ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ

Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

ΠΩΣ ΕΙΔΑ ΤΑ ...ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ


ΠΩΣ ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ….
Για άλλη μια φορά, μαζόχας βλέπετε, παρακολούθησα μέχρι τέλους τα αποτελέσματα των Δημοτικών και Περιφερειακών εκλογών. Άκουσα αναλύσεις επί αναλύσεων (χαρά στο κουράγιο μου) διάβασα σχόλια και άρθρα σε εφημερίδες και μέσα κοινωνικής δικτύωσης…


ΤΟ ΠΑΣΟΚ

Αρχίζω με το κυβερνών κόμμα: Στον πρώτο γύρο έκανε την πάπια. Νίκησε λέγαν σε δύσκολες συνθήκες, πάντα στις αυτοδιοικητικές εκλογές υπάρχει φθορά της κυβέρνησης, άρα το ΠΑΣΟΚ νομιμοποιήθηκε να συνεχίσει την πολιτική του.
Πονηρά σκεπτόμενοι επειδή έβλεπαν να χάνουν μεγάλο αριθμό περιφερειών το γύρισαν στο «αυτοδιοικητικό της ψήφου» για το 2ο γύρο. Κινδύνευαν να χάσουν 6-7 περιφέρειες (μεταξύ των οποίων η Αττική), ενώ διαφαινόταν πιθανή ήττα (έστω οριακά) στους 3 μεγάλους Δήμους αλλά και στην Πάτρα (από πρώην ΠΑΣΟΚο είναι αλήθεια).


Ξαφνικά μετά το 2ο γύρο, ήταν όλοι τους μες τη καλή χαρά. Λες και τον Καμίνη και τον Μπουτάρη τον εξέλεξε το ΠΑΣΟΚ μόνο, ή τις περιφέρειες τις κέρδισε το ΠΑΣΟΚ μόνο του. Κέρδισε την Πελοπόννησο; Κέρδισε την Αττική, όταν ο πρώτος γύρος του έδωσε 24%; Ας μη γελιόμαστε. Ήταν αναμενόμενο. Όταν κερδίζουν, κερδίζει το κόμμα, όταν χάνουν χάνει ο υποψήφιος.


Η ΝΔ
Κάτι τέτοιο έγινε στη ΝΔ. Ούτε λίγο ούτε πολύ μετά τον πρώτο γύρο, μας είπαν ότι η ΝΔ είναι κυβέρνηση εν αναμονή… Μετά το 2ο μας είπαν ότι στον 1ο γύρο, κέρδισαν σε 33 νομούς. Όπως τους βολεύει δηλαδή. Για τις μετά από 24 χρόνια ήττες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη δεν άκουσα τίποτα. Για τα προσωπικά στοιχήματα του προέδρου Σαμαρά (Δράκος στην Πελοπόννησο και Κικίλιας στην Αθήνα) μούγκα στη στρούγκα. Για το Βατερλώ γαλάζιων βουλευτών και μεγαλοσυνδικαλιστών στους Δήμους τα ίδια (Γκιουλέκας, Βαρβιτσιώτης, Κοκκινούλης, Νασίκας κα)



Κανείς από τους δύο δεν κατάλαβε ότι ο κόσμος μαύρισε τους κομματικούς παντού. Προτίμησε αυτούς που είχαν έναν αέρα ανεξαρτησίας. Αυτούς που συσπείρωσαν γύρω τους ευρύτερες δυνάμεις. Πολλές φορές ετερόκλητες αλλά όχι μονοκομματικές.



Το ΚΚΕ είναι το μόνο που είδε αύξηση ψήφων, έχοντας βάλει εξ’ αρχής θέμα πολιτικού μηνύματος. Άρα επιβραβεύτηκε. Η υπόλοιπη αριστερά σε 3 κομμάτια μετράει κέρδη (Δημ. Αριστερά) και ζημίες (ΣΥΡΙΖΑ, Αλαβάνος).



Ο ΛΑΟΣ έχασε καθαρά! Πλήρωσε ίσως το ΝΑΙ στο μνημόνιο, αλλά και την τσιρίδα του βασικού υποψηφίου κου Γεωργιάδη. Βέβαια βγήκαν να πουν ότι στον Πειραιά πήραν 18% (Μαντούβαλος) λες και όλοι αυτοί είναι δικοί του ψήφοι… Τι άλλο θα ακούσουμε…Είναι γεγονός πως ο ΛΑΟΣ ακροβατεί πλέον μεταξύ συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης με πολλά εσωτερικά προβλήματα (Βορίδης, Βελόπουλος, Γεωργιάδης κλπ).



Ανεξάρτητοι συνδυασμοί (πχ Αμυράς στην Αθήνα και ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις περιφέρειες) ήταν οι πραγματικοί νικητές. Όπως δικαιούνται να χαίρονται οι Χρυσαυγίτες της Αθήνας με 5,5 % περίπου.


Όλα αυτά όμως σκιάζονται από την τρομερά μεγάλη αποχή που στο 2ο γύρο (και λόγω της στάσης του ΚΚΕ) έφτασε κατά τόπους το 60%! Ποτέ δεν συμφωνούσα με αυτούς που θεωρούσαν όλη την αποχή ως συνειδητή αντισυστημική ψήφο. Ένα όμως μεγάλο ποσοστό, φωνάζει ότι «όλοι είναι ίδιοι», ή ότι «άστους να χτυπιούνται, εγώ απέχω».
Παρόλα αυτά θεωρώ ότι σε βουλευτικές εκλογές πάλι ένα τμήμα αυτών θα επιστρέψει στις κάλπες και συνήθως στα κόμματα εξουσίας. Έχει αποδειχτεί πολλές φορές αυτό. Ποιος όμως μπορεί να αγνοήσει ότι 2.500.000 πολίτες δεν πήγαν καν να ψηφίσουν αυτή τη φορά και ότι κάποιοι εκλέχτηκαν από περίπου το 20% του εκλογικού σώματος της Περιφέρειάς τους ή του Δήμου τους;;;



Θα κάνω ιδιαίτερη αναφορά στις νίκες των Καμίνη, Μπουτάρη γιατί έδωσαν πολλαπλά μηνύματα.
Απέδειξαν ότι οι κοινωνίες δεν είναι πρόβατα ή καλύτερα ποίμνιο (και ο νοών νοείτω). Απέδειξαν ότι όταν αισθάνονται ελεύθερες από κομματικούς εναγκαλισμούς θεωρούν καλύτερη την επιλογή τους.
Την ουσία θα την κρίνουν οι πολίτες σε 4 χρόνια. Μακάρι πάντως να έρθει η μέρα που να εκλέγονται οι καλύτεροι άσχετα από κομματικές στηρίξεις και υποδείξεις…

Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010

ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΠΑΣΟΚ....


Με μεγάλες ελπίδες για ανάκαμψη εναπόθεσαν οι Έλληνες πριν ένα χρόνο την διακυβέρνηση της χώρας στο Γιώργο Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ.

ΠΟΛΥ ΝΩΡΙΣ ΟΙ ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ...
Πολύ πολύ νωρίς φάνηκε ότι τα πράγματα δεν θα ήταν καλά για τη χώρα. Το έλλειμα της χώρας αποδείχτηκε πολύ μεγαλύτερο από αυτό που λεγόταν, χωρίς όμως να πειστεί ο κόσμος ότι ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ δεν γνώριζε αλλά πιθανόν απέκρυπτε προεκλογικά. (Δήλωση Προβόπουλου λίγους μήνες μετά).
Σιγά σιγά η ελπίδα μετατράπηκε σε φόβο και μετέπειτα σε "τρομοκρατία". Η λέξη "πτώχευση" αιωρούνταν στον αέρα της Πατρίδας μας, από όλα τα επίσημα Ευρωπαικά και Ελληνικά χείλη.

ΜΕΓΑΛΕΣ ΚΑΙ ΒΙΑΙΕΣ ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ
Ο Ελληνικός λαός αναγκάστηκε να μπει σε μεγάλες βίαιες ανατροπές και θυσίες, μερικές εκ των οποίων αποτέλεσαν τη φυσική συνέπεια της 35ετούς διακυβέρνησης της χώρας από πολιτικούς που συμβιβάζονταν με μικρά ή μεγάλα συμφέροντα.
Ο Δημόσιος τομέας σήκωσε υποχρεωτικά το βάρος των βίαιων αλλαγών, ενώ η αγορά πάγωσε από τον φυσιολογικό φόβο που έφερε η απειλή πτώχευσης. Ταυτόχρονα, απεργίες, διαδηλώσεις και συγκρούσεις έδωσαν την εικόνα μιας χώρας σε εμφύλια διαμάχη...
...Και ταυτόχρονα ένας ορυγμαδός πληροφοριών, περί "αναδιάρθρωσης του χρέους", περί spreads, ασφάλιστρα ομολόγων, swap, κλπ...
Ο μέσος πολίτης σήκωσε τα χέρια ψηλά. "Μα καλά που ζούσαμε τόσα χρόνια; Τόσο πλαστή ήταν αυτή η ευδαιμονία μας;" και γιατί μας άφησαν τόσο πολύ να πιστεύουμε την ψεύτικη εικόνα, γιατί μας ωθούσαν σε δανεισμό ώστε "να πάρει μπροστά η ατμομηχανή της ανάπτυξης, η οικοδομή και οι τράπεζες"; γιατί μας άφηναν στο σκοτάδι;
Μήπως γιατί έτσι θα γινόταν πιο εύκολο το γκρέμισμα κάθε έννοιας κοινωνικής αλληλεγγύης και κοινωνικού κράτους; και πως γίνεται τα χρήματα να τα τρώγαμε όλοι μαζί όταν οι περισσότεροι δεν ζυγίζουμε ούτε όσο το ένα μπούτι του κυρίου Πάγκαλου;
Η ένταξη της χώρας στο ΔΝΤ δεν έφερε αλλαγές μόνο στο δημόσιο. Προετοιμάζει και μεγάλες αλλαγές και στον ιδιωτικό τομέα και μάλλον κερδισμένοι δεν θα είναι οι εργαζόμενοι...

ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΜΟΝΟ ΣΤΡΑΒΑ...
Επειδή δεν μ'αρέσει να είμαι μονολιθικός και να βλέπω μόνο τα στραβά, δεν μπορώ να μην επικροτήσω αλλαγές που έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και 40 χρόνια στην Ελλάδα.
Καταργήσεις και συγχωνεύσεις υπηρεσιών και οργανισμών σφραγίδων με δεκαδες υπαλλήλους-φαντάσματα, απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων, προσπάθεια περιορισμού του κόστους των φαρμάκων για τα ταμεία, προσπάθεια ενιαίων προμηθειών στα νοσοκομεία, θέσπιση ως κακούργημα της φοροδιαφυγής και φοροκλοπής, αλλαγές στους Δήμους όπου γινόταν το πάρτι της κατασπατάλησης του δημόσιου χρήματος, καθιέρωση του πόθεν έσχες για όλους, άνοιγμα της χώρας σε αραβικά και κινεζικά κεφάλαια αρκεί να συνεπάγεται και αύξηση των ελληνικών εξαγωγών και άνοδο του τουρισμού μας, εκτός από αόριστες επενδύσεις και εύρεση ρευστού για δανεισμό...
Ειδικά βέβαια για τη φοροδιαφυγή και φοροκλοπή είναι απαραίτητο να πιαστούν και τα μεγάλα ψάρια (από μικρά χορτάσαμε) γιατί ρυθμίσεις τύπου περαίωσης μόνο αυτό δεν εγγυώνται...
Σταμάτησε επιτέλους το άρρωστο καθεστώς των συμβασιούχων στο δημόσιο, ενώ το ότι πλέον το δημόσιο δεν αποτελεί το ιδανικό όνειρο του καθενός δεν με στεναχωρεί καθόλου. Σαφώς και αναγνωρίζω αξιολογώτατους υπαλλήλους στο δημόσιο που αδικούνται. Αδικούνται όμως πρωτίστως από την εικόνα που δίνουν οι υπηρεσίες του δημοσίου, που χωρίς λάδι δεν δουλεύει τίποτα...
Αλλάζει για πολλοστή φορά το σύστημα στην Παιδεία, αυτή τη φορά όμως φαίνεται μια σωστή κατεύθυνση, στην υγεία γίνεται προσπάθεια πάταξης του παράνομου πλουτισμού γιατρών μέσω εταιριών, χωρίς όμως να διαφαίνεται μια αξιοπρεπέστερη αντιμετώπιση των πολλών γιατρών που δουλεύουν άπειρες ώρες για να βγει το σύστημα εφημεριών και φροντίδας ασθενών, με άπειρες ελλείψεις σε προσωπικό.
Καθιερώθηκε η απαγόρευση του καπνίσματος σε όλους τους κλειστούς χώρους, χωρίς όμως να ληφθεί υπ'όψιν και το δικαίωμα των καπνιστών (δεν καπνίζω προσωπικά) να συχνάζουν σε μέρη που να επιτρέπεται το κάπνισμα. Υπάρχει βέβαια ο αντίλογος που λέει :τότε να γίνει προαιρετική και η χρήση της ζώνης ασφαλείας στα αυτοκίνητα... δύσκολη επιλογή αλήθεια...
Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι με τον περιορισμό των οικονομικών των πολιτών, πέφτει απότομα η κατανάλωση γενικότερα, άρα η προσδοκώμενη αύξηση των εσόδων από τις αυξήσεις φόρων, φπα κλπ εξανεμίζεται, ενώ οι επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο πιο συχνά...

