ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

Ο ΒΟΒ Ο ΣΦΟΥΓΓΑΡΑΚΗΣ ΚΑΙ ΟΙ Α-ΜΕΤΟΧΟΙ...


Δεν ξέρω τί κατάρα κυνηγάει αυτή την ομάδα μετά την πώλησή της στον φοβερό εκείνο τύπο τον Μ. Τροχανά. Πάντως γεγονός είναι ότι κάθε 4 χρόνια (λες και έχουμε εκλογές) τίθεται θέμα νέου ιδιοκτήτη. Η τελευταία φορά ξεκίνησε ιδανικά (2004). Ένας αποδεδειγμένα ΑΕΚτζής ο Ντέμης Νικολαίδης με ομάδα επενδυτών ξεκίνησε ένα νέο πλάνο. Έσωσε την ομάδα, κόντεψε δύο χρονιές να πάρει πρωτάθλημα (τη μια της το έκλεψαν στα χαρτιά) και μετά το χάος! Η ομάδα βαδίζει για τις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας, έχει βγει νοκ-άουτ από κάθε στόχο, οι παίκτες είναι σχεδόν απλήρωτοι, ο προπονητής που σίγουρα δεν ξέχασε τις γνώσεις του επίσης σε στάση αναμονής και όλα σε ένα σύννεφο...

Ξαφνικά στον ορίζοντα εμφανίζεται ένας υποψήφιος επενδυτής από την Αμερική ονόματι Bob Κοζώνης, ελληνοαμερικανός ασχολούμενος με κατασκευές. Δύο προσπάθειες με κάποιους άλλους επιχειρηματίες παλιότερα έχουν ναυαγήσει πριν γίνουν γνωστές πολλές λεπτομέρειες.

Η ιστορία με το θείο απ'το Σικάγο ξεκινάει ευοίωνα αλλά μετά από δύο μήνες συζητήσεων και διαπραγματεύσεων χαλάει με άσχημο μάλιστα τρόπο. Δεν υπάρχει τίποτα περίεργο μέχρις εδώ. Τα τρελλά είναι άλλα. Στην αρχή όλοι οι μέτοχοι της ΑΕΚ κάνουν λόγο για σοβαρό επιχειρηματία και ιδανική λύση ενώ σιγά σιγά τα μαζεύουν. Μια ατάκα περί "εισαγγελέα στην ΠΑΕ" του δικηγόρου του Κοζώνη, είναι αρκετή για να γυρίσει τις διαθέσεις των μετόχων. Ο Κοζώνης γίνεται ξαφνικά ο "μπατήρης θείος που θέλει να διαφημιστεί στην πλάτη της ΑΕΚ" και με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς απειλείται με μηνύσεις.

Πρόφαση το ότι δεν απέδειξε την οικονομική του κατάσταση.

Από την άλλη ο Κοζώνης δεν υπάρχει. Όλο αυτό το δίμηνο έχουν εμφανιστεί μόλις δύο φωτογραφίες του, και αντ' αυτού μιλούν δύο συνεργάτες του. Σαφώς και η οικονομική του κατάσταση είναι από ασαφής έως περίεργη. Μόνο επενδυτικά σχέδια κάτι σαν το SOE του Μιχάλη Τροχανά μια απάτη- αεροπλανάκι που είχε αποκαλύψει τότε η Ελευθεροτυπία, περί κατασκευής ενός πρότυπου οικισμού στη Σητεία της Κρήτης που δεν έγινε ποτέ και που αρκετοί κλάψαν τότε τα λεφτάκια τους... Δεν μιλάει ποτέ σε κάμερα ή σε ραδιόφωνο, δεν ξέρει κανείς τον ήχο της φωνής του. (Αντίθεση βέβαια με τον λαλίστατο Τροχανά)

Μόλις χαλάει το παζάρι βγάζει επιθετική ανακοίνωση και προαναγγέλει συνέντευξη σε κάμερα για όλα και για την απόδειξη των οικονομικών του. Στις 27 Δεκεμβρίου στο Σικάγο...

Πολλοί φίλοι της ΑΕΚ κρέμονται από τα χείλη του. Ενημέρωση όμως μέχρι τις 27 το πρωί (26 βράδι για τις ΗΠΑ) καμμιά. Τελικά το πρωί της 27/12 ώρα Αμερικής, μαθαίνουμε ότι η συνέντευξη θα δωθεί σε ιστοσελίδα αθλητικού περιεχομένου σε έναν μόνο δημοσιογράφο. Μια ολόκληρη μέρα μετά δεν έχει δημοσιευτεί η πλήρης απομαγνητοφώνηση της συνέντευξης όσο για εικόνα, κατεβαίνει με το σταγονόμετρο από χειροκίνητη κάμερα που κάποιος κρατά και δεν έχει σχέση με την επαγγελματική κάμερα που φαίνεται στα πλάνα. Ενώ ακούγονται ποσά 95 εκατ. $ το μόνο που φαίνεται είναι ένα χαρτί επενδυτικού προγράμματος στην Allianz ,που αναφέρει ότι στα 65 του ο κ. Κοζώνης θα έχει 22 εκατ. $. Ούτε ημερομηνίες επάνω ούτε κάτι που να δηλώνει ότι ναι τα έχει σήμερα αυτά... Τέτοιο χαρτί μπορώ να έχω αύριο το πρωί αν πάω σε μια ασφαλιστική.

Μα πως είναι δυνατό μια τόσο βαρύγδουπη συνέντευξη να μην ενδιαφέρει τουλάχιστον τις ατόφια ΑΕΚτζήδηκες εφημερίδες και να μην καλούνται και δημοσιογράφοι από αυτές ώστε να τεθούν και ερωτήσεις; Κανένα ελληνικό κανάλι δεν ενδιαφέρθηκε για τη συνέντευξη; τόσο "πουλημένοι" όλοι στους νυν μετόχους είναι;;;

Γιατί μια μέρα μετά δεν δημοσιεύεται πλήρως η συνέντευξη; κινήσεις τακτικής; μα είναι δυνατό αντικειμενικός δημοσιογράφος να παίζει παιχνίδια τακτικής της μιας πλευράς;;; Και για πιο λόγο μοντάζ τόσων ωρών; τί θα κόψουν και τί θα ράψουν;;;

Ακόμη όμως και σε αυτά που αφήνονται να ακουστούν υπάρχουν επιλήψιμα σημεία του στυλ: -Θα προσπαθήσω να βρω τα χρήματα για το γήπεδο, θα εγγυηθώ για τα χρήματα κλπ. Άρα θα φτιάξω με άλλους πόρους το γήπεδο με δικές μου εγγυήσεις. Είναι βέβαια ένας τρόπος αλλά δεν νομίζω ότι είναι κάτι διαφορετικό από αυτά που λένε και όλοι οι μέχρι σήμερα επίδοξοι κατασκευαστές του γηπέδου...

Πολλά τα ερωτηματικά γι'αυτόν τον κύριο και όταν έχεις φάει κατά καιρούς στη μάπα κάτι Κούγιες, κάτι Σκλαβενίτηδες και άλλους τέτοιους, άστα να πάνε... Κρύος ιδρώτας σε πιάνει σκεφτόμενος ότι πας για μια από τα ίδια...

