κόσμο ότι οι αρχές της δημοκρατίας θα επικρατούσαν.
Η διάψευση ήρθε πολύ σύντομα μιας και όταν στο παιχνίδι μένει ένας μόνο παίκτης τότε αυτός κάνει ότι θέλει.
Σύντομα λέξεις όπως «νέα τάξη» και «παγκοσμιοποίηση» έκαναν την εμφάνισή τους στην πολιτικοοικονομική ορολογία.
Το τι θα σήμαιναν οι όροι αυτοί δεν χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να το νιώσει καλά ο κόσμος στο πετσί του και κάποιες χώρες στο σώμα τους (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Αλβανία κλπ).
Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε το τι σήμαινε η παγκοσμιοποίηση για όλο τον κόσμο.
Η συσσώρευση του κεφαλαίου σε ολοένα και λιγότερες επιχειρήσεις, η δημιουργία καρτέλ (ολιγοπώλια) στις αγορές όλου του κόσμου, οι άμεσα εξαρτημένες οικονομίες όλων των χωρών του κόσμου από λίγες εταιρείες - ομίλους ήταν η άμεση συνέπεια και ακόμη η διαμόρφωση των τιμών ανάλογα με τα συμφέροντα των επιχειρήσεων, η αδυναμία κρατικής επέμβασης στο όνομα του ελεύθερου ανταγωνισμού.
Ο ελεύθερος ανταγωνισμός πάντα είχε ως σύνθημα τη μείωση των τιμών, η οποία όμως ποτέ δεν συνέβαινε, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων όπου οι εταιρείες είτε έριχναν την ποιότητα είτε επιθυμούσαν την προώθηση προϊόντος που κατόπιν θα έφερνε έμμεσα κέρδη (αυτοκίνητο).
Βέβαια και σε αυτή την περίπτωση σημαντικό ρόλο έπαιξαν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα με τις 72 άτοκες δόσεις που σιγά-σιγά είχε ως αποτέλεσμα την υπερχρέωση των νοικοκυριών που έπεσαν στην παγίδα της διαφήμισης.
Η ελεύθερη οικονομία όμως δεν κατάφερε να προσφέρει ασφάλεια στον κόσμο.
Τεράστιες σε μέγεθος εταιρείες άρχισαν να καταρρέουν λόγω της άκρατης επιθυμίας για γρήγορο πλουτισμό των μεγαλοστελεχών τους μέσα από τη δημιουργία προϊόντων σύνθετων που ούτε οι ίδιοι δεν καταλάβαιναν καλά καλά.
Επενδύσεις σε δάνεια που δόθηκαν αφειδώς σε άτομα χωρίς εξασφαλίσεις μέσα στην τρέλα των τραπεζιτών για εμφάνιση κύκλου εργασιών.
Και τώρα; Έρχεται το κράτος να «σώσει» τις επιχειρήσεις! Επιστροφή στη λογική των κρατικοποιήσεων που οι «φιλελεύθεροι» ούτε να ακούσουν δεν ήθελαν! Δηλαδή αυτό που κατηγορούσαν τώρα το επικροτούν. Βρε μήπως έγιναν σοσιαλιστές οι Αμερικανοί και δεν το ξέρουν; Να θυμίσω ότι εδώ στην Ελλάδα εμείς ιδιωτικοποιήσαμε όλο τον δημόσιο τομέα σχεδόν, επιχειρήσεις, που κάποιες από αυτές ήταν και κερδοφόρες (ΟΤΕ, ΔΕΗ) αλλά μέσω μιας συστηματικής απαξίωσης δόθηκαν σε επιχειρηματικούς ομίλους για να εξυγιανθούν.
Κρατικοποίηση βέβαια σημαίνει ότι οι φορολογούμενοι θα δώσουν τα χρήματα για να σωθούν εταιρείες που δεν πήγαν καλά λόγω κακών δικών τους χειρισμών.
Τι παράδειγμα δίνει αυτή η πρακτική; Επιτρέπει σε μεγάλους επιχειρηματίες να βυθίσουν τις εταιρείες τους, να τις φορτώσουν στο κράτος και κάποια στιγμή πλήρως απαξιωμένες να τις ξαναγοράσουν σε εξευτελιστικές τιμές. Το’ χουμε δει το έργο αρκετές φορές στο καπιταλιστικό σύστημα αυτό.
Μετά τις μεγάλες κομπίνες με τα χρηματιστήρια, ακολουθούν ανάλογες με τα ομόλογα και προφανή στόχο τις αποταμιεύσεις του κόσμου που πάντα ευκολόπιστος στον εύκολο πλουτισμό τσιμπάει το τυράκι που του πασάρει η Χ τράπεζα.
Εκείνο που όμως τελικά αναρωτιέμαι είναι ένα:
ΕΑΝ Ο ΑΠΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΞΑΘΛΙΩΘΕΙ, ΟΙ ΛΙΓΟΙ ΚΑΙ ΙΣΧΥΡΟΙ, ΔΕΝ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ;
Ούτως ή άλλως αυτή τη στιγμή ο βασιλιάς (καπιταλισμός) είναι γυμνός….

Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2008

13 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ - ΑΠΕΡΓΙΑ ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΩΝ


ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΕΡΓΗΣΟΥΝ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΟΙ ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΟΙ ΣΤΙΣ 13 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ;;;

Το καλοκαίρι του 2008 ο υπουργός (εμπορευματοποίησης) της Υγείας κ. Αβραμόπουλος αποφάσισε 1η Αυγούστου, να προωθήσει προεδρικό διάταγμα προς το συμβούλιο της επικρατείας που ούτε λίγο ούτε πολύ δίνει τη δυνατότητα σε οποιονδήποτε έμπορο, επιχειρηματία, κλπ να ανοίξει οδοντιατρική εταιρεία χωρίς ο οδοντίατρος να έχει τον έλεγχο της εταιρείας.
Ακούστε τι σημαίνει αυτό. Όσοι ξέρετε από Αγγλία γνωρίζετε καλύτερα.
Ο επιχειρηματίας βάζει το κεφάλαιο και ορίζει υπεύθυνο έναν οδοντίατρο. Από κει και πέρα με κανόνες αγοράς (περιορισμός εξόδων, μεγιστοποίηση παραγωγής και εσόδων) επιδιώκει την κερδοφορία.
Αυτό μπορεί να γίνει με δύο τρόπους. Ρίχνω το κόστος σημαίνει χρησιμοποιώ υλικά φτηνά, αμφιβόλου προέλευσης και εκμεταλλεύομαι το προσωπικό με μισθούς πείνας, όπως πχ στα super markets. Μετά την ελεύθερη εγκατάσταση εργαζομένων μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών μπορεί άνετα ο επιχειρηματίας να προσλάβει Ρουμάνους, Βουλγάρους και Πολωνούς οδοντιάτρους τους οποίους αμείβει πενιχρά για να ρίξει το κόστος λειτουργίας (δεν υπονοώ ότι είναι κατώτεροι οι συνάδελφοι από αυτές τις χώρες, για να μην παρεξηγηθώ). Θέμα κόστους εξετάζω.
Ταυτόχρονα προσπαθεί να χτυπήσει τις τιμές μιας και οι κατώτατες αμοιβές δεν ισχύουν πλέον. Ο μέσος οδοντίατρος θα αντέξει όσο και τα μπακάλικα από τον πόλεμο των super markets.
Η προοπτική είναι προφανής. Όταν τα μικρά και μεσαία οδοντιατρεία κλείσουν ή οι οδοντίατροι πάνε υπάλληλοι στις εταιρείες, τότε οι τιμές διαμορφώνονται ελεύθερα από τους επιχειρηματίες (βλέπε καρτέλ της αγοράς).
Εδώ όμως πρέπει να καταλάβουμε ότι η δημόσια υγεία δεν μπορεί να είναι επιχειρηματικό παιχνίδι. Δεν μπορεί το super market X να προσφέρει οδοντιατρικές υπηρεσίες στον 3ο όροφο, βάζοντας και το τυράκι της φτηνής λεύκανσης για παράδειγμα…
Δεν μπορεί η κάθε εταιρεία αραβικών ή άλλων συμφερόντων να αγοράζει το ένα πίσω από το άλλο τα νοσοκομεία, και τα διαγνωστικά κέντρα και όλοι να κάνουν τον Κινέζο και να σφυρίζουν αδιάφορα.
Στην Ισπανία οι σύλλογοι πέτυχαν να υπάρχει κυρίαρχος μέτοχος οδοντίατρος με ποσοστό 75% και οι Γερμανοί βρίσκονται πολύ κοντά στο να επιτύχουν το 65%. Έτσι τουλάχιστον ο επιχειρηματίας δεν κάνει κουμάντο.
Βέβαια υπάρχουν και πολλοί συνάδελφοι ιδίως νέοι που θα δεχθούν να παίξουν το ρόλο του «αχυράνθρωπου» αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα προς συζήτηση.
Επίσης τελευταία ο κ. Υπουργός Οικονομίας και Δυστυχίας κ. Αλογοσκούφης επέβαλλε κεφαλικό φόρο 1600 ευρώ (με την προκαταβολή φόρου) σε όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες. Μέτρο που θίγει σχεδόν αποκλειστικά τους νέους συναδέλφους των μικρών τζίρων.
Ένα παράδειγμα θα μας πει το γιατί.
Έστω ζευγάρι οδοντιάτρων περίπου 32-35 ετών που συστεγάζονται και δηλώνουν κέρδη καθαρά 27000 ευρώ, δηλαδή τζίρο 55000 περίπου (δεν είναι άσχημα για νέους συναδέλφους). Αυτοί οι συνάδελφοι είχαν καθαρό από 13500 ο καθένας. Αν αφαιρεθούν οι εισφορές στο ΤΣΑΥ που εκπίπτουν, τότε τα καθαρά τους κέρδη του καθενός είναι 11000 περίπου, που σημαίνει μέχρι φέτος φόρος 75 ευρώ έκαστος…
Με τα νέα μέτρα ο καθένας τους καλείται να πληρώσει 1675 ευρώ και οι δύο μαζί 3350 ευρώ!!! Αν αυτό δεν σας πείθει, ας μιλήσουμε για νέο οδοντίατρο 3-4 ετών δουλειάς που δήλωσε ακαθάριστα 25000 δηλαδή καθαρά 12500, μείον το ΤΣΑΥ καθαρά περίπου 10000. Αυτός πέρσι δεν πλήρωσε τίποτα, φέτος θα πληρώσει 1600!!
Οι μεγάλοι δεν προβληματίζονται με τα 1600 ευρώ ετησίως. Εκείνοι που πλήττονται είναι οι μικροί. Ας το καταλάβουν αυτό οι κύριοι της σεμνότητας και ταπεινότητας.
Αυτούς πάνε να εξαθλιώσουν με αυτό το γελοίο έως φασιστικό μέτρο…
Σε τελική ανάλυση αν δεν μπορείς να ελέγξεις με τους μηχανισμούς σου την φοροδιαφυγή –που υπάρχει- δεν μπορείς να βάζεις τους πάντες στο ίδιο καζάνι.
Τέλος πάντων αν θέλουν να λυθεί και ένα βασικό κομμάτι της φοροδιαφυγής ας δώσουν σωστές αμοιβές στα τιμολόγια των ταμείων (βασική προεκλογική εξαγγελία της ΝΔ) και τότε θα έχουν και αποδείξεις και όλο το εισόδημα δηλωμένο, μιας και τα ταμεία θέλουν απόδειξη. Εκτός αν θεωρούν ακόμη 5 χρόνια μετά και 16 από την τελευταία ανακοστολόγηση ότι τα 6 ευρώ για εξαγωγή ή σφράγισμα ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Θα θυμίσω ότι οι γιατροί παίρνουν 20 ευρώ επίσκεψη και ο οδοντίατρος 0 ευρώ!

Κι ας έρθω στο ΤΣΑΥ, το ταμείο των υγειονομικών. Όσοι λοιπόν ασφαλίστηκαν μετά το 1993 θα λάβουν μετά από 35 χρόνια, το αστρονομικό ποσό των 440 ευρώ με σημερινές τιμές (τετρακόσια σαράντα)!!! Αν αυτό δεν λέγεται εξαθλίωση τότε τι λέγεται;; Η προτροπή είναι οι ιδιωτική ασφάλιση, η οποία όμως εσχάτως βαδίζει στην κατάρρευση κι αυτή, μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα δηλαδή…
Και επίσης θέλω να σημειώσω και κάτι για όσους ισχυρίζονται ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες (δεν μιλώ για τους μεγάλο-κάτι) βγάζουν πολλά. Έχετε αναρωτηθεί φίλοι μου πόσες μέρες το χρόνο κάνει χρήση αναρρωτικής άδειας ένας ελεύθερος επαγγελματίας; Πόσες φορές δεν πάει στη δουλειά του λόγω πονοκεφάλου, ισχιαλγίας, οσφυαλγίας, και άλλων συχνών στο δημόσιο παθήσεων;;
Πόσες ώρες δουλεύει καθημερινά ένας ελεύθερος επαγγελματίας και πόσες φορές έχει άδεια ενός μήνα;
Πόσες φορές έχει γονική άδεια, πόσους μήνες έχει άδεια εγκυμοσύνης, λοχείας κλπ;
Φίλη μου γναθοχειρουργός δούλευε με την κοιλιά στο στόμα και ακόμη και τις μέρες της γέννησης του παιδιού της την έψαχναν διάφοροι….
Ποια αμοιβή παίρνει ο ελεύθερος επαγγελματίας όταν μπει στο νοσοκομείο και απουσιάσει από την εργασία του;;
Τι ποσό δικαιούται ως επίδομα τοκετού; Τι δώρο αδείας, Χριστουγέννων ή Πάσχα λαμβάνει;; (εξαιρώ κομμωτήρια και ταξί)
Όλα αυτά τα γράφω γιατί πλέον πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν μπορεί όλοι να πληρώνουν για λίγους!
Ας γίνει λοιπόν μια αρχή, από τη Δευτέρα 13 Οκτωβρίου από όλους τους Οδοντιάτρους δίνοντας και στον κόσμο που νομίζει ότι αυτόματα οδοντίατρος σημαίνει πολύ χρήμα, ποια είναι η κατάσταση.
Και θα πρότεινα ακόμη και οι φοιτητές των σχολών να συμπαρασταθούν με κάποιο τρόπο στην απεργία αυτή γιατί τους αφορά άμεσα. Δεν εννοώ το κλείσιμο των σχολών, αλλά κάποια εκδήλωση συμπαράστασης και ίσως και δικής τους ενημέρωσης…

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2008

ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΡΑ....


Για μια στιγμή ρε παιδιά, γιατί ούτε λίγο ούτε πολύ θα μας βγάλουν και μισογύνηδες οι "σεμνοί και ταπεινοί".


Την μια μέρα ο πρωθυπουργός μιλά για τις μεσαιωνικές αντιλήψεις περί ασυμβιβάστου υπουργού επικρατείας και συζύγου ΜΑΡΑΣ και σε 5 μέρες η ΜΑΡΑ διακόπτει τη δημοσιογραφία.


Κάποιο λάθος έγινε. Ή κάνουν ότι δεν άκουσαν. Το ερώτημα δεν είναι αν η σύζυγος του υπουργού ΘΕΟΔΩΡΟΥ μπορεί να ασκεί δημοσιογραφία. Το βασικό ερώτημα για την κ. Ζαχαρέα είναι αν μπορεί να συστήνει εταιρεία με ενδιαφέροντα στο χώρο της τηλεόρασης και του ίντερνετ, χώρους στους οποίους ασκεί εποπτεία ο σύζυγος υπουργός.


Επίσης μεγάλα ερωτηματικά υπάρχουν για την αποζημίωση των 360.000 ευρώ που έλαβε για την αποχώρηση από τον alpha tv. Και φυσικά να πάρει αποζημίωση η γυναίκα, αλλά αν δεν ήταν σύζυγος του υπουργού θα έπερνε τόσα όσα ένας γιατρός σε 15 χρόνια δουλειάς;;


Αλήθεια πώς εξηγείται η επίθεση του alpha στον υπουργό επικρατείας μετά την αποχώρηση της συζύγου του;


Όχι λοιπόν κύριοι, το θέμα δεν είναι γιατί η κα Μάρα σχολιάζει στο δελτίο του alter ή στον realfm του κ. Χατζηνικολάου. Το θέμα είναι κατά πόσο είναι προκλητικά τα σπίτια των 1000 τμ με γήπεδα ποδοσφαίρου και ιδιωτικές δεξαμενές νερού, πισίνες κλπ, από δύο σκληρά εργαζόμενους, κατά δήλωσή τους.


Κι αν η άσκηση του δημοσιογραφικού επαγγέλματος δικαιολογεί επενδύσεις σε ΜΜΕ και εταιρείες διάφορες.


Και η κα Κανέλλη είναι 35 χρόνια δημοσιογράφος και μάλιστα κορυφαία, δεν την είδαμε σε βίλλες, κότερα, εταιρείες, και αποζημιώσεις πολλών χιλιάδων ευρώ. (Βέβαια αυτή δεν είναι στην κυβέρνηση, και ακόμη και την αμοιβή από τον city 99,5fm δεν θα την παραλαμβάνει)


Ψιλοδιαφορές θα μου πείτε...

Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2008

ΚΥΡΙΕ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ!


Δυό φορές στη ζωή μου πέρασα στο όρος. Έτυχε και οι δύο φορές να είναι στην Ι.Μ. Βατοπεδίου!
Ήθελα καιρό να γράψω κάποιες εντυπώσεις από το όρος αλλά κάποιο προσωπικό θέμα με απέτρεπε.
Τώρα μετά Χριστόν προφήτης κι εγώ, μου δίνεται η ευκαιρία να σχολιάσω λίγα πράγματα.

Ο ηγούμενος της μονής Γέροντας Εφραίμ, κύπριος την καταγωγή, παρέλαβε το μοναστήρι με δύο γέροντες μοναχούς στα μέσα της δεκαετίας του ’80 και κατάφερε μέσα σε λίγα χρόνια να φτάσει τους 50-60 και σήμερα πλέον περί τους 100!
Άνθρωπος αναμφισβήτητα χαρισματικός, έχω παρακολουθήσει και ομιλίες του στην Αθήνα. Μετά τα πρώτα μεγάλα κοινοτικά πακέτα στα μοναστήρια στα τέλη του ’90 η μονή έγινε αγνώριστη πράγμα όχι αθέμιτο βέβαια. Πολυτελείς ξενώνες, ασανσέρ, μαρμάρινα μπάνια, λουξ σουίτες.
Επίσης όλο και πιο συχνά άκουγα διάφορα μάλλον αρνητικά σχόλια για τις δράσεις της μονής.
Από την περιφορά της τίμιας ζώνης από σπίτια πολιτικών με υψηλό τίμημα, μέχρι τις συχνές επισκέψεις κύκλων του Λονδίνου, πολιτικών κλπ. Βέβαια το 2ο από μόνο του δεν περιέχει κάτι κακό αν δεν συνοδευόταν κι από τη δημιουργία μιας υπερπολυτελούς μαρίνας στο λιμάνι του Βατοπεδίου για ελλιμενισμό των πολυτελών σκαφών και θαλαμηγών.

Συχνοί επισκέπτες οι κκ Κάρολος της Αγγλίας, τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος, Κ. Μητσοτάκης και η οικογένειά του (οι γυναίκες παρέμεναν σε γιωτ ανοικτά της μονής όπου πήγαινε με καραβάκι η τίμια ζώνη για προσκύνημα), και φυσικά ο πολύς κ. Ρουσόπουλος.
Πολιτικός διοικητής του Αγ. Όρους για ένα μεγάλο διάστημα ήταν ο κ. Σταύρος Ψυχάρης του Βήματος, πράγμα που μάλλον δικαιολογεί και την έκδοση του πολυτελούς λευκώματος «Οι Θησαυροί του Αγ. Όρους» από τον Δημοσιογραφικό οργανισμό Λαμπράκη.(ΔΟΛ)

Θα θυμήσω επίσης ένα πολύ "σεμνό και ταπεινό" ρεπορτάζ της κας Μάρας Ζαχαρέα (συζύγου του κ. Ρουσόπουλου) για τη μονή Βατοπεδίου στην εκπομπή της «42΄» στο Mega μεγάλη εβδομάδα του 2005 ή 2006 δεν θυμάμαι καλά.
Πέρισυ διάβασα στην «Ελευθεροτυπία» για την απόκτηση μετοχών της MIG, του κ. Ανδρέα Βγενόπουλου, από τη μονή, σε ποσοστό 15% περίπου.
Απλά θα θυμήσω ότι η MIG φαντάζει κολοσός επιχειρηματικά για την ελλάδα και λέγεται ότι διακινεί αραβικά (κατά προέκταση μουσουλμανικά) κεφάλαια.
Πέρισυ το «Πρώτο Θέμα» είχε κάνει λόγο για την ανταλλαγή της λίμνης Βιστωνίδας που κατείχε το μοναστήρι με αυτοκρατωρικά χαρτιά, με προνομιακά οικόπεδα στους νομούς Χαλκιδικής και Θεσσαλονίκης αν δεν κάνω λάθος. Επίσης είχε ακυρωθεί μετά από κινητοποίηση των κατοίκων παρόμοια μεταβίβαση στην Καβάλα.

Και φτάσαμε στο σήμερα με την αποκάλυψη των αγοραπωλησιών μεταξύ κράτους και Βατοπεδίου.
Επειδή πλέον δεν μπορώ να παρακολουθήσω το θέμα και επειδή επαναλαμβάνω ότι προσωπικά έχω βοηθηθεί από τις επισκέψεις μου εκεί, σταματώ εδώ αναφωνώντας:
ΚΥΡΙΕ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ!!!

ΟΙ ΚΛΕΦΤΕΣ...

Τελικά βρήκαμε τι φταίει για τα κακά χάλια της οικονομίας μας!
Οι κλεφταράδες ελεύθεροι επαγγελματίες που κατακλέβουν το κράτος και δεν πληρώνουν φόρους! Θα σημειώσω ότι κάθε δύο χρόνια αλλάζει το φορολογικό σύστημα στην Ελλάδα . Αν δεν κάνω λάθος η ίδια κυβέρνηση θεώρησε ότι πέρισυ έπρεπε να αυξηθεί το αφορολόγητο όριο για τους ελεύθερους επαγγελματίες κατά 1000€. (πέρισυ είχαμε εκλογές)
Φέτος θεωρεί ότι είναι κλέφτες και ότι δεν πρέπει να έχουν αφορολόγητο εκτός από τους τίμιους που εξ’ορισμού είναι όσοι έχουν τρία παιδιά. Τα άλλα παιδιά φαίνεται είναι κω…δα!!!
Δεν πάω να υπερασπιστώ κανένα και πολύ περισσότερο τον κλάδο μου, αν όμως κάποιος από σας με πείσει ότι το πρόβλημα λύθηκε με τον κεφαλικό φόρο (αλά οθωμανική αυτοκρατορία) των 1050+450=1500€ τότε πάω πάσο. Γιατί αν δεν κάνω λάθος στις Α.Ε. οι συντελεστές μειώνονται. Κι όποιος μου πει για το φορολογικό καθεστώς για τις Α.Ε. σε άλλες χώρες θα του θυμήσω ότι απλά εδώ είναι ελλάδα και ότι κάθε άλλο παρά στην ανάπτυξη προσφέρουν οι περισσότερες Α.Ε., off shore (βλ. Βουλγαράκης) κλπ
Πάντως είμαι ευτυχής που εμείς οι ελέυθεροι επαγγελματίες σε λίγους μήνες που θα κληθούμε να πληρώσουμε κι άλλους εξτρά φόρους για την περαίωση κάποιων χρήσεων θα μετατραπούμε αυτόματα σε τίμιους και ειλικρινείς αφού θα έχουμε δώσει αυτά που ζητάει το κράτος από μας.
Άλλωστε το’χω ξαναγράψει ότι όλα στη Ελλάδα έχουν την τιμή τους.
Η ένδοξη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας (πάγια ατάκα κάθε πρωθυπουργού) φέτος κινδυνεύει από μετατόπιση σπονδύλων! Κι όσο ανεγκέφαλοι πολιτικοί παραμένουν στην εξουσία τόσο πιο βαριά θα γίνει η πάθηση.
Τώρα το αν κάποιοι για να αντιμετωπίσουν τα νέα μέτρα σταματήσουν να κόβουν πληθώρα αποδείξεων, ή αυξήσουν τις τιμές τους αυτό ποσώς απασχολεί την κυβέρνηση αφού ζημιωμένος θα είναι μόνο ο μέσος έλληνας.

Και δύο σύντομα ανέκδοτα:
Υπουργοί Εθνικής Οικονομίας:
1ο Γιάννος Παπαντωνίου-Νίκος Χριστοδουλάκης
Και το 2ο
Γιώργος Αλογοσκούφης

ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΜΕΣΑ...


Οι διακοπές τελειώσαν και μετά από απουσία τριών μηνών επανακάμπτω στο blog.
Θα ήθελα βέβαια οι τρείς μήνες αυτοί να ήταν μήνες διακοπών αλλά ατυχώς δεν ήταν έτσι. Οι δύο εξ’αυτών αντίθετα ήταν μήνες αρκετής δουλειάς. Εντάξει ο Αύγουστος είναι ο καλός μας μήνας αλλά δεν είναι δυό φορές το χρόνο ατυχώς…
Πολλά τα αξιοσχολίαστα αυτό το διάστημα.
Για να μην μπω κατευθείαν στα βαθιά θα ασχοληθώ σήμερα με την ομάδα μου την ΑΕΚ.
Και ξαφνικά Ντέμης τέλος από την ποδοσφαιρική ανώνυμη εταιρεία. Τονίζω πάντα το εταιρεία γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μιλάμε για μπίζνες. ΄
Είναι γνωστό ότι υπήρξα λάτρης του Μπάγιεβιτς. Κάπως έτσι αντιμετώπιζα και τον Ντέμη ή κύριο Νικολαίδη.
Τον συμπάθησα ακόμη περισσότερο όταν ανέλαβε την ομάδα σε μια περίοδο που κανείς μεγαλοαεκτζής δεν έβαζε το χέρι στην τσέπη. Μπορεί να πουν χίλια δυό όλοι για τις κινήσεις του, αλλά έχω μάθει να μην είμαι αχάριστος. Δεν μπορείς να αντιμετωπίζεις τον σωτήρα σου όπως τον εχθρό σου.
Στην ΑΕΚ πάσχουμε από μανία προδοσίας. Ας συνέλθουμε. Όποιος θέλει ρομάντσο ας καθήσει στον καναπέ να απολαμβάνει την πορεία στο ΟΥΕΦΑ του ’76- ’77.
Κύριοι συνέλθετε ένα θέαμα παρακολουθείτε από μια λεγεώνα παικτών που απλά έχει ένα δικέφαλο στο στήθος. Ποιος από αυτούς ενδιαφέρεται για την καταγωγή της ΑΕΚ και την ιστορία της; Κανείς. Επαγγελματίες είναι όλοι που απλά προσφέρουν θέαμα.
Όλοι μας έχουμε μια οπαδική εξάρτηση από την ομαδα αλλά ας τα βλέπουμε πιο ήρεμα. Κι ο Ντέμης θα φύγει, και αυτός που θα’ρθει μπορεί να μιλάει με πολύ ΑΕΚοφροσύνη αλλά δεν θα διστάσει να (ξανα)πουλήσει όταν του δωθεί το καλό τίμημα… Όλα δυστυχώς έχουν την τιμή τους σ’αυτό τον κόσμο πολύ περισσότερο στις μπίζνες, όπως είναι πλέον το ποδόσφαιρο σήμερα.
Και αποφασίστε όλοι τι θέλετε τέλος πάντων. Τίμια πρωταθλήματα, ή πρωταθλήματα τύπου «παράγκας;»
Καλή σεζόν σε όλους!

Τρίτη 3 Ιουνίου 2008

ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ...


Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τόσος ντόρος... Ο κόσμος το'χει τούμπανο και μεις κρυφό καμάρι. Εισαγγελικές παρεμβάσεις και άλλες νομικίστικες ιστορίες το μόνο που θα καταφέρουν είναι τη θυματοποίηση ανθρώπων και καταστάσεων αφήστε που πιστεύω ότι θα επισπεύσουν την νομιμοποίηση των διαδικασιών.

Απ'την άλλη η εκκλησία τί φωνάζει; Λες και πήγαν σε ναό... Σε Δημαρχείο έγιναν οι "τελετές" και ούτως ή άλλως η εκκλησία δεν αναγνωρίζει τον πολιτικό γάμο. Βέβαια πρέπει να καταλάβουμε ότι ο γάμος είναι διοικητική πράξη και απλά το κράτος δέχεται το θρησκευτικό γάμο. Δεν είναι ο θρησκευτικός γάμος ο επίσημος γάμος του κράτους.

Οι ομοφυλόφιλοι διάλεξαν να παντρεύονται. Ας πρόσεχαν. Το μόνο που κατάφεραν είναι να καταργήσουν μια διάκριση εις βάρος τους. Την ουσία θα τη δούμε μετά από κάποια χρόνια. Τώρα θα υπάρξει μια έξαρση δημοσιότητας και μετά από κάποιο καιρό θα' ρθουν και τα διαζύγια, οι διατροφές κτλ.

Νομίζω ότι στο όλο θέμα το πρόβλημά μας είναι η απάντηση στην ερώτηση:

-Σας ενοχλεί να είναι κάποιος ομοφυλόφιλος; Προσοχή θέλω να απαντήσετε μετά από σκέψη. Γιατί από την απάντησή σας εξαρτώνται και όλα τα υπόλοιπα.

Τα επιχειρήματα έρχονται μετά καταιγιστικά και δεν χωράνε "ναι μεν αλλά"... Όχι να το παίζουμε προοδευτικοί αλλά στο βάθος να είμαστε σκληροπυρηνικά συντηρητικοί.

Αν απαντήσετε ότι ναι ρε φίλε με ενοχλεί η ομοφυλοφυλία για τον άλφα ή βήτα λόγο, καλώς.

Αν όμως μου πείτε ότι δέχεστε τις επιλογές του καθενός μοιραία δέχεστε και όλα τα υπόλοιπα. Γιατί ούτε θρησκευτικός γάμος γίνεται άρα δεν προσβάλλεται καμμιά θρησκεία, ούτε μπορείς μετά να αρνηθείς την υιοθεσία αφού θα σου αντιτείνουν το επιχείρημα της "σωτηρίας" ενός παιδιού από τις άθλιες συνθήκες ζωής, οπότε θα μπεις στο ηθικό δίλημμα του ποιό είναι πιό σωστό:

Να ζει ένα παιδί σε άθλιες συνθήκες ή να ζει με ένα ζευγάρι ομοφυλοφίλων που στο τέλος τέλος θα μπορέσει να του εξασφαλίσει μια ζωή καλύτερη;;

Ομολογώ ότι δεν έχω ακόμη απαντήσει μέσα μου στο ερώτημα, κι αυτό γιατί τα αντεπιχειρήματα δέχονται ανταπάντησης και πάει λέγοντας.

Το μόνο για το οποίο είμαι σίγουρος είναι ότι για όλους τους ανθρώπους η μητέρα είναι αναντικατάστατη πράγμα που πιστεύω ότι και η πλειοψηφία των ομοφυλοφίλων το δέχεται.

Από κει και πέρα το θέμα που έρχεται και θα σηκώσει συζήτηση δηλαδή η υιοθεσία από ζεύγη ομοφυλοφίλων θέλει αρκετή σκέψη, ήρεμα, χωρίς κορώνες και αφορισμούς με σεβασμό σε όλες τις απόψεις.

Θα υπενθυμίσω ότι ο μεγάλος Μάνος Χατζιδάκις είχε γιό, η κα Λιάνα Κανέλλη έχει κόρη...

Πάσα άποψη δεκτή, ίσως βοηθήσει να ξεδιαλύνουμε συγχύσεις που έχουμε στο μυαλό μας όλοι εμείς οι "στρέιτ", "υγιείς" και "φυσιολογικοί"...

Αν δυσαρεστώ κάποιους με τις απόψεις μου, ας με συγχωρέσουν...
Ομνύει
Ομνύει καθε τοσο ν'αρχισει πιο καλη ζωη.Αλλ'οταν ελθ' η νυχτα με τες δικες της συμβουλες,με τους συμβιβασμους της,και με τες υποσχεσεις της,αλλ'οταν ελθ' η νυχτα με τη δικη της δυναμι του σωματος που θελει και ζητει,στην ιδια μοιραια χαρα, χαμενος, ξαναπιαινει.
Κ.Π ΚΑΒΑΦΗΣ -ΟΜΝΥΕΙ

Κυριακή 25 Μαΐου 2008

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΤΣΕΝΑΪ Ή ΟΝΤΙ ΤΣΕΝΙ;;


Οι περισσότεροι θα τον θυμάστε, ήταν το πρόσωπο της χρονιάς το 2001, όταν έπρεπε να κρατήσει την σημαία στην μαθητική παρέλαση.

Με αφορμή μια συνέντευξη στον "Ταχυδρομο" των ΝΕΩΝ το Σάββατο στον δημοσιογράφο Γιάννη Παπαδόπουλο*** θα'θελα να γράψω λίγες σκέψεις.

Ο νεαρός φοιτητής Ιατρικής πλέον Οδυσσέας Τσενάι δηλώνει πολίτης του κόσμου. Στην Αμερική (Πανεπιστήμιο Βοστώνης) όπου σπουδάζει, δεν μπορούν να κατανοήσουν ούτε την ιστορία με τη σημαία ούτε τα πανηγύρια που διοργανώνουμε με αφορμή διάφορα εθνικοπατριωτικά.
Επίσης δήλωσε κατηγορηματικά ότι είναι τουλάχιστον αστειότητες τα περί ίδρυσης κόμματος αλβανοφόνων όταν επιστρέψει, όπως έγραψαν "συνάδελφοι" bloggers. Βλέπετε η συκοφαντία ακόμη και όταν κάποιος λείπει πλέον είναι προνόμιο του λαού μας του "καθαρού"!

Από την άλλη δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με αίσχη τύπου Αμαλιάδας όπου οι Πακιστανοί στοιβάζονται σαν ζώα, αμοίβονται μαύρα 23 ευρώ το 12ωρο, και άλλα τέτοια.

Είμαστε αυτοί που φέρνουμε Αλβανούς στα χωράφια μας, και μετά τους "δίνουμε" στην αστυνομία για να γλυτώσουμε τα μεροκάματα.

Ο Οδυσσέας Τσενάι θα μπορούσε να είναι ένας πρεσβευτής της Ελλάδας στο εξωτερικό. Δεν τον αφήσαμε όμως... Με πρώτο το Νομάρχη και τον Μητροπολίτη αρχίσαμε να λιθοβολούμε.

Ευτυχώς δεν καταφέραμε να τον κάνουμε να μας μισήσει. Αντιθέτως θεωρεί εαυτόν "Αλβανό από την Ελλάδα". Αύριο ένας άξιος ογκολόγος, μπορεί να μας κουράρει σε κάποιο νοσοκομείο της Αμερικής που θα καταφύγουμε για θεραπεία. Τότε είμαι σίγουρος ότι δεν θα μας πειράζει καθόλου η εθνικότητα ή η θρησκεία του.

Αν μάθουμε να είμαστε πιο ανεκτικοί με το διαφορετικό ίσως καταφέρουμε να κρατάμε και εντός συνόρων άξιους ανθρώπους που θα προσφέρουν στην πατρίδα με όλες τις δυνάμεις τους. Γιατί πάνω από πατρίδες, θρησκείες και χρώματα είναι ο άνθρωπος.


*** δεν έχει σχέση με τον γνωστό δημοσιογράφο που λέει ειδήσεις στον alpha και παλιότερα στον ant1

Πέμπτη 22 Μαΐου 2008

ΕΛΛΗΝΑΡΑΔΕΣ!!! ΣΕΒΑΣΤΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΠΕΖΟΥΣ!!!


Εκδήλωση με θέμα "Πεζός σε απόγνωση" διοργανώνει η Ένωσή μας το Σάββατο 24 Μαΐου στις 12.00 το μεσημέρι στην Πλατεία Αριστοτέλους, για να συζητήσουμε, να προβληματιστούμε, να διαμαρτυρηθούμε, να καταθέσουμε τις απόψεις μας, να μοιράσουμε φυλλάδια και να προτείνουμε δράσεις για την απελπιστική κατάσταση που επικρατεί στα πεζοδρόμια και στους πεζοδρόμους της πόλης μας.
Η εκδήλωση θα πλαισιωθεί με δρώμενα και με μουσική από το pop rock συγκρότημα "Three on the road".
ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΡΕ ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΙ....
ΟΤΑΝ ΚΛΕΙΝΕΤΕ ΕΝΑ ΠΑΡΚΙΝ ΓΙΑ ΛΙΓΟ Ή ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΧΑΡΤΙ ΜΕ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΣΑΣ ΣΤΟ ΠΑΡΜΠΡΙΖ ΣΑΣ. ΟΥΤΕ ΩΡΑΙΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΟΡΝΑΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΟΥΤΕ ΚΑΛΟ ΣΕ ΕΣΑΣ ΚΑΝΕΙ Ο ΕΚΝΕΥΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ. ΚΑΠΟΙΟΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ'ΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΒΓΟΥΝ Ή ΝΑ ΜΠΟΥΝ ΣΤΟ ΠΑΡΚΙΝ....

Δευτέρα 19 Μαΐου 2008

ΠΩΣ ΝΑ ΣΩΠΑΣΩ;;;


Από μικρός είχα μια έμφυτη τάση να μιλάω. Πολλοί ήταν αυτοί που με συμβούλευαν να μην λέω τα πάντα. Ξέρετε όλοι αυτοί που "ποτέ δεν στήριξαν" πρόσωπα και καταστάσεις αλλά τελικά τα πρόσωπα και οι καταστάσεις υπερίσχυαν και διαιωνίζονταν.

Υπήρχε και μια τάση διπλωματικότητας αλλά αυτό δεν εμπόδιζε να λέω κάποια πράγματα έστω και κατάλληλα καμουφλαρισμένα. Αυτοί που έπρεπε να λαμβάνουν το μήνυμα ήξεραν...

Σήμερα βλέπω όλο και περισσότερους να σωπαίνουν, να χαμηλώνουν τα φτερά, να αποδέχονται έτσι άνευ όρων όσα μας επιβάλλουν. Και μόνο κάποιοι νέοι έχουν μείνει να την παλεύουν. Συνήθως είναι μέσα στα πανεπιστήμια και δίνουν τον αγώνα τους.

Δεν αντιλέγω ότι ο άνθρωπος έχει εκμαυλιστεί σήμερα στο κυνήγι της πλαστής ευτυχίας της άκρατης κατανάλωσης του "μη αύριο". Δεν μπορώ όμως να μην αντιδρώ όταν καταθέτουμε τα όπλα έτσι χωρίς καν τον αγώνα της τιμής. Μπορεί το παιχνίδι να είναι στημένο (κι από πριν ξεπουλημένο), μπορεί οι δυνατοί του κόσμου να σχεδιάζουν ήδη τη ζωή 10 χρόνια μετά, όμως δεν μπορώ να δέχομαι τα πάντα χωρίς απάντηση, επειδή έτσι τα περνάνε οι διάφοροι καλοί παπαγάλοι.