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
Το πιο μεγάλο θέμα που έχει προκύψει πλέον είναι η μεγάλη αναξιοπιστία των πολιτικών. Κανείς πλεόν δεν πιστεύει κανένα και νομίζω ότι αυτό θα εκφραστεί στις κάλπες της 7ης Νοεμβρίου. Άλλωστε πάντα οι κάλπες των δημοτικών εκλογών αποτελούσαν εύκολη οδό διαμαρτυρίας.
Νομίζω ότι η πλειοψηφία του κόσμου βρίσκεται παγιδευμένη. Από τη μια η τρομοκρατία της πτώχευσης, από την άλλη η τρομοκρατία του Μνημονίου. Όλοι δε, ομολογούν ότι έρχεται νέο σκληρότερο μνημόνιο. Αν δεν υπάρξει λοιπόν άμεσα ελπίδα και προοπτική ανάπτυξης στον κόσμο, νομίζω ότι το παιχνίδι έχει χαθεί για την κυβέρνηση ακόμη και για τις σχεδιαζόμενες αλλαγές που πράγματι θα ωφελήσουν τη χώρα...

ΜΙΑ ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΜΕ 2 ΟΨΕΙΣ....


ΜΙΑ ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΜΕ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ….

Αυτές τις μέρες στην ενιαία πλέον Γερμανία, γίνονται εορτασμοί για τα 20 χρόνια από την επανένωση της Γερμανίας μετά την πτώση του «Τείχους» και την κατάρρευση της Λαοκρατικής Γερμανίας (πρώην ανατολική Γερμανία).

Σε δημοσκόπηση που διενεργήθηκε στις πρώην ανατολικές δημοκρατίες, βρέθηκε ότι σε μεγάλα ποσοστά οι πολίτες των χωρών αυτών θεωρούν ότι με το τότε καθεστώς περνούσαν καλύτερα απ’ ότι σήμερα.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ;

Μια άλλη ματιά στους αριθμούς δείχνει την αλήθεια των ευρημάτων. Δεκάδες εργοστάσια έκλεισαν αφού πρώτα είχαν πωληθεί σε ιδιώτες (αποκρατικοποίηση το λέμε) και αφού είχαν επιχορηγηθεί με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα μεγάλο εργοστάσιο της Ανατολικής Γερμανίας που μετά από 15 χρόνια, και ενώ είχε 34000 εργαζομένους, πήρε επιχορηγήσεις, απέλυσε περίπου 20000 και κατέληξε με 2000 τους οποίους απέλυσε τελικά δηλώνοντας πτώχευση…

Το επίπεδο εκπαίδευσης, κάτι που ήταν δωρεάν για όλους στις χώρες αυτές, για ένα μεγάλο τμήμα των Ανατολικογερμανών έπεσε τραγικά, ενώ για παροχές υγείας η ιδιωτικοποίηση έφερε τα αποτελέσματα που ξέρουμε όλοι μας. Για τη στέγη να μη μιλήσουμε καλύτερα. Οι άστεγοι το μαρτυρούν. Ενώ η έξαρση της πορνείας και των ναρκωτικών έδωσαν τη μεγαλύτερη χαρά στις διάφορες μαφίες…

ΚΑΛΑ ΜΑΣ ΚΟΡΟΙΔΕΥΕΙΣ ΤΩΡΑ;

Πολλοί θα αναρωτηθούν: Μα καλά, η γραφειοκρατία, η έλλειψη ελευθερίας, καταναλωτικών αγαθών, η φίμωση των αντιφρονούντων, οι πολιτικοί κρατούμενοι; Πού τα πας όλα αυτά;

Αλήθεια πιστεύει κανείς ότι ο καπιταλισμός τα έχει λύσει αυτά τα θέματα; Μήπως σήμερα εμείς στην Ελλάδα για παράδειγμα, δεν έχουμε κατευθυνόμενη δημοσιογραφία και πληροφορία, δεν έχουμε πολιτικούς κρατούμενους, γραφειοκρατία, ανισότητες στη μεταχείριση των πολιτών, νεόπλουτους και καρχαρίες κάθε είδους;

WIND OF CHANGE;;;

Τελικά νομίζω ότι πολλές φορές όταν δεν μπορείς να αποδείξεις, ότι αυτό που έφερες δεν ήταν «a wind of change» αλλά μια από τα ίδια με άλλο πρόσωπο, καλύτερα να μην το πανηγυρίζεις κιόλας…

Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

"ΟΙ ΠΑΛΙΕΣ ΑΓΑΠΕΣ ΠΑΝΕ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ"


« Οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο»…

Η σχέση αυτή είναι ίσως η πιο δύσκολη σχέση, που μόνο ένας ΑΕΚτζής μπορεί να καταλάβει.

Ο Ντούσαν Μπάγιεβιτς δεν ανήκει πλέον οριστικά στο σώμα της ΑΕΚ. Με μια αντρίκια απόφαση υπέβαλλε την παραίτησή του, διευκολύνοντας το έργο της διοίκησης και των οπαδών που πλέον χάνουν την εύκολη καραμέλα του καταστροφέα Μπάγιεβιτς.

Για όποιον δεν έχει ζήσει τις μαγικές στιγμές του 1978 και 1979 αλλά και τα ανεπανάληπτα σκηνικά της επταετίας 1988-1995 δεν μπορεί με τίποτα να καταλάβει γιατί συμβαίνουν αυτά που συμβαίνουν εδώ και 15 χρόνια τώρα στην αγαπημένη μου ομάδα. Είχα την ευτυχία να είμαι παρών σε πολλές από τις ευτυχισμένες εκείνες στιγμές. Έζησα το μαγικό δίδυμο Μαύρου- Μπάγιεβιτς αλλά και τον στρατηλάτη Ντούσαν των 4 τίτλων και αρκετών κυπέλλων, της πρώτης εισόδου σε ομίλους του τσάμπιονς λίγκ, της αποθέωσης του επιθετικού ποδοσφαίρου, με μια Ελλάδα ολόκληρη να στήνεται στις τηλεοράσεις να παρακολουθήσει την μαγεία της ΑΕΚ του Μπάγιεβιτς! Μόνο με τον μεγάλο μπασκετικό ΑΡΗ του Γκάλη έχει γίνει αυτό.

ΠΟΙΑΝΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΕΚ;

Είναι αλήθεια αυτό που λένε πολλοί ότι η ΑΕΚ δεν είναι κανενός. Η ΑΕΚ όμως εκείνης της περιόδου ήταν σε πολύ μεγάλο ποσοστό δημιούργημα του Σερβοέλληνα προπονητή. Ίσως γι’ αυτό ο κόσμος της ΑΕΚ δέθηκε τόσο πολύ μαζί του. Μια αγάπη – λατρεία που σίγουρα ελάχιστοι έχουν νιώσει στη ζωή τους. Δεν είναι τυχαίο το σύνθημα «ΑΕΚ- ΝΤΟΥΣΑΝ » που δονούσε όλη την Νέα Φιλαδέλφεια κάθε φορά που η ομάδα έβαζε γκολ.

Εδώ ακόμη και ο φίλος μου ο Δημήτρης ο Χατζηχρήστος, ο ιστορικός ηγέτης της original21 έδωσε το όνομά του στο παπάκι που κυκλοφορούσε.

Σε ένα μεγάλο πλήθος κόσμου, θα βρεις πολλούς διαφορετικούς χαρακτήρες. Μέσα στους ΑΕΚτζήδες υπάρχουν ψυχές και ψυχές…

Σε κάποιους η «προδοσία» του 1996 έμεινε τόσο βαριά χαραγμένη στην ψυχή τους που δεν κατάφεραν να το ξεπεράσουν. Ο πρίγκιπας των τότε χρόνων, έγινε ο μισητός βάτραχος.

Ποτέ δεν ήμουν μέσα σε αυτούς που κουνούσαν πεντοχίλιαρα, που έβριζαν μάνες γυναίκες, πατρίδες και ότι μπορούσε να πονέσει.

ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ 1996;

Σαφώς λυπήθηκα τότε, αλλά πάντα πίστευα ότι ο αγαπημένος μας Ντούσαν θα έβγαινε κάποτε να μιλήσει, για το τότε, γιατί –τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια – όλοι ξέρουν ποια ήταν η σχέση του με τον τότε μεγαλομέτοχο Μιχάλη Τροχανά…

Τελικά αυτό ποτέ δεν έγινε! Στην πρώτη επιστροφή του Μπάγιεβιτς στην ΑΕΚ, ζητήθηκε επίμονα η συγνώμη του για ότι έγινε. Ήταν προφανές ότι με κρύα καρδιά δέχτηκε κάτι τέτοιο, όταν είχε υποστεί μερικούς από τους χειρότερους εξευτελισμούς που θα μπορούσε να δεχτεί άνθρωπος. 18 μήνες άντεξε τότε ο Ντούσαν εν μέσω βατράχων, πανό και άλλων γελοιοτήτων μερίδας οπαδών. Σημειώνω ότι οι πιο πολλοί από αυτούς που έκαναν όλα αυτά δεν είχαν καν ζήσει τον Μπάγιεβιτς, ούτε σαν παίκτη ούτε σαν προπονητή. Το ίδιο ισχύει και για τις φετινές γελοιότητες με αποκορύφωμα την επίθεση του καλοκαιριού στο φιλικό με την Καλλιθέα.

ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΧΕ ΦΥΓΕΙ...

Νομίζω ότι ήταν το οριακό σημείο. Τότε έπρεπε να φύγει ο Μπάγιεβιτς. Με ψηλά το κεφάλι να πάρει το καπελάκι του και να φύγει. Σκέφτηκε όμως ότι θα τον κατηγορούσαν ότι άφηνε την ομάδα εν μέσω προετοιμασίας στα κρύα του λουτρού.

Ό, τι όμως και να έκανε κάτι θα έβρισκαν να του προσάψουν. Άλλωστε η κατάσταση ξαναγινόταν άρρωστη, και αυτό για 3η φορά η ομάδα δεν το άντεχε. Τα διαρκείας έπεσαν στις 12000 από 17500, ενώ ο τυπικά πρόεδρος κ. Αδαμίδης, ενώ ήταν φανατικός πολέμιος του Μπάγιεβιτς λίγο πριν αναλάβει, ξαφνικά το γύρισε στο «στηρίζουμε τον προπονητή»…

Ο ΟΧΛΟΣ ΔΙΨΑΕΙ ΓΙΑ ΑΙΜΑ

Ο Πέτρος Παππάς που απέμεινε ο μόνος υποστηρικτής του Μπάγιεβιτς σίγουρα κατάλαβε ότι ο όχλος διψάει άλλη μια φορά για αίμα. Κι έτσι όλα έμοιαζαν προδιαγεγραμμένα όταν την κακή εμφάνιση με την Κέρκυρα στην αρχή του πρωταθλήματος διαδέχθηκαν η ισοπαλία εντός με τον αστέρα και η ήττα από το Βόλο. Πολλά μπορεί να πει κανείς για διαιτησίες, προβλήματα , ελλείψεις παικτών, αλλά αυτά περνάνε σε δεύτερη μοίρα.

Το θέμα ήταν πως φέτος ο Μπάγιεβιτς ήταν με το πιστόλι στον κρόταφο, με μια μεγάλη μεν -αλλά χωρίς φωνή -μερίδα οπαδών να τον στηρίζει και κανέναν άλλο.

Διοίκηση, παίκτες και «φανατικοί» εναντίον του.

ΜΟΝΟ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΑΕΚΤΖΗΣ...

Αν δεν είσαι ΑΕΚ δεν μπορείς να καταλάβεις ούτε τη «χαρά» των original ούτε την λύπη των υπολοίπων… Άρρωστη κατάσταση. Πάντα έτσι ήταν η ΑΕΚ. Το θυμάμαι καλά τη δεκαετία του ’80 όταν η ΑΕΚ μετά την εποχή Μπάρλου, πέρασε τα «πέτρινα χρόνια».

Το θέμα είναι πως για κάποιους ευτυχώς και για κάποιους δυστυχώς, ο Ντούσαν έκλεισε οριστικά το κεφάλαιο ΑΕΚ. Ούτε καν ο Μελισσανίδης δεν είναι πλέον ικανός να φέρει πίσω τον «πρίγκιπα με το άσπρο άλογo». Η ιστορία στην ΑΕΚ επαναλήφθηκε και βγήκε συνεχώς φάρσα.

ΜΗΝ ΠΑΡΕΙ Η ΜΠΑΛΛΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ORIGINAL...

Δεν τα βάζω με την original άλλωστε αναγνωρίζω πολλά καλά σε μεγάλη μερίδα της με έργο αφανές που λίγοι γνωρίζουν, άλλωστε η εικόνα του "κακού" Χατζηχρήστου, είναι μαγική εικόνα, δεν υπάρχει πραγματικά για όσους ξέρουν. Όμως δυστυχώς original δεν είναι μόνο ο Χατζηχρήστος, κι ούτε θα κρίνω εγώ ποιοί ανήκουν σε κάθε σύνδεσμο. Αυτό ας το λύσουν οι ίδιοι οι σύνδεσμοι...

Πάντως όσο προδοτικό είναι να αφήνεις την ομάδα σου για έναν ανταγωνιστή, άλλο τόσο κακό είναι να μη στηρίζεις τον προπονητή (και κατ'επέκταση την ομάδα) δημιουργώντας συνέχεια κλίμα τρομοκρατίας στους αγώνες. Για όποιον η ΑΕΚ είναι πάνω από πρόσωπα, στηρίζει την ομάδα και μόνο...

Εγώ θα κρατήσω την καλή εικόνα του πρίγκιπα του Νερέτβα, κόντρα σε όλους τους φίλους μου που σήμερα μέσα στην λύπη τους για το 3-1 από το Βόλο, «πανηγυρίζουν» την παραίτησή του! Ίσως να έμαθα να συγχωρώ πιο εύκολα αυτούς που με έκαναν κάποτε χαρούμενο, ίσως γιατί δεν δέχομαι ότι τελικά υπάρχουν ΑΕΚτζήδες που επειδή δεν υποστηρίζουν εμπράκτως το Βόλεϊ, το χάντμπολ και την ξιφασκία δεν είναι ΑΕΚτζήδες. Όποιος έχει κλάψει έστω και μια φορά γι’ αυτή την ομάδα μπορεί να καταλάβει.

