Είναι γνωστό ότι η μπάλλα είναι από τις αδυναμίες μου. Πιτσιρικάς στις τσιμεντένιες εξέδρες της ριζούπολης και της Νέας Φιλαδέλφειας ζούσα μαγικές στιγμές από τους άσους του ποδοσφαίρου που έκαναν ονειρικά τα κυριακάτικα μεσημέρια και αργότερα τα βράδια μας.
Από το 1980 ήρθε και στην Ελλάδα το επαγγελματικό ποδόσφαιρο και σιγά σιγά η έννοια ποδοσφαιρική ανώνυμη εταιρία ήρθε στο προσκήνιο. Από τότε η εξέλιξη των ΠΑΕ είναι ραγδαία. εδώ και καμμιά δεκαριά χρόνια το ποδόσφαιρο πλέον είναι καθαρά ένα προιόν που έχει στόχο το κέρδος και την προσέλκυση όσο το δυνατό περισσότερων πελατών.
Δυστυχώς η αλήθεια είναι αυτή. Πελατάκια είμαστε πλέον όλοι και ο στόχος των ΠΑΕ όπως και κάθε επιχείρησης είναι το κέρδος ή ακόμη και το ίδιο όφελος, μιας και δεν είναι λίγες οι φορές που άνθρωποι πλουτίζουν καταχρεώνοντας τις εταιρείες, χωρίς ποτέ μα ποτέ κανείς να έχει μπει στη φυλακή, μιας και οι ΠΑΕ έχουν έσοδα και από το κράτος (εμάς δηλαδή) είτε με μορφή διαφήμησης είτε μέσω του ΟΠΑΠ.
Βεβαίως εφ'όσον οι ΠΑΕ παράγουν το ποδόσφαιρο έχουν δικαίωμα στα κέρδη από αυτό.
Όμως θλίβομαι όταν βλέπω πολλούς ακόμη ρομαντικούς να τα δίνουν όλα για την ομάδα που πλέον είναι μια λεγεώνα λατινικής ομάδας με ολίγη από έλληνες.
Είναι λυπηρό να σκοτώνονται άνθρωποι για την εταιρία. Όπως και αν αυτή ονομάζεται όποιο παρελθόν και αν έχει.
Το πρόβλημα είναι στην σημασία που αποδίδουμε σε ένα θέαμα που προσφέρει μία επιχείρηση. Θα σκοτωνόμασταν ποτέ για ένα θέατρο εναντίον ενός άλλου;
Η θέση μου εδώ και αρκετά χρόνια είναι στον καναπέ και σπάνια στην εξέδρα. Κι αυτό γιατί καμμιά ΠΑΕ δεν μπορεί πλέον να μου εμπνεύσει την φλόγα που εξέπεμπαν κάποτε οι ομάδες.
Και ίσως αυτό θα πρέπει να το δουν οι επιχειρηματίες-επενδυτές των ομάδων γιατί αν συνεχίσουν έτσι, τα πελατάκια όλο και περισσότερο θα μειώνονται.
Αλλά και οι φίλοι μου που φανατίζονται και στεναχωριούνται κάθε που χάνει η ομάδα τους ας σκεφτούν τί σημαίνει πλέον η ομάδα επιχείρηση γι'αυτούς.
Πάντα θα προτιμώ το γήπεδο από το σινεμά, αλλά θα το κάνω όπως όταν πάω σινεμά. Θα δω το έργο καλό, κακό, μέτριο, σούπα και θα γυρίσω σπίτι μου να γελάσω με τις αθλητικές εκπομπές.
Όσοι νομίζουν ότι βάζοντας την ομάδα πάνω από τον εαυτό τους κάνουν κάτι ας συνεχίσουν.
Θα καταντήσουν οι "Λεβέντηδες" του "αθλητισμού...
Δυστυχώς αυτό έχει και μια αιχμή για τους φίλους της original που ξέρω ότι θεωρούν την ΑΕΚ τμήμα του εαυτού τους αναπόσπαστο μάλιστα! Ας καταλάβουν όμως και όλους τους άλλους που θέλουν να πηγαίνουν σε μια παράσταση και να έχουν δικαίωμα να την κρίνουν μιας και εκείνοι πληρώνουν για αυτό. Τον πατριωτισμό της εταιρείας ομάδας, τους τον χαρίζω και δεν τους τον αμφισβητώ, απλά μου είναι πλέον αδιάφορος!