Τελευταίο σύμπτωμα ανευ όρων αποδοχής η κουβέντα για την ακρίβεια στη χώρα που ούτε λίγο ούτε πολύ έχει στραφεί στις ευθύνες των καταναλωτών και μόνο. Ας μην αγοράζουν για να δουν τί θα πάθουν οι κερδοσκόποι. Ξέρουν όμως ότι αυτό δεν γίνεται. Είναι σαν τις ημέρες χωρίς αυτοκίνητο ή χωρίς κάπνισμα. Σκέτες ηλιθιότητες!

Αν δεν αλλάξει ο κόσμος πραγματικά τις συνήθειές του είναι δυνατό να αλλάξει την κατάσταση μια ημέρα μπουκοτάζ; Δεν μασάνε οι εταιρείες από τέτοια. Μας έχουν καλά δεμένους στο άρμα της κατανάλωσης και βρίσκουν πολλούς υποστηρικτές στα λεγόμενά τους.

Κάποιοι λένε:

Το κράτος δεν μπορεί να επέμβει στις τιμές, δεν έχουμε κομμουνιστικό σύστημα, έχουμε ελεύθερη αγορά. Σύμφωνοι. Γιατί όμως τότε το κράτος επιδοτεί την "ελεύθερη αγορά" με κάθε είδους αναπτυξιακούς νόμους, θαλασσοδάνεια, ωράρια εξόντωσης, ανασφάλιστη εργασία;;

Δεν θα'πρεπε το κράτος που τελικά χαρίζει στις εταιρείες τρελλά ποσά (βλ. άρθρο 44 όπου μπήκε και η ομάδα μου η ΑΕΚ) να έρχεται σε συμφωνίες αν μη τι άλλο μιας λογικής τιμών που να μην εξαθλιώνει;;

Και αν αυτό δεν είναι εφικτό γιατί να μην βοηθούνται οι επιχειρήσεις που κρατούν τις τιμές;

Μην μου πείτε για κρατικό παρεμβατισμό γιατί τί είναι τότε η επιχορήγηση εταιρειών με μεγάλους προυπολογισμούς αλλά όχι μικρών;;

Υπάρχει ένα πρόγραμμα που βοηθά ιατρεία με προυπολογισμό επένδυσης άνω των 100.000 ευρώ, αλλά όχι αυτά με 30.000. Ποιός βοηθιέται έτσι; Ο νέος που προσπαθεί να ορθοποδήσει ή ο μεγάλος που ήδη έχει στήσει μια φάμπρικα παροχής υπηρεσιών;

Ανάλογα παραδείγματα υπάρχουν πολλά στην αγορά και είναι προφανές ότι το κράτος παρεμβαίνει εκεί που θέλει. Και ως επί το πλείστον ευνοημένοι είναι οι μεγάλοι, αυτοί που ανεβάζουν τις τιμές ασύστολα επικαλούμενοι διάφορα κόστη και μετακυλίοντας πάντα οποιαδήποτε αύξηση κόστους στον τελικό καταναλωτή ξεχνώντας φυσικά να τις επαναφέρουν αν το κόστος μειωθεί.(βλ. πετρέλαιο)

Ο νεοέλληνας φταίει σε πολλά. Άφησε τα χωριά και τα προιόντα του για μια δουλειά 700 ευρώ στη μεγαλούπολη και στον τόπο του τώρα θησαυρίζουν κάποιοι σύγχρονοι δουλέμποροι που εκμεταλεύονται αλβανούς, πακιστανούς κλπ για 23 ευρώ τη μέρα μεροκάματο. Η πλάκα είναι ότι όλοι αυτοί είναι εναντίον των μεταναστών. ΧΑ,ΧΑ,ΧΑ!

Ο νεοέλληνας το πρώτο που κάνει όταν πιάνει δουλειά είναι να παραγγείλει αυτοκίνητο με 72 δόσεις, και να βάζει full extra 3000 ευρώ ακόμη. Παίρνει καταναλωτικό δάνειο για διακοπές και αγοράζει σπίτι με δάνειο ίσο με την εμπορική αξία του ακινήτου.

Για το αύριο έχει ο θεός(και οι τράπεζες...)

Διαμαρτύρεται για την τιμή της βενζίνης αλλά βάζει μόνο super αμόλυβδη που κάπου διάβασα ότι δεν υπάρχει αλλού στην ευρώπη.

Ο νεοέλληνας πληρώνει 4 ευρώ (1360 δραχμές) για εφημερίδα μαζεύοντας cd και dvd που σπάνια θα δει ή θα ακούσει.

Ο νεοέλληνας είναι επενδυτής του χρηματιστηρίου. Χωρίς ιδέα από οικονομία "επενδύει" στο χρηματιστήριο και βρίζει για την κατρακύλα.

Πολλά θα μπορούσα να αναφέρω ακόμη. Όμως σ'όλα αυτά υπάρχει και μια ευθύνη του κράτους! Είτε το θέλουμε είτε όχι το κράτος οφείλει να προστατεύει τον πολίτη και όχι να τον ωθεί στην καταστροφή. Οφείλει να ενημερώνει σωστά και να προειδοποιεί για τους πιθανούς κινδύνους. Γιατί αν αυτό το αφήνουμε στις ίδιες τις επιχειρήσεις,τράπεζες κλπ ζήτω που καήκαμε!

Θα μου πει κάποιος δηλαδή θες να παίρνει το κράτος από το χεράκι τον καθένα που δεν έχει μυαλό;; Όχι ακριβώς, θέλω όμως να τον προστατεύει και να τον ενημερώνει. Αυτός ο ρόλος του κράτους δεν αντίκειται στην "ελεύθερη αγορά".

Μπορεί να είμαι αντίθετος σ'αυτή τη μορφή οικονομίας αλλά αφού θεωρητικά την εγκρίνουν οι πιο πολλοί το σέβομαι αλλά έχω και το δικαίωμα να ζητώ προστασία και ενημέρωση.

Για να τελειώσω αυτή την ανάρτηση που ίσως κούρασε, ένα τραγούδι του Ψαρονίκου (Ν. Ξυλούρη) σε ποίηση Κώστα Βάρναλη,με τίτλο "Πώς να σωπάσω".

Είναι ένα κομμάτι που ακούω πολλές φορές όταν πιέζομαι να μην φωνάξω για κάποια πράγματα...



Πώς να Σωπάσω

Πως να σωπάσω μέσα μου
την ομορφιά του κόσμου.
Ο ουρανός δικός μου
κι η θάλασσα στα μέτρα μου.

Πως να με κάνουν να τον δώ
τον ήλιο με άλλα μάτια.
Στα ηλιοσκαλοπάτια μ'έμαθε
η μάνα μου να ζώ.

Στου βούρκου μέσα τα νερά
ποιά γλώσσα μου μιλάνε
αυτοί που μου ζητάνε
να χαμηλώσω τα φτερά...

Πέμπτη 8 Μαΐου 2008

ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ...


Δεν ξέρω αν κάποιες φορές θέλετε να τραγουδήσετε κάτι έτσι χωρίς λόγο...


Εγώ το αφιερώνω σε όλους όσους κάποτε απελπίστηκαν για μια αγάπη...




ΚΑΝΕ ΥΠΟΜΟΝΗ


Μην απελπίζεσαι και δεν θ’ αργήσει,


Κοντά σου θα ’ρθει μια χαραυγή,


Καινούργια αγάπη να σου χαρίσει


Κάνε λιγάκι υπομονή.




Δίωξε τα σύννεφα απ’ την καρδιά σου


Και μες στο κλάμα μην ξαγρυπνάς.


Τι κι αν δεν βρίσκεται στην αγκαλιά σου


Θα ’ρθει μια μέρα μην το ξεχνάς.




Γλυκοχαράματα θα σε ξυπνήσει


Κι ο έρωτάς σας θα αναστηθεί.


Καινούργια αγάπη θα σου ζητήσει


Κάνε λιγάκι υπομονή

Τρίτη 22 Απριλίου 2008

ΠΑΙΔΕΙΑ;;; ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ!!!


Με αφορμή ένα περιστατικό του οποίου έγινα μάρτυρας στο δρόμο σκέφτομαι κάποια πράγματα...

Κυριακή πρωί επάνω σε πεζοδρόμιο δίπλα από εκκλησία είναι παρκαρισμένα 3-4 μικρά μηχανάκια και κάμποσα αυτοκίνητα. Το ένα αυτοκίνητο μάρκας SAAB (έχει τη σημασία του) κάνει ελιγμούς να κατέβει στο δρόμο και ρίχνει κάτω ένα μηχανάκι του οποίου σπάνε όλα τα φανάρια. Ο μεσήλικας οδηγός βγαίνει, σηκώνει το μηχανάκι και βάζει μπρος. Ετοιμάζεται να φύγει όταν τον σταματάω ρωτώντας τον πολύ ευγενικά αν θα ήταν πιο σωστό να αφήσει ένα χαρτί με τα στοιχεία του στο μηχανάκι. Αφού αρχικά ξαφνιάστηκε και πήγε να αρνηθεί, μετά ψέλλισε ότι δεν έγινε τίποτα στο μηχανάκι και στην παρατήρησή μου ότι κάτι έσπασε, μ΄'ονο που δεν με έβρισε και έφυγε.

Η ρουφιανιά για μένα είναι το χειρότερό μου, αλλά τον τύπο τον έδωσα στεγνά και στο 100 και στον ιδιοκτήτη της μηχανής αφήνοντας ένα χαρτί γιατί το θράσος και ο ωχαδερφισμός είναι πολύ χειρότερο απ' όλα. Άλλωστε νομίζω ότι κανείς δεν θα'θελε να ήταν στη θέση του κατόχου της μηχανής και από 50-60 άτομα που ήταν μπροστά (εκκλησία δίπλα,κυριακή των Βαίων) κανείς να μην συγκινηθεί...

Για να πω την αλήθεια μόνο ένας ακόμη έκανε κίνηση να μιλήσει. Όλοι οι υπόλοιποι κοιτούσαν αμέριμνοι. Η αδιαφορία για τον δίπλα σε όλο της το μεγαλείο. Το saab πάντως το έχουμε....

Τον τελευταίο χρόνο και λόγω του μικρού κινούμαι με καρότσι στα πεζοδρόμια. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος γολγοθάς να προσπαθείς να κινηθείς με καρότσι στα πεζοδρόμια της αθήνας τα οποία είναι καθαρά και αποκλειστικά χώροι στάθμευσης αυτοκινήτων.

Το τί έχω δει αυτά τα δύο χρόνια δεν περιγράφεται. Και επειδή όλοι έχουμε συμβιβαστεί και δεν αντιδράμε η κατάσταση γίνεται όλο και χειρότερη. Άρχισα δειλά δειλά να κολλάω στα παρμπρίζ και στα τζάμια αυτοκόλλητα από τους streetpanthers με το σλόγκαν "είμαι γάιδαρος παρκάρω όπου γουστάρω" . Εκτός του κινδύνου να έρθεις στα χέρια με κάποιους θερμόαιμους ιδιοκτήτες Ι.Χ. υπάρχει και η διαπίστωση ότι καμμιά βελτίωση δεν έχει επέλθει, κάποιοι δε είναι κατ' εξακολούθηση "γάιδαροι". Και μιλάω μόνο για διαβάσεις για ανάπηρους και καρότσια και εξώφθαλμα περιστατικά επάνω σε στενά πεζοδρόμια. Σκεφτείτε στα υπόλοιπα.

Η κατάληξή μου έχει ένα αποτέλεσμα τελικά. Όλα είναι θέμα παιδείας. Και δυστυχώς οι έλληνες που από την αρχαιότητα μάθαιναν την ευγένεια και την ευπρέπεια της ψυχής πρωτίστως, έχουν καταντήσει αδιάφοροι, ωχαδερφιστές, ξενοφοβικοί(να μην πω ρατσιστές), άγριοι, αφιλόξενεοι, καυγατζήδες και ειδικά με το αυτοκίνητο χυδαίοι και επικίνδυνοι.

Με τσαμπουκά και αγριάδα προέκταση των ίππων του τετράτροχου θεού τους, βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή τη δική τους, των παιδιών τους και φυσικά των άλλων που στο τέλος τέλος δεν φταίνε και σε τίποτα.

Εγκαταλείπουν θύματα στις ρόδες τους γιατί ποτέ δεν έχουν μάθει να ανλαμβάνουν τις ευθύνες των πράξεών τους. Όταν πάνε να ζητήσουν δουλέιά το μόνο που τους νοιάζει είναι τα δικαιώματά τους και οι απολαβές τους. Ευθύνες δεν θέλει κανείς και ποτέ...

Είναι τραγικές διαπιστώσεις αυτές για μια κοινωνία. Και είναι φοβερό να επιλέγεις να είσαι ο "μα...ας" της κοινωνίας. Να μην κάνεις κομπίνες, να μην κοροιδεύεις, να είσαι εντάξει απέναντι σε συνεργάτες, να πιστεύεις σε φίλους, σε οικογένεια, σε αρχές και αξίες.

Είναι πολύ δύσκολος δρόμος για να τον περπατήσεις στην σύγχρονη Ελλάδα αυτός. Όμως - μια και οι μέρες το επιβάλλουν λόγω Μ. Εβδομάδας- μετά το γολγοθά και τη σταύρωση, πάντα ακολουθεί η Ανάσταση.

Εύχομαι και ελπίζω ο καθένας μας να βρεί τη δική του με όποια σημασία της δίνει...

Δευτέρα 14 Απριλίου 2008

REQUIEM... FOR STATHIS



...Όσο κι αν κανείς προσέχει,


όσο κι αν το κυνηγά,


πάντα-πάντα θα'ναι αργά,


δεύτερη ζωή δεν έχει...




...Ιούλιος του '96 στην τρίπολη, νεοσύλλεκτοι γίναμε φίλοι από την πρώτη μέρα.


Γιατρός, ψηλός, καρντάσι από τη Σαλονίκη, μια μοίρα περίεργη και παράξενη με δένει συνεχώς με αυτή την πόλη και με κάνει να επιστρέφω εκεί, είτε για χαρές, είτε για λύπες.


Η ζωή άλλωστε αυτή ήταν και αυτή είναι. Μια συνεχής εναλλαγή χαράς και λύπης, ίσως με τις δεύτερες να υπερισχύουν συνήθως...


Ο τρόπος του Στάθη με έκανε να περνάμε πολλές ώρες μαζί, να λέμε διάφορα, να τσακωνόμαστε για τις ομάδες μας (δικέφαλοι και οι δύο-ασπρόμαυρος εκείνος,κιτρινόμαυρος εγώ) να λέμε για τη σαλονίκη που εγώ είχα ζήσει ως φοιτητής.


Είχε όμως πάντα και μια μυστικοπάθεια σε ότι αφορούσε τη ζωή του, τη σταδιοδρομία του, τα μεγάλα του άγχη. Δεν το κάκιζα, μάλλον το σεβόμουν όταν τον ένιωθα να στριμώχνεται και να μην βγάζει αυτά που τον έπνιγαν. Πολλές φορές είχε ένα θλιμμένο βλέμμα που σου'λεγε:


-Άσε δεν ξέρεις... Πράγματι τελικά δεν ήξερα και ακόμη και σήμερα δεν ξέρω. Δεν ξέρω γιατί τόσο άδικη γίνεται η ζωή μερικές φορές...


Γιατί πρέπει ένα παλληκάρι 40 ετών πάνω στην δημιουργία του να φεύγει έτσι άδικα και τόσο γρήγορα. Τί να απαντήσω στο μικρό Βλαδίμηρο και την ακόμη μικρότερη Βασιλική. Γιατί ο μπαμπάς τους ,που απάλυνε τον πόνο των ασθενών, δεν βρίσκεται μαζί μας σήμερα, δεν είναι κοντά τους;;;


Ακόμη και μετά τη θητεία μας κρατήσαμε επαφές, πήγα στο γάμο του, που του έφερε και δύο όμορφα παιδάκια. Κάποιες στιγμές χανόμασταν αλλά πάντα πίναμε ένα καφέ στο σπίτι του ή στην παραλία όταν εγώ ανέβαινα στη Θεσσαλονίκη. Μετά άρχισε ένα περίεργο κρυφτούλι. Απαντούσε μεν στα τηλέφωνα, άφηνε όμως ένα κάρο ερωτηματικά γύρω από κείνον, τη δουλειά του, την οικογένεια.


Ίσως εκείνο το :-Τί ανάγκη έχεις εσύ... που μου έλεγε στο τηλέφωνο, κάτι δήλωνε όμως μέχρι εκεί. Το έκοβε. Δεν ρωτούσα κι εγώ παραπάνω. Παρόλα αυτά μιλούσαμε που και που. Τελευταία δεν τον έβλεπα, πάντα έβρισκε μια δικαιολογία για να μην συναντηθούμε. Δεν του κράταγα όμως κακία, άλλωστε έτσι τον είχα γνωρίσει, έτσι τον είχα αποδεχτεί για φίλο. Γιατί ήταν φίλος που ήθελε, όταν μπορούσε, να βοηθήσει. Όλους, όχι μόνο εμένα.


Η συνάντησή μας στο Χίλτον πριν δύο μήνες έγινε όταν η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει...


Κατά 40 κιλά πιο αδύνατος, εμφανώς επιρρεασμένος αλλά ακόμη αισιόδοξος. Τότε ίσως μου είπε μια μεγάλη αλήθεια:


-Να ζείς με το παιδάκι σου την κάθε μέρα.


Είναι τραγικό, να μην μπορείς να προσφέρεις σε δύο μικρές υπάρξεις πλέον. Κι είναι εξίσου τραγικό να φεύγεις τόσο νέος...


Δεν τον ξανάδα όρθιο. Μιλήσαμε στο τηλέφωνο πριν 20 μέρες, ήταν στο "Θεαγένειο" εν αναμονή εγχειρήσεως. Δεν μπόρεσα να τον δω.


Την Παρασκευή το βράδι ανακουφίστηκε από τους αφόρητους πόνους που του κατέτρωγαν το σώμα, επτά μήνες...


Στο αεροδρόμιο "Μακεδονία" το σάββατο το απόγευμα άφηνα ένα κομμάτι μου στη Σαλονίκη. Ο Στάθης δεν θα βρισκόταν ξανά μαζί μας, να μας πει για τη Θεσσαλονίκη, τον ΠΑΟΚ, την κωλοαθήνα, τους πουλημένους πολιτικούς, το αμάξι του που έπλενε κάθε μέρα και δεν κυκλοφορούσε όταν έβρεχε... Παρόλα αυτά αγαπούσε πολύ δυό "κωλοαθηναίους" εμένα και τον Παντελή.


Έτσι προχθές βρεθήκαμε για τελευταία φορά οι τρεις μας, να τον αποχαιρετήσουμε στο τελευταίο ταξίδι του.


Ας αναπαυτεί πλέον εκεί που είναι. Είμαι σίγουρος πως η Ματίνα, ο Νίκος, οι γονείς του και τα πεθερικά του θα κάνουν το παν για τα παιδιά του...


Α! ρε Στάθη και σας διαλύσαμε μέσα στην Τούμπα, εχθές. Ούτε να σε δουλέψω δεν μπορώ τώρα...


Καλό ταξίδι φίλε μου....

Τρίτη 8 Απριλίου 2008

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΑΚΟ 2




Μια αλλιώτικη συνάντηση ήταν αυτή που έγινε στη Θεσσαλονίκη 29-30 /3 /2008.


Δεν είναι λίγο να βλέπεις τον φοβερό και τρομερό Σόμπολο να δίνει πάλι ρέστα -χωρίς μικρόφωνο πάντα- στο αμφιθέατρο του Μανδαλίδειου. Να ακούς Τον γνωστό μεγαλοεκδότη μεγαλοδημοσιογράφο συγκινημένο, να βλέπεις την δόξα των ντουλαπιών Λασκαρίδη να δίνει το δικό του show, τον Παντέλο τον Κούρο-ψυχή της TRAP-tv νυν υποψήφιο διδάκτορα να συμβουλεύει τους νεότερους και να παριστάνει τον Λασκαρίδη.


Να έχεις παρών έναν Γιώργο Τερζίδη που με τη σιωπή αλλά και το χαμόγελό του τα έλεγε όλα οδοντίατρο και πατέρα πλέον (ποιός το φανταζόταν 10 χρόνια πριν;)


Να βλέπεις τον Κακαιδή έτοιμο να βουτήξει την κιθάρα από το νέο κιθαρίστα του συγκροτήματος για να παίξει τα οδοντοτράγουδα.


Να παρακολουθείς την ιστορική φιγούρα του Χρήστου του Χατζαρίδη (πρώην μυοκόμου, νυν θυρωρού) να ερμηνεύει και πάλι!


Να ακούς τη Τζώρτζια άνετη οδοντίατρο πλέον... Να βλέπεις τον Σίδερη να σχολιάζει το κάθε τι, ίσως του'χει λείψει στην Αγγλία το κους-κους.


Και φυσικά και πάνω από όλα και όλους τον απίθανο Στάθη Ευσταθίου να'χει οργιάσει αφού άφησε τα παιδιά στην Αγία Ιόλη της Λεμεσού. (ΚΑΙ ΤΙ ΠΑΙΔΙΑ ΕΤΣΙ;;; )


Όχι μόνο ήρθε από την Κύπρο αλλά βρήκε και το χαμένο φλασάκι της ΠΑΣΠ που τόσα είχαν γράψει τα blogs τις προηγούμενες μέρες... Μάλιστα το επιδείκνυε χαιρέκακα μαζί με τη Τζώρτζια. Αφού έπαιξε μπάλλα στο ισόγειο, αναστάτωσε το γραφείο του Χρήστου, έκανε άνω κάτω το αμφιθέατρο, μίλησε στους νέους, έφαγε ένα snack μέσα από το στόμα του μεγαλοεκδότη, δοκίμασε μια παρατημένη σαλάτα στο α' υπόγειο, γνώρισε 40 νέα άτομα, τριγύρισε δύο φόρές με τα πόδια τη Σαλονίκη, και έπεσε ξερός για ύπνο γύρω στις 6 το πρωί!


Τελικά αυτή η συνάντηση άξιζε πολλά όχι μόνο για την ουσία της (φεστιβάλ προεκλογικής φύσης) αλλά και για τα παρεπόμενα, τα οποία εκτενώς θα αναφερθούν στη γνωστή φυλλάδα....

Πέμπτη 3 Απριλίου 2008

ΜΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ...ΠΑΛΙΑ




Είναι πολύ συγκινητικό να βλέπεις παλιούς φίλους μετά από χρόνια. Ανθρώπους που είχες διαλέξει να κάνεις παρέα, να αγωνίζεσαι , να διασκεδάζεις, να ζεις.


Ασχέτως το πως μπορεί να είναι σήμερα ο καθένας, με διάφορες υποχρεώσεις και τρεξίματα, αρκετοί ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα μιας άξιας νεότερης γενιάς.


Σε ένα καινούργιο αμφιθέατρο, που δυστυχώς δεν είναι για τους φοιτητές, απολαύσαμε μια σατυρική παράσταση που έθιξε όλα τα κακώς κείμενα της Σχολής, χωρίς σεμνοτυφία, ίσως και με ιδιαίτερα βαρείς χαρακτηρισμούς που και που... Όμως καλύτερα είναι να λες τα πράγματα έστω και "βαριά" παρά να μην τα λες και να σωπάς.


'Αλλωστε πάντα η νεολαία και οι φοιτητές είχαν το ρόλο να ξυπνούν τους υπόλοιπους όλους εμάς τους βολεμένους...


Ελπίζουμε να ξαναγίνει κάτι τέτοιο, και γιατί όχι να είμαστε ακόμη περισσότεροι. Είμαι σίγουρος πως όλοι αυτοί που ήρθαν δεν το μετάνιωσαν και ίσως καταφέρουν για λίγο να "διώξουν το μαύρο χρώμα από την παλέτα τους".


Να'στε καλά παιδιά της ΕΑΚΟ Θεσσαλονίκης.


Πέμπτη 27 Μαρτίου 2008

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΑΚΟ 26-30/3 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ




Πόσα χρόνια μπορεί να αντέχει μια ανεξάρτητη φοιτητική παράταξη;


Αν κάποιος πει 23 και συνεχίζει θα τον πιστέψετε;


Κι όμως η ΕΑΚΟ Οδοντιατρικής ΑΠΘ κλείνει τα 23 με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.


Ένα υπέροχο 4ήμερο φεστιβάλ στους χώρους της Σχολής με φοβερό πρόγραμμα και με αποκορύφωμα την μάζωξη των ανα την Ελλάδα (κι όχι μόνο) διασκορπισμένων παλιών και νέων μελών!


Ότι κι αν ο καθένας σκέφτεται και πράττει σήμερα ,δεν ξεχνά το πέρασμα από τη Σχολή του και την παράταξη που έχει γράψει ιστορία στη Σχολή αφού όχι και λίγα πρωτότυπα και χρήσιμα έγιναν με δικές τους πρωτοβουλίες στη Σχολή.


Καλή επιτυχία λοιπόν σε μια παράταξη που αντέχει και πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα.


"Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε,


τα χέρια θα περάσουμε στους ώμους,


παλιά τραγούδια για να θυμηθούμε,


ονόματα και βλέμματα και δρόμους"

Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2008

ΛΑΜΟΓΙΟ ΘΕΕ...ΠΑΡΕ ΤΗΝ ΠΑΕ...


Είναι γνωστό ότι η μπάλλα είναι από τις αδυναμίες μου. Πιτσιρικάς στις τσιμεντένιες εξέδρες της ριζούπολης και της Νέας Φιλαδέλφειας ζούσα μαγικές στιγμές από τους άσους του ποδοσφαίρου που έκαναν ονειρικά τα κυριακάτικα μεσημέρια και αργότερα τα βράδια μας.
Από το 1980 ήρθε και στην Ελλάδα το επαγγελματικό ποδόσφαιρο και σιγά σιγά η έννοια ποδοσφαιρική ανώνυμη εταιρία ήρθε στο προσκήνιο. Από τότε η εξέλιξη των ΠΑΕ είναι ραγδαία. εδώ και καμμιά δεκαριά χρόνια το ποδόσφαιρο πλέον είναι καθαρά ένα προιόν που έχει στόχο το κέρδος και την προσέλκυση όσο το δυνατό περισσότερων πελατών.
Δυστυχώς η αλήθεια είναι αυτή. Πελατάκια είμαστε πλέον όλοι και ο στόχος των ΠΑΕ όπως και κάθε επιχείρησης είναι το κέρδος ή ακόμη και το ίδιο όφελος, μιας και δεν είναι λίγες οι φορές που άνθρωποι πλουτίζουν καταχρεώνοντας τις εταιρείες, χωρίς ποτέ μα ποτέ κανείς να έχει μπει στη φυλακή, μιας και οι ΠΑΕ έχουν έσοδα και από το κράτος (εμάς δηλαδή) είτε με μορφή διαφήμησης είτε μέσω του ΟΠΑΠ.
Βεβαίως εφ'όσον οι ΠΑΕ παράγουν το ποδόσφαιρο έχουν δικαίωμα στα κέρδη από αυτό.
Όμως θλίβομαι όταν βλέπω πολλούς ακόμη ρομαντικούς να τα δίνουν όλα για την ομάδα που πλέον είναι μια λεγεώνα λατινικής ομάδας με ολίγη από έλληνες.
Είναι λυπηρό να σκοτώνονται άνθρωποι για την εταιρία. Όπως και αν αυτή ονομάζεται όποιο παρελθόν και αν έχει.
Το πρόβλημα είναι στην σημασία που αποδίδουμε σε ένα θέαμα που προσφέρει μία επιχείρηση. Θα σκοτωνόμασταν ποτέ για ένα θέατρο εναντίον ενός άλλου;
Η θέση μου εδώ και αρκετά χρόνια είναι στον καναπέ και σπάνια στην εξέδρα. Κι αυτό γιατί καμμιά ΠΑΕ δεν μπορεί πλέον να μου εμπνεύσει την φλόγα που εξέπεμπαν κάποτε οι ομάδες.
Και ίσως αυτό θα πρέπει να το δουν οι επιχειρηματίες-επενδυτές των ομάδων γιατί αν συνεχίσουν έτσι, τα πελατάκια όλο και περισσότερο θα μειώνονται.
Αλλά και οι φίλοι μου που φανατίζονται και στεναχωριούνται κάθε που χάνει η ομάδα τους ας σκεφτούν τί σημαίνει πλέον η ομάδα επιχείρηση γι'αυτούς.
Πάντα θα προτιμώ το γήπεδο από το σινεμά, αλλά θα το κάνω όπως όταν πάω σινεμά. Θα δω το έργο καλό, κακό, μέτριο, σούπα και θα γυρίσω σπίτι μου να γελάσω με τις αθλητικές εκπομπές.
Όσοι νομίζουν ότι βάζοντας την ομάδα πάνω από τον εαυτό τους κάνουν κάτι ας συνεχίσουν.
Θα καταντήσουν οι "Λεβέντηδες" του "αθλητισμού...
Δυστυχώς αυτό έχει και μια αιχμή για τους φίλους της original που ξέρω ότι θεωρούν την ΑΕΚ τμήμα του εαυτού τους αναπόσπαστο μάλιστα! Ας καταλάβουν όμως και όλους τους άλλους που θέλουν να πηγαίνουν σε μια παράσταση και να έχουν δικαίωμα να την κρίνουν μιας και εκείνοι πληρώνουν για αυτό. Τον πατριωτισμό της εταιρείας ομάδας, τους τον χαρίζω και δεν τους τον αμφισβητώ, απλά μου είναι πλέον αδιάφορος!

Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2008

Τα αδεια βαρελια κανουν θορυβο...


Δεν μπορώ να μην ταυτιστώ με τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο! Στο κύρηγμά του προσγείωσε όλους αυτούς τους υπερπατριώτες που προτείνουν συλλαλητήρια και κρύβουν επιμελώς τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι.
"Τα άδεια βαρέλια όταν κυλούν στο δρόμο, κάνουν θόρυβο, ενώ τα γεμάτα με λάδι δεν ακούγονται" Με τόσο λίγα είπε τόσο πολλά, σε σημείο να μπορώ να αναφωνήσω:
Jeronymo σε πάω!
Οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ


Εχουν μαζευτεί πολλά που είναι άξια σχολιασμού τον τελευταίο καιρό. Ξεκινώ από το "Μακεδονικό". Το απιχνίδι για μένα χάθηκε από τη δεκαετία του '50, όταν κανείς δεξιός πολιτικός δεν είχε αντιδράσει τότε στην ομόσπονδη δημοκρατία της Μακεδονίας του Τίτο. Έπειτα τόσες και τόσες ελληνικές επιχειρήσεις χρησιμοποιούν εδώ και χρόνια τον όρο μακεδονία στα Σκόπια όπου έχουν ανοίξει υποκαταστήματα, επιβεβαιώνοντας ότι το χρήμα δεν έχει πατρίδα και ονόματα. Οι Ελληνικές επιχειρήσεις έχουν πάνω από το 35-40% των κξένων επενδύσεων στα Σκόπια. Μήπως λοιπόν εθελοτυφλούμε;
Από την άλλη επειδή έχω ζήσει 6 υπέροχα χρόνια στη Θεσσαλονίκη ξέρω από πρώτο χέρι την ευαισθησία των απλών ανθρώπων της Β. Ελλάδας στο θέμα. Αλήθεια πως θα τους αποκαλώ τώρα; ΚατωΜακεδόνες ή ΠαλιοΜακεδόνες; Είναι κωμικό αλλά είναι η πραγματικότητα. Πάντως μετά και τα γεγονότα στο Κόσοβο μόνο ανοιχτές εστίες δεν είναι καλό να υπάρχουν στα Βαλκάνια. Δυστυχώς ο μεγαλύτερος γκαντέμης της χώρας είχε ένα κάποιο δίκιο όταν μιλούσε για σύνθετη ονομασία των Σκοπίων το 1992. Ας προσέξουμε να μην έχουν ανάλογη τύχη η Θράκη και η Ήπειρος...
Οι Αμερικανοί έκαναν διάβημα διαμαρτυρίας στη Σερβία για την επίθεση στην Αμερικανική πρεσβεία στο Βελιγράδι! Καλά! Το άλλο με τον Τοτό το ξέρουν;
Μια χώρα που ανάλογα πως τη συμφέρει γράφει στα παλαιά των υποδημάτων της κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και αποφάσεων του ΟΗΕ (βλέπε Κύπρος), μια χώρα που τραυμάτισε βαριά ψυχή και σώμα του Γιουγκοσλαβικού λαού, έρχεται τώρα να διαμαρτυρηθεί! Νομίζω ότι το πανό που είδα σε διαδήλωση Σέρβων για το Κόσοβο εκφράζει τα αισθήματα όλων των Σέρβων. AMERICA GO FUCK!!
Μιας και ανέφερα την Κύπρο, δεν αποτέλεσε έκπληξη η ανάδειξη του αριστερού Δημ. Χριστόφια στην προεδρία της Κύπρου με το εκπληκτικό 54%! Τελικά φαίνεται ότι στα δύσκολα μόνο η νηφάλια προσέγγιση μπορεί να δώσει λύση και αυτό μάλλον το καταφέρνουν καλύτερα οι αριστεροί με ή χωρίς εισαγωγικά.
Η Ζαχοπουλιάδα ξαφνικά χάθηκε από τον ορίζοντα, δείχνοντας για άλλη μια φορά ότι όλα τα θαύματα διαρκούν το πολύ 40 ημέρες. Αφού το τράβηξαν όσο μπορούσαν το θέμα τα κανάλια τώρα το έθαψαν και πολύ φοβάμαι ότι όπως λέει και ο Λαζόπουλος στο τέλος θα μας πουν ότι ο Ζαχόπουλος ζαλίστηκε και έπεσε από το μπαλκόνι.
Θέλω εδώ και καιρό να ασχοληθώ με ένα θέμα ξεκάρφωτο που όμως απασχολεί πολλά ζευγέρια στις μέρες μας, μιας και η απόκτηση ενός παιδιού έχει γίνει τόσο δύσκολη που πραγματικά θλίβεσαι με τις ιστορίες που ακούς κάθε μέρα. Δεν μιλάω μόνο για τις κατ'επανάληψη αποβολές, που συμβαίνουν στο 60% των ζευγαριών αλλά και στις ανωμαλίες της εγκυμοσύνης, που γίνονται όλο και πιο συχνά και νομίζω ότι αν και κανείς δεν βγαίνει επίσημα να το πεί, πρέπει να έχουν αυξηθεί υπέρογκα τα τελευταία χρόνια.
Δεν ξέρω τί στο διάολο έχει συμβεί . Αν φταίει το περιβάλλον, η διατροφή, το στρες, ο τρόπος ζωής, το τσιγάρο, τα κινητά ή όλα αυτά μαζί, όμως κάτι φταίει που σχεδόν όλοι οι γνωστοί μου (μηδενός ημών εξαιρουμένων) είχαν κάποιο μικρότερο ή μεγαλύτερο πρόβλημα στην προσπάθεια απόκτησης ενός παιδιού. Και επειδή ακόμη αποτελεί λίγο ταμπού στην ελλάδα να πεις ότι κάτι στράβωσε, φαντάζομαι ότι αν τα ποσοστά των γνωστών μου ζευγαριών έχουν πάνω κάτω αντίκρυσμα στον γενικό πληθυσμό τότε τουλάχιστον ένα 60% των ζευγαριών αντιμετωπίζει κάποια μικρά ή μεγαλύτερα προβλήματα.
Αλήθεια οι λαλίστατες σε άλλα και άλλα εφημερίδες δεν έχουν ούτε μια έρευνα ούτε κα΄ποια μελέτη με επίσημα στοιχεία; Βέβαια ποια επίσημα στοιχεία να προκύψουν όταν οι αποξέσεις (τεχνητές διακοπές κύησης) στα ιδιωτικά νοσοκομεία σχεδόν δεν καταγράφονται και είναι μαύρα λεφτά; Και μιλάω για νόμιμα ζευγάρια όχι εκτός γάμου...
Άκουσα με μεγάλη χαρά λοιπόν εχθές ότι προωθείται νέο νομοσχέδιο για τις υιοθεσίες που πολλές φορές αναρωτιόμουν γιατί είναι τόσο δύσκολη υπόθεση. Μέχρι και κακόβουλες σκέψεις έκανα που έλεγαν ότι τελικά πρέπει να υπάρχουν τα ιδρύματα και γι'αυτό δεν δίνουν τα παιδιά για να έχουν δουλειά και να παίρνουν τις επιχορηγήσεις από το κράτος και τους επιχειρηματίες.
Είμαι πολύ επιφυλακτικός για το αποτέλεσμα αλλά ένα θέμα τόσο σημαντικό όπως η παροχή αγάπης και χαράς σε ένα πληγωμένο παιδί πρέπει να είναι πιο απλή υπόθεση.
Μέσα σ'αυτά είχα ασχοληθεί με ένα θέμα αρκετά παλιό που έχει όμως αρκετή σχέση με αυτό το τελευταίο. Στα μέσα του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα του 1947 η ηγεσία του Δημοκρατικού Στρατού ελλάδος και η ηγεσία της Αριστεράς αποφάσισε κάποια παιδιά που δεινοπαθούσαν στα χωριά της ελλάδας να μετακομίσουν στις λαικές δημοκρατίες που τότε είχαν πλέον γίνει ανεξάρτητες δημοκρατίες. Έτσι χώρες όπως η Ρουμανία, Τσεχοσλοβακία, Ουγγαρία, Βουλγαρία κλπ, γέμισαν ελληνόπουλα. Υπήρξαν πολλές αντιρρήσεις για αυτό το εγχείρημα από την πλευρά της δεξιάς στην Ελλάδα τότε που μιλούσε για γενιτσαρισμό και άλλα γραφικά. Η πιθανή σε λίγες περιπτώσεις "αναγκαστική" παραχώρηση των παιδιών δεν αμαυρώνει την τελική εικόνα που λέει ότι τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά σπούδασαν, έμαθαν τέχνες, έζησαν σε ένα πολύ καλύτερο περιβάλλον από αυτό που θα ζούσαν αν έμεναν στην μετεμφυλιοπολεμική ελλάδα, που δεν ήταν ότι το καλύτερο για παιδιά "συμμοριτών και κομμμουνιστών".
Το ότι αυτά τα παιδιά δεν μπορούσαν να έρθουν στην Ελλάδα μέχρι το 1981(ΠΑΣΟΚ- Ανδ.Παπανδρέου) δεν τιμά καθόλου μια δημοκρατική χώρα.
Γυρνώντας σ'αυτό που έγραφα όμως περί υιοθεσιών θέλω να τονίσω την σημασία του να ζει ένα παιδί σε καλύτερες συνθήκες με αγάπη και δυνατότητες μόρφωσης και ανάπτυξης ικανοτήτων. Αλήθεια δεν είναι καλύτερα σε μια οικογένεια από ένα ίδρυμα;
Ας γίνει λοιπόν μια κίνηση από την πολιτεία γενναία αυτή τη φορά! Πολλά παιδιά και πολλοί υποψήφιοι γονείς θα ευγνωμονούν....
Αυτά για σήμερα, έπονται κι άλλα....

Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2008

JERONYMO GROOVY...


Κι εκεί που όλοι περίμεναν τον από Σπάρτης Ευστάθιο (προσωπικά μου φαινόταν -μόνο εξ'όψεως μιας και δεν τον γνωρίζω- πολύ αξιόλογος και πράος) προέκυψε Jeronymo! Ο από Θηβών Ιερώνυμος πανάξια ανακυρήχτηκε Αρχιεπίσκοπος πέρνοντας κεφάλι από τον 1ο γύρο!

Ελπίζουμε πλέον όλοι όσοι θέλουμε να ασχολούμαστε με τα της Εκκλησίας, μια νέα μέρα πολύ πιο πνευματική και πιο νηφάλια να ξημερώσει από δω και πέρα...

Ο νέος Αρχιεπίσκοπος φαίνεται να το "έχει" όπως λέμε. Δείχνει πράος, χαμηλών τόνων, γνώστης των θεμάτων, φίλος του οικουμενικού Πατριαρχείου, άνθρωπος με περίσκεψη πριν ομιλήσει. Ας τους ευλογήσει λοιπόν το Αγ.Πνεύμα να διοικήσουν τα του οίκου του Θεού με σύνεση, μακριά από πολιτικαντισμούς και φανατισμούς....

Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2008

Εκλογες για αρχιεπισκοπο...

ΜΠΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ...... ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ Ο ΑΝΘΙΜΟΣ;;; ΜΠΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ......
ΝΑ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΚΑΛΟ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ! ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΜΟΝΟΝ ΟΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ! ΓΙΑ ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΤΟΝ ΑΝΘΙΜΟ

Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2008

Η ΕΚΛΟΓΗ...


ΕΝΤΕΛΩΣ ΞΑΦΝΙΚΑ ΕΓΙΝΕ Η ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ! ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ!!!

ΠΑΜΕ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ;;;


Αν υπήρχαν σήμερα οι 10 μικροί μήτσοι, μια σίγουρη ατάκα του Τζίμη θα ήταν:
"ΡΕ ΣΕΙΣ, ΠΑΜΕ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ;;;"

Το ότι όμως ο πρώην αρχιεπίσκοπος κατάφερε να γίνει μόδα στη νεολαία του το οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε. Το γιατί θα φανεί σύντομα με τον διάδοχό του.

Το ότι διαφωνούσα γενικά με τις πεποιθήσεις του είναι γνωστό, όμως αυτό του το αναγνωρίζω.

Βέβαια βλέποντας όλο αυτό το Χριστεπώνυμο πλήθος να συρρέει στη Μητρόπολη αναρωτιέμαι: τα μαγαζιά στην Ερμού έχουν καλές τιμές;;;

Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2008

ΚΑΙ ΛΙΓΗ ΣΕΜΝΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΒΛΑΠΤΕΙ...


Εντάξει βρε παλληκάρια μου! Το πολύ το κυρ-ελέησον το βαριέται και ο θεός! Πολύ περισσότερο ο Χριστόδουλος που ήταν και πολύ δυναμικός χαρακτήρας!

Ένα μόνο. Σεβόμαστε αυτή τη στιγμή το θάνατο ενός δημοσίου προσώπου (όπως και κάθε άλλου) αλλά μην γελιοποιούμαστε άλλο με τα λιβάνια που όλοι μοιράζουν προς το πρόσωπό του.

Ας τηρήσουμε τουλάχιστον την αξιοπρέπειά μας και ας τηρούμε την ίδια στάση για πάντα, σεβόμενοι το θάνατο, αλλά να θυμόμαστε και το τί έχουμε πει κατα καιρούς!

Αν ρίξετε μια ματιά στο πρωτοσέλιδο π.χ. του "Έθνους" σήμερα θα νομίζετε ότι ζείτε σε μια άλλη χώρα! Ύμνοι και λιβάνια για τον Χριστόδουλο που μέχρι πρότεινος ονόμαζαν "Χουντόδουλο"!!! Έλεος! Φτάνει η δημόσια υποκρισία!

Ξαναλέω: Σεβασμός στο θάνατο, αλλά μέχρι εκεί. Για μένα η πιο ειλικρινής στάση ήταν του ΚΚΕ, με ένα απλό, απλότατο συλληπητήριο τηλεγράφημα...

Αυτά για σήμερα, μιας και ρίχνει και λίγο χιονάκι και γουστάρω πολύ ένα ζεστό καφεδάκι...

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2008

ΠΑΛΙΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ...


"Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ του ΚΥΡ-ΜΕΝΤΙΟΥ"
Δε λυγάνε τα ξεράδιακαι πονάνε τα ρημάδια!Κούτσα μια και κούτσα δυοτης ζωής το ρημαδιό!
Mεροδούλι, ξενοδούλι!Δέρναν ούλοι: αφέντες, δούλοι,ούλοι: δούλοι, αφεντικό και μ' Αφήναν νηστικό.
Tα παιδιά, τα καλοπαίδια,παραβγαίνανε στην παίδεια με κοτρόνια στα ψαχνά,φούχτες μύγα στ' αχαμνά!
Aνωχώρι, Κατωχώρι,ανηφόρι, κατηφόρι,και με κάμα και βροχή,ώσπου μου 'βγαινε η ψυχή.
Eίκοσι χρονώ γομάρι σήκωσα όλο το νταμάρικι' έχτισα, στην εμπασιάτου χωριού, την εκκλησιά.
Kαι ζευγάρι με το βόδι(άλλο μπόι κι' άλλο πόδι)όργωνα στα ρέματατ' αφεντός τα στρέμματα.
Kαι στον πόλεμ' "όλα για όλα"κουβαλούσα πολυβόλα να σκοτώνωνται οι λαοί για τ' αφέντη το φαϊ.
Kαι γι' αυτόνε τον ερίφη εκουβάλησα τη νύφηκαι την προίκα της βουνό,την τιμή της ουρανό!
Aλλά εμένα σε μια σφήνα μ' έδεναν το Μαη το μήνα στο χωράφι το γυμνό να γκαρίζω, να θρηνώ.
Kι' ο παπάς με την κοιλιά του μ' έπαιρνε για τη δουλειά τουκαι μου μίλαε κουνιστός:"Σε καβάλησε ο Χριστός!
Δούλευε για να στουμπώσει όλ' η Χώρα κι' οι καμπόσοι. Μη ρωτάς το πώς και τί,να ζητάς την αρετή!-Δε βαστάω! Θα πέσω κάπου!-Ντράπου! Τις προγόνοι ντράπου!-Αντραλίζομαι!... Πεινώ!...-Σούτ! θα φας στον ουρανό!"
Kι' έλεα: όταν μιαν ημέρα παρασφίξουνε τα γέρα,θα ξεκουραστώ κι' εγώ,του θεού τ' αβασταγό!
Kι' όταν ένα καλό βράδυ θα τελειώσει μου το λάδικι' αμολήσω την πνοή(ένα πουφ είν' η ζωή),
H ψυχή μου θε να δράμη στη ζεστή αγκαλιά τ' Αβράμη,τ' άσπρα, τ' αχερένια του να φιλάει τα γένια του!
Γέρασα κι' ως δε φελούσα κι' αχαϊρευτος κυλούσα,με πετάξανε μακριά να με φάνε τα θεριά.
Kωλοσούρθηκα και βρίσκωστη σπηλιά τον Αι-Φραγκίσκο:"Χαίρε φως αληθινόν και προστάτη των κτηνών!
Σώσε το γέρο κύρ Μέντη απ' την αδικιά τ' αφέντη,συ που δίδαξες αρνί τον κύρ λύκο να γενή!
Tο σκληρόν αφέντη κάνε από λύκο άνθρωπο κάνε!..."Μα με την κουβέντα αυτή πόρτα μου 'κλεισε κι' αυτί.
Tότενες το μαύρο φίδι το διπλό του το γλωσσίδι πίσω από την αστοιβιά βγάζει και κουνάει με βιά:
"Φως ζητάνε τα χαϊβάνια κι' οι ραγιάδες απ' τα ουράνια,μα θεοί κι' όξαποδώκει δεν είναι παρά δώ.
Aν το δίκιο θες, καλέ μου,με το δίκιο του πολέμου θα το βρης. Οπου ποθεί λευτεριά, παίρνει σπαθί.
Mη χτυπάς τον αδερφό σου-τον αφέντη τον κουφό σου!Και στον ίδρο το δικό γίνε συ τ' αφεντικό.
Χάιντε θύμα, χάιντε ψώνιο χάιντε Σύμβολον αιώνιο!Αν ξυπνήσεις, μονομιάς θα 'ρτη ανάποδα ο ντουνιάς.
Kοίτα! Οι άλλοι έχουν κινήσει κι' έχ' η πλάση κοκκινήσει κι' άλλος ήλιος έχει βγη σ' άλλη θάλασσ', άλλη γης".

ΖΗΤΩ!!!


ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΗΜΕΡΑ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΑΝΚΡΑΞΩ!!!

ΖΗΤΩ Η ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!!!

ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΕΣΩ "ΖΟΥΓΚΛΑΣ"! Ο ΤΑΡΖΑΝ ΤΡΩΕΙ ΑΛΛΟΝ ΕΝΑΝ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΙΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΟΣ, ΚΡΑΔΑΙΝΟΝΤΑΣ ΦΑΚΕΛΛΟΥΣ, ΚΑΣΣΕΤΟΦΩΝΑ ΚΑΙ ΚΑΜΕΡΕΣ ΑΠΕΙΛΩΝΤΑΣ ΟΣΟΥΣ ΤΟΝ "ΑΠΕΙΛΟΥΝ" Ή ΤΟΛΜΟΥΝ ΝΑ ΠΟΥΝ ΚΑΤΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ!!!

ΥΠΟΜΟΝΗ! ΠΙΣΩ ΕΧΕΙ Η ΑΧΛΑΔΑ ΤΗΝ ΟΥΡΑ... ΟΣΑ ΔΙΔΑΞΕΣ ΔΑΣΚΑΛΕ ΕΠΙ ΧΡΟΝΙΑ ΙΣΩΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΚΑΛΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΟΥ ΤΑ ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΝ ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ!!!


ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ ΤΗΛΕΟΡΑΣΟΠΟΛΙΤΗΣ Ι.Τ.
Υ.Γ. ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΒΛΕΠΕΤΕ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΕΟ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ!

Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2008

ΚΑΙ ΤΩΡΑ... ΤΙ;;;


Δυστυχώς εδώ και αρκετό καιρό είχα γράψει για το ρόλο των ΜΜΕ και των επιχειρηματιών στο πολιτικό σκηνικό που προδιαγράφεται για τη χώρα. (δες Νοέμβριος 07). Όχι δεν είχα ανακαλύψει την Αμερική απλά τόσο γρήγορα επαληθεύονται οι σκέψεις μου τότε.
Το γνωστό αναρχικό σύνθημα για τους δημοσιογράφους γίνεται ψίθυρος και σε λίγο κραυγή στα χείλη όλοένα και περισσότερων πολιτών.
Το πού το πάνε οι μεγαλοεπιχειρηματίες και μελλοντικοί μεγαλοεκδότες είναι εμφανές. Εκείνο που το φτωχό μου μυαλό δεν μπορεί να συλλάβει είναι το μέγεθος της απληστίας των εκδοτών, μεγαλοεπιχειρηματιών και λοιπών μεγαλο-κάτι...
Την στιγμή που η παγκοσμιοποίηση από "σωτήρας" φαντάζει παγκόσμια απειλή για τους λαούς, εκείνοι το μόνο που ζητούν είναι η απρόσκοπτη άνοδος της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Κι όλα αυτά που συμβαίνουν με διάφορα ονόματα της δημοσιογραφίας με αφήνουν παγερά αδιάφορο γιατί ως γνωστόν όσοι σπέρνουν ανέμους θερίζουν θύελλες. Κι όσοι θέλουν από τα πολλά τα περισσότερα, πολλές φορές βρίσκονται σε δύσκολη έως ζόρικη θέση.
Άρα δεν με ενδιαφέρει ο άλφα ή ο βήτα, δεν πρέπει πάντα να είναι όλα ολυμπιακός - παναθηναικός και εμείς να'μαστε με τον νικητή και τον καλό. Γιατί πολλές φορές ούτε νικητής υπάρχει ούτε καλός. Ας πάρουμε χαμπάρι ότι πλέον υπάρχουν επιχειρήσεις και εταιρείες που τον κόσμο τον βλέπουν ως "πελατάκι" που το μόνο που ενδιαφέρει είναι
το πορτοφόλι του "πελάτη".
Οι εταιρείες που και που ρίχνουν και μια "φιλανθρωπική" στάχτη στα μάτια των πελατών, ή μια χορηγία σε πολιτιστικό σκοπό και καθάρισαν. Από την άλλη οι φιλάνθρωποι αυτοί κύριοι δεν διστάζουν να πάρουν το σπίτι κάποιου που χρωστάει μια -δυό δόσεις, δεν διστάζουν να ρίξουν στην αγορά ακατάλληλα προιόντα, (από τρόφιμα έως παιχνίδια) δεν διστάζουν να μοιράζουν τον καρκίνο δεξιά και αριστερά και βέβαια αδιαφορούν για το μετά την αγορά.
Εγώ ξέρω ότι αν κάνω ένα σφράγισμα και κάτι δεν πάει καλά θα το επιδιορθώσω χωρίς να απαιτήσω ανταλλακτικά ή εργασία ή να μην θέλω να εξυπηρετήσω άμεσα.
Οι περισσότερες εταιρείες, αρχικά αρνούνται την ευθύνη τους, κατόπιν κοιτάζουν να καθυστερήσουν τα μέγιστα, μετά κοιτάζουν να βγάλουν έστω και κάτι από την δική τους ευθύνη και στο τέλος σε σέρνουν σε μακρόχρονες διαδικασίες που σου σπάνε τα νεύρα και τις περισσότερες φορές σε αναγκάζουν να αποσυρθείς...
Το συμπέρασμα για άλλη μια φορά είναι το μέτρο. Μην ζηλεύετε τις βίλλες, τη χλιδή και την πολυτέλεια, το πολύ χρήμα και το λαμπερό της τηλεόρασης. Η πολύ λάμψη και τα φώτα μας κρύβουν τον υπέροχο φεγγαρόφωτο ουρανό με την φανταστική λάμψη των αστεριών!
Αν σας λένε τίποτα οι λέξεις: τηλεοπτικός χρόνος και διαφήμηση, AGB, κρατική διαφήμηση σε έντυπα και τηλεοράσεις, κονδύλια σε συλλόγους και σωματεία, μυστικά κονδύλια, τηλεθέαση off shore και λοιπά τότε ίσως καταλάβουμε σε ποιούς έχουμε εμπιστευθεί την διαμόρφωση της κοινής γνώμης! Αλήθεια το χαμό που γίνεται αυτές τις ημέρες στα λιμάνια (μιλάμε για άπειρα χρήματα που παίζονται σε μεγάλα τραπέζια πάνω και κάτω από αυτά ) ποιό κανάλι τον προβάλλει ως είδηση και σε ποιά σειρά;
Κι αλήθεια μήπως η άνοδος της αριστεράς στην σημερινή ελληνική κοινωνία της κατανάλωσης και του ευδαιμονισμού, έχει ανησυχήσει κάποιους που απεργάζονται σενάρια στήριξης των συμφερόντων τους που νιώθουν να ενοχλεί η αριστερά;
Αλήθεια τί γνώμη έχετε για τον σύγχρονο ρομπέν των tv κύριο Τριανταφυλλόπουλο που ούκ ολίγους έχει κάψει και εξαφανίσει από προσώπου γης και κατόπιν δικαστηρίων και πιθανών αθωώσεών τους δεν έχει επανορθώσει δημόσια ποτέ; Πόσες φορές δεν έχει καταγράψει εν αγνοία τους ανθρώπους χωρίς απαραίτητα να συνεπάγεται σοβαρό έγκλημα ; Κάποια στιγμή όλοι αυτοί βρίσκουν μπροστά τους αυτά που χρησιμοποιούν και ίσως είναι τώρα η πρώτη φορά που τον βλέπω τόσο ανήσυχο ίσως γιατί τώρα καταλαβαίνει ότι όσο ισχυρές πλάτες και να έχει κάποιος, κάποια στιγμή τα συμφέροντα αλλάζουν και μπορεί να ζητήσουν και το δικό σου κεφάλι στο πιάτο. Και η τηλεόραση είναι τόσο ανθρωποφάγο μέσο, που αν για να ανέβεις ψηλά χρειάζονται 10 ή 20 χρόνια για να πέσεις απότομα στον πάτο αρκεί μία μόνο μέρα! Και τότε ούτε οι βίλλες σε σώζουν, ούτε τα καγιέν, ούτε οι λογαριασμοί στο εξωτερικό.
Ο μέσος άνθρωπος κάθεται αναπαυτικά στον καναπέ του και απολαμβάνει τον κανιβαλλισμό σπεύδοντας να καταδικάσει τον "ένοχο" που έχει ανακαλύψει ο "γάτος" δημοσιογράφος!!!
Ας ξαναγυρίσουμε λοιπόν λίγο πίσω να βρούμε ξανά τον ανθρωπισμό μας, να ψάχνουμε λίγο περισσότερο πίσω από αυτά που μας σερβίρουν, και να έχουμε γενικότερα ένα μέτρο!
Μην ξεχνάτε ότι με το λιώσιμο των πάγων που σημαίνει καταστροφή για τον πλανήτη κάποιοι (5 κράτη) διεκδικούν τα εδάφη που αποκαλύπτονται για κέρδη από το πετρέλαιο που υπάρχει εκεί! Μπορείτε να ξαναδιαβάσετε τί έγραφα στις 19-10-07.
Θα συνεχίσω με άλλα...

Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2008

ΠΗΡΑΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ...ΛΑΘΟΣ;;;


Σήμερα θα είμαι λίγο emo. Πολλές αφορμές τον τελευταίο καιρό με έκαναν να αναρωτιέμαι αν τελικά στην σύγχρονη δυτική κοινωνία που μοιραία ζούμε έχουμε βάλει στόχους και έχουμε ιεραρχήσει σωστά τη ζωή μας.

Στενός φίλος 40 ετών περίπου με 2 παιδάκια χτυπημένος από πολύ σοβαρή ασθένεια. Φίλος ετών 38 "χάνει" ένα παιδί πριν ακόμη αυτό έλθει στον κόσμο τούτο και μαζί και τη γυναίκα που φαινόταν ότι θα γινόταν η σύντροφος της ζωής του. Εννοώ ότι η σχέση διαλύθηκε μετά από την απόφαση της έκτρωσης. Η σκληρή απόφαση ήταν της γυναίκας και δυστυχώς εδώ δεν έχει λόγο ο άντρας του οποίου το παιδί κυοφορεί η γυναίκα. Μπορεί χίλιοι να' ναι οι λόγοι (όχι υγείας όσο ξέρω) αλλά μετά από τις τόσες δυσκολίες που έχουν σήμερα τα ζευγάρια στην απόκτηση ενός παιδιού, η απόφαση για έκτρωση εμένα μου φαίνεται πολύ πολύ σκληρή, μια απόφαση που τσακίζει την ψυχολογία, και κάνει την σχέση σμπαράλια... Δυστυχώς για το φίλο μου και μένα που το'μαθα, τέτοιες αποφάσεις σε συντρίβουν. Από τον παράδεισο της απόλυτης ευτυχίας στην κόλαση του αναπάντητου ερωτηματικού!!!

Φίλοι μου η ζωή μας σήμερα καθοδηγείται από νούμερα και αριθμούς από συμφέροντα και τακτικές από αχαριστία και απληστία στην αναζήτηση μιας επίπλαστης ευτυχίας που όλο και περισσότερο απομακρυνόμαστε...

Συνεχώς αυξάνεται ο αριθμός αυτών που μου ζητούν στο ιατρείο ραντεβού αργά το βράδι γιατί δεν προλαβαίνουν, οι άνθρωποι δουλεύουν ολοένα και πιο πολύ για να τα φέρουν σε πέρας και να γευτούν υλικές χαρές που-αλήθεια- κρατάνε τόσο λίγο...

Φτιάχνουμε ολοένα και ωραιότερα και μεγαλύτερα σπίτια, αγοράζουμε περισσότερα και μεγαλύτερα αυτοκίνητα, γεμίζουμε τις ντουλάπες μας συνεχώς με ρούχα και αγαθά που μας κάνουν προσωρινά ευτυχισμένους...

Κάποια στιγμή γυρίζουμε πίσω και βλέπουμε τί ακριβώς ζήσαμε και τότε συνειδητοποιούμε ότι κάτι δεν πάει καλά. Βλέπουμε τα παιδιά μας ελάχιστα, συζητάμε με τους ανθρώπους μας πολύ λίγο, δεν έχουμε χρόνο για φίλους και παρέες, βγαίνουμε λίγο ή καθόλου, ταξιδεύουμε σπάνια, τραγουδάμε μόνο στα γενέθλια το "happy birthday", τρώμε βιαστικά, δεν απολαμβάνουμε τις μικρές καθημερινές στιγμές που η ζωή μπορεί να μας προσφέρει, κυνηγώντας συνεχώς το περισσότερο. (Για ποιόν άραγε και για πότε αλήθεια;)

Κάποτε έρχεται η κακιά η ώρα και τότε όλα γκρεμίζονται σαν χάρτινος πύργος! Πάντα η κακιά ώρα γκρεμίζει πολλά, όταν όμως η ζωή έχει τις χαρές της, έχει τη συντροφιά και τις μικρές απολαύσεις της, ο πόνος περιορίζεται. Όταν βρίσκεις το κουράγιο και τη δύναμη να δίνεις αγάπη ακόμη και στην πιο δύσκολη στιγμή γίνεσαι πιο πολύ άνθρωπος.

Διάβασα κάτι τελευταία και με συγκλόνισε. Πατέρας, πανεπιστημιακός από την Πάτρα, έχασε το παιδί του σε τροχαίο 24 ετών φοιτητή Ιατρικής. Σε λίγο καιρό έχασε και τον αδελφό του. Αυτός ο άνθρωπος δεν το'βαλε κάτω. Έφτιαξε μια στέγη για παιδιά με ειδικές ανάγκες και τα φιλοξενεί με αποκλειστικά δικά του έξοδα σε γιορτές και σαββατοκύριακα όταν τα ιδρύματα που φιλοξενούνται κλείνουν. Δεν ζητά τίποτα από το κράτος, καμμιά Ζαχοπουλο επιδότηση! Βρήκε τον τρόπο να προσφέρει στους ανθρώπους, μέσα στον ανείπωτο πόνο του!

Φίλοι μου δεν γράφω το όνομά του μάλλον κι ο ίδιος δεν το επιθυμεί.

Δέστε λίγο ξανά τη ζωή σας! Δεν το γράφω απαισιόδοξα ότι δηλαδή η ζωή είναι μικρή και απρόβλεπτη. Αντιθέτως εννοώ ότι πρέπει να ξαναβρούμε τον άνθρωπο μέσα μας. Ο καθένας όπως μπορεί. Ας κάνει κάτι που θα τον γεμίσει. Δέστε έναν παλιό φίλο, βγείτε με μια παρέα και διασκεδάστε, τραγουδήστε που και που!! δώστε σε κάποιον που ξέρετε ότι το έχει ανάγκη κάποια παλιότερα ρούχα σας που πλέον δεν χωράνε στη ντουλάπα σας! Μαζεύουμε τόσα άχρηστα για μας πράγματα που σε κάποιους είναι ωφέλιμα. Δέστε μέσα σας και αναρωτηθείτε αν η ζωή είναι μόνο δουλειά ή και κάτι άλλο. Απαιτείστε καλύτερες συνθήκες δουλειάς, ενεργοποιηθείτε σαν πολίτες, φροντίστε για τον πλανήτη και τον διπλανό σας όσο μπορείτε. Δεν υπάρχουν όρια σ'αυτά! Μπορείτε να γεμίσετε τη ζωή σας με δραστηριότητες που δεν έχουν σκοπό μόνο την ύλη.

Κι αν όλα αυτά ακούγονται ιδεαλιστικά μια δοκιμή θα σας πείσει...

Μπορεί στο σκηνικό όλα να δείχνουν διαπλοκή, συμφέροντα, σκάνδαλα, ροζ ιστορίες, διφθορά, χρήμα άφθονο, αλλά από την άλλη ποιός θα μου πει που βλέπει σ'όλους αυτούς τους χλιδάτους-πρότυπα του σήμερα μια σταλιά ανθρωπιάς και ευτυχίας; Μήπως είναι ευτυχία τα 1000τ.μ. σπίτια τους που τα βλέπουν μόνο για ύπνο; μήπως είναι ευτυχία τα παιδιά τους που μεγαλώνουν οι φιλιππινέζες νταντάδες; μήπως είναι ευτυχία τα άπειρα χρήματα που κάποια στιγμή όλους τους αργά αλλά σταθερά τους οδηγούν στη φυλακή ή την κοινωνική απομόνωση;

Σκεφτείτε έστω για λίγο αυτά που γράφω. Ίσως σας δώσω μια αφετηρία για συζήτηση και με τον ευατό σας που ίσως έχετε καιρό να κάνετε!

Η ζωή έχει πολλά να δώσει ακόμη και χωρίς πολλά υλικά αγαθά αρκεί να ξέρεις να χειρίζεσαι το χρόνο -που δεν είναι και άπειρος έτσι;- σωστά...

Και μην ξεχνάτε! Κοιτάξτε δίπλα σας! Ίσως υπάρχει κάποιος που σας έχει ανάγκη και εσείς χωρίς πολύ κόπο μπορείτε να προσφέρετε...