Τα άλλα είναι λόγια εντυπωσιασμού των ΑΕΚαράδων (κατά το Ελληναράδων)…

Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΑΣΘΕΝΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΑΣΘΕΝΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ

Παρακολούθησα μέρες τώρα τις αντιδράσεις των συναδέλφων μου στα ρεπορτάζ των τηλεοπτικών σταθμών και εφημερίδων, σχετικά με την μετάβαση ασθενών στα Σκόπια για οδοντιατρικές εργασίες…

Πραγματικά αν εξαιρέσω κάποια ελάχιστα σωστά επιχειρήματα όλα τα άλλα μου θύμισαν κάποιους που ανακαλύπτουν την Αμερική το 2010.

Η μετακίνηση ασθενών και μάλιστα οργανωμένα στα Βόρεια σύνορα της χώρας γίνεται εδώ και τουλάχιστον δύο δεκαετίες είτε στη Βουλγαρία είτε στα Σκόπια. Δεκάδες άρθρα και ανακοινώσεις έχουν γραφτεί τα προηγούμενα χρόνια… Το αποτέλεσμα ίδιο, άλλωστε πάντα υπήρχε και υπάρχει «ιατρικός τουρισμός» σε διάφορες χώρες.

ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΕΚΑΝΑΝ

Και η Ελλάδα έχει κατ’ εξοχήν ωφεληθεί από ασθενείς που ερχόντουσαν στην Ελλάδα για να φτιάξουν δόντια (ειδικά από τη Γερμανία και άλλες χώρες της κεντρικής Ευρώπης) με βασικό κριτήριο την τιμή. Αν κάποιος μου πει και για την καλή δουλειά των Ελλήνων οδοντιάτρων, θα τον ρωτήσω αν θεωρεί τους Έλληνες οδοντιάτρους (στο σύνολο) καλύτερους από τους Γερμανούς συναδέλφους;

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΜΜΕ

Πρέπει επίσης να καταλάβουμε ότι τα ΜΜΕ δεν ενδιαφέρονται για τυχόν «δίκαια αιτήματα» κάποιου κλάδου, αλλά για τον εύκολο εντυπωσιασμό της κοινής γνώμης και την διαμόρφωση κλίματος. Άλλωστε είναι σίγουρο ότι η προβολή τέτοιων θεμάτων αποσκοπεί σε μια γενικότερη «πτώση» τιμών και στην Ελλάδα , με πρόσχημα την κρίση και την περικοπή των οικονομικών δυνατοτήτων των Ελλήνων.

Ο ΜΕΣΟΣ ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΟΣ ΤΙ ΚΑΝΕΙ;

Εκείνο που νομίζω ότι έχει να κάνει κάθε οδοντίατρος είναι να προσδιορίσει ευκρινώς ποιες είναι οι τιμές που ανταποκρίνονται στην εργασία του και στα κοστολόγιά του και χωρίς περικοπές στην ποιότητα των υλικών να προσπαθεί για την πιο σωστή εργασία. Για μένα αυτά τα δύο (συνδυασμός τιμών και ποιότητας) κρατούν τον ασθενή στο ιατρείο, γιατί έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι η πλειοψηφία των ασθενών όταν είναι ικανοποιημένοι, δεν φεύγουν από το ιατρείο για λίγα ευρώ…

Αρκετοί επίσης σκέφτονται ότι η υγεία δεν είναι ρούχο για να το παζαρεύουν, υπάρχουν όμως και κάποιοι που έχουν αυτή τη νοοτροπία. Εδώ ο γιατρός οφείλει να κρίνει αν αξίζει να ενδώσει στο «παζάρι» ή να επιμείνει στην πρότασή του έστω και με τον κίνδυνο να «χάσει» τον ασθενή. Πολλές φορές πάντως η αποδοχή του παζαριού, μεσοπρόθεσμα δεν έχει ικανοποιητικά αποτελέσματα για το γιατρό.

Δεν μπορεί ο Έλληνας οδοντίατρος να πέσει στις τιμές των βαλκάνιων συναδέλφων. Αυτό είναι βέβαιο, αν θέλει να διατηρήσει ένα αξιοπρεπές επίπεδο παροχής υπηρεσιών. Διαφορές σε τιμές ενοικίων, υλικών και μισθών είναι μόνο κάποιοι από τους παράγοντες που καθιστούν αδύνατη την θεαματική πτώση των τιμών.

Από κει και πέρα σε καιρούς κρίσης ο καθένας μπορεί να σκεφτεί και να βρει τρόπους διατήρησης της πελατείας του και αύξησης των εσόδων του.

Η ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Τίθεται όμως κι ένα θέμα που για μένα έχει σοβαρές προεκτάσεις. Το θέμα της διαφήμισης, καθότι θεωρητικά στην Ελλάδα απαγορεύεται στους γιατρούς η διαφήμιση. Βέβαια δεν έχω δει ποτέ να υπάρχουν σοβαρές κυρώσεις σε όσους βγαίνουν σε τηλεοράσεις ή εφημερίδες, πολύ δε περισσότερο στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ όπου τα πράγματα είναι σαφώς πιο μπερδεμένα, παρότι ο σύλλογος έχει σαφώς ορίσει τον τρόπο προβολής στο ίντερνετ, την απαγόρευση διαφήμισης και προσφορών.

Έτσι διάφοροι ζητούν την απελευθέρωση της διαφήμισης στις ιατρικές υπηρεσίες.

Αυτό ενέχει φοβερά μεγάλο κίνδυνο να ισχύσει ο νόμος της ζούγκλας και μεταξύ των γιατρών και των κέντρων με αποτέλεσμα σίγουρα τελικά επιζήμιο για τη δημόσια υγεία, γιατί ξέρουμε όλοι καλά τι εστί «προσφορές» και πολύ χαμηλές τιμές τουλάχιστον μέσα στη χώρα μας…

ΜΙΑ ΠΡΟΤΡΟΠΗ…

Τελειώνοντας θα’ θελα να προτρέψω όλους τους συναδέλφους να προσπαθούν συνεχώς για το καλύτερο βελτιώνοντας συνεχώς το επίπεδό τους, και σκεπτόμενοι πάντα και τις δύσκολες οικονομικές συγκυρίες όλων ιδιαίτερα των χαμηλόμισθων και συνταξιούχων. Καμιά φορά το να μειώσουμε το προσωπικό μας κέρδος δεν είναι κακό, διευκολύνοντας κάποιον συνάνθρωπό μας.

Σάββατο 24 Ιουλίου 2010

ΚΗΔΕΙΑ ΜΑΛΛΟΝ, ΠΑΡΑ ΓΙΟΡΤΗ!


Ο απολογισμός

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα κάνω έναν μικρό απολογισμό πεπραγμένων της Δημοκρατίας μας, που πλέον έγινε 36 ετών. Δυστυχώς κάθε χρόνο όλο και περισσότερο απογοητεύομαι.
Άραγε για αυτή τη Δημοκρατία πάλεψαν οι αντιδικτατορικές οργανώσεις;
Γι’ αυτή τη Δημοκρατία κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο αρχικά οι γνωστοί «300 προβοκάτορες» και μετά όλοι αυτοί οι νεολαίοι, σε καρδιά και σώμα;
Γι’ αυτή τη Δημοκρατία γιόρτασε εκείνο το βράδι της 24ης Ιουλίου του 1974 ο Ελληνικός λαός;
Γι’ αυτή τη Δημοκρατία έγιναν εκείνες οι ανεπανάληπτες συναυλίες στο Γήπεδο του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο το 1975;
Γι’ αυτή τη Δημοκρατία έφαγαν ξύλο ο Παναγούλης, ο Καράγιωργας και εκατοντάδες άλλοι επώνυμοι και μη;
Γι’ αυτή τη Δημοκρατία γνώρισαν τα ξερονήσια χιλιάδες δημοκρατικοί πολίτες;
Γι’ αυτή τη Δημοκρατία ψήφισε το 1981 ο λαός;
Κύλησε πολύ νερό στο μύλο της Δημοκρατίας. Δόθηκαν ελευθερίες, πέρασαν χρόνια με «λαϊκές κατακτήσεις», με δικαιώματα και απεργίες, με νέους αγώνες και νέους θεσμούς. Έγιναν βήματα μπροστά…
Όμως…


Σε αδιέξοδο ξανά...
Φτάσαμε ξανά στο αδιέξοδο…
Συμφέροντα επί συμφερόντων. Ομάδες και ομαδούλες. Ημέτεροι και βολεμένοι. Λαμόγια και κλεφταράδες. Μπλε και πράσινοι κόκκοι… αναμίχτηκαν και έγιναν ροζ, ίσως και μαύροι!
Παντού κομπίνες. Κάθε λίγο και ένα σκάνδαλο, κάθε μέρα και μια κατάχρηση δημοσίου χρήματος. Από όλους. Όποιος μπορούσε να βάλει το χέρι στο μέλι, μικρό ή μεγάλο βαζάκι αδιάφορο, το’ βαζε. Και χρέη… Χρέη παντού, αρκεί να μην έχουμε «πολιτικό κόστος»! Λέξη να σου πετύχει ρε φίλε! Τι σημαίνει πολιτικό κόστος; Κάνω κακό στον τόπο στην πατρίδα μου, αρκεί να μην χάσω ψηφαλάκια;;; είναι δυνατόν;
Υπονόμευση! Της ίδιας της Πατρίδας, των ίδιων των παιδιών μας, του ίδιου του μέλλοντός μας. Περίπου ένα εκατομμύριο οι δημόσιοι υπάλληλοι επίσημα πλέον. Σε μια χώρα ενεργού δυναμικού το πολύ τεσσάρων εκατομμυρίων (το πολύ επαναλαμβάνω..)
Να βάζεις ισόβια στους πρωταιτίους της 21ης Απριλίου και να τους δίνεις χάρη για "ανήκεστο βλάβη" και να κυκλοφορούν ελεύθερα τα μεγαλολαμόγια της Δημοκρατίας. Να εξαντλείς την αυστηρότητα των νόμων σου σε μικροκλεφτρόνια και πρεζάκια και να αφήνεις ατιμώρητους μεγαλοοφειλέτες και καρχαρίες με απαλλακτικά βουλεύματα! (Δεν τα λέω εγώ, ο επιθεωρητής Δημόσιας διοίκησης τα λέει).


Αηδία και Ντροπή
Και Αηδία! Και Ντροπή! Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που ντρέπονται για αυτούς που ανέβασαν στην εξουσία! Και μετανιώνουν, αλλά πιστεύουν στη Δημοκρατία βλέπεις. Σου λένε «δε μπορεί» κάτι θ’ αλλάξει! Και τίποτα δεν αλλάζει. Μόνο τα χρώματα, τα κοστούμια που γίνονται όλο και πιο «φιρμάτα» και οι «ημέτεροι». Πότε οι δικοί μου, πότε οι δικοί σου! Αυτοί που είτε έτσι, είτε αλλιώς, αρμέγουν το δημόσιο ταμείο. Κι ο Έλληνας κάθε μέρα όλο και περισσότερο, συνηθίζει και μεταλλάσσεται. Γίνεται πιο ανθεκτικός στις κομπίνες και πιο εφευρετικός σε μικρές και μεγάλες λαμογιές,γιατί παίρνει γραμμή από το κεφάλι!
Και έτσι όλοι μαζί πιασμένοι χέρι χέρι χορεύουν το χορό, μα είναι Χορός του Ζαλόγγου!
Ξεφτίζουν οι ιδέες, ξεφτίζουν οι αρχές, ξεφτίζουν οι αξίες. Κι όσοι παραμένουν εκεί, είναι γραφικοί, ρομαντικοί και ΜΑΛΑΚΕΣ!
Ναι ρε! Έτσι αισθάνονται όσοι δεν βάζουν το χέρι στο μέλι.


Διαφθορά, διαπλοκή και εξαγορά συνειδήσεων
Γιατί νιώθουν ότι 36 χρόνια τώρα έστρωναν το έδαφος για μια άλλη Χούντα,που δεν επιβάλλεται με τα όπλα αλλά με το χρήμα! Με τη διαφθορά και την εξαγορά.
Και δίνουμε το δικαίωμα στα αποβράσματα του παρελθόντος να τολμάνε να σου κάνουνε συγκρίσεις! Και να σου λένε:
«Κοίτα τη Δημοκρατία σου φιλαράκο! Καλύτερη ήταν η 7ετία!». Κι όλο και περισσότεροι (χωρίς να ξέρουν, χωρίς να το σκεφτούν) αναφωνούν, «Πού’σαι Παπαδόπουλε;» (Είναι σαν κι αυτούς που προτείνουν να πτωχεύσουμε για να λυθούν τα προβλήματά μας).
Κάποιοι λοιπόν, τους το έδωσαν το δικαίωμα. Κι όσο περνά ο καιρός και εξασθενεί η μνήμη τόσο δίνεται τροφή στο αυγό του φιδιού να μεγαλώνει και πλέον κοντεύει να σπάσει. Κι αν σπάσει, το φίδι θα ξεπεταχτεί!


Υπάρχει Οδυσσέας;
Μα πια,δεν θα ξέρουμε αν πρέπει να πάμε με τη Σκύλλα ή τη Χάρυβδη!!! Εκτός αν υπάρξει ο Οδυσσέας που θα οδηγήσει το καράβι στην Ιθάκη!

Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΑΗ-ΛΙΑ... (Κύπρος 1974)


Εκεί που σταματά η λογική...

Η λογική των στρατιωτικών το 1974 ήταν απλή!

Όταν ο μικρός αδελφός δεν υπακούει εμάς,τον μεγάλο αδελφό, του επιβάλλουμε με τη βία την άποψή μας που ντε φάκτο θεωρούμε εμείς σωστή!


"Ένωση" δεν είναι μόνο η ΑΕΚ...

Το κυπριακό θέμα είχε βαθιές και πολύπλοκες ρίζες. Από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Κυπρίων 1955-1959 και μετά, κυριαρχούσε στην ατζέντα της Ελλάδας και της Κύπρου το αίτημα της «Ένωσης».

Διαδηλώσεις επί διαδηλώσεων στην Αθήνα με κυρίαρχο αίτημα την «Ένωση» της Κύπρου με την μητέρα πατρίδα την Ελλάδα. Επεισόδια, τραυματίες, νεκροί. Φυσικά μέσα στο όλο πλαίσιο εμπλεκόταν η Αγγλία από τη μια και η Τουρκία από την άλλη.

Η απελευθέρωση της Κύπρου, οδήγησε στη δημιουργία του ανεξάρτητου Κυπριακού κράτους απογοητεύοντας μεγάλη μερίδα τόσο Ελλήνων όσο και Κυπρίων που επιθυμούσαν την Ένωση.

Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος είχε πει τότε ότι το επιθυμητό μερικές φορές δεν είναι και εφικτό, ειδικά όταν εμπλέκονται και άλλοι παράγοντες στο θέμα. Η ανεξαρτησία πάντως της Νήσου ήταν μια νίκη του Ελληνισμού.


Ο μοιραίος παίκτης...

Το μοιραίο πρόσωπο στην ιστορία της Κύπρου είναι ο στρατηγός Γεώργιος Γρίβας-Διγενής. Παλιός στρατιωτικός, μέλος της οργάνωσης Χ επί κατοχής, (καθαρά αντικομουνιστική οργάνωση, προσκείμενη στον εξόριστο βασιλιά), ανέλαβε την ηγεσία της Ε.Ο.Κ.Α. (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών) και κατάφερε να δημιουργήσει το θρύλο του ανίκητου στις μάχες με τις Αγγλικές δυνάμεις που έφτασαν και τις 40.000 άνδρες στο νησί.

Μετά την ανεξαρτησία συνεργάστηκε με την κυβέρνηση του Γεωργ. Παπανδρέου, αλλά και με τη Χούντα των Συνταγματαρχών. Δημιούργησε επεισόδια με Τουρκοκυπρίους το 1967 το Νοέμβριο, θεωρώντας ότι πρέπει να εκκαθαρίσει τους Τουρκοκυπριακούς θύλακες, αναγκάζοντας την ίδια την Χούντα μετά τις αφόρητες πιέσεις Άγγλων και Τούρκων να τον «επιστρέψει» στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα η Χούντα αναγκάζεται να ανακαλέσει την Ελληνική Μεραρχία της Κύπρου που είχε στείλει η κυβέρνηση του Γεωργ. Παπανδρέου.

Πάραυτα μετέβη ξανά στην Κύπρο το 1971 και δημιούργησε την ΕΟΚΑ Β’, παράνομη στρατιωτική οργάνωση από Ελλαδίτες αξιωματικούς και Κυπρίους αντι-Μακαριακούς με σκοπό την πρόκληση επεισοδίων και τελική κατάληξη την ανατροπή του Μακαρίου.

Ο θάνατος τον προλαβαίνει τον Ιανουάριο του 1974, οπότε την συνέχεια του σκοπού αναλαμβάνει η Χούντα του Ιωαννίδη με τον στρατηγό Γεωργίτση που αντικαθιστά με δόλο τον στρατηγό Ντενίση που είχε μέχρι τότε την ευθύνη για την εθνική φρουρά που υπήρχε στην Κύπρο.


Το πραξικόπημα

Η συνέχεια γνωστή: Επίθεση κατά του Προεδρικού Μεγάρου στις 15 Ιουλίου με σκοπό την ανατροπή του Μακαρίου, ενώ φαίνεται και από τις καταθέσεις των πρωταιτίων ότι δεν υπήρξε σαφής εντολή εκτέλεσης του Μακαρίου, ο οποίος τελικά διέφυγε στο Λονδίνο, μέσω Μάλτας με τη βοήθεια των Άγγλων.

Νέος Πρόεδρος ανέλαβε ο Κύπριος Νίκος Σαμψών, ο πρόεδρος των 9 ημερών, παλιός φίλος του Μακαρίου, που όμως διαφώνησε μαζί του με αφορμή την Ένωση της Ελλάδος με την Κύπρο και τις θέσεις που είχε ο Μακάριος ιδιαίτερα μετά το 1971.


Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί...

Η Χούντα είχε ήδη ανοίξει την πόρτα στους Τούρκους, όσο κι αν ο Ιωαννίδης πίστευε (είχε λέει διαβεβαιώσεις από τη CIA) ότι οι Τούρκοι δεν θα επενέβαιναν. Τελικά οι Τούρκοι μπήκαν στο νησί κι η ημερομηνία έγραφε 20 Ιουλίου 1974 ανήμερα του Αη-Λιά!

Άλλωστε οι Αμερικανοί ήθελαν να ξεμπλέξουν με τον Μακάριο που φλέρταρε με το κίνημα των αδεσμεύτων χωρών ενώ έκλεινε και το μάτι στον ανατολικό συνασπισμό με τον εξοπλισμό με Τσεχοσλοβακικά όπλα του «Επικουρικού σώματος» ένα σώμα πιστών του, που δημιούργησε για την προστασία του από τη Χούντα που είχε ήδη κάνει 3 απόπειρες εναντίον του.


Η γελοία επιστράτευση...

Η Χούντα επιχείρησε στον πανικό της γενική επιστράτευση στις 21 Ιουλίου όπου όμως αποδείχθηκε ότι η Χώρα ήταν εντελώς απροετοίμαστη για ένα γενικευμένο πόλεμο με την Τουρκία. Όσο κι αν κάποιοι ισχυρίζονται ότι μας σταμάτησαν οι Αμερικανοί κι ότι αν μας άφηναν θα κάναμε περίπατο στην Κωνσταντινούπολη, οι αρχηγοί των τριών όπλων της Χούντας ανέφεραν ότι δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα ουσιαστικό! Ακόμη και για μια αποστολή μιας Μεραρχίας στην Κύπρο, ζητούσαν περιθώριο 6 ημερών. Όταν πλέον οι Τούρκοι είχαν εδραιώσει την κυριαρχία στο Βόρειο τμήμα του νησιού.


Η ολοκλήρωση του έργου...

Η πολιτική κυβέρνηση που ανέλαβε στις 24 Ιουλίου υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο και με μια καλά οργανωμένη Τουρκική διπλωματία, που βλέποντας την αδυναμία της Ελλάδος, και έχοντας τη στήριξη των ΗΠΑ που ήθελαν μια «οριστική λύση» στο Κυπριακό, ολοκλήρωσε στις 14 Αυγούστου του 1974 την διχοτόμηση του νησιού με την ολοκληρωτική κατάληψη του 38% του νησιού…

Τετάρτη 14 Ιουλίου 2010

ΙΟΥΛΙΑΝΑ 1965- Η ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ

















Οι εκλογές του Φεβρουαρίου του 1964 έδωσαν με το θριαμβικό 53% την εξουσία στο Γεώργιο Παπανδρέου – το γέρο της Δημοκρατίας – και στην Ένωση Κέντρου 171 βουλευτές!
Για πρώτη φορά από το τέλος του εμφυλίου η Δημοκρατική Παράταξη ερχόταν στην εξουσία και μάλιστα με τόσο συντριπτικό ποσοστό!

Ο ρόλος του παλατιού

Ο Πρωθυπουργός διέγνωσε ότι ο Βασιλέας ο νεαρός τότε Κωνσταντίνος, επιθυμούσε να ελέγχει ολοκληρωτικά το στράτευμα με τον εκλεκτό του Π. Γαρουφαλλιά, μέλος της Ένωσης Κέντρου και υπουργό Εθνικής Αμύνης, τους πρώτους μήνες της κυβέρνησης του "Γέρου".
Ζήτησε λοιπόν από τον Βασιλιά την αντικατάσταση του δικού του μέχρι τότε Γαρουφαλλιά με τον υιό του τον Αντρέα Παπανδρέου.
Ο Βασιλιάς ούτε ζωγραφιστό δεν ήθελε να βλέπει τον «αναρχικό» Αντρέα, όχι να τον δεχτεί και υπουργό! Ο Γέρος, υποχώρησε και ζήτησε να αναλάβει ο ίδιος υπουργός Εθνικής Άμυνας, ενώ επιθυμούσε και την αλλαγή του αρχηγού ΓΕΣ του στρατηγού Γεννηματά.
Ακολούθησαν 5 επιστολές πολύ έντονου χαρακτήρα μεταξύ των δύο κορυφαίων πολιτειακών παραγόντων με αποτέλεσμα την πλήρη άρνηση του Κωνσταντίνου στις αξιώσεις του Πρωθυπουργού! Όσον αφορά τον Ανδρέα, κύκλοι της Δεξιάς υποστήριζαν ότι ήταν αρχηγός μιας μυστικής οργάνωσης στο στράτευμα, του ΑΣΠΙΔΑ, που στόχο είχε την ανέλιξη των δημοκρατικών αξιωματικών και τον παραμερισμό των συντηρητικών.

Ο ερχομός της Αλεξίας

Ο Κωνσταντίνος εκείνο το διάστημα βρισκόταν στην Κέρκυρα, στο Μον Ρεπό, περιμένοντας τη γέννηση του πρώτου παιδιού του, της Αλεξίας. Ο ερχομός της Αλεξίας συνοδεύτηκε από την παραίτηση του Γεωργίου Παπανδρέου και την απαρχή μιας μαύρης περιόδου για την ιστορία του τόπου που ονομάστηκε «Τα Ιουλιανά» και «Η αποστασία».

Σωτήρης Πέτρουλας
Διαδηλώσεις κατά των πολιτικών που αποστάτησαν από την Ένωση Κέντρου και δέχτηκαν να σχηματίσουν κυβερνήσεις ξεκίνησαν άμεσα. Σε μια από αυτές σκοτώθηκε ο 25χρονος φοιτητής και στέλεχος της Αριστεράς Σωτήρης Πέτρουλας.
Πριν τη μεγάλη τυραννία
Τις μέρες αυτές το Εθνικό Θέατρο ανέβαζε την τραγωδία του Σοφοκλή «Οιδίπους Τύραννος» που σε κεντρική ιδέα προβάλλει την άποψη ότι «ο άνθρωπος δεν μπορεί να ξεφύγει από το πεπρωμένο του», σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή και στους κύριους ρόλους, τον σκηνοθέτη, τον Θάνο Κωτσόπουλο, τον Παντελή Ζερβό και την Κατίνα Παξινού…

Ο "Γαργάλατας"
Πρώτος δοτός πρωθυπουργός ήταν ο Γεώργιος Αθανασιάδης-Νόβας ο οποίος ήταν προσυννενοημένος για το τι θα συνέβαινε. Γι’αυτό τον ονόμασαν και «ο κατεψυγμένος πρωθυπουργός». Επειδή είχε και μια τάση στην ποίηση έμεινε χαρακτηριστική μια φράση του από ποίημά του που έλεγε «…κι ήταν τα στήθια σου άσπρα σαν τα γάλατα,και μου’λεγες γαργάλατα μέχρι να βγουν τα γάλατα…»
Έτσι πήρε και το έτερο προσωνύμιο «Γαργάλατας».

...και ο Μητσοτάκης
Η κυβέρνησή του δεν κατάφερε να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή και κατέρρευσε. 2ος στη σειρά πρωθυπουργός των Αποστατών ο πρώην αριστερός, στέλεχος της κυβέρνησης του Βουνού, Ηλίας Τσιριμώκος. Σε βοήθειά του και ο γνωστός Κων/νος Μητσοτάκης. Η ΕΡΕ, η δεξιά παράταξη ψήφισε την κυβέρνηση αυτή, όταν 9 μήνες πριν είχε καταγγείλει τον Γεώργιο Παπανδρέου γιατί είχε υπουργοποιήσει έναν κομμουνιστή, τον Τσιριμώκο, "νομιμοποιώντας" το παράνομο τότε ΚΚΕ!
Στα τέλη Αυγούστου όμως ψήφισαν υπέρ μιας κυβέρνησης με υποψήφιο πρωθυπουργό τον «κομμουνιστή» Τσιριμώκο!
Τελικά ούτε κι αυτή η κυβέρνηση έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης παραχωρώντας τη θέση της σε μια τρίτη απόπειρα με υποψήφιο πρωθυπουργό τον Στέφανο Στεφανόπουλο που τελικά μετά από οργιώδεις προσπάθειες εξαγοράς συνειδήσεων, έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή με 152 υπέρ και 148 κατά…
Η μεγάλη νύχτα που οδήγησε στην 21η Απριλίου 1967 μόλις είχε ξεκινήσει… Και θα κρατούσε συνολικά 9 χρόνια… οδηγώντας στην εθνική τραγωδία της διχοτόμησης της Κύπρου...

απόσπασμα από τα ΝΕΑ της εποχής:

1965: «Με τις κραυγές "Εξω", "Αίσχος", η κοινοβουλευτική ομάς της Ενώσεως Κέντρου έθεσε χθες το μεσημέρι και τυπικά εκτός κόμματος τον υπουργό Εθνικής Αμύνης κ. Πέτρο Γαρουφαλιά(φωτό) . Η απόφαση υπήρξε ομόφωνη. Και αυτό το κήρυγμα, το μήνυμα αυτής της ενότητος, όπως χαρακτηριστικά είπε ο κ. Πρωθυπουργός, θα είναι πολύτιμο όχι μόνο διά την μοίραν της Ενώσεως Κέντρου, θα είναι πολύτιμο διά την Δημοκρατίαν". Στο μεταξύ γενική είναι η πεποίθηση ότι η πολιτική κατάσταση θα διευκρινιστεί πλήρως εντός της ημέρας... αφού αναμένεται η απάντηση του Βασιλέως για την υπογραφή του διατάγματος αντικαταστάσεως του κ. Γαρουφαλιά από το υπουργείο Εθνικής Αμύνης».(«ΤΑ ΝΕΑ»)

Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010

1974 -2010 μήπως είναι αρκετά 36 χρόνια αναμονής;


ΙΟΥΛΙΟΣ 1974

Οι μέρες μύριζαν μπαρούτι, εκείνο τον Ιούλιο. Μπορεί στην Επίδαυρο το Εθνικό Θέατρο να ανέβαζε την «Άλκηστις» στην πολιτική σκηνή όμως, η 2η Χούντα με επικεφαλής πλέον τον Ταξίαρχο Ιωαννίδη επιζητούσε μια οριστική λύση στο Κυπριακό, σύμφωνα με τις επιθυμίες της.
Ο Ιωαννίδης είχε ανατρέψει τον Παπαδόπουλο. Ο Παπαδόπουλος δεχόμενος αφόρητες πιέσεις φιλελευθεροποίησης του καθεστώτος, στις 8 Οκτωβρίου του 1973 είχε υποτίθεται παραχωρήσει την κυβέρνηση σε «πολιτικούς» όπως ο Σπ. Μαρκεζίνης.
Εκείνος είχε μεταπηδήσει στην «Προεδρία της Δημοκρατίας», μιας και είχε καταργηθεί η Βασιλεία με ένα από τα περίφημα δημοψηφίσματα (1973) της 1ης Χούντας των Συνταγματαρχών της 21ης Απριλίου.

Ο σκληρός Ταξίαρχος
Ο Ιωαννίδης σκληρός θιασώτης της δικτατορίας, μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973, θεώρησε ότι πολύ ελευθερία άφησε ο Παπαδόπουλος στους Αναρχικούς και τους Κομμουνιστές και έτσι έκανε νέο κίνημα θέτοντας σε κατ’οίκον περιορισμό τον Παπαδόπουλο και τους υπόλοιπους της 21ης Απριλίου.
(Οι ίδιοι οι Πρωταίτιοι τη; 21ης Απριλίου, θεωρούν ότι δεν έχουν καμιά σχέση με το δεύτερο αυτό μόρφωμα του Ιωαννίδη, και αποποιούνται οποιασδήποτε ευθύνης για όσα ακολούθησαν. Δες: Στ. Παττακού: «Έργα και ημέραι 21-4-67 έως 8-10-1973»)

Γίνεται λοιπόν κατανοητό γιατί αναφέρω 1η και 2η Χούντα. Χωρίς να σημαίνει ότι απαλλάσσω κάποιον από τις ευθύνες των όσων ακολούθησαν την αλλαγή της κατάστασης στις 25 Νοεμβρίου το 1973.

Ο «Μούσκος»
Ο Ιωαννίδης μισούσε θανάσιμα τον εκλεγμένο ηγέτη της ενιαίας Κύπρου τον Μακάριο. Τον αποκαλούσε με το κοσμικό του επίθετο ( «ο Μούσκος»)
Ο Κύπριος ηγέτης από το 1956-57 εγκατέλειψε την ιδέα της ένωσης της Ελλάδας με την Κύπρο και άρχισε να πρεσβεύει την ανεξαρτησία της χώρας, πράγμα που επετεύχθη το 1960 μετά από τους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες των Κυπρίων και τις συνθήκες της Ζυρίχης και του Λονδίνου, όπου η Ελλάδα, η Αγγλία και η Τουρκία καθίστανται εγγυήτριες δυνάμεις της ακεραιότητας της νεοσύστατης Κυπριακής Δημοκρατίας. Δινόταν δηλαδή το δικαίωμα επέμβασης αν απειλείται η ακεραιότητα της Κύπρου.

Επιχείρηση «ανατροπή του Μακάριου»
Το σημαντικό αυτό εδάφιο της συμφωνίας, η Χούντα του Ιωαννίδη δεν το έλαβε καθόλου υπ’όψιν της. Μετά τον στρατηγό Γρίβα, που πέθανε τον Ιανουάριο του 1974 χρησιμοποίησε το ντόπιο υποχείριο τον Κύπριο Σαμψών παλιό αγωνιστή της ΕΟΚΑ αλλά και της ΕΟΚΑ Β’,επιχείρησαν την ανατροπή και εκτέλεση του Μακάριου με εισβολή στο Προεδρικό Μέγαρο της Κύπρου το πρωί της 15ης Ιουλίου το 1974. Ο Μακάριος πρόλαβε και απέδρασε αρχικά στην Πάφο, επικοινωνώντας αργότερα με τον κυπριακό λαό και ενημερώνοντας τον ότι ζει, καταγγέλλοντας την Χούντα των Αθηνών για την απόπειρα.

Άνοιξε η «Κερκόπορτα»
Ταυτόχρονα άνοιγε η πόρτα της επέμβασης των Τούρκων στην Κύπρο με τραγική κατάληξη την κατοχή του 40% του νησιού από τους Τούρκους και τους χιλιάδες πρόσφυγες, νεκρούς και αγνοούμενους. Τα τραγικά γεγονότα έφεραν αυτόματα την πτώση της Χούντας και την παράδοση σε πολιτικούς της εξουσίας στην Ελλάδα ανοίγοντας ένα νέο κεφάλαιο στην Ιστορία της Χώρας.


…και θα ανοίξουμε τον «φάκελο της Κύπρου»
Δυστυχώς όμως, παρότι πολλές φορές ζητήθηκε και έγινε μέχρι και προεκλογικό σύνθημα το «άνοιγμα του φακέλου της Κύπρου» μέχρι και σήμερα 36 χρόνια μετά, τίποτα δεν έχει γίνει προς αυτή την κατεύθυνση, δίνοντας τροφή σε σενάρια που εμπλέκουν και τον πολιτικό κόσμο της χώρας τότε, στην προσπάθεια ανατροπής του Μακάριου…

Ακόμη και τα αρχεία του Φορειν όφις των ΗΠΑ δεν δίνουν ιδιαίτερες πληροφορίες για τα πραγματικά γεγονότα της εποχής…
Επιτακτική ανάγκη είναι τώρα, που το πρόβλημα της Κύπρου, φαίνεται να βρίσκει κάποια λύση να μάθουμε επιτέλους της λεπτομέρειες των γεγονότων που στέρησαν το ωραιότερο κομμάτι της μεγαλονήσου από τους Ελληνοκύπριους…

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/el/0/09/Makarios.ogg

Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ 1919-1996


ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΙΣΧΥΕΙ

Είναι αλήθεια ότι ένα πράγμα ισχύει σίγουρα για τον Ανδρέα Παπανδρέου!

΄Η είχε φίλους ή εχθρούς! Δεν υπήρχε κανείς αδιάφορος απέναντί του!

Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ο «Αντρέας» για τους φίλους, ο «Παπατζής» για τους εχθρούς του! Ίσως ακόμη είναι νωρίς για την ιστορία να κρίνει τον Ανδρέα Παπανδρέου. Όμως μερικά πράγματα του τα αναγνωρίζουν ακόμη και οι πιο φανατικοί εχθροί του!

Η ΑΛΛΑΓΗ...

Με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ το 1981 στην εξουσία εξαλείφθηκε ένα άρρωστο κλίμα που βασάνιζε την Ελλάδα από το 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Ο κάθε άνθρωπος όσο φτωχός κι αν ήταν, όποια ιδεολογία και αν είχε, μπόρεσε πλέον να εκφραστεί ελεύθερα, να αγοράζει φανερά την εφημερίδα του, να μιλήσει ανοιχτά.

Πολύ μεγάλο τμήμα του λαού απέκτησε υπόσταση!

Αναγνωρίστηκε ο αγώνας του λαού με την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης με όποια προβλήματα και αν ακολούθησαν την πράξη αυτή. (αρκετοί βαφτίστηκαν αντιστασιακοί σε μια νύχτα και πήραν σύνταξη αντιστασιακού).

Οι Έλληνες Αγρότες απέκτησαν μια μικρή μεν αλλά για πρώτη φορά σύνταξη!

Θεσμοθετήθηκε στους μισθούς και τις συντάξεις η αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή (ΑΤΑ)

Δημοκρατικοί θεσμοί καθιερώθηκαν παντού.

Ασκήθηκε μια σχετικά ισχυρή εξωτερική πολιτική, όσο κι αν υπήρξαν μεγάλες υποχωρήσεις στις εξαγγελίες της «Αλλαγής». Ας θυμηθούμε το επεισόδιο με το Σισμίκ το Μάρτη του 1987, την πρωτοβουλία των 6, τις σχέσεις με τον Αραβικό κόσμο κλπ.

Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ...

Ο Αντρέας Παπανδρέου, όσο κι αν κάποιοι διαφωνούν με αυτό, γκρέμισε με την προσωπική του ζωή το πολίτικαλ κορεκτ (political correct) του δημοσίου προσώπου.

Έπινε ουίσκι, χόρευε σε γιορτές και είχε εξωσυζυγικές σχέσεις χωρίς να κρύβεται ιδιαίτερα.

Πολλά μπορούν να πουν οι πολέμιοί του. Αύξηση δημόσιου χρέους και ελλειμμάτων, προβληματικές επιχειρήσεις που γιγάντωσαν το δημόσιο, σκάνδαλα και μίζες πρωτοφανή για το δημόσιο βίο, κατασπατάληση κοινοτικών πόρων κλπ.

Η πλάκα είναι όμως, πως όλοι οι αντίθετοι ιδεολογικά πολιτικοί προσπάθησαν αργότερα να τον αντιγράψουν σε πολλά και μάλιστα τον εξύμνησαν και τον εξυμνούν ακόμη και σήμερα.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Ο Αντρέας Παπανδρέου κατάφερε ακόμη και την πλήρη ανατροπή! Μετά από μια ήττα και παραπομπή σε ειδικό δικαστήριο, επέστρεψε νικητής σε μόλις 3 ½ χρόνια και με σοβαρά κλονισμένη υγεία.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Η κηδεία του Ανδρέα Παπανδρέου που έφυγε στις 23 Ιουνίου 1996 εξελίχθηκε στην μεγαλύτερη συγκέντρωση που έζησε ο τόπος, μόνο που εκείνος δεν μπόρεσε να τη δει…


Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010


ΕΛΛΗΝΕΣ!!!
Έλληνες! Ένας λαός φοβερός! Έχει απ’όλα, όπως το σουβλάκι!
Τι ακούω ο κακομοίρης τον τελευταίο καιρό! Κι όλα είναι «εμπιστευτικές πληροφορίες»! Φίλος έδωσε σε φίλο τριαντάφυλλο με φύλλο!
Είναι δεδομένο ότι μετά τις τελευταίες εξελίξεις με το ΔΝΤ η ανησυχία όλων είναι κάτι παραπάνω από μεγάλη. Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος μεσαίου ή μικρότερου εισοδήματος που να μην ανησυχεί για το αύριο. Για τα παιδιά του, για τα εγγόνια του, για τον ίδιο…
Αυτή λοιπόν την ανησυχία έρχονται να επιτείνουν συνεχώς οι «φήμες»!
Χαμός! Τι χρεοκοπίες, τι έξοδος απ’την ευρωζώνη, τι επιστροφή στη δραχμή, μόνο χιλιάρικα δεν μας έδειξαν ακόμη στην κάμερα για να μας πείσουν ότι όπου να’ναι επιστρέφουμε στη δραχμούλα μας. Την παλιά καλή δραχμή όπως λένε!
Μέχρι και πολλά γκρουπ στο φέισμπουκ έχουν φτιαχτεί με αυτή την απαίτηση!

ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΑ…
Τελευταία έγινα κι εγώ αποδέκτης τέτοιων εμπιστευτικών φημών. Τι να σκεφτείς όταν ένας καλός σου φίλος σου μεταφέρει τις δήθεν αποκλειστικές πληροφορίες;
Τι να σκεφτείς όταν συστηματικά μερικά ΜΜΕ και εκδοτικά συγκροτήματα προωθούν τα σενάρια χρεοκοπίας και επιστροφής στη δραχμή;

ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ
Μου’χε πει κάποιος πριν καιρό πόσα χρήματα έχουν παίξει κάποιοι στη Χρεοκοπία της Ελλάδας. Πώς τώρα εγώ να μην τα συνδέσω όλα αυτά; Όποιος έχει παίξει έστω και μια φορά στοίχημα ξέρει τι σημαίνει μια απόδοση 1:100 ή 1:1000 (πριν κάνα χρόνο τόσο ήταν η απόδοση).

Η ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Και θα με ρωτήσεις μα καλά δεν ανησυχείς ρε; Πως δεν ανησυχώ; Όταν ακούω συνεχώς «Λύκος στα πρόβατα» είναι λογικό να τον περιμένω να έρθει κάποια στιγμή που όλοι πλέον δεν θα πιστεύουν τίποτα. Όμως δεν πανικοβάλλομαι ώστε να μην συμβάλλω κι εγώ στα σχέδια των άλλων. Συνεχίζω όμως να ελπίζω ότι αυτός ο λαός θα καταλάβει ότι όλο αυτό το σκηνικό είναι πλαστό, ότι η επιστροφή στη δραχμούλα μόνο ευτυχή δεν θα τον κάνει, εκτός από το να κρατάει στα χέρια του τη Μπουμπουλίνα και το Μεγαλέξανδρο.

ΠΑΛΙΕΣ ΚΑΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ;;;
Θα θυμίσω λοιπόν ότι εκείνες τις παλιές καλές εποχές εμείς που δεν ήμασταν πλουσιόπαιδα, λέγαμε σε κάνα θείο που πήγαινε στο εξωτερικό να μας φέρει κάποια ηλεκτρονική συσκευή γιατί εδώ ήταν πανάκριβη. Το ίδιο γινόταν για ρούχα, ομπρέλες, ποτά, ακόμη και τσιγάρα. Μήπως λοιπόν τώρα έχει κανείς αναρωτηθεί τι παράγει πλέον αυτή η χώρα εκτός από «τουρισμό» και κάποια αγροτικά προϊόντα;

Πού είναι οι Ελληνικές βιοτεχνίες και βιομηχανίες; Πού είναι τα ελληνικά προϊόντα; Είναι αλήθεια ή όχι ότι εισάγουμε ακόμη και καρφίτσες ακόμη και μανταλάκια;
Επιστροφή στη δραχμή σημαίνει και υποτίμηση έτσι; Αλλιώς δεν έχει λόγο! Άρα αυτόματα όλα τα προϊόντα και αγαθά θα υποστούν αυτόματη επιβάρυνση όσο και το ποσοστό της υποτίμησης.

Αντίστοιχο θα είναι και το ποσοστό μείωσης των αποταμιεύσεων τουλάχιστον! Άρα όλοι οι Έλληνες θα γίνουν αυτόματα φτωχότεροι. Και για να προλάβω και άλλους, δεν υπάρχει περίπτωση να παρθούν πίσω τα ασφαλιστικά, εργασιακά και μισθολογικά μέτρα σε περίπτωση χρεοκοπίας, αναδιάρθρωσης ή όπως αλλιώς θέλουν να το πουν.

ΓΙΑ ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΛΙΓΟ…
Πολλές εταιρίες θα πτωχεύσουν, πολλοί θα μείνουν άνεργοι, κάποιες άλλες θα φύγουν από τη χώρα, ενώ τα δάνεια ως γνωστόν θα παραμείνουν με το λιγότερο, τα αυξημένα επιτόκια της δραχμής!
Επίσης το ότι έστω διαγράφουμε το χρέος, δεν σημαίνει ότι κάθε μήνα δεν χρειάζεται να πληρώνει το κράτος τα έξοδά του! Άρα πάλι θα ξαναρχίσει η ταρίφα να γράφει από την αρχή γιατί το κράτος θα’ναι ούτως ή άλλως μείον και με την διόγκωση του δημόσιου τομέα δεν νομίζω να πιστεύει κανείς ότι θα ανταποκριθεί στους μισθούς και τις δαπάνες, εκτός αν γίνει και μια γενναία αναδιάρθρωση μισθών εννοείται προς τα κάτω! Και αλήθεια δεδομένου ότι κανένας δεν θα πληρώνει φόρους, από πού το κράτος θα πληρώνει; Από δανεισμό; Ποιος θα δανείζει μια χρεοκοπημένη χώρα;;;

ΕΛΛΗΝΕΣ=ΛΙΓΟ ΑΠ ’ΟΛΑ
Λοιπόν φίλοι πριν ρουφήξετε οποιαδήποτε φήμη και την αναπαράγετε καθίστε και σκεφτείτε τι σημαίνει αυτό που αναπαράγετε. Αν τελικά σας κάνει καλό αυτό.
Και μιας και ένα άλλο προνόμιο του λαού μας είναι να γινόμαστε κάθε φορά ειδικοί (σεισμολόγοι, διεθνολόγοι, ιστορικοί, οικονομολόγοι κλπ) ας διαβάζουμε πολλές πηγές και όχι μόνο τους επαγγελματίες καταστροφολόγους και πατριδοκάπηλους που κυκλοφορούν πάρα πολύ ειδικά στο διαδίκτυο, στα μπλογκς στα μειλς και αλλού…

Μην ξεχνάτε τελικά ότι η άνοδος του φασισμού στην Ευρώπη τη δεκαετία του 1930,ευνοήθηκε ιδιαίτερα από την οικονομική κρίση και το κραχ του 1929. Κατάληξη ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος των ναζιστών-φασιστών.
Συνδέσεις και συμπεράσματα δικά σας.

Τετάρτη 5 Μαΐου 2010

Ο ΚΑΒΑΦΗΣ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΔΝΤ...


Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ' ευχήν στην Αποικία
δεν μέν' η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ' όλο που οπωσούν τραβούμ' εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κ' η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Αναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς). Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ' εξετάζουν,
κ' ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη•
η κατοχή σας είν' επισφαλής:
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Αποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική•
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τι να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.

Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε•
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.-

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα• είν' επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Αποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ' εμπρός.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Τρίτη 4 Μαΐου 2010

ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΝΕΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ...


Αυτές τις μέρες διαβάζω πολύ… Απόψεις, άρθρα, καταγγελίες, βιβλία.
Ακούω και τους γνωστούς μου και τους φίλους μου. Κάποιοι απ’ αυτούς, κραυγάζουν, κάποιοι προβληματίζονται, άλλοι αδιαφορούν. Μιλάω και με Έλληνες του εξωτερικού. Αλλά και με πολλούς ασθενείς μου από πολλά επαγγέλματα και κοινωνικούς χώρους.
Κοινή διαπίστωση όλων η μεγάλη απογοήτευση. Και οργή!
Απογοήτευση γιατί μια κυβέρνηση μόλις 7 μηνών με δυνατή λαϊκή εντολή, δεν εκμεταλλεύτηκε τη δύναμή της να πάρει μέτρα έγκαιρα, μιλώντας τη γλώσσα της αλήθειας στον κόσμο που την εμπιστεύτηκε αλλά και στον ελληνικό λαό κατ’ επέκταση. Προτίμησε την επικοινωνιακή τακτική του τσαμπουκά προς τις αγορές και την προσπάθεια παροχών στους ασθενέστερους ενώ έβλεπε συνεχώς ότι υπήρχε κλίμα επίθεσης εναντίον της χώρας, του νομίσματος αλλά και της Ευρώπης και μάλιστα καλά οργανωμένο. Έτσι μέχρι πριν 15 μέρες διαβεβαίωνε τον Έλληνα, ότι τα μέτρα αρκούν για το 2010, ότι θα καλύψουμε τις ανάγκες μας από τις αγορές και άλλα φαιδρά.
Οργή μεγάλη γιατί για άλλη μια φορά φαίνεται ότι οι βασικοί υπεύθυνοι για την κατάσταση της οικονομίας θα τη βγάλουν καθαρή, άντε με μια μομφή του στυλ «πολιτική ευθύνη». Για ποινική ευθύνη, ούτε κατά διάνοια. Και όταν οι πρωταίτιοι της δικτατορίας κάθισαν τουλάχιστον 20 χρόνια μέσα (κάποιοι και παραπάνω), δεν είναι δυνατόν οι πρωταίτιοι της οικονομικής καταστροφής της χώρας να μην καθίσουν ούτε μία ώρα μέσα…
Και είμαι πεπεισμένος, πως αν γινόταν κάτι τέτοιο με 2 ή 3 πολιτικούς, τότε ο κόσμος θα δεχόταν πιο ομαλά τα μέτρα. Τα μικροεπεισόδια με Αλογοσκούφη στο Λονδίνο, με Βουλγαράκη στο Κολωνάκι, αλλά και με τον πρώην πρόεδρο της Βουλής Κακαλαμάνη στην Πανεπιστημίου, δείχνουν ασυγκράτητη οργή του απλού κόσμου. Κι αν κάποιοι την πέφτουν στον Απόστ. Κακαλαμάνη, μια από τις εξαιρέσεις του πολιτικού κόσμου, τότε περιμένετε λίγο ακόμη…
Η χθεσινή ιστορική συμφωνία γκρέμισε τα πάντα και οδήγησε τους Έλληνες στην ομαδική φοβία.
Αυτή είναι η μια πλευρά. Οι αντιδράσεις λίγο πολύ αναμενόμενες, απεργίες, διαδηλώσεις, προσπάθεια διατήρησης των κεκτημένων, μέχρι και καλέσματα για κοινωνικές επαναστάσεις.
Πολλοί δε πρόθυμοι να χαϊδέψουν τα αυτιά όλων όσων είχαν συνηθίσει αλλιώς. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, μεγαλοσυνδικαλιστές. Ειδικά αυτοί οι τύποι της ΑΔΕΔΥ που δείχνουν πραγματικά γραφικοί, διεκδικώντας να παραμείνουν ως έχουν τα πράγματα στο δημόσιο τομέα.

Από την άλλη συζητώντας με πιο ψύχραιμους μου επισημαίνουν το τι ακριβώς σημαίνει στάση πληρωμών και χρεοκοπία μιας χώρας. Είμαι σίγουρος ότι μεγάλη μερίδα του κόσμου ούτε καν έχει σκεφτεί για μια στιγμή τι μπορεί να σημαίνει χρεοκοπία για μια χώρα και ειδικά για την Ελλάδα. Μια χώρα που βρωμά από το κεφάλι, βρωμά όμως και από το σώμα και τα πόδια.
Ο Δημόσιος τομέας με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, γιγαντώθηκε και έγινε όνειρο ζωής για κάθε απαίδευτο και κάθε λογής τεμπέλη. (Δεν θεωρώ βέβαια συλλήβδην τεμπέληδες όλους όσους εργάζονται εκεί, όμως ένα ικανό ποσοστό δυστυχώς έχει τον τιμητικό τίτλο).
Ο δανεισμός έγινε τρόπος ζωής, ενώ ο εύκολος πλουτισμός έγινε όνειρο ζωής. Μια δουλίτσα με το δημόσιο κι όλα καλά. 10 ευρώ η αρχική σύμβαση, 50 ευρώ το τελικό κόστος κι όλοι ικανοποιημένοι. Ο διευθυντής, ο μεσάζων, ο επιχειρηματίας…
Οι πελατειακές σχέσεις ανδρώθηκαν και για να βρεις κρεβάτι σε νοσοκομείο, έπρεπε να βάλεις βύσμα, βουλευτή.
Σε κάθε συναλλαγή με το δημόσιο έπρεπε να υπάρχει και το φακελάκι. Χωρίς λαδάκι η μηχανή δεν δούλευε καθόλου.
Το στοίχημα λοιπόν που μπαίνει είναι το κράτος τώρα θα διορθωθεί; Γιατί γι’ αυτό δεν χρειάζονται μειώσεις μισθών και δυσβάσταχτα οικονομικά μέτρα. Χρειάζεται βούληση πολιτική. Να καθίσουν 2-3 στο σκαμνί, να πάνε και κάποιοι μέσα, να απολυθούν 5-6 και μετά τα πράγματα γίνονται πιο απλά
Και οι ελεύθεροι επαγγελματίες έχουν κι αυτοί μεγάλες ευθύνες. Προκλητικός τρόπος ζωής με εισόδημα στα όρια της φτώχιας, προκαλεί. Και ήδη έγιναν επιθέσεις σε πολυτελή οχήματα στη Θεσσαλονίκη.
Τι άλλο αναμένεται; Αύξηση της βίας (κλοπές, συμπλοκές, τραυματισμοί, απαγωγές, φόνοι!) Η φτώχεια πάντα φέρνει τέτοιες συνέπειες και ειλικρινά δεν ξέρω αν υπάρχει τρόπος αντιμετώπισης αυτών των εκδηλώσεων.
Όλο αυτό μου μοιάζει με ένα πείραμα με αβέβαιο αποτέλεσμα.
Γιατί δυστυχώς όλοι ομολογούν ότι απλά το πρόβλημα μετατέθηκε κατά περίπου τρία χρόνια, ίσως λιγότερο. Το χρέος της Ελλάδας θα αυξηθεί στο 150% του ΑΕΠ λένε τα αισιόδοξα σενάρια, δηλαδή 30% πάνω από τώρα. Βέβαια λένε ότι με τις περικοπές θα μπορούν να μειώσουν αρκετά το έλλειμμα άρα θα μπορούν πλέον να αποπληρώνουν και μέρος του χρέους. Τίποτα όμως δεν είναι βέβαιο στην επίτευξη των στόχων, και πιθανόν θα χρειαστούν νέα μέτρα που θα δώσουν και την χαριστική βολή στην ήδη νεκρή οικονομία. Ίσως για άλλη μια φορά να ευημερούν οι αριθμοί και να πένονται οι πολίτες.
Τελικά μένει να δούμε και ποιες θα είναι οι αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας, γιατί χωρίς επιστροφή στην αναπτυξιακή πορεία δεν γίνεται τίποτα…Πάλι τα ίδια θα γίνουν και πάλι για κάποια σκληρά μέτρα θα συζητάμε μετά από 2-3 χρόνια. Και θύματα θα’ ναι και πάλι τα γνωστά υποζύγια μισθωτοί και συνταξιούχοι.
Τελικά αν με ρωτήσεις θεωρώ σαφώς άδικα τα μέτρα άλλωστε με τα δικά τους στοιχεία οι περικοπές μισθών και συντάξεων θα επιφέρουν έσοδα λιγότερα ίσως του 1 δις. Το όφελος εστιάζεται στη διάσωση των ταμείων την οποία όμως και πάλι βλέπω χλωμή μετά το μαζικό κύμα φυγής από το δημόσιο, και τα χιλιάδες εφάπαξ που θα κληθεί να καταβάλει το ταμείο των δημοσίων υπαλλήλων. Εδώ η λογική του «σώζων εαυτών σωθήτω» δυστυχώς είναι καταστροφική.
Και τα άλλα ταμεία όμως πάνε χάλια. Και μεγάλο μερίδιο σ’ αυτό το χάλι έχει η απόφαση για επένδυση των αποθεματικών σε ομόλογα δομημένα και μη, γιατί τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν μεγάλο ποσό ομολόγων του δημοσίου στο χαρτοφυλάκιό τους με αποτέλεσμα σε πιθανή πτώχευση ή αναδιάρθρωση του χρέους να βρεθούν στον αέρα. Θα υπενθυμίσω ότι παλιότερα τα αποθεματικά των ταμείων ήταν σε προθεσμιακές καταθέσεις. Γι’ αυτό εδώ πρέπει να τονίσω ότι δεν μπορεί να ζητάμε (κάποιοι εξυπνάκηδες από εμάς) την οικιοθελή πτώχευση ή αναδιάρθρωση του χρέους της χώρας.
Πτώχευση ή αναδιάρθρωση του χρέους σημαίνει κατάρρευση και του τραπεζικού συστήματος με ότι αυτό συνεπάγεται για τους καταθέτες. (Οι τράπεζες κατέχουν σημαντικό μερίδιο των ελληνικών ομολόγων)Ταυτόχρονα σημαίνει παύση πληρωμών, επιστροφή στη δραχμή που θα έχει απέναντί της σκληρά νομίσματα με ισοτιμία πολύ μεγαλύτερη της σημερινής, με συνεχείς υποτιμήσεις και με πλήρη εξαθλίωση των εργαζομένων και συνταξιούχων. Βέβαια υπάρχει και η άποψη που λέει ότι έτσι θα ψοφήσει και η κατσίκα του γείτονα (ευρωπαϊκές τράπεζες που έχουν ελληνικά ομόλογα). Όμως μάγκες λάθος στόχευση κάνετε. Δεν φταίει ο Γερμανός ή ο Γάλλος για το Ελληνικό πρόβλημα. Οι Έλληνες φταίνε για το πρόβλημά τους, είτε είναι οι πολιτικοί, είτε τα λαμόγια μικρά και μεγάλα είτε όποιος θέλετε (εκτός από σας βέβαια)
Όταν έχω λοιπόν αυτό το πιστόλι στον κρόταφο (μήπως αυτό εννοούσε η κυβέρνηση) τότε δεν μπορώ παρά να «υποστώ» τα νέα μέτρα, χωρίς να σημαίνει ότι δεν αντιδρώ.
Το θέμα της λαϊκής επανάστασης δεν το βλέπω πλέον πιθανό, λόγω και του τρόπου ζωής που μας έμαθαν και μάθαμε τόσα χρόνια. Άντε να κάνουμε επανάσταση για το 2ο DVD της Τζούλιας αν βγει σε ακριβή τιμή, για τα εργασιακά και ασφαλιστικά το βλέπω δύσκολο.
Άλλωστε δεν ήταν της μόδας η «απολιτική» στάση ζωής; Δεν ήταν η συμβουλή των μεγαλύτερων το «παιδί μου μην ασχολείσαι με την πολιτική»; Ειδικά η συμμετοχή σε κόμματα ήταν κάτι σαν το διάολο αυτοπροσώπως! Όσοι ξέφυγαν από το γενικό πλάνο ήταν δακτυλοδεικτούμενοι (αυτός είναι πασόκος, αυτός νεοδημοκράτης, αυτός αριστερός κλπ) Μόνο σε μια περίοδο μεταξύ 1984-1989 υπήρξε έντονος χρωματισμός με τα γαλάζια και τα πράσινα καφενεία αλλά και τις σημαίες στα μπαλκόνια. Μετά θες από απογοήτευση, θες από φόβο, θες από αηδία ο κόσμος κλείστηκε στο καβούκι του. Και δεν ενδιαφερόταν. Άφησε τις τύχες του στα χέρια των άλλων. Των λαμογιών και των παρατρεχάμενων. Ξέρετε αυτών των τύπων που κόλλαγαν αφίσες και βρέθηκαν γενικοί γραμματείς υπουργείων, βουλευτές και υπουργοί.
Τώρα λοιπών ζητάμε από αυτόν τον κόσμο να ξεσηκωθεί. Δύσκολο! Γιατί τώρα η νοοτροπία του «μακριά από τον κ…ο μου κι ας είναι 5 πήχες» έχει εδραιωθεί. Και κοινωνική αλληλεγγύη δεν υπάρχει. Άσε το γείτονα να καίγεται. Δεν πειράζει. Λες και η φωτιά δεν θα έρθει σε σένα.
Τελικά αν θέλετε ένα συμπέρασμα δεν θα σας ικανοποιήσω. Δεν μπορώ να βγάλω άκρη. Ξέρω ότι οδηγούμαστε σε μια ζωή παλιότερων εποχών, σε μια βίαιη προσαρμογή προς τα πίσω, όμως μέσα σ’ αυτόν το ορυμαγδό, μπορώ να βρω και μερικές θετικές πλευρές σε σχέση με τον τρόπο ζωής μας μέχρι σήμερα.
Εύχομαι μέσα σ’ αυτή τη Βαρβαρότητα, Καλό κουράγιο σε όλους μας γιατί θα χρειαστεί, και περίσκεψη πριν εκφράσουμε τα δίκαια βίαια συναισθήματά μας.