Από το 1980 ήρθε και στην Ελλάδα το επαγγελματικό ποδόσφαιρο και σιγά σιγά η έννοια ποδοσφαιρική ανώνυμη εταιρία ήρθε στο προσκήνιο. Από τότε η εξέλιξη των ΠΑΕ είναι ραγδαία. εδώ και καμμιά δεκαριά χρόνια το ποδόσφαιρο πλέον είναι καθαρά ένα προιόν που έχει στόχο το κέρδος και την προσέλκυση όσο το δυνατό περισσότερων πελατών.
Δυστυχώς η αλήθεια είναι αυτή. Πελατάκια είμαστε πλέον όλοι και ο στόχος των ΠΑΕ όπως και κάθε επιχείρησης είναι το κέρδος ή ακόμη και το ίδιο όφελος, μιας και δεν είναι λίγες οι φορές που άνθρωποι πλουτίζουν καταχρεώνοντας τις εταιρείες, χωρίς ποτέ μα ποτέ κανείς να έχει μπει στη φυλακή, μιας και οι ΠΑΕ έχουν έσοδα και από το κράτος (εμάς δηλαδή) είτε με μορφή διαφήμησης είτε μέσω του ΟΠΑΠ.
Βεβαίως εφ'όσον οι ΠΑΕ παράγουν το ποδόσφαιρο έχουν δικαίωμα στα κέρδη από αυτό.
Όμως θλίβομαι όταν βλέπω πολλούς ακόμη ρομαντικούς να τα δίνουν όλα για την ομάδα που πλέον είναι μια λεγεώνα λατινικής ομάδας με ολίγη από έλληνες.
Είναι λυπηρό να σκοτώνονται άνθρωποι για την εταιρία. Όπως και αν αυτή ονομάζεται όποιο παρελθόν και αν έχει.
Το πρόβλημα είναι στην σημασία που αποδίδουμε σε ένα θέαμα που προσφέρει μία επιχείρηση. Θα σκοτωνόμασταν ποτέ για ένα θέατρο εναντίον ενός άλλου;
Η θέση μου εδώ και αρκετά χρόνια είναι στον καναπέ και σπάνια στην εξέδρα. Κι αυτό γιατί καμμιά ΠΑΕ δεν μπορεί πλέον να μου εμπνεύσει την φλόγα που εξέπεμπαν κάποτε οι ομάδες.
Και ίσως αυτό θα πρέπει να το δουν οι επιχειρηματίες-επενδυτές των ομάδων γιατί αν συνεχίσουν έτσι, τα πελατάκια όλο και περισσότερο θα μειώνονται.
Αλλά και οι φίλοι μου που φανατίζονται και στεναχωριούνται κάθε που χάνει η ομάδα τους ας σκεφτούν τί σημαίνει πλέον η ομάδα επιχείρηση γι'αυτούς.
Πάντα θα προτιμώ το γήπεδο από το σινεμά, αλλά θα το κάνω όπως όταν πάω σινεμά. Θα δω το έργο καλό, κακό, μέτριο, σούπα και θα γυρίσω σπίτι μου να γελάσω με τις αθλητικές εκπομπές.
Όσοι νομίζουν ότι βάζοντας την ομάδα πάνω από τον εαυτό τους κάνουν κάτι ας συνεχίσουν.
Θα καταντήσουν οι "Λεβέντηδες" του "αθλητισμού...
Δυστυχώς αυτό έχει και μια αιχμή για τους φίλους της original που ξέρω ότι θεωρούν την ΑΕΚ τμήμα του εαυτού τους αναπόσπαστο μάλιστα! Ας καταλάβουν όμως και όλους τους άλλους που θέλουν να πηγαίνουν σε μια παράσταση και να έχουν δικαίωμα να την κρίνουν μιας και εκείνοι πληρώνουν για αυτό. Τον πατριωτισμό της εταιρείας ομάδας, τους τον χαρίζω και δεν τους τον αμφισβητώ, απλά μου είναι πλέον αδιάφορος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου