Αδέσμευτη δημοσιογραφία...

Μια από τις μεγαλύτερες μπαρούφες των τελευταίων τουλάχιστον 50 χρόνων είναι η έννοια της "αδέσμευτης δημοσιογραφίας".
Με την εισβολή της ιδιωτικής τηλεόρασης το 1989 επί οικουμενικής κυβέρνησης το τοπίο έγινε ακόμη πιο ξεκάθαρο. Συμφέροντα κάθε λογής ανέλαβαν την διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Εμείς όλοι σαν να βλέπαμε εξωγήινους στραφήκαμε αμέσως προς την "ελεύθερη ραδιοφωνία και τηλεόραση". Αν εξαιρέσω μερικά φωτεινά παραδείγματα των πρώτων χρόνων, όλα τα άλλα δείχνουν ποιά είναι η αδέσμευτη φωνή.
MEGA: Βαρδινογιάννης, Μπόμπολας, Λαμπράκης, Τεγόπουλος
ANT1: Όμιλος Κυριακού
ΣΚΑΙ: Αλαφούζος
STAR: Βαρδινογιάννης
ALPHA: Κοντομηνάς
και όλοι αυτοί συν κάμποσους άλλους έχουν κι από ένα δυό ραδιόφωνα, δυό εφημερίδες (ζεύγος Αγγελοπούλου- Ελεύθερος Τύπος) μια πλειάδα περιοδικών (ΠΗΓΑΣΟΣ-Μπόμπολας, ΔΟΛ-Λαμπράκης, ΔΑΦΝΗ-ΝΙΚΗ Κυριακού κλπ...) Κάποιοι άλλοι π.χ. Μπατατούδης (SEVEN) αποχώρησαν νωρίς γιατί αποκαλύφθηκαν νωρίς.
Να μην θυμηθώ τον "μέγα" Κοσκωτά με τη Γραμμή, τον Ολυμπιακό και την τράπεζα Κρήτης.
Μέσα σ'όλα μπαίνουν και οι ποδοσφαιρικές ομάδες ή οι ομάδες του μπάσκετ. Είτε ως άμεση ιδιοκτησία, είτε ως μεγάλοι χορηγοί, οι εταιρείες κάνουν κουμάντο.
Μερικές φορές απορούμε πως εξαφανίζονται πρόσωπα από την επικαιρότητα εν μία νυκτί.
Αν τώρα το σκεφτούμε καλύτερα θα δώσουμε την απάντηση.
Είναι πλέον κοινό μυστικό ότι όλοι αυτοί προσπαθούν να επέμβουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είτε για να έχουν δουλειές με το δημόσιο (αναθέσεις συμβάσεων και έργων) είτε με τη λεγόμενη κρατική διαφήμηση, είτε μερικές φορές και με ωμούς εκβιασμούς.
Κάποιοι μεγαλοδημοσιογράφοι επίσης που το παίζουν ανεξάρτητες φωνές και κάνουν κάποιες επιχειρηματικές κινήσεις,(ραδιόφωνα, εφημερίδες κ.ά) είναι φανερό που αποβλέπουν. Άλλωστε το πρώτο που αναζητούν είναι μερίδιο από την πίτα της κρατικής διαφήμησης. Μου θυμίζει την καραμέλλα όλων των πολιτικών περί μεγάλων αμοιβών των βουλευτών. Όταν τους θίγουν το θέμα της βουλευτικής αποζημίωσης, αυτοί τί λένε;
"Ο βουλευτής πρέπει να'χει μεγάλη αμοιβή για να μην υποκύπτει στα μεγάλα συμφέροντα και τις πιέσεις, να' ναι ανεξάρτητος!!!" Αλήθεια ξέρετε πολλούς από τους βουλευτές των μεγάλων κομμάτων που δεν έχουν χορηγούς μεγάλους επιχειρηματίες; και αλήθεια τί ζητάνε οι μεγάλοι (και μικρότεροι) επιχειρηματίες από την στήριξη των υποψήφιων βουλευτών;
Επειδή έχω στο μυαλό μου και κάποιους που θεωρώ πολύ ηθικά στοιχεία δεν μιλάω για όλους.
Τα ίδια πάντως απαντούν και οι "ανεξάρτητοι" δικαστές και φυσικά τα ίδια λένε και οι "ανεξάρτητοι" δημοσιογράφοι.
Το τελικό συμπέρασμα είναι να προσπαθούμε,όσο αυτό είναι εύκολο, να βλέπουμε πίσω από το δέντρο που όλοι αυτοί μας δείχνουν και να μην τρώμε εύκολα την εκδοχή που μας παρουσιάζουν. Ας αρχίσουμε πάλι να σκεφτόμαστε περισσότερο όπως παλιότερα όταν δεν ήταν αλήθεια ότι έλεγε η τηλεόραση, η εφημερίδα, το κόμμα ή το ραδιόφωνο.
Και για να πάω και λίγο στο αθλητικό που πάντα μου αρέσει, τί έγιναν όλοι αυτοί οι κωλοτούμπες που έκαιγαν το Μάρτιο στα παράθυρα την "γερασμένη, ανίκανη, τελειωμένη κλπ" εθνική ομάδα και τώρα γράφουν για το "έπος της Κωνσταντινούπολης και την κατάκτηση από τους έλληνες της βασιλεύουσας;;;" Προσέξτε λίγο και θα βρείτε πολλούς τέτοιους σε πολλά θέματα. Ρίξτε τους ένα ξεροκόμματο και θα ορμήξουν να το φάνε δοξάζοντας το αφεντικό τους.
Βάλτε στην άκρη όλους αυτούς! Επιλέξτε τους ηθικότερους, και υπάρχουν αρκετοί, πιστέψτε με. Αυτούς που δεν προκαλούν, που έχουν σεβασμό, που δεν τσιρίζουν, που κοιτούν τον συνομιλητή τους στα μάτια...
Γυρίστε την πλάτη στα κοράκια και τα αρπακτικά!

Ημέρα των bloggers;;;

Τι κακό κι αυτό με τις ημέρες για κάτι... Παλιά είχαμε το εορτολόγιο, τώρα έχουμε τις ημέρες υπέρ ή κατά ή γενικά. Σε δουλειά να βρισκόμαστε. Για τα πανυγήρια γενικότερα είμαστε. Λες και προσφέρει τίποτα ένα "μνημόσυνο" κάθε χρόνο σε οτιδήποτε υποκριτικά θέλουμε να σβήσουμε από τη συνείδησή μας ότι δεν το κάνουμε. (π.χ. προστασία του περιβάλλοντος).
Σήμερα λοιπόν είναι λένε η ημέρα των bloggers. Δηλαδή όλων εμάς των ψιλοψωνισμένων που επειδή μας αρέσει να εκφράζουμε άποψη για όλα (γνήσιοι Έλληνες) ή να γράφουμε ιστορίες που πολύ λίγους ενδιαφέρουν πρέπει να γιορτάζουμε κιόλας.
Άντε χρόνια πολλά μας λοιπόν, στείλτε και κανα δώρο γιατί τα είδη δώρων περνάνε μια σχετική κρίση όπως και όλα τα υπόλοιπα μαγαζιά άλλωστε.
Μην ξεχνάτε ότι όπου να' ναι θα φάμε στο κεφάλι όλοι μας άλλο ένα 2% ΦΠΑ επί πλέον και γιατί όχι σε λίγα χρόνια ο ΦΠΑ να μη φτάσει το 40 ή το 50% να σωθεί το κράτος; Για σκεφτείτε ότι σε κάθε προιόν που αγοράζουμε πληρώνουμε το 1/5 επιπλέον ως φόρο στο κράτος. Και μην ακούσω την γνωστή καραμέλλα περί ευρώπης γιατί όλα τα πληρώνουμε ως ευρωπαίοι αλλά δεν αμοιβόμαστε ως ευρωπαίοι ούτε κατά διάνοια...
Αφήστε που στον τομέα των super markets από κάποιες επισκέψεις στο εξωτερικό από ίδια ακριβώς προιόντα έχω δει ότι εδώ στο "Ελλάντα" πληρώνουμε σαφώς ακριβότερα...
Σταματήστε τις παγκόσμιες μέρες (ευκαιρία για κάποιους να κονομήσουν μέσω εκδήλώσεων) και γίνετε περισσότερο ενεργοί πολίτες γιατί ο καναπές μας έχει βουλιάξει πλέον και θέλει φτιάξιμο και δεν μας σώζουν οι άλλοι αν μόνοι μας δεν κοπιάσουμε...
Καλημέρα και καλή εβδομάδα...

