ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ

Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2008

Η ΕΚΛΟΓΗ...


ΕΝΤΕΛΩΣ ΞΑΦΝΙΚΑ ΕΓΙΝΕ Η ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ! ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ!!!

ΠΑΜΕ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ;;;


Αν υπήρχαν σήμερα οι 10 μικροί μήτσοι, μια σίγουρη ατάκα του Τζίμη θα ήταν:
"ΡΕ ΣΕΙΣ, ΠΑΜΕ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ;;;"

Το ότι όμως ο πρώην αρχιεπίσκοπος κατάφερε να γίνει μόδα στη νεολαία του το οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε. Το γιατί θα φανεί σύντομα με τον διάδοχό του.

Το ότι διαφωνούσα γενικά με τις πεποιθήσεις του είναι γνωστό, όμως αυτό του το αναγνωρίζω.

Βέβαια βλέποντας όλο αυτό το Χριστεπώνυμο πλήθος να συρρέει στη Μητρόπολη αναρωτιέμαι: τα μαγαζιά στην Ερμού έχουν καλές τιμές;;;

Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2008

ΚΑΙ ΛΙΓΗ ΣΕΜΝΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΒΛΑΠΤΕΙ...


Εντάξει βρε παλληκάρια μου! Το πολύ το κυρ-ελέησον το βαριέται και ο θεός! Πολύ περισσότερο ο Χριστόδουλος που ήταν και πολύ δυναμικός χαρακτήρας!

Ένα μόνο. Σεβόμαστε αυτή τη στιγμή το θάνατο ενός δημοσίου προσώπου (όπως και κάθε άλλου) αλλά μην γελιοποιούμαστε άλλο με τα λιβάνια που όλοι μοιράζουν προς το πρόσωπό του.

Ας τηρήσουμε τουλάχιστον την αξιοπρέπειά μας και ας τηρούμε την ίδια στάση για πάντα, σεβόμενοι το θάνατο, αλλά να θυμόμαστε και το τί έχουμε πει κατα καιρούς!

Αν ρίξετε μια ματιά στο πρωτοσέλιδο π.χ. του "Έθνους" σήμερα θα νομίζετε ότι ζείτε σε μια άλλη χώρα! Ύμνοι και λιβάνια για τον Χριστόδουλο που μέχρι πρότεινος ονόμαζαν "Χουντόδουλο"!!! Έλεος! Φτάνει η δημόσια υποκρισία!

Ξαναλέω: Σεβασμός στο θάνατο, αλλά μέχρι εκεί. Για μένα η πιο ειλικρινής στάση ήταν του ΚΚΕ, με ένα απλό, απλότατο συλληπητήριο τηλεγράφημα...

Αυτά για σήμερα, μιας και ρίχνει και λίγο χιονάκι και γουστάρω πολύ ένα ζεστό καφεδάκι...

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2008

ΠΑΛΙΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ...


"Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ του ΚΥΡ-ΜΕΝΤΙΟΥ"
Δε λυγάνε τα ξεράδιακαι πονάνε τα ρημάδια!Κούτσα μια και κούτσα δυοτης ζωής το ρημαδιό!
Mεροδούλι, ξενοδούλι!Δέρναν ούλοι: αφέντες, δούλοι,ούλοι: δούλοι, αφεντικό και μ' Αφήναν νηστικό.
Tα παιδιά, τα καλοπαίδια,παραβγαίνανε στην παίδεια με κοτρόνια στα ψαχνά,φούχτες μύγα στ' αχαμνά!
Aνωχώρι, Κατωχώρι,ανηφόρι, κατηφόρι,και με κάμα και βροχή,ώσπου μου 'βγαινε η ψυχή.
Eίκοσι χρονώ γομάρι σήκωσα όλο το νταμάρικι' έχτισα, στην εμπασιάτου χωριού, την εκκλησιά.
Kαι ζευγάρι με το βόδι(άλλο μπόι κι' άλλο πόδι)όργωνα στα ρέματατ' αφεντός τα στρέμματα.
Kαι στον πόλεμ' "όλα για όλα"κουβαλούσα πολυβόλα να σκοτώνωνται οι λαοί για τ' αφέντη το φαϊ.
Kαι γι' αυτόνε τον ερίφη εκουβάλησα τη νύφηκαι την προίκα της βουνό,την τιμή της ουρανό!
Aλλά εμένα σε μια σφήνα μ' έδεναν το Μαη το μήνα στο χωράφι το γυμνό να γκαρίζω, να θρηνώ.
Kι' ο παπάς με την κοιλιά του μ' έπαιρνε για τη δουλειά τουκαι μου μίλαε κουνιστός:"Σε καβάλησε ο Χριστός!
Δούλευε για να στουμπώσει όλ' η Χώρα κι' οι καμπόσοι. Μη ρωτάς το πώς και τί,να ζητάς την αρετή!-Δε βαστάω! Θα πέσω κάπου!-Ντράπου! Τις προγόνοι ντράπου!-Αντραλίζομαι!... Πεινώ!...-Σούτ! θα φας στον ουρανό!"
Kι' έλεα: όταν μιαν ημέρα παρασφίξουνε τα γέρα,θα ξεκουραστώ κι' εγώ,του θεού τ' αβασταγό!
Kι' όταν ένα καλό βράδυ θα τελειώσει μου το λάδικι' αμολήσω την πνοή(ένα πουφ είν' η ζωή),
H ψυχή μου θε να δράμη στη ζεστή αγκαλιά τ' Αβράμη,τ' άσπρα, τ' αχερένια του να φιλάει τα γένια του!
Γέρασα κι' ως δε φελούσα κι' αχαϊρευτος κυλούσα,με πετάξανε μακριά να με φάνε τα θεριά.
Kωλοσούρθηκα και βρίσκωστη σπηλιά τον Αι-Φραγκίσκο:"Χαίρε φως αληθινόν και προστάτη των κτηνών!
Σώσε το γέρο κύρ Μέντη απ' την αδικιά τ' αφέντη,συ που δίδαξες αρνί τον κύρ λύκο να γενή!
Tο σκληρόν αφέντη κάνε από λύκο άνθρωπο κάνε!..."Μα με την κουβέντα αυτή πόρτα μου 'κλεισε κι' αυτί.
Tότενες το μαύρο φίδι το διπλό του το γλωσσίδι πίσω από την αστοιβιά βγάζει και κουνάει με βιά:
"Φως ζητάνε τα χαϊβάνια κι' οι ραγιάδες απ' τα ουράνια,μα θεοί κι' όξαποδώκει δεν είναι παρά δώ.
Aν το δίκιο θες, καλέ μου,με το δίκιο του πολέμου θα το βρης. Οπου ποθεί λευτεριά, παίρνει σπαθί.
Mη χτυπάς τον αδερφό σου-τον αφέντη τον κουφό σου!Και στον ίδρο το δικό γίνε συ τ' αφεντικό.
Χάιντε θύμα, χάιντε ψώνιο χάιντε Σύμβολον αιώνιο!Αν ξυπνήσεις, μονομιάς θα 'ρτη ανάποδα ο ντουνιάς.
Kοίτα! Οι άλλοι έχουν κινήσει κι' έχ' η πλάση κοκκινήσει κι' άλλος ήλιος έχει βγη σ' άλλη θάλασσ', άλλη γης".

ΖΗΤΩ!!!


ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΗΜΕΡΑ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΑΝΚΡΑΞΩ!!!

ΖΗΤΩ Η ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!!!

ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΕΣΩ "ΖΟΥΓΚΛΑΣ"! Ο ΤΑΡΖΑΝ ΤΡΩΕΙ ΑΛΛΟΝ ΕΝΑΝ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΙΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΟΣ, ΚΡΑΔΑΙΝΟΝΤΑΣ ΦΑΚΕΛΛΟΥΣ, ΚΑΣΣΕΤΟΦΩΝΑ ΚΑΙ ΚΑΜΕΡΕΣ ΑΠΕΙΛΩΝΤΑΣ ΟΣΟΥΣ ΤΟΝ "ΑΠΕΙΛΟΥΝ" Ή ΤΟΛΜΟΥΝ ΝΑ ΠΟΥΝ ΚΑΤΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ!!!