Κυριακή 25 Απριλίου 2010

ΓΙΑ ΤΗΝ 21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967...


Κάθομαι και διαβάζω πολλά βιβλία περί της σκοτεινής περιόδου των πραξικοπημάτων (δεν ήταν ένα μόνο το Πραξικόπημα). Μεταξύ αυτών και βιβλία των ίδιων των πρωταιτίων (συγνώμη κε Παττακέ για μένα είστε πρωταίτιοι κι όχι πρωτεργάτες).
Κάποιοι φίλοι μου, μου βάζουν πολλές φορές το θέμα αν νομίζω ότι τώρα είναι καλύτερα τα πράγματα με όλη αυτή τη ρεμούλα που αντιμετωπίζει ο τόπος από τους επαγγελματίες της πολιτικής που ανέλαβαν μετά τη μεταπολίτευση. Αν είναι καλύτερο να χρεωκοπήσει μια χώρα από μια πλαστή δημοκρατία. Για το αν τελικά οι δικτάτορες ήταν αγαθοί γιατί δέχτηκαν να "σαπίσουν" στη φυλακή ενώ από τους πολιτικούς που πλούτισαν από τη "δημοκρατία" δεν πάνε φυλακή ούτε για επίσκεψη που λένε στη μονόπολη.
Στο τέλος των πολλών αληθινών διαπιστώσεών τους μου βάζουν το ερώτημα αν είναι καλύτερη αυτή η στραβή, στρεβλή δημοκρατία από τη δικτατορία των πραξικοπηματιών που από όσα λένε (και μπορεί και να'ναι κι έτσι) δεν πλούτισε κανένας τους.
Η απάντησή μου λοιπόν θα δωθεί με ένα πραγματικό γεγονός (πλήρη στοιχεία στη διάθεση οποιουδήποτε).
Έτυχε να επισκεφτώ φίλους στην Ανατολική Αττική και αποφασίσαμε να μείνουμε σε ένα ξενοδοχείο που μας πρότειναν ως απλό, οικονομικό και κοντινό, για ένα βράδι που θα βρισκόμασταν εκεί.
Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή έπαθα κάτι με το που το αντίκρυσα. Ψιλοπαρατημένο, πιο πολύ με κουφάρι ξενοδοχείου έμοιαζε παρά με τόπο διαμονής το 2010. Η συνέχεια όμως ήταν ενδιαφέρουσα. Το ξενοδοχείο αυτό ήταν επάνω στο κύμα, είχε χτιστεί επί Χούντας, και ένας εκ των πρωταιτίων περνάει εκεί όλο το καλοκαίρι του, φιλοξενούμενος του ευγνομωνούντος ξενοδόχου (έχετε ακούσει τίποτα περί θαλασσοδανείων επί χούντας;).
Στην άθλια είσοδο του ξενοδοχείου δεκάδες αποκόμματα εφημερίδων με αναφορές στην 21η Απριλίου και φωτογραφίες των πραξικοπηματιών, αλλά και σύγχρονων υποψηφίων βουλευτών με φιλοχουντικά κόμματα. Το αποκορύφωμα είναι το μεγάλο τραπέζι στην είσοδο με πολλά βιβλία πρωταιτίου της Χούντας προς πώληση.
Έκανα και μια μικρή κουβέντα με τον ξενοδόχο που με το πιο φυσικό ύφος του κόσμου αναρωτήθηκε:
-Γιατί να φοβηθώ; Δεν μπορεί ο καθένας να πιστεύει ότι θέλει; Άλλοι λένε ότι είναι κομμουνιστές, εγώ δεν μπορώ να λέω ότι είμαι "δεξιός";
- Αυτή ακριβώς είναι και η διαφορά της Δημοκρατίας του απάντησα. Ότι ο καθένας μπορεί να πιστεύει ότι θέλει και να το εκφράζει ελεύθερα ακόμη και μέσα σε ένα ξενοδοχείο. Φοβάμαι ότι επί "επαναστάσεως του '67" κανείς αριστερός δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι ανάλογο!
Χαιρέτησα ευγενικά και έφυγα.
Αυτή λοιπόν είναι και η απάντησή μου σε κάθε ερώτημα περί της 21ης Απριλίου. Όλα τα υπόλοιπα δέχομαι να τα συζητήσω. Αυτό όμως το δικαίωμα το οποίο έχω και εξασκώ κι αυτή τη στιγμή γράφοντας ένα κείμενο σε μπλογκ, δεν το χαρίζω σε καμμιά δικτατορία...
Η φοβερή ειρωνία της μικρής αυτής ιστορίας είναι ότι ο ξενοδόχος αποδείχτηκε μακρινός συγγενής μου από τη μεριά της μητέρας μου...
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=69243

Σάββατο 24 Απριλίου 2010

Η ΦΟΥΣΚΑ ΕΣΚΑΣΕ...


Μάγκες η φούσκα που λέγεται Ελλάδα έσκασε! Το ποιος φταίει και το τι φταίει πλέον ανήκει στις αναλύσεις. Το θέμα είναι ότι για άλλη μια φορά οι πολλοί θα υποχρεωθούν να καλύψουν τις "αγαθές πράξεις" και των λίγων.
Δεν πειράζει όμως. Πάντα μέσα από μια κρίση η Ελλάδα βγαίνει ενισχυμένη. Έστω και βίαια οι Έλληνες θα μάθουν να αξιολογούν καλύτερα τις ανάγκες τους και θα αλλάξουν έστω και υποχρεωτικά συνήθειες και τρόπο ζωής. Ίσως να'ναι ένα θετικό σημείο της κρίσης αυτό.
Για να μην παρεξηγηθώ, το'πα και στην αρχή. Οι πολλοί που φταίνε από λίγο ως καθόλου θα πληρώσουν τα σπασμένα των λίγων που φταίνε πολύ. Όμως πάντα έτσι δυστυχώς συμβαίνει. Τώρα οι κακοί κηδεμόνες μας είναι εδώ. Και δεν σηκώνουν τσαμπουκάδες.
Η τυχερή γενιά (έτσι μας λέγανε) που δεν έζησε πόλεμο, δικτατορίες κλπ, θα κληθεί τώρα να πληρώσει. Κι ακόμη περισσότερο η επόμενη γενιά ,που θα ζήσει σε ένα πρωτόγονο εργασιακό περιβάλλον, σε μια χώρα με μειωμένες κοινωνικές παροχές και δημόσια αγαθά.
Και εκείνο που με στεναχωρεί είναι, που δεν μπορώ πια, να φωνάξω:
Εμπρός αδέλφια βοηθάτε να σηκώσουμε τον Ήλιο πάνω από την Ελλάδα!

Κυριακή 18 Απριλίου 2010

30 λεπτα με τα πόδια στο κέντρο της Αθήνας




Εχω γράψει πολλές φορές για την ξενοφοβία, τον ρατσισμό και τον υφέρπων φασισμό που τείνει να κατακυριεύσει τον κόσμο ιδιαίτερα στα αστικά κέντρα.
Σήμερα θα επιχειρήσω κάτι που μπορεί να ξενίσει. Θα περιγράψω μια βόλτα μου με τα πόδια στο κέντρο της Αθήνας ένα Σάββατο απόγευμα…
Επέλεξα να μην κινηθώ με τον ηλεκτρικό για λόγους ταχύτητας και έτσι πήρα το μικρό μου αυτοκινητάκι να κατέβω μέχρι την περιοχή της Ομόνοιας. Απογευματινές ώρες οι δρόμοι είναι άδειοι, τα μαγαζιά σχεδόν όλα κλειστά.
Στο μυαλό μου γυρίζει η σκέψη του πού θα αφήσω το αυτοκίνητο. Να μπω προς τα Εξάρχεια; Μήπως όμως δεν είναι καλή ιδέα τώρα με τις συλλήψεις τόσων ατόμων ως μέλη του επαναστατικού αγώνα;
Να πάω προς την Αριστοτέλους ή την 3ης Σεπτεμβρίου; Να αφήσω κάποια ψιλά μέσα στο αυτοκίνητο; Να πάρω μαζί μου την άδεια κυκλοφορίας να μην υπάρχει μέσα στο ντουλαπάκι;
Καλά πέριξ της Ομόνοιας δεν το σκέφτομαι καν με όλα αυτά που ακούς κατά καιρούς.
Κάνω το σταυρό μου και επιλέγω τη Σολωμού κοντά στην Πατησίων. Έχει και δυο-τρία θέατρα εκεί κοντά, ε, Σάββατο απόγευμα όλο και κάποιοι θα είναι γύρω εκεί, ίσως δεν είναι τόσο επικίνδυνο.
Κατεβαίνω, κλειδώνω, να βάλω συναγερμό (λες και θα τον ακούσω εκεί που θα’μαι) – ίσως όμως αποτρέψει τον επίδοξο διαρρήκτη.
Ξεκινάω από την Πατησίων προς την Ομόνοια. Ελάχιστοι τουρίστες με κοντομάνικα και πολλοί έγχρωμοι στο δρόμο. Γωνία Πατησίων και Χαλκοκονδύλη λίγοι άντρες των ΜΑΤ κοιτώντας απειλητικά σε στάση έτοιμων προς δράση.
Τα μικρομάγαζα που υπάρχουν μέχρι την Ομόνοια ή κλειστά ή χωρίς πελάτες.
Περπατώ κοιτώντας γύρω μου. Λίγο πριν στρίψω την Πανεπιστημίου προς Ομόνοια κοιτώ μέσα στη στοά. Ενοικιάζονται καταστήματα. Πρέπει να’ναι πολλά χρόνια που έχω να δω ξενοίκιαστο μαγαζί εκεί μέσα. Ίσως και ποτέ μου να μην θυμάμαι ενοικιαστήριο εκεί.
Στρίβω την Πανεπιστημίου και κατευθύνομαι στην πλατεία της Ομόνοιας. Πολλοί Πακιστανοί με απλωμένες πετσέτες και κελεμπίες στο πεζοδρόμιο. Οι υπόλοιποι από όλες τις φυλές του κόσμου. Πολωνοί, Αλβανοί, Πακιστανοί, Αφγανοί ασιάτες γενικά. Έλληνες όχι πάνω από 4-5. Και πρεζάκια! Πολλά πρεζάκια να τρεκλίζουν. Ένας ζητάει λεφτά σχετικά επίμονα από μια κυρία. Εκείνη φοβισμένη προσπαθεί να απαλλαγεί από το νεαρό.
Στα περίπτερα έχω την εντύπωση ότι τα ξενόγλωσσα έντυπα (ιδιαίτερα των βαλκανικών χωρών) είναι αισθητά περισσότερα από τα Ελληνικά. Να και κάτι ενδιαφέρον! Η πρώτη έκδοση των Κυριακάτικων φύλλων είναι ήδη εδώ… Να θυμηθώ να πάρω κανα-δυό μετά…
Περπατώ πλέον στην Αθηνάς. Το σκηνικό το ίδιο. Πακιστανοί στα πεζοδρόμια, ελάχιστα μαγαζιά ανοιχτά. Ο Κωτσόβολος μάλλον έχει εδώ το πιο υποβαθμισμένο μαγαζί του. Βρώμικο απ’έξω και με παλιά σχεδίαση.
Φτάνω στο Δημαρχείο. Ακούω παντού άγνωστες σε μένα γλώσσες. Να και πέντε μελαμψές όμορφες κοπέλλες που ανεβοκατεβαίνουν σε ένα υπόγειο, κάτι δεν μου αρέσει, κανένα διακριτικό, κανένα σημάδι του τι ακριβώς είναι εκεί κάτω…
Να’μαι τώρα στη Βαρβάκειο. 5-6 πακιστανοί καθαρίζουν σε ένα χασάπικο. Το αφεντικό κάθεται και τους κοιτάει. Στοίβες από άδειες κούτες, πεταμένες χύμα η μία πάνω στην άλλη. Μια βιτρίνα με αθλητικά παπούτσια χωρίς ρολλά μου κάνει αίσθηση. Καλά σκέφτομαι: Αύριο το πρωί θα υπάρχουν τα παπούτσια στη βιτρίνα ή θα τη βρει σπασμένη ο ιδιοκτήτης; Τολμηρό τον κόβω…
Φτάνω στο μοναστηράκι. Συναντώ τους γνωστούς μου. Κατευθυνόμαστε στη στοά του Αττάλου. Πανυγήρι. Άλλος κόσμος. Γεμάτα καφέ, εστιατόρια, εκατοντάδες κόσμος, ως επί το πλείστον Έλληνες. Και αλλοδαποί, αλλά τουρίστες βασικά. Μικροπωλητές έγχρωμοι αλλά όχι πάρα πολλοί. Και το τουριστικό τρενάκι.
Στην επιστροφή η Πατησίων είχε πλέον και άλλη ατραξιόν. Από την Πλ. Αμερικής ως τα Άνω Πατήσια δεκάδες έγχρωμες πόρνες στον κεντρικό δρόμο να περιμένουν τους πελάτες τους.
Γιατί έκανα όλη αυτή την κουραστική περιγραφή; Μα γιατί θέλω πάντα να βλέπω την αντίθετη άποψη. Είναι καιρός τώρα που παρατηρώ σε αρκετούς γνωστούς και φίλους μια στροφή στη συμπεριφορά τους έναντι των μεταναστών γενικά.
Ήθελα να βάλω λίγο τον εαυτό μου στην θέση του Αθηναίου που έτυχε ή επέλεξε να ζει στο κέντρο και τις συνοικίες κοντά στο κέντρο.
Δεν μπορώ να πω ότι ένιωσα απειλή ή φόβο, σίγουρα όμως δεν αισθάνθηκα άνετα. Και σίγουρα είχα μια ανησυχία σε κάποια σημεία.
Ξέρετε όταν είμαστε έξω από το χορό πολλές φορές πολλά τραγούδια λέμε.
Κοιτώντας σήμερα τον πολιτικό χάρτη της Ευρώπης παρατηρώ μια αύξηση της ακροδεξιάς σε όλη την Ευρώπη. Αυτό θυμίζει λίγο την προ του Β’ Παγκοσμίου πολέμου περίοδο. Βέβαια τότε δεν ήταν το πρόβλημα η μετανάστευση, αλλά η μεγάλη οικονομική κρίση.
Στην Ελλάδα λοιπόν αυτό το διάστημα, ισχύουν και τα δύο. Και κρίση και πρόβλημα μετανάστευσης. Υπάρχουν και οι αισιόδοξοι που λένε ότι οι μετανάστες θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τη χώρα λόγω της κρίσης, μιας και οι δουλειές λιγοστεύουν και η ανεργία ενισχύεται. Βέβαια ξεχνούν τις πραγματικές συνθήκες στις χώρες προέλευσης.
Το θέμα της μετανάστευσης το σήκωσε προεκλογικά πολύ ο ΛΑΟΣ και λιγότερο η ΝΔ που ένιωθε να χάνει ψήφους «νοικοκυραίων» προς τα άκρα.
Παρά την εντύπωση που εξακολουθώ να έχω ότι οι έλληνες είναι λαός ανεκτικός θεωρώ ότι πλέον το θέμα πρέπει να αντιμετωπιστεί με μια σωστή στρατηγική και ξεκάθαρη πολιτική κατεύθυνση.
Χωρίς κορώνες πατριωτισμού και κινδυνολογίας ας μην δημιουργούμε άλλα γκέτο, και ας προσπαθήσουμε να διαφυλάξουμε ένα ικανοποιητικό επίπεδο διαβίωσης για όλους με προοπτικές ένταξης όσων μπορεί να αντέξει το κράτος.
Σκέψεις που δεν ξέρω αν μπορούν να υλοποιηθούν, αλλά σίγουρα το κράτος οφείλει να επιδιώκει την ποιότητα ζωής τόσο των γηγενών όσο και των αλλοδαπών κατοίκων του. Σε σχέση με τους μη νόμιμα εισελθόντες (δεν συμπαθώ καθόλου τον όρο λαθρομετανάστες) χρειάζεται κοινή συμφωνία και πολιτική όλων των κομμάτων με σκοπό τον περιορισμό του φαινομένου, αλλά και την σωστή αντιμετώπισή του.

Τρίτη 13 Απριλίου 2010

ΜΙΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ...

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΤΟ ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ BLOG ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΠΟΙΟ. ΤΟ ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΣΥΜΦΩΝΩ ΣΕ ΟΛΑ ΑΠΟΛΥΤΑ...

Παιδί της 10ετίας του ‘60 μεγάλωσα σε μια φοβισμένη φτωχή οικογένεια…. που το μόνο που ήξερε να λέει ήταν :
ΜΗ ΜΙΛΑΣ!!!!!!!!

Δεν έχεις καμιά δουλειά εσύ να μιλάς.
Θα είσαι σωστή, έντιμη, εργατική, υπάκουη … δεν θα ανακατεύεσαι στα πολιτικά, δεν θα αντιμιλάς και κανένας δεν θα σε πειράξει!
Ναι κανένας δεν πείραξε … τότε…. εμένα και άλλους χιλιάδες σαν και μένα!!!
Παντρεύτηκα μικρή τελειώνοντας το Λύκειο…. και ο πατέρας μου θεώρησε ότι αφού ήμασταν φτωχοί…. οι σπουδές ήταν όνειρο μακρινό….
Έκανα μια οικογένεια δουλεύοντας από τα 18 μου και δεν προλάβαινα να δω ούτε ΕΜΕΝΑ…. σκλάβα των υποχρεώσεων έμεινα μακριά από τα κοινά… εν υπνώσει… για σειρά ετών…
Με τρέξιμο και παρακάλια η μητέρα μου κατάφερε να με “εξασφαλίσει” να με “βολέψει” στο Δημόσιο….
Μπήκα λοιπόν αγνή σ’ ένα χώρο κανιβάλων… ταγμένων… έμμισθων ψηφοφόρων να δουλέψω με όλη μου την εργατικότητα … και μου είπαν …….
“Χαλάρωσε χαλάς την πιάτσα”… ” καρφώνεις τους προηγούμενους” “πιο σιγά” “χαλαρά”.
Πήγα να σηκώσω ανάστημα και μου κόψανε τα πόδια….
Αντιστάθηκα… συνέχισα να δουλεύω και έγινα αντικείμενο εκμετάλλευσης… με τη δική μου δουλειά προώθησαν άλλους…. με τη δικαιολογία ότι ήμουν δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης…. άρα δεύτερης κατηγορίας…
Ζήτησα να βγω και γω εκτός έδρας…… για να ελαφρύνω τα οικονομικά βάρη της οικογένειας και μου είπαν .. πάρε αυτό το ποσό για τόσες μέρες….. φτάνει…………….
MA ΔΕΝ ΕΦΤΑΝΕ…. έβαζες και από την τσέπη σου…..
Είδα λοιπόν τότε για πρώτη φορά την ΚΟΜΠΙΝΑ…..
Ο ξενοδόχος να κόβει 20 μέρες διαμονή σ’ αυτούς που έμεναν 5 μέρες….
Είδα να κάθομαι όλες τις μέρες μη τρώγοντας για να μείνει κάνα φράγκο…
να τρέχω πόρτα – πόρτα για να συλλέξω τα στοιχεία που έπρεπε και όταν επιστρέφω ……. τα στοιχεία να αλλάζονται γιατί αυτές ήταν οι γραμμές της ΚΑΘΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ………..
Είπα δεν θα το ξανακάνω αυτό….
Έφυγα και κατέληξα σε έναν τ. Υπουργό ….. γνωρίζοντας αν μη τι άλλο το ήθος αυτού του ανθρώπου και το έργο του….
Και εκεί ΧΩΡΙΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΜΙΚΡΟΒΙΟ ΠΑΝΩ ΜΟΥ Ή ΜΕΣΑ ΜΟΥ ……
άρχισα να βλέπω… να διαβάζω… να ακούω….
είδα μεγάλους ανθρώπους να μου μιλούν…..
για ΠΕΤΡΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ…..
για ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΕΜΩΝ
για ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ
για ΧΡΟΝΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ
για ΧΡΟΝΙΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΩΝ
για ΧΡΟΝΙΑ ΗΘΟΥΣ και ΠΑΙΔΕΙΑΣ
ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ που ντράπηκα που δεν γνώριζα την ύπαρξή τους……
Ντράπηκα για μένα…. αλλά ντράπηκα και ντρέπομαι για όλους αυτούς που δεν φρόντισαν να με μάθουν….
Ντράπηκα και ντρέπομαι για αυτά που ζω … που ζούμε…..
Ντράπηκα και ντρέπομαι που δεν ήξερα την ύπαρξη σπουδαίων ανθρώπων…. λαμπερών… και ξέρω όλα τα λαμόγια που υπάρχουν και τις κομπίνες τους…..
Ντράπηκα και ντρέπομαι για το ότι όλοι κρίνουν και κανείς δεν κρίνεται…….
Ντράπηκα και ντρέπομαι που μπροστά στη βόλεψη….. όλοι εθελοτυφλούν…..
Ντράπηκα και ντρέπομαι να βλέπω κλέφτες χορτασμένους να κάνουν κήρυγμα στους πεινασμένους φτωχούς … πως να κάνουν οικονομία και δίαιτα για να σωθούμε…..
Ντράπηκα και ντρέπομαι για το αύριο που θα αφήσουμε στα παιδιά μας … και στους αγέννητους….
ΔΕΝ ΣΑΣ ΚΡΥΒΩ ΦΟΒΑΜΑΙ…..
ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΣΑΣ ΚΡΥΒΩ… ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΘΥΜΩΜΕΝΗ…..
Είμαι θυμωμένη με όλους ΕΣΑΣ……
τους παλιούς ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ….
τους ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΥΣ….
εσάς που έχετε γνώση… πείρα…
εσάς που εύκολα κρίνετε και κατακρίνεται….
που βγάζετε μεγάλους λόγους και σχολιάζεται μέσα από το γραφειάκι σας με την ασφάλεια των τραπεζικών σας καταθέσεων….
Είμαι θυμωμένη που ο καθένας από σας ευλογεί τις π. Χ. κατακτήσεις του από το δικό του μετερίζι…..
και σήμερα “κιοτεύετε” μόνο αναφερόμενοι στο τι κάνατε τότε…..
Είμαι θυμωμένη γιατί κατάλαβα ότι και εσείς κοιτάτε την προσωπική σας και ΜΟΝΟ ΒΟΛΕΨΗ…..
Είμαι θυμωμένη που σε κάθε γραφείο τέτοιων ανθρώπων υπάρχουν χιλιάδες βιβλία … σκονισμένα… αραχνιασμένα… όταν αυτά θα μπορούσαν να γίνουν ΟΠΛΟ των παιδιών απανταχού της ΓΗΣ……
Είμαι θυμωμένη… γιατί δεν μπαίνετε καν στον κόπο να ασχοληθείτε με τους νέους ανθρώπους…..
να τους ξυπνήσετε… ή να τους ακούσετε…..
να τους δώσετε αυτή την παιδεία που δεν θα επιτρέπει την ανθρώπινη εκμετάλλευση και κοροϊδία.. αυτή που δεν θα επιτρέπει ΔΥΝΑΣΤΕΣ ………
Eíμαι θυμωμένη γιατί αυτός ο κόσμος είναι πολύ όμορφος …. και εσείς τον αφήνετε να καταστραφεί….
Μία μόνο ελπίδα έχω ΄…….ότι η ιστορία που πρόσφατα παρακολούθησα.. μου έδειξε πως
ΚΑΠΟΤΕ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΝΑΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ … ΕΝΑΣ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ …. ΕΝΑΣ ΠΟΥ ΣΤΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΙ……
ΚΑΙ ΣΑΣ ΤΟ ΛΕΩ ΕΓΩ ΑΝ ΤΟΝ ΒΡΩ ΘΑ ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΩ…………………………………