Σχόλια...

Επειδή πολλοί από σας δεν γνωρίζετε πως θα κάνετε ένα σχόλιο (πράγμα που με ενδιαφέρει ιδιαίτερα) μπορείτε να κάνετε κλικ επάνω στη λέξη "σχόλια" στο τέλος του κειμένου. Μετά όλα είναι απλά...

Περί ιατρών...γενικά...

Είναι τραγικό. Όλη η Ελλάδα πλέον έχει άποψη για τον αν έπρεπε ή όχι ο αρχιεπίσκοπος να πάει στην Αμερική, ίσως ξέρουν και τη θεραπεία πλέον όλοι αυτοί. Μερικές φορές λυπάμαι που είμαι σ'αυτή τη "φάρα". Το αποκορύφωμα ήταν το πρωί με το που ήρθα στο ιατρείο:
Η φωνή της μάνας μου... "Πάνε να τον φάνε τον Αρχιεπίσκοπο..." Τα σχόλια δικά σας πλέον....

Το μεγάλο πρόβλημα των νέων γενεών-Ασφαλιστικό

Σήμερα Τετάρτη 10 Οκτωβρίου θα αρχίσω όπως και χθες. Το όνομα Γιάννης Μαρίνος (οικονομικός δημοσιογράφος-πρωην διευθυντής του οικονομικού ταχυδρόμου, εντύπου της δεκαετίας του '80) μου ήταν ιδιαιτέρως αντιπαθές. Κι αυτό γιατί έφηβος την δεκαετία του '80 διάβαζα τις αναλύσεις του στα οικονομικά από τις στήλες του εντύπου που ο πατέρας μου έφερνε σχεδόν κάθε εβδομάδα στο σπίτι. Η εμμονή του τότε στους κανόνες της ελεύθερης αγοράς και η επιθετική προσέγγισή του προς οτιδήποτε σοσιαλιστικό (και ιδιαίτερα τα μέτρα του ΠΑΣΟΚ της αλλαγής προς ανακούφιση των ασθενεστέρων) μου προκαλούσε απέχθεια.
Εχθές έτυχε να τον δω στη ΝΕΤ σε συζήτηση για το ασφαλιστικό, που απ' ότι φαίνεται ανοίγει σύντομα και πάλι. Έκπληκτος σχεδόν άκουσα για τις 150 ειδικότητες των βαρέων και ανθυγειινών επαγγελμάτων και τα 500 περίπου επαγγέλματα που δικαιούνται τα επιδόματα και την πρόωρη σύνταξη. Ήξερα για κάποια τρελλά αλλά όχι για τις "ράπτριες συγκεκριμένου υποκαταστήματος του ΙΚΑ, ή τους κομμωτές (sorry Νίκο και Νάσο) κ.α.
Η πιο καλή πρόταση που έπεσε στο τραπέζι ήταν η σύνταξη να είναι ανάλογη των εισφορών όπως γίνεται στις περισσότερες χώρες που έχουν σοβαρά κοινωνικά συστήματα. Εδώ στο ΙΚΑ παίρνεις σύνταξη με 4500 ένσημα, δηλαδή λιγότερο από 15 χρόνια ασφάλισης. Για σκεφτείτε... Κολλούν ένσημα για 15 χρόνια, παίρνουν μαύρα τα υπόλοιπα και παρ'όλα αυτά παίρνουν σύνταξη. Όλοι αυτοί (περίπου τα 2/3 του ΙΚΑ) μετά παίρνουν και το ΕΚΑΣ και ούτε λίγο ούτε πολύ φωνάζουν για το χαμηλό ύψος των συντάξεων.
Δεν ξεχνώ να επισημάνω ότι το πρόβλημα των ταμείων οφείλεται και σε μεγάλο μέρος στην κακοδιαχείρηση, στην αλόγιστη ενοποίηση ταμείων που έστελνε στη χρεοκοπία υγιή ταμεία όπως το ΝΑΤ, στα γνωστά ομόλογα και την κακή αξιοποίηση της περιουσίας του κάθε ταμείου. Και βέβαια πρώτα απ'όλα στην εισφοροδιαφυγή των μεγάλων εταιρειών που πάντα θα γίνει μια ρύθμιση των οφειλών να τους χαρίσει κάμποσα εκατομμύρια ευρώ, όταν εγώ για να απασχολώ μία κοπέλλα στο ιατρείο εξετάζω από χίλιες μεριές το κόστος, το ΙΚΑ, την απόδοση και το τελικό όφελος.
Όλα αυτά πρέπει πλέον να τα πούμε ανοιχτά και να τα καταλάβουμε όλοι. Δεν είναι εύκολα τα πράγματα και θα υπάρξει πρόβλημα για όλους εμάς γύρω στα 40... Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα...
Θα υπάρξει συνέχεια για το κοινωνικό κράτος, την ασφάλιση και την ανταποδοτικότητα του συστήματος. Τα σχόλιά σας ευπρόσδεκτα...

Περί Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου...

Ποτέ δεν ήμουν από τους υποστηρικτές του και θα έλεγα ότι με τις πράξεις του κατά καιρούς μου δημιουργούσε μια αντιπάθεια...
Αυτές τις κρίσιμες ώρες για αυτόν καθαρά ανθρώπινα στεναχωριέμαι όπως θα το έκανα και για τον πατέρα μου και τον παπά της ενορίας μου.
Ως γιατρός όμως ήθελα να επισημάνω αυτό το τραγικό και μάλλον ελληνικό φαινόμενο των τηλεπαραθύρων. Γυρνώντας εχθές από τη δουλειά στο σπίτι άνοιξα το γνωστό χαζοκούτι σε δελτίο ειδήσεων μικρού σχετικά καναλιού, που ούτε λίγο ούτε πολύ γνωστός έλληνας ογκολόγος - ίσως και με μια δόση αυτάρεσκης ικανοποίησης - "κατηγορούσε" τον ελληνοαμερικανό γιατρό του κ. Χριστόδουλου για λάθη.
Δεν θα μείνω στην ουσία αλλά θα πιάσω από αλλού το θέμα. Ο γιατρός, είναι κανόνας, προσπαθεί και μοχθεί για το καλό του ασθενή του. Θεωρώ απαράδεκτο από έναν γιατρό να κάνει κρίσεις από απόσταση, χωρίς να έχει λάβει γνώση των δεδομένων, χωρίς να είναι μέσα στα πράγματα. Αλίμονο, η μοίρα του γιατρού έχει ωραίες στιγμές (η ευγνομωσύνη του ασθενή του), έχει όμως και άσχημες στιγμές που μπορεί να φτάσουν μέχρι το χάσιμο της ζωής του ασθενή. Και μέσα σ' όλα δεν θεωρώ ότι δεν γίνονται λάθη. Τα λάθη είναι μέσα στο παιχνίδι, είναι ανθρώπινα (ποιός δεν κάνει λάθη;) και πολλές φορές έχουν άσχημα αποτελέσματα. Δυστυχώς ο γιατρός δουλεύει με ζωές. Οφείλει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να κάνει τα πάντα....
Αυτό το σαράκι της Ελληνικής πραγματικότητας, ο ένας να κατηγορεί τον άλλο, είναι πολύ ψυχοφθόρο για όλους. Κι ας έχουν όλοι οι συνάδελφοι υπ'όψιν τους ότι κάποτε θα κατηγορηθούν κι αυτοί για το "λάθος" τους.
Τελεία και παύλα...