ΥΠΟΜΟΝΗ! ΠΙΣΩ ΕΧΕΙ Η ΑΧΛΑΔΑ ΤΗΝ ΟΥΡΑ... ΟΣΑ ΔΙΔΑΞΕΣ ΔΑΣΚΑΛΕ ΕΠΙ ΧΡΟΝΙΑ ΙΣΩΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΚΑΛΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΟΥ ΤΑ ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΝ ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ!!!


ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ ΤΗΛΕΟΡΑΣΟΠΟΛΙΤΗΣ Ι.Τ.
Υ.Γ. ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΒΛΕΠΕΤΕ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΕΟ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ!

Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2008

ΚΑΙ ΤΩΡΑ... ΤΙ;;;


Δυστυχώς εδώ και αρκετό καιρό είχα γράψει για το ρόλο των ΜΜΕ και των επιχειρηματιών στο πολιτικό σκηνικό που προδιαγράφεται για τη χώρα. (δες Νοέμβριος 07). Όχι δεν είχα ανακαλύψει την Αμερική απλά τόσο γρήγορα επαληθεύονται οι σκέψεις μου τότε.
Το γνωστό αναρχικό σύνθημα για τους δημοσιογράφους γίνεται ψίθυρος και σε λίγο κραυγή στα χείλη όλοένα και περισσότερων πολιτών.
Το πού το πάνε οι μεγαλοεπιχειρηματίες και μελλοντικοί μεγαλοεκδότες είναι εμφανές. Εκείνο που το φτωχό μου μυαλό δεν μπορεί να συλλάβει είναι το μέγεθος της απληστίας των εκδοτών, μεγαλοεπιχειρηματιών και λοιπών μεγαλο-κάτι...
Την στιγμή που η παγκοσμιοποίηση από "σωτήρας" φαντάζει παγκόσμια απειλή για τους λαούς, εκείνοι το μόνο που ζητούν είναι η απρόσκοπτη άνοδος της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Κι όλα αυτά που συμβαίνουν με διάφορα ονόματα της δημοσιογραφίας με αφήνουν παγερά αδιάφορο γιατί ως γνωστόν όσοι σπέρνουν ανέμους θερίζουν θύελλες. Κι όσοι θέλουν από τα πολλά τα περισσότερα, πολλές φορές βρίσκονται σε δύσκολη έως ζόρικη θέση.
Άρα δεν με ενδιαφέρει ο άλφα ή ο βήτα, δεν πρέπει πάντα να είναι όλα ολυμπιακός - παναθηναικός και εμείς να'μαστε με τον νικητή και τον καλό. Γιατί πολλές φορές ούτε νικητής υπάρχει ούτε καλός. Ας πάρουμε χαμπάρι ότι πλέον υπάρχουν επιχειρήσεις και εταιρείες που τον κόσμο τον βλέπουν ως "πελατάκι" που το μόνο που ενδιαφέρει είναι
το πορτοφόλι του "πελάτη".
Οι εταιρείες που και που ρίχνουν και μια "φιλανθρωπική" στάχτη στα μάτια των πελατών, ή μια χορηγία σε πολιτιστικό σκοπό και καθάρισαν. Από την άλλη οι φιλάνθρωποι αυτοί κύριοι δεν διστάζουν να πάρουν το σπίτι κάποιου που χρωστάει μια -δυό δόσεις, δεν διστάζουν να ρίξουν στην αγορά ακατάλληλα προιόντα, (από τρόφιμα έως παιχνίδια) δεν διστάζουν να μοιράζουν τον καρκίνο δεξιά και αριστερά και βέβαια αδιαφορούν για το μετά την αγορά.
Εγώ ξέρω ότι αν κάνω ένα σφράγισμα και κάτι δεν πάει καλά θα το επιδιορθώσω χωρίς να απαιτήσω ανταλλακτικά ή εργασία ή να μην θέλω να εξυπηρετήσω άμεσα.
Οι περισσότερες εταιρείες, αρχικά αρνούνται την ευθύνη τους, κατόπιν κοιτάζουν να καθυστερήσουν τα μέγιστα, μετά κοιτάζουν να βγάλουν έστω και κάτι από την δική τους ευθύνη και στο τέλος σε σέρνουν σε μακρόχρονες διαδικασίες που σου σπάνε τα νεύρα και τις περισσότερες φορές σε αναγκάζουν να αποσυρθείς...
Το συμπέρασμα για άλλη μια φορά είναι το μέτρο. Μην ζηλεύετε τις βίλλες, τη χλιδή και την πολυτέλεια, το πολύ χρήμα και το λαμπερό της τηλεόρασης. Η πολύ λάμψη και τα φώτα μας κρύβουν τον υπέροχο φεγγαρόφωτο ουρανό με την φανταστική λάμψη των αστεριών!
Αν σας λένε τίποτα οι λέξεις: τηλεοπτικός χρόνος και διαφήμηση, AGB, κρατική διαφήμηση σε έντυπα και τηλεοράσεις, κονδύλια σε συλλόγους και σωματεία, μυστικά κονδύλια, τηλεθέαση off shore και λοιπά τότε ίσως καταλάβουμε σε ποιούς έχουμε εμπιστευθεί την διαμόρφωση της κοινής γνώμης! Αλήθεια το χαμό που γίνεται αυτές τις ημέρες στα λιμάνια (μιλάμε για άπειρα χρήματα που παίζονται σε μεγάλα τραπέζια πάνω και κάτω από αυτά ) ποιό κανάλι τον προβάλλει ως είδηση και σε ποιά σειρά;
Κι αλήθεια μήπως η άνοδος της αριστεράς στην σημερινή ελληνική κοινωνία της κατανάλωσης και του ευδαιμονισμού, έχει ανησυχήσει κάποιους που απεργάζονται σενάρια στήριξης των συμφερόντων τους που νιώθουν να ενοχλεί η αριστερά;
Αλήθεια τί γνώμη έχετε για τον σύγχρονο ρομπέν των tv κύριο Τριανταφυλλόπουλο που ούκ ολίγους έχει κάψει και εξαφανίσει από προσώπου γης και κατόπιν δικαστηρίων και πιθανών αθωώσεών τους δεν έχει επανορθώσει δημόσια ποτέ; Πόσες φορές δεν έχει καταγράψει εν αγνοία τους ανθρώπους χωρίς απαραίτητα να συνεπάγεται σοβαρό έγκλημα ; Κάποια στιγμή όλοι αυτοί βρίσκουν μπροστά τους αυτά που χρησιμοποιούν και ίσως είναι τώρα η πρώτη φορά που τον βλέπω τόσο ανήσυχο ίσως γιατί τώρα καταλαβαίνει ότι όσο ισχυρές πλάτες και να έχει κάποιος, κάποια στιγμή τα συμφέροντα αλλάζουν και μπορεί να ζητήσουν και το δικό σου κεφάλι στο πιάτο. Και η τηλεόραση είναι τόσο ανθρωποφάγο μέσο, που αν για να ανέβεις ψηλά χρειάζονται 10 ή 20 χρόνια για να πέσεις απότομα στον πάτο αρκεί μία μόνο μέρα! Και τότε ούτε οι βίλλες σε σώζουν, ούτε τα καγιέν, ούτε οι λογαριασμοί στο εξωτερικό.
Ο μέσος άνθρωπος κάθεται αναπαυτικά στον καναπέ του και απολαμβάνει τον κανιβαλλισμό σπεύδοντας να καταδικάσει τον "ένοχο" που έχει ανακαλύψει ο "γάτος" δημοσιογράφος!!!
Ας ξαναγυρίσουμε λοιπόν λίγο πίσω να βρούμε ξανά τον ανθρωπισμό μας, να ψάχνουμε λίγο περισσότερο πίσω από αυτά που μας σερβίρουν, και να έχουμε γενικότερα ένα μέτρο!
Μην ξεχνάτε ότι με το λιώσιμο των πάγων που σημαίνει καταστροφή για τον πλανήτη κάποιοι (5 κράτη) διεκδικούν τα εδάφη που αποκαλύπτονται για κέρδη από το πετρέλαιο που υπάρχει εκεί! Μπορείτε να ξαναδιαβάσετε τί έγραφα στις 19-10-07.
Θα συνεχίσω με άλλα...

Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2008

ΠΗΡΑΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ...ΛΑΘΟΣ;;;


Σήμερα θα είμαι λίγο emo. Πολλές αφορμές τον τελευταίο καιρό με έκαναν να αναρωτιέμαι αν τελικά στην σύγχρονη δυτική κοινωνία που μοιραία ζούμε έχουμε βάλει στόχους και έχουμε ιεραρχήσει σωστά τη ζωή μας.

Στενός φίλος 40 ετών περίπου με 2 παιδάκια χτυπημένος από πολύ σοβαρή ασθένεια. Φίλος ετών 38 "χάνει" ένα παιδί πριν ακόμη αυτό έλθει στον κόσμο τούτο και μαζί και τη γυναίκα που φαινόταν ότι θα γινόταν η σύντροφος της ζωής του. Εννοώ ότι η σχέση διαλύθηκε μετά από την απόφαση της έκτρωσης. Η σκληρή απόφαση ήταν της γυναίκας και δυστυχώς εδώ δεν έχει λόγο ο άντρας του οποίου το παιδί κυοφορεί η γυναίκα. Μπορεί χίλιοι να' ναι οι λόγοι (όχι υγείας όσο ξέρω) αλλά μετά από τις τόσες δυσκολίες που έχουν σήμερα τα ζευγάρια στην απόκτηση ενός παιδιού, η απόφαση για έκτρωση εμένα μου φαίνεται πολύ πολύ σκληρή, μια απόφαση που τσακίζει την ψυχολογία, και κάνει την σχέση σμπαράλια... Δυστυχώς για το φίλο μου και μένα που το'μαθα, τέτοιες αποφάσεις σε συντρίβουν. Από τον παράδεισο της απόλυτης ευτυχίας στην κόλαση του αναπάντητου ερωτηματικού!!!

Φίλοι μου η ζωή μας σήμερα καθοδηγείται από νούμερα και αριθμούς από συμφέροντα και τακτικές από αχαριστία και απληστία στην αναζήτηση μιας επίπλαστης ευτυχίας που όλο και περισσότερο απομακρυνόμαστε...

Συνεχώς αυξάνεται ο αριθμός αυτών που μου ζητούν στο ιατρείο ραντεβού αργά το βράδι γιατί δεν προλαβαίνουν, οι άνθρωποι δουλεύουν ολοένα και πιο πολύ για να τα φέρουν σε πέρας και να γευτούν υλικές χαρές που-αλήθεια- κρατάνε τόσο λίγο...

Φτιάχνουμε ολοένα και ωραιότερα και μεγαλύτερα σπίτια, αγοράζουμε περισσότερα και μεγαλύτερα αυτοκίνητα, γεμίζουμε τις ντουλάπες μας συνεχώς με ρούχα και αγαθά που μας κάνουν προσωρινά ευτυχισμένους...

Κάποια στιγμή γυρίζουμε πίσω και βλέπουμε τί ακριβώς ζήσαμε και τότε συνειδητοποιούμε ότι κάτι δεν πάει καλά. Βλέπουμε τα παιδιά μας ελάχιστα, συζητάμε με τους ανθρώπους μας πολύ λίγο, δεν έχουμε χρόνο για φίλους και παρέες, βγαίνουμε λίγο ή καθόλου, ταξιδεύουμε σπάνια, τραγουδάμε μόνο στα γενέθλια το "happy birthday", τρώμε βιαστικά, δεν απολαμβάνουμε τις μικρές καθημερινές στιγμές που η ζωή μπορεί να μας προσφέρει, κυνηγώντας συνεχώς το περισσότερο. (Για ποιόν άραγε και για πότε αλήθεια;)

Κάποτε έρχεται η κακιά η ώρα και τότε όλα γκρεμίζονται σαν χάρτινος πύργος! Πάντα η κακιά ώρα γκρεμίζει πολλά, όταν όμως η ζωή έχει τις χαρές της, έχει τη συντροφιά και τις μικρές απολαύσεις της, ο πόνος περιορίζεται. Όταν βρίσκεις το κουράγιο και τη δύναμη να δίνεις αγάπη ακόμη και στην πιο δύσκολη στιγμή γίνεσαι πιο πολύ άνθρωπος.

Διάβασα κάτι τελευταία και με συγκλόνισε. Πατέρας, πανεπιστημιακός από την Πάτρα, έχασε το παιδί του σε τροχαίο 24 ετών φοιτητή Ιατρικής. Σε λίγο καιρό έχασε και τον αδελφό του. Αυτός ο άνθρωπος δεν το'βαλε κάτω. Έφτιαξε μια στέγη για παιδιά με ειδικές ανάγκες και τα φιλοξενεί με αποκλειστικά δικά του έξοδα σε γιορτές και σαββατοκύριακα όταν τα ιδρύματα που φιλοξενούνται κλείνουν. Δεν ζητά τίποτα από το κράτος, καμμιά Ζαχοπουλο επιδότηση! Βρήκε τον τρόπο να προσφέρει στους ανθρώπους, μέσα στον ανείπωτο πόνο του!

Φίλοι μου δεν γράφω το όνομά του μάλλον κι ο ίδιος δεν το επιθυμεί.

Δέστε λίγο ξανά τη ζωή σας! Δεν το γράφω απαισιόδοξα ότι δηλαδή η ζωή είναι μικρή και απρόβλεπτη. Αντιθέτως εννοώ ότι πρέπει να ξαναβρούμε τον άνθρωπο μέσα μας. Ο καθένας όπως μπορεί. Ας κάνει κάτι που θα τον γεμίσει. Δέστε έναν παλιό φίλο, βγείτε με μια παρέα και διασκεδάστε, τραγουδήστε που και που!! δώστε σε κάποιον που ξέρετε ότι το έχει ανάγκη κάποια παλιότερα ρούχα σας που πλέον δεν χωράνε στη ντουλάπα σας! Μαζεύουμε τόσα άχρηστα για μας πράγματα που σε κάποιους είναι ωφέλιμα. Δέστε μέσα σας και αναρωτηθείτε αν η ζωή είναι μόνο δουλειά ή και κάτι άλλο. Απαιτείστε καλύτερες συνθήκες δουλειάς, ενεργοποιηθείτε σαν πολίτες, φροντίστε για τον πλανήτη και τον διπλανό σας όσο μπορείτε. Δεν υπάρχουν όρια σ'αυτά! Μπορείτε να γεμίσετε τη ζωή σας με δραστηριότητες που δεν έχουν σκοπό μόνο την ύλη.

Κι αν όλα αυτά ακούγονται ιδεαλιστικά μια δοκιμή θα σας πείσει...

Μπορεί στο σκηνικό όλα να δείχνουν διαπλοκή, συμφέροντα, σκάνδαλα, ροζ ιστορίες, διφθορά, χρήμα άφθονο, αλλά από την άλλη ποιός θα μου πει που βλέπει σ'όλους αυτούς τους χλιδάτους-πρότυπα του σήμερα μια σταλιά ανθρωπιάς και ευτυχίας; Μήπως είναι ευτυχία τα 1000τ.μ. σπίτια τους που τα βλέπουν μόνο για ύπνο; μήπως είναι ευτυχία τα παιδιά τους που μεγαλώνουν οι φιλιππινέζες νταντάδες; μήπως είναι ευτυχία τα άπειρα χρήματα που κάποια στιγμή όλους τους αργά αλλά σταθερά τους οδηγούν στη φυλακή ή την κοινωνική απομόνωση;

Σκεφτείτε έστω για λίγο αυτά που γράφω. Ίσως σας δώσω μια αφετηρία για συζήτηση και με τον ευατό σας που ίσως έχετε καιρό να κάνετε!

Η ζωή έχει πολλά να δώσει ακόμη και χωρίς πολλά υλικά αγαθά αρκεί να ξέρεις να χειρίζεσαι το χρόνο -που δεν είναι και άπειρος έτσι;- σωστά...

Και μην ξεχνάτε! Κοιτάξτε δίπλα σας! Ίσως υπάρχει κάποιος που σας έχει ανάγκη και εσείς χωρίς πολύ κόπο μπορείτε να προσφέρετε...