Η υπομονή όλων των ΑΕΚτζήδων έχει εξαντληθεί προ πολλού. Και αύριο πιθανόν κάτι ακόμη θα παραμείνει για μεθαύριο και ούτω καθεξής. Τί'χες ΑΕΚ τι είχα πάντα...

Φοβάμαι ότι η ομάδα θα παραμείνει με τους αμέτοχους εν αναμονή του νέου Κοζώνη, Σκλαβενίτη ή ότι άλλο θέλουν να λέγεται...

Καληνύχτα σας κύριοι. Η λίμνη βρωμάει από μακριά και η ΑΕΚ οδεύει στην πλήρη απαξίωση και σεις νομίζετε ότι είστε οι σωτήρες! Σας φτύνει όλος ο κόσμος και σεις νομίζετε ότι βρέχει. Ξέρω! Εταιρεία έχετε αλλά πίσω της υπάρχει πολύς κόσμος!

Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009

Ο Δεκέμβριος δεν "πάει" αυτή την πόλη...


Σίγουρα αν ρωτήσω έναν 25χρονο τί του φέρνει στο μυαλό η λέξη "Δεκεμβριανά" είμαι βέβαιος ότι θα αρχίσει να μου μιλάει για τον Αλέξη και τα επεισόδεια που σημάδεψαν το θάνατό του πέρισυ τέτοια εποχή... Ίσως να μου πει και για τα φετινά επεισόδια...

Πρέπει όμως να θυμίσω ότι και πριν 65 χρόνια στην απελευθερωμένη πλέον Ελλάδα συνέβησαν στην Αθήνα, τα τραγικότερα γεγονότα που καθόρισαν και τις μελλοντικές εξελίξεις στη χώρα. Τα "Δεκεμβριανά του 1944".

Μετά την απελευθέρωση συστάθηκε μια κυβέρνηση υπό τον Γ.Παπανδρέου τύπου "εθνικής ενότητος". Πολύ σύντομα οι υποσχέσεις που είχαν παρασχεθεί από την πολιτική ηγεσία προς τις δυνάμεις του ΕΑΜ απεδείχθησαν μόνο υποσχέσεις, με αποτέλεσμα την αποχώρηση από την κυβέρνηση των ΕΑΜικών υπουργών και την κύρηξη εκ μέρους τους Γενικής απεργίας για τις 3 Δεκεμβρίου 1944.

Η κυβέρνηση και οι Άγγλοι που είχαν αναλάβει την υλοποίηση της συμφωνίας για κυβέρνηση "εθνικής ενότητας" απαίτησαν με κάθε τρόπο την αναστολή των κινητοποιήσεων με την απειλή και των όπλων. Πράγμα που δυστυχώς έγινε, με αποτέλεσμα την πρώτη μέρα του συλλαλητηρίου να υπάρξουν 21 νεκροί από την πλευρά των διαδηλωτών.

Την επομένη, ημέρα κηδέίας των θυμάτων η οργή ξεχείλιζε. Νέες συγκρούσεις ακολούθησαν με πολύ περισσότερους νεκρούς και τραυματίες.

Μία γενικευμένη σύρραξη είχε πλέον αρχίσει.

Η μάχη κράτησε πάνω από ένα μήνα και χρειάστηκε η παρουσία του ίδιου του Τσώρτσιλ στην Αθήνα για να πάρουν τα πάνω τους τα αγγλο-κυβερνητικά στρατεύματα και κάτω από την καθοδήγηση του Άγγλου στρατηγού Σκόμπι να υποτάξουν και απομακρύνουν από τις γειτονιές της Αθήνας, τις ΕΑΜικές δυνάμεις.

Ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου παραιτήθηκε υπό το βάρος των νεκρών και των αμίληκτων συγκρούσεων, καθώς και την πλήρη αγνόησή του από τον Αγγλικό παράγοντα, που ανέλαβε εξ'ολοκλήρου το συντονισμό των δυνάμεων, και που τελικά οδήγησε στην επικράτηση των αγγλοκυβερνητικών δυνάμεων.

Στην σύγκρουση αυτή ερωτηματικά προκάλεσε η στάση της επίσημης ηγεσίας του ΕΑΜ να μην ζητήσει ενίσχυση από τον ΕΛΑΣ του Άρη Βελουχιώτη στέλνοντάς τον ταυτόχρονα σε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις εναντίον του ΕΔΕΣ (αντάρτικη οργάνωση προσκείμενη στους Άγγλους) στην Ήπειρο!

Επίσης πρέπει να ανφερθεί και το γεγονός της αποχώρησης των ηττημένων τμημάτων από την Αθήνα με πορεία προς τη Βοιωτία αφού πρώτα έγιναν πολλές συλλήψεις ομήρων πολιτών προς προστασία τους από κυβερνητικές επιθέσεις και επιδρομές αεροπλάνων. Παρά τον αντικειμενικό σκοπό της προστασίας των αποχωρούντων υπάρχουν πολλές αναφορές για κακομεταχείρηση των ομήρων κάποιοι εκ των οποίων πέθαναν στη διάρκεια της υποχρεωτικής αυτής πορείας. Μεταξύ των ομήρων σύμφωνα με αφηγήσεις περιλαμβάνονταν γυναίκες και παιδιά...

Με αυτό το τελευταίο, δεν προσπαθώ επ'ουδενί να συμψηφίσω ευθύνες και ενέργειες, όμως οφείλω να ανφέρω και αυτή την πραγματικότητα. Άλλωστε οι ευθύνες και τα εγκλήματα της Αγγλοκυβερνητικής πλευράς είναι δεδομένα μιας και μόνο η πλήρης ανάμειξη των Άγγλων στη διαμάχη αποτελεί κατάφωρη παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας...

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009


Πολύς καιρός πάει που θέλω να γράψω για τον "φασισμό και ρατσισμό του μυαλού μας".


Αυτόν που καλλιεργείται συνειδητά από διάφορα κέντρα και έχει στόχο όχι μόνο τους απλούς ανθρώπους με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο που είναι και πιο ευάλωτοι, αλλά και τις ανώτερες μορφωτικά τάξεις, με ιδιαίτερη επιτυχία θα έλεγα τα τελευταία χρόνια.


Λαθρομετανάστευση, εγκληματικότητα, φασαρίες, επεισόδια, προσβολή συμβόλων και λατρευτικών ηθών δίνουν συνεχώς αφορμές.


Ο μέσος αστός βιώνει καθημερινά έναν ορυμαγδό εικόνων και ειδήσεων "τρόμου". Σιγά σιγά τα κάνει κτήμα του, βιώνει μαζί με τα θύματα τις ίδιες ιστορίες, τοποθετεί εύκολα τον εαυτό του και την οικογένειά του στη θέση του θύματος που μπορεί να είναι και ο "άνθρωπος της διπλανής πόρτας".


Επιστροφή από το δρόμο αυτό δεν υπάρχει. Δυστυχώς η υιοθέτηση ιδεών και πρακτικών ολοκληρωτικού χαρακτήρα είναι αναπόφευκτη. "Έξω όλοι οι ξένοι", "οι ξένοι μας κλέβουν τις δουλειές και προκαλούν την εγκληματικότητα", "κρεμάστε κανα δυό αναρχικούς στο σύνταγμα", "τα κωλόπαιδα που καίνε τη σημαία", "τί δουλειά είχε ο πιτσιρικάς στα Εξάρχεια" και άλλα τόσο δημοκρατικά δυστυχώς είναι καθημερινότητα. Τώρα τελευταία στα σχολεία τα παιδάκια αντιμετωπίζουν όσους συμμαθητές τους πέρασαν τη νέα γρίππη, τουλάχιστον ως λεπρούς... Από που έμαθαν μικρά παιδιά να φέρονται έτσι; τί συζητούν οι γονείς στο σπίτι; τί συμβουλεύουν τους μικρούς μαθητές;


Συχνό είναι επίσης το φαινόμενο της δαιμονοποίησης κοινωνικών ομάδων από άλλες ώστε να στραφεί η κοινή γνώμη εναντίον τους. Σε πολλές περιπτώσεις υπάρχουν μεγάλες δόσεις αλήθειας αλλά η γενική ταύτιση εναντίον του διπλανού μας εχθρού, είναι μια ακόμη ένδειξη ολοκληρωτικής νοοτροπίας.


Έτσι κι αλλιώς δεν προλαβαίνουμε και πολλά πράγματα να συζητήσουμε μιας και οι ρυθμοί της εργασίας για τον σύγχρονο άνθρωπο είναι αμείληκτοι. Ωράρια έξω από κάθε λογική σε μια προσπάθεια ανταπόκρισης σε πλαστές και υπαρκτές ανάγκες. Ως επί το πλείστον όμως πλαστές ανάγκες που οδηγούν τον άνθρωπο στην υπερεργασία και την αποξένωση. Δεν είναι τυχαίο ότι ολοένα και περισσότερο ακούω τη φράση : - Δεν έχω χρόνο. Κι αυτό σημαίνει δυστυχώς, δεν έχω χρόνο, για μένα , για τη γυναίκα μου και για τα παιδιά μου. Πού οδηγεί όλο αυτό το σκηνικό;

Στην πλήρη απομόνωση και τη δημιουργία του φοβικού και φοβισμένου ατόμου. Αυτού που δεν θα τολμάει να βγει από το σπίτι του, που δεν θα μπορεί να εμπιστευτεί ούτε τον διπλανό του, που το μόνο ενδιαφέρον του θα είναι ο στενός μικρόκοσμός του...

Σ'αυτό το πλαίσιο βρίσκει πολύ γόνιμο έδαφος ο φασισμός του "νοικοκύρη".


Η λογική του ότι για όλα φταίνε οι άλλοι και βασικά οι "ξένοι". Ξένος όμως είναι εδώ ο διαφορετικός από μένα. Άρα όλοι οι άλλοι.


Στην Ελβετία - μια χώρα υπόδειγμα - ψήφισαν κατά της ανέγερσης νέων τζαμιών, ενώ ο εδώ εθνοπατέρας κος Βελόπουλος κρίνει ότι για όλα τα κακά της Ελλάδας φταίνε οι λαθρομετανάστες και οι αλλόθρησκοι. Μάλιστα τα επιχειρήματά του είναι πιασάρικα...


Δεν αποδίδουν φόρους, δεν δίνουν εισφορές (λες και είναι επιλογή τους να δουλεύουν ανασφάλιστοι) και στέλνουν χρήματα στο εξωτερικό. Επίσης έχουν δωρεάν περίθαλψη και επιβαρύνουν τις δαπάνες για την υγεία.

Γιατί καμμιά κουφάλα από όλους αυτούς δεν μιλάει για το πως οικοδομήθηκε το οικονομικό θαύμα 1995-2005 στην Ελλάδα; σε ποιών τις πλάτες πλούτισαν κάποιοι, πώς εκμεταλεύονταν οι μεγαλοτσιφλικάδες τους Πακιστανούς και γενικά αλλοδαπούς εργάτες, πόσα σπίτια χτίστηκαν αποκλειστικά με συνεργεία αλλοδαπών;;;


Γιατί δεν υπάρχει σχεδόν Έλληνας που να μην έχει χρησιμοποιήσει αλλοδαπό για εργασία ή μερεμέτι, που να μην έχει αγοράσει από κινέζο, και φυσικά εκεί να μην ανυσηχεί για τίποτα.


Όλα λοιπόν κε Βελόπουλε και λοιποί έχουν δύο όψεις.

Όχι δεν είμαι υπέρ του ανεξέλεγκτου αριθμού μεταναστών, αλλά μην οπλίζουμε τα χέρια κάποιων εναντίον τους. Ας σκεφτούμε ότι για να περνάει καλά η κοινωνία του 1/3 του κόσμου, τα άλλα 2/3 υποφέρουν. Και οι καπιταλιστές έχουν συμφέρον από την ύπαρξη μεταναστών, γιατί βρίσκουν φτηνό εργατικό δυναμικό και ταυτόχρονα σπάνε τους δεσμούς συνοχής της κοινωνίας στρέφοντας τους αστούς εναντίον τους και όχι ενάντια στους ίδιους που είναι και οι κατεξοχήν ένοχοι της κοινωνικής αδικίας.


Ας κάτσουμε να σκεφτούμε λοιπόν πριν πετροβολήσουμε τους "άλλους", τους "ξένους" μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε τη στάση μας απέναντι στους "κολασμένους" της γης μας;;;


Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009

ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ Η ΛΙΓΑ 60 ΧΡΟΝΙΑ;;




Δεν ξέρω αν τα 60 χρόνια είναι πολλά ή λίγα.



Ανήκω σ'αυτή την περίεργη γενιά της μεταπολίτευσης που δεν έζησε πόλεμο, κατοχή , εμφύλιο, χούντα (πολύ μικρός τότε για την ακρίβεια). Η γενιά που μεγάλωσε με "δημοκρατία" με "αλλαγή", με συγκυβέρνηση, με εκσυγχρονισμό, με νέα διακυβέρνηση.



Έτσι το να καταπιαστώ με μια περίοδο που τελείωσε οριστικά πριν από 60 χρόνια ίσως φαντάζει εξωγήινο για κάποιον της γενιάς μου. Όμως πάντα πίστευα ότι όσο κοιτάς στο παρελθόν τόσο αντιλαμβάνεσαι καλύτερα το μέλλον.



Έτσι λοιπον η περίοδος του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα έχει να διδάξει κι αυτή αρκετά.



Αφορμή μου έδωσε η καινούργια ταινία του Παντ. Βούλγαρη "Ψυχή Βαθιά" που θα βγει σε λίγες μέρες στους κινηματογράφους...



Ο εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα δεν συνέβη ξαφνικά. Προετοιμάστηκε πολύ πριν την απελευθέρωση της Ελλάδας (12-10-1944) και επιβλήθηκε δυό χρόνια αργότερα.



Το 1944 και ενώ η Ελλάδα ετοιμαζόταν για την απελευθέρωση η ηγεσία του ΕΑΜ δέχθηκε έντονες πιέσεις ώστε ο ΕΛΑΣ (το στρατιωτικό τμήμα του ΕΑΜ) να υπαχθεί σε ένα "εθνικό στρατό" υπό την αρχηγία του Άγγλου διοικητή. Τότε υπογράφησαν από την ηγεσία του ΕΑΜ οι συμφωνίες της Καζέρτας και του Λιβάνου που σε αντάλλαγμα στο ΕΑΜ παραχωρούσαν 6 υπουργεία στη μεταπολεμική Ελλάδα σε κυβέρνηση "εθνικής ενότητας" υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου (παππού του σημερινού πρωθυπουργού).



Θα πρέπει να αναφέρω ότι η πολιτική ηγεσία της Ελάδος σε όλη τη διάρκεια της κατοχής και της αντίστασης βρισκόταν στην Αίγυπτο "εξόριστη".



Τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 1944(Δεκεμβριανά),μετά και την παραίτηση των ΕΑΜικών υπουργών, οδήγησαν στη συμφωνία της Βάρκιζας όπου οι αντάρτες του ΕΛΑΣ διατάχτηκαν να παραδώσουν τον οπλισμό τους σε μια προσπάθεια δημιουργίας εθνικού στρατού. Είχε προηγηθεί η ήττα των δυνάμεων του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ στη "μάχη της Αθήνας", μετά την ωμή επέμβαση των Άγγλων υπέρ των κυβερνητικών δυνάμεων.



Η συμφωνία της Βάρκιζας είχε δύο βασικά σημεία:



Το πρώτο τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ και το δεύτερο την αμνήστευση των αδικημάτων της περιόδου της αντίστασης και των Δεκεμβριανών.



Ατυχώς κανένα από τα δύο δεν τηρήθηκε.



Ο Άρης Βελουχιώτης βλέποντας πολύ πριν το τί θα συμβεί είχε έρθει σε ανοιχτή διαφωνία με την ηγεσία του ΚΚΕ (κύριου άξονα καθοδήγησης του ΕΑΜ) ενώ από την άλλη μεριά οι διώξεις εναντίον αριστερών αγωνιστών εντάθηκαν με την εμφάνιση παρακρατικών ομάδων και σχηματισμών.



Σ'αυτό το κομβικό σημείο, ο Νίκος Ζαχαριάδης επιστρέφει από το στρατόπεδο του Νταχάου και αναλαμβάνει την γενική γραμματεία του ΚΚΕ. Ο Βελουχιώτης επίσης συγκρούεται μαζί του και αποφασίζει να ακολουθήσει δική του μοναχική πορεία με λίγους συντρόφους του.



Αυτό οδηγεί το ΚΚΕ να αποκυρήξει τον Βελουχιώτη στα μέσα Ιουνίου με επίσημη ανακοίνωση στο Ριζοσπάστη, μόλις δύο ημέρες προτού το απόσπασμα του Άρη πέσει σε ενέδρα κυβερνητικών με αποτέλεσμα την αυτοκτονία του πρωτοκαπετάνου του ΕΛΑΣ.



Οι κυβερνητικοί-παρακρατικοί, σε επίδειξη δύναμης δεν δίστασαν να αναρτήσουν τα κεφάλια των Άρη και Τζαβέλλα (πρωτοπαλίκαρο του Βελουχιώτη) σε φανοστάτες στην πλατεία των Τρικάλων προς παραδειγματισμό.



Η πορεία προς τον εμφύλιο μοιάζει πλέον προδιαγεγραμμένη.



Τα γεγονότα οδηγούν τάχιστα προς τα κει. Η άρνηση του ΚΚΕ να πάρει μέρος στις εκλογές που προκυρρήσονται για το Μάρτιο του 1946, και η επίθεση ανταρτών στο σταθμό Χωροφυλακής του Λιτοχώρου απλά επιταχύνουν τις εξελίξεις. Σε όλη αυτή την χρονική περίοδο από τη συμφωνία της Βάρκιζας (Φεβρουάριος του '45) μέχρι το Μάρτιο του '46 η τρομοκρατία των παρακρατικών στην ύπαιθρο ειδικά ,εναντίον των αριστερών,συνεχίζεται αμείωτη.



Έτσι φαίνεται πως για το ΚΚΕ και τον ηγέτη του Νίκο Ζαχαριάδη ο δρόμος προς το "δεύτερο αντάρτικο" δεν έχει επιστροφή. Επίσημα κείμενα του ΚΚΕ αποκαλύπτουν πως τα όπλα του ΕΛΑΣ δεν είχαν παραδωθεί όλα κατά την συμφωνία της Βάρκιζας αλλά πλείστα εξ'αυτών είχαν κρυφτεί για "πιθανή μελλοντική χρήση".



Έτσι η 30η προς 31η Μαρτίου 1946 ορίζεται ως η επίσημη έναρξη του εμφυλίου στην Ελλάδα.



Ένας πόλεμος που πραγματικά τσάκισε μια χώρα που λογικά θα έπρεπε να συνέρχεται από την καταστροφή του πολέμου όπως όλες οι ευρωπαικές χώρες.



Μάχες επί μαχών, αδέλφια να πολεμούν σε αντίπαλα στρατόπεδα, φόνοι, ξυλοδαρμοί, εξορίες, βασανισμοί, εκτοπίσεις. Ξερίζωμα χωριών, καταστροφές ανυπολόγιστες σε όλη τη χώρα. Ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδος (ο στρατός της Αριστεράς) κρατάει γερά για περισσότερο από δύο χρόνια μεγάλα τμήματα της υπαίθρου, όταν πλέον στο παιχνίδι μπαίνουν οι Αμερικανοί σύμμαχοι που διαδέχονται τους Άγγλους στην "επίβλεψη" της Ελλάδας.



Χρησιμοποιώντας τακτικές καινοφανείς όπως εκκενώσεις χωριών για να μην ανεφοδιάζονται οι αντάρτες ή χρήση δοκιμαστικά και αυτών των βοβμών Napalm, αρχίζουν να γέρνουν οριστικά την πλάστιγγα προς το μέρος των κυβερνητικών δυνάμεων. Το ανέκδοτο ήταν ότι οι κάτοικοι των χωριών που αναγκάζονταν απο τον κυβερνητικό στρατό να εκκενώσουν τα σπίτια τους ονομάζονταν "ανταρτόπληκτοι" λες και οι αντάρτες τους είχαν αναγκάσει να φύγουν. Ήταν και το πρώτο ρεύμα μαζικής μετανάστευσης προς τις πόλεις...



Στο "αντάρτικο" συμμετείχαν και αρκετοί "σλαβομακεδόνες" με την πλευρά του ΔΣΕ. Το ΚΚΕ με την 5η ολομέλειά του θεώρησε υποχρέωσή του να ευχαριστήσει αυτή την πληθυσμιακή ομάδα μιλώντας για αυτοδιάθεσή τους και αυτοπροσδιορισμό τους σε μια βαλκανική ομοσπονδία Λαικών δημοκρατιών, θέση την οποία "μάζεψε" λίγο αργότερα το ΚΚΕ, μιας και πατούσε πάνω σε μια πολύ ευαίσθητη χορδή των Ελλήνων της Μακεδονίας!



Η οριστική ήττα των δυνάμεων του ΔΣΕ στο Γράμμο και η υποχώρησή τους στην Αλβανία στα τέλη του Αυγούστου του 1949 σήμανε την οριστική λήξη του δράματος του εμφυλίου πολέμου και την αρχή μιας νέας σειράς διώξεων των πάσης φύσεως αριστερών ιδεών με αποτέλεσμα νέες εκτοπίσεις, νέους βασανισμούς, φυλακίσεις κλπ



Ένα τραγικό κεφάλαιο της ιστορίας της Ελλάδας έκλεινε και ένα ακόμη τραγικότερο άνοιγε για τους ηττημένους του εμφυλίου.



Τα λάθη ανήκουν σε όλες τις πλευρές. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι πάντα για μια ήττα φταίνε οι "άλλοι". Μερικές φορές είναι και οι επιλογές που εμείς οι ίδιοι κάνουμε. Οπως η επιλογή της "αποκύρηξης" του Τίτο της Γιουγκοσλαβίας,έστω και συγκαλυμένα από το ΚΚΕ το '47 προς ικανοποίηση του ΚΚΣοβ.Ενωσης, πράγμα που στέρησε εφόδια από τον ΔΣΕ αλλά και οδήγησε στο κλείσιμο των συνόρων λίγο αργότερα ,αφήνοντας τους μαχητές του ΔΣΕ χωρίς εναλλακτικές. Ή ακόμη για πολλούς μέγα λάθος της ηγεσίας του ΚΚΕ ήταν η απόφαση για αποχή στις εκλογές του '46, όπου σύμφωνα με εκτιμήσεις η αριστερά θα λάμβανε τουλάχιστον 30% των εδρών.

Το χειρότερο βέβαια όλων είναι η απώλεια περίπου 70.000 ανθρώπων(και από τις δύο μεριές) ως επί το πλείστον νέων, δυναμικό πολύ χρήσιμο στην ανασυγκρότηση της χώρας μετά τον πόλεμο.

Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2009

ΠΑΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟΣ...


Η είδηση βόμβα έπεσε στη Θεσσαλονίκη! Όχι δεν μιλάω για την κατάργηση του υπουργείου Μακεδονίας -Θράκης. Μιλάω για την παραίτηση Ζαγοράκη!

Μετά τα επεισόδια σε αγώνα νέων(!) Αρη-ΠΑΟΚ ο Θοδωρής του δικεφάλου του Βορρά αποφάσισε να επισπεύσει την έξοδό του από την ΠΑΕ ΠΑΟΚ! Κουράστηκε κι αυτός να αντέχει ένα τσούρμο αλλοπρόσαλλων ατόμων που δεν ξέρουν τί σημαίνει και τί συμβολίζει ο ΠΑΟΚ και το μόνο που βλέπουν μπροστά τους είναι κίτρινα σκουληκια και γαλάζιες κωλόγριες...

Έζησα περίπου 7 χρόνια στη Θεσσαλονίκη και κάποιες λογικές και νοοτροπίες τις έμαθα από πρώτο χέρι. Όχι ότι διαφέρουν πολύ από τις αντίστοιχες λογικές των εδώ κάφρων αλλά υπάρχει και μια περίεργη ιδιότυπη θα έλεγα λογική αντιμετώπισης των αντιπάλων.

Το θέμα είναι ότι ο κύκλος που άνοιξε ο Ντέμης Νικολαίδης και έκλεισε τόσο άδοξα με τις κατηγορίες ως προδότη και λαμόγιο από τους οργανωμένους της ΑΕΚ, κλείνει στη Θεσσαλονίκη με αντίστοιχες φωνές να ακούγονται από κάποιους οργανωμένους του ΠΑΟΚ. Ευτυχώς διάβασα και πιο ψύχραιμες φωνές.

Το θέμα είναι ότι σε λίγο όπως πάνε οι δικέφαλοι θα μείνουν ακέφαλοι και η διαχείρηση των ομάδων θα κάνει τους οπαδούς να νοσταλγούν τον big mac και τον Μπατατούδη αντίστοιχα.

Δεν είμαι ονειροπόλος να πιστεύω ότι οι δύο πρώην ποδοσφαιριστές μπήκαν από αγνά και μόνο αισθήματα στις ΠΑΕ, αλλά σίγουρα μπήκαν με ένα πνεύμα συναίνεσης, αλλαγής νοοτροπίας και καλών προθέσεων ως προς τον τρόπο διοίκησης του ποδοσφαίρου.

Δυστυχώς αποδείχθηκε ότι το κατεστημένο (όχι μόνο της Αθήνας έτσι;) είναι πολύ ισχυρό για να δεχτεί καινοτομίες. Και οι κατευθυνόμενοι κάφροι νίκησαν για άλλη μια φορά.

Χαμένος για μένα για άλλη μια φορά το Ελληνικό ποδόσφαιρο.

Φαίνεται ότι δυστυχώς σ'αυτό το χώρο πειράματα δεν χωρούν! Πορευόμαστε με τα ίδια και τα ίδια, κι άντε φτου κι απ'την αρχή!

Ας ψάχνουμε λοιπον κάθε τόσο να βρούμε γιατί ολοένα και περισσότεροι προτιμούν τον καναπέ τους κι όχι την εξέδρα και γιατί δεν υπάρχει περίπτωση η οικογένεια να επιστρέψει στα γήπεδα...

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009

Μύθοι και αλήθειες...


Μερικές φορές δεν ήθελα να πιστέψω ότι η "επικοινωνία" παίζει τόσο μεγάλο ρόλο στη ζωή όλων μας. Η "επικοινωνία" που εξελίσσεται σε κρυφή προπαγάνδα και βομβαρδίζει το μυαλό, κάνοντάς μας να δεχόμαστε το μαύρο για άσπρο.

Οι τελευταίες εκλογές μου έδωσαν αφορμή να κάνω διαπιστώσεις και να δω τους μύθους και τις αλήθειες των τελευταίων χρόνων.

Θυμάμαι λοιπον το 2007 όταν σύσσωμη η ΝΔ ήταν στο "πλευρό" του Γιώργου Παπανδρέου στη μάχη με το Βενιζέλο γιατί "όσο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ είναι ο Γιωργάκης εμείς θα κυβερνάμε με αυτόματο πιλότο"! Μύθος που κατέρευσε νο1.

"Ο Κώστας Καραμανλής δεν έχει αντίπαλο στην επικοινωνία, θα κερδίσει κατά κράτος τον Γιώργο στα ντιμπέιτ, η ψαλίδα θα μηδενιστεί". Το αποτέλεσμα έδειξε άνοιγμα της ψαλίδας μετά τα ντιμπέιτ. Μύθος που κατέρευσε νο2.

"Οι δημοσιογράφοι σπρώχνουν μονίμως το ΠΑΣΟΚ, λέγοντας ψέμματα για τους νικητές των ντιμπέιτ, μιας και πάντα εκ των υστέρων αποδεικνύεται ότι ο Καραμανλής είχε σαρώσει". Αυτή τη φορά δεν υπήρξε νικητής μεταξύ των δύο κατά τους δημοσιογράφους και το αποτέλεσμα ανέτρεψε τα πάντα. Μύθος που κατέρευσε νο3.

"Ο Καραμανλής μπορεί από μόνος του να ανατρέψει το σκηνικό". Ο Κ. Καραμανλής βρίσκεται πλέον στη Ραφήνα. Μύθος νο4 που κατέρευσε.

"Η συσπείρωση της ΝΔ μετά τα ντιμπέιτ αυξήθηκε κατακόρυφα και η ψαλίδα έκλεισε". Μύθος νο 5 που κατέρευσε.

" Οι Αμερικανοί σπρώχνουν το Γιώργο επειδή ο Καραμανλής είναι αντιαμερικανός". Αν οι Αμερικανοί έχουν τη δύναμη το 15% των ψηφοφόρων της ΝΔ του2007 να πάει αυτούσιο στο ΠΑΣΟΚ μέσα σε 2 χρόνια, είναι πολύ μάγκες! Προφανώς ΔΕΘ, Βατοπέδι, Γρηγορόπουλος κλπ δεν φέρνουν κανέναν αντίκτυπο στην κοινή γνώμη. Μύθος νο 6 που κατέρευσε.

" Σιγά να μην ανέβει στην εξουσία το "αμερικανάκι", ο γιός της Εβραίας κας Τσάντ, ο άρχων του σαρδάμ, που δεν ξέρει ελληνικά κλπ. Ο κόσμος γύρισε την πλάτη σε τέτοιες επιεικώς βλακείες που κατά καιρούς εκτοξεύονται είτε από τη μία είτε από την άλλη πλευρά παραμονές εκλογών αλλά και γενικότερα από τους φανατισμένους των δύο πλευρών. (Και για τον Καραμανλή τί είχαμε ακούσει προ του 2004; Ο Μπούλης, που δεν έχει δουλέψει, που τρώει τούμπες στην μπάλλα, που δεν είναι φανατικός άνδρας κα ηλίθια... Όλα αυτά ευτυχώς κατέρευσαν...

"Ο κόσμος βαρέθηκε το Καραμανλής-Παπανδρέου". Τελικά αποδείχτηκε ότι ο κόσμος δεν το βαρέθηκε το δίπολο που σε λίγο θα αποκτήσει και τον τρίτο πόλο...

Όσον αφορά τις δημοσκοπήσεις και τα περιβόητα exit-pool νομίζω ότι πλέον αποδείχτηκε ότι μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτές. Δικαιολογίες του τύπου είμασταν μέσα στα όρια με απόκλιση 3 μονάδων, ε, κι η γιαγιά μου μπορεί να το κάνει αυτό. Αφήστε που οριακά δεν τα βρήκαν κιόλας! Οι δε δημοσκοπήσεις 10 μονάδες δεν έδειξαν ποτέ!

Αφήνουμε λοιπόν το παραμύθι περί δημοσκοπήσεων, περί έγγυρων εταιριών (εδώ από το φόβο αποτυχίας τους συνασπίστηκαν και πάλι δεν τα κατάφεραν!) και άλλα τέτοια.

Σαφώς και σαν εργαλεία είναι χρήσιμες, ως η απόφαση πριν από μας για μας όμως δεν υπάρχουν πλέον!!! Κι αυτό είναι μια αλήθεια!

Και τώρα να κάνουμε μερικές παραδοχές!

Ενώ όλη η Ευρώπη πάει κεντροδεξιά έως ακροδεξιά, η Ελλάδα πάει κεντροαριστερά! Κι αυτό είναι επιτυχία βασικά του Παπανδρέου γιατί εκείνο κέρδισε. Οι άλλες "προοδευτικές" δυνάμεις που έλεγαν κάποτε, έχασαν ποσοστό από το 2007. Αυτή τη στιγμή η ευρύτερη δεξιά έχει 38% και η ευρύτερη αριστερά 58% περίπου! Δικαιολογημένα έγινε θέμα σε όλη την ευρώπη! Σκεφτείτε όμως πόσο κακή ήταν η διακυβέρνηση της ΝΔ για να συμβεί αυτό...

Της ΝΔ δεν της φταίει για την συντριβή ούτε ο Ομπάμα, ούτε ο αγωγός Μπουργκάς -Αλεξανδρούπολη, ούτε το βέτο στο Βουκουρέστι! Της φταίει (και καιρός να το καταλάβουμε) ο πολύ κακός εαυτός της που βγήκε έντονα τα δύο τελευταία χρόνια. Φτάνει η καραμέλα που πάντα κάποιος άλλος φταίει για την ήττα κι όχι εμείς! Ας δούνε όλοι λίγο μπροστά τους, ας ξεκολλήσουν το μυαλό τους από την "υπέροχη διακυβέρνηση που πολεμήθηκε σκληρά" και ας δούν την πραγματικότητα!

Τέλος ας κοπεί κι η καραμέλα ότι τα μέσα και οι εφημερίδες μπορούν να κάνουν τα πάντα. Το 2007 όλες οι εφημερίδες του ΠΑΣΟΚ για ένα μεγάλο διάστημα είχαν σίγουρο το Βενιζέλο. Μπροστά στην πίεση του κόσμου σιγά σιγά μεταστράφηκαν και τώρα υμνούν τον Παπανδρέου! Άρα μπροστά στη δύναμη του οργισμένου λαού, καμιά φυλλάδα και κανένα MEGA δεν μπορεί να επιβάλλει στον κόσμο τί θα κάνει.

Ας καταλάβουμε ότι ο κόσμος είναι και υποψιασμένος και ευμετάβλητος και δεν δείχνει μεγάλη ανοχή πλέον όπως θα κάνει και με τον Παπανδρέου τον Γ'.

Φαντάζομαι ότι αυτό το μήνυμα το έχουν πιάσει οι πολιτικοί σήμερα! Όσο εύκολα θα ανέβουν τόσο εύκολα θα πάνε σπίτι τους! Δέστε τον "αδιαμφισβήτητο ηγέτη" Καραμανλή! Στη Ραφήνα για ψαράκι τώρα, μόλις 5,5 χρόνια από το θρίαμβο του 45,4% του 2004.

Έχασε μέσα σε 2 χρόνια 14%!! (Από +4 στο -10,5)

Γι'αυτό λοιπόν τελειώνω με μια σύσταση μιας και εγώ δεν έχω να περιμένω τίποτα από το ΠΑΣΟΚ, όπως δεν περίμενα και τίποτα από τη ΝΔ.

Σηκώστε μανίκια για δουλειά προς όφελος του λαού και της εργατικής τάξης και αποδείξτε ότι έχετε νέο πνεύμα και έχετε βάλει μυαλό από το πάθημα του 2004!

Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2009

Γράμμα στο Γιώργο...

Ένας φίλος μου έστειλε ένα γράμμα στο Γιώργο και επειδή το βρήκα καλό, το αντιγράφω...
Φίλε Γιώργο,
φαίνεται ότι ήρθες η ώρα να γίνεις καπετάνιος στο καράβι μας. Ξέρω ότι σχεδόν κανένας δεν το πίστευε 2 χρόνια πριν, όταν εξαιτίας εκείνου του ατυχήματος, όλοι έλεγαν ότι θα τραβηχτείς στη στεριά, μάλιστα αρκετοί φίλοι σου, σου ζητούσαν να τα παρατήσεις.Δεν το'βαλες κάτω και ξαναπήρες τα πάνω σου. Μάλιστα έδωσες και την ευκαιρία σε άλλους να αποδείξουν την αξία τους, αλλά τους επισκίασες.
Δέχτηκες μεγάλη κριτική και πολλά χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, τί σου έσουραν για την καταγωγή της μητέρας σου, τη δική σου υπηκοότητα, την μικρή σχετικά με άλλους ρητορική σου ικανότητα. Σε κορόιδευαν ακόμη και γιατί γυμνάζεσαι ή κάνεις ποδήλατο. Μικρότητες έλεγες μέσα σου και τα προσπερνούσες όλα.
Ξεκίνησες να κάνεις τομές. Άλλες σου βγαίναν και άλλες όχι. Πάλι σε χτυπούσαν. Σε λέγαν μαθητευόμενο μάγο και άλλα. Το παλιό ξέρεις δεν συγχωρεί τίποτα στο νέο. Το παλιό τα ξέρει όλα...
Σιγά σιγά εκείνοι που είχαν όλα τα καλά του κόσμου μαζί τους (ρητορία, γνήσια ελληνική καταγωγή, οικογένεια με αρχές και αξίες κα...) άρχισαν να ξεθωριάζουν. Οι φίλοι τους δεν ήθελαν ούτε να ακούν για κείνους, άσε που βουλιάξαν και μερικά καράβια...
Έτσι πολλοί βρέθηκαν σε απόγνωση. Ποιός θα γίνει καπετάνιος; Ποιός θα φροντίσει αυτό το δύσμοιρο καράβι που εκτός των άλλων είναι και καταχρεωμένο; Ποιός θα δώσει στους επιβάτες του περισσότερες παροχές, πιο ανθρώπινο ταξίδι, μικρότερο ναύλο; Ποιός θα μπορέσει να το οδηγήσει σε ήρεμα νερά και ασφαλές λιμάνι, μακριά από φουρτούνες και πειρατές;
Οι επιβάτες φαίνεται να έκαναν την επιλογή τους. Είδαν στα μάτια σου την τελευταία ελπίδα. Ή αλλάζουμε τους είπες ή βουλιάζουμε όλοι μαζί.
Κι αυτοί αποφάσισαν να αλλάξουμε.
Όμως φίλε Γιώργο, αυτή τη φορά οι επιβάτες είναι υποψιασμένοι. Δεν σου δίνουν λευκή επιταγή. Περιμένουν γρήγορα αντανακλαστικά στη φουρτούνα, άμεσες τιμονιές στα κύματα, αντίσταση στους πειρατές, να τα βάλεις με τους πλοιοκτήτες όταν χρειαστεί γιατί και οι ναύτες συμβάλλουν στην πορεία με κόπο και ιδρώτα.
Και είναι ξέρεις πολύ σημαντικό να ελέγξεις τους φίλους και συνεργάτες σου, γιατί τους εχθρούς σου τους ξέρεις. Τους φίλους σου να φοβάσαι τώρα. Προσοχή στον υποπλοίαρχο, τους μηχανικούς, τον μαρκόνιστή σου. Ακόμη και από τους ναύτες που θα σου στείλουν οι πλοιοκτήτες οφείλεις να διαλέξεις τους καλύτερους.
Δεν υπάρχει άλλη υπομονή Γιώργο. Από το πρώτο ταξίδι σου που θα διαρκέσει καμμιά 100η ημέρες, θα φανούν οι ικανότητές σου. Αν αποτύχεις και ρίξεις όλο το φταίξιμο στους παλιούς καπετάνιους και συντηρητές του καραβιού, θα σε φάει η θάλασσα... Έτσι την έπαθε κι ο προηγούμενος καπετάνιος. Για όλα του'φταιγαν οι παλιοί καπετάνιοι, που κάποιοι ήταν και φίλοι σου απ'ότι ξέρω. Πρόσεξε λοιπον Γιώργο.
Αυτή τη φορά νιώθω ότι το καράβι έχει μια τελευταία ευκαιρία να πλεύσει πιο ομαλά. Γιατί ξέρεις, αν οι επιβάτες απογοητευτούν κι αυτή τη φορά, γίνονται ευάλωτοι στις σειρήνες. Και αυτές οι σειρήνες είναι πολύ επικίνδυνες. Έχουν προβιά αρνιού, αλλά μπορεί να είναι λύκοι.
Ενίοτε βάζουν στο γύψο όποιον κρίνουν ότι είναι ασθενής. Κοίτα λοιπόν να μην ανοίξεις την κερκόπορτα εσύ στους πειρατές και τις σειρήνες, γιατί είναι αλήθεια ότι κοντεύουν να σαγηνεύσουν κοντά στο 10% των επιβατών...
Αλλά και γω φίλε μου Γιώργο νιώθω ότι θα αναγκαστώ να ψάξω κάτι εντελώς καινούργιο και άφθαρτο για καπετάνιο μετά...
Σου εύχομαι τα δείγματα αρετής που έχεις δείξει μέχρι σήμερα να τα βγάλεις στα ταξίδια που θα κάνεις. Οι επιβάτες δεν θα περιμένουν για πολύ, δυστυχώς για σένα.
Καλά ταξίδια λοιπόν...

Αυτό το γράμμα έστειλε ο φίλος μου στον Γιώργο. Επειδή μου άρεσε το αναδημοσιεύω σήμερα 3 Οκτωβρίου του σωτηρίου έτους 2009...

Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2009

Σιγά να μην ξέχναγα...

Επειδή είναι γνωστό ότι εδώ και πολλά χρόνια μου αρέσουν οι προβλέψεις σας δίνω τις εκτιμήσεις μου 5 μέρες προ εκλογών.

ΠΑΣΟΚ 40,5 %
ΝΔ 37,5 %
ΚΚΕ 8,5 %
ΛΑΟΣ 5,5 %
ΣΥΡΙΖΑ 3,5 %
ΟΙΚ-ΠΡΑΣ 2,5 %
λοιποι 2 %

Όπως καταλαβαίνετε πάμε για δεύτερο γύρο το Νοέμβριο...
Ραντεβού τη Δευτέρα το πρωί...

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009

Και τώρα...τί;; Εκλογές 2009


Να'μαστε πάλι εδώ να συζητάμε για εκλογές! Τελικά μια φορά οι εκλογές να γίνουν στα 4 χρόνια δεν θα το δούμε. Ίσως είναι και καλύτερα έτσι μιας και οι εναλλαγές είναι συχνότερες και οι ελπίδες για κάτι καλύτερο ανανεώνονται και ο πολίτης κρίνει πιο συχνά.

Βέβαια εκείνο το επιχείρημα περί του κόστους των εκλογών που συνήθως επικαλείται η εκάστοτε κυβέρνηση για να τις αποφύγει κατάντησε γελοίο φέτος, όταν προ τριμήνου έβλεπε ότι δεν πρέπει να γίνουν μαζί με τις ευρωεκλογές και τώρα τις κάνει μόνες τους επιβαρύνοντας το κράτος με πολλά εκατ. ευρώ... Μια από τις πολλές αντιφάσεις αυτής της πραγματικά κουρασμένης κυβέρνησης. Αφού πήγε και ήλθε στα θέματα διαφθοράς, κι αφού ακούσαμε ότι ο πρωθυπουργός δεν ανέχεται μύγα στο σπαθί του σε θέματα διαφθοράς (το άλλο με τον τοτό...) ήρθε και ένας από τους πιο θερμούς υποστηρικτές του ο κ. Τσιτουρίδης να θέσει θέμα διαπλοκής στο μέγαρο Μαξίμου! Βέβαια ο κ. Τσιτουρίδης δεν αποδείχθηκε ο πιο αξιόπιστος πρεσβευτής του "σεμνά και ταπεινά" μιας και νωρίς νωρίς φρόντισε να εμπλακεί σε σκάνδαλα και σκανδαλάκια. Στις Βρυξέλλες δε έχουν να λένε ότι άφησε όνομα για τα όχι και τόσο θεμιτά έργα του...

Όμως το βάρος τόσων κορυφαίων στελεχών που τα ονόματά τους μπλέχτηκαν σε σκάνδαλα δεν μπορούσε πλέον να σύρει άλλο το κάρο της ΝΔ στην κυβέρνηση.

Φαίνεται ότι το κόμμα της ΝΔ θα υποστεί αυτά που κορόιδευε 2 χρόνια πριν στο ΠΑΣΟΚ. Θα βρει τη δύναμη να ξανασυσπειρωθεί; συνήθως τα κόμματα εξουσίας τα καταφέρνουν σ'αυτό γιατί η προοπτική της καρέκλας τα ενώνει παρόλες τις μικρές ή μεγάλες διαφωνίες. Έτσι αν τεθεί θέμα διαδοχής (θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες) φαίνεται να προηγείται η Ντόρα Μπακογιάννη με τον Α. Σαμαρά να ακολουθεί, ενώ θεωρώ ότι ο ατσαλάκωτος κος Αβραμόπουλος θα πρέπει να παλέψει πολύ για να προηγηθεί αυτός...

Το ΠΑΣΟΚ φαίνεται να επιστρέφει στην κυβέρνηση και έχει μια μοναδική ευκαιρία να δείξει ότι έχει φιλολαικό πρόγραμμα. Αποτυχία του θα σημάνει και το τέλος του χωρίς χρονοτριβή. Δεν υπάρχει περίοδος χάρητος και η πραγματική οικονομία έχει τεράστια προβλήματα. Είναι η μεγάλη ευκαιρία του Γιώργου Παπανδρέου να δείξει ότι έχει το θάρρος να συγκρουστεί όπως λέει για όφελος των πολλών. Αν δεν το κάνει, όπως δεν το έκανε ο κος Καραμανλής ξέρει την τύχη του.

Το ΚΚΕ παρουσιάζεται όπως πάντα με το σταθερό αγωνιστικό του πρόσωπο προσπαθώντας να περάσει το σύνθημα : 5 κόμματα 2 πολιτικές, εκτιμώντας τη δική του πολιτική ως τη μόνη διαφορετική. Νομίζω ότι θα είναι στους κερδισμένους των εκλογών γιατί δεν παζαρεύει, δεν μιλάει με μισόλογα, και ασχέτως των αδυναμιών του σε θέματα διακυβέρνησης αντλεί δύναμη από τα λαικά στρώματα που έχουν γευτεί τα καλά των δύο μεγάλων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί την διαχρονικά ιδιάζουσα περίπτωση του πολιτικού κόσμου! Διαφορετικές συνιστώσες, διαφορετικές απόψεις, μπέρδεμα, φαγωμάρα, αλληλοεξόντωση. Ακόμη κι ο Αλέκος Αλαβάνος που σχεδόν επέβαλλε τον Αλέξη Τσίπρα στην ηγεσία, εγκατέλειψε τη μάχη! Κάτι από Σημίτη το 2004 θυμίζει αυτό αν και ο Σημίτης θεωρητικά έδωσε τη μάχη των εκλογών τότε. Κρίμα γιατί στο κόμμα αυτό υπάρχουν φωνές και απόψεις που μπορούν να πάνε τα πράγματα μπροστά. Ευελπιστώ στην είσοδό του στο κοινοβούλιο αλλά και στο ξεκαθάρισμα των θέσεών του ώστε να εξακολουθήσει να υπάρχει στο πολιτικό στερέωμα.

Για τον Καρατζαφέρη τί να πει κανείς; επίτηδες δεν λέω ΛΑΟΣ γιατί το κόμμα ταυτίζεται εντελώς με τον super star πρόεδρό του. Άριστος γνώστης της επικοινωνίας, τηλεοπτικός, μέγας ατακαδόρος, ετοιμόλογος, ακραία λαικιστής, ότι χρειάζεται το προφίλ ενός ηγέτη που στοχεύει σε συγκεκριμένα ακροατήρια. Τώρα τελευταία έχει ρίξει και τους τόνους γιατί ξέρει ότι έτσι δεν θα τρομάξει τους υπόλοιπους ενοίκους της πολυκατοικίας της δεξιάς παράταξης και θα μπορέσει έτσι να πάρει αρκετούς μαζί του. Μην παραξενευτείτε αν αποτελέσει την μεγάλη έκπληξη των εκλογών, πράγμα που προσωπικά απεύχομαι, όμως έχω ενδείξεις...

Το κόμμα των Οικολόγων-Πρασίνων καλό θα ήταν να σηκώσει και άλλα θέματα πλην της οικολογίας και να δείξει ότι μπορεί σε όλα τα θέματα να συμμετέχει. Η πολυφωνία είναι κέρδος για την "δημοκρατία που έχουμε". Μακάρι 2-3 μικρά κόμματα να έμπαιναν στη βουλή ώστε οι συνεργασίες να γίνονταν μονόδρομος. Θεωρώ ότι θα ήταν προς όφελος των πολλών.

Είδομεν!!!

Τρίτη 25 Αυγούστου 2009

Η ψωροκώσταινα...

Η λέξη "ψωροκώσταινα" χρησιμοποιήθηκε κατα κόρον σε παλιότερες δεκαετίες για να δηλώσει τη μιζέρια και τις ελλείψεις της πατρίδας μας ειδικά μεταπολεμικά...
Συζητώντας τον τελευταίο καιρό με φίλους που πλέον ζουν στο εξωτερικό και ειδικά σε χώρες της ευρώπης αντιλαμβάνομαι ότι η πατρίδα μας ακόμη στα μάτια των ευρωπαίων είναι "η ψωροκώσταινα".
Παρόλα τα βήματα προς τα εμπρός, πράγματα που στην ευρώπη είναι αυτονόητα, εδώ είναι κάτι άπιαστο.
Δεν έχουν άδικο οι φίλοι μου, που μου λένε ότι στην ευρώπη λένε "ε, Ελλάδα είναι" όπως εμείς μιλάμε για τριτοκοσμικές χώρες. Στα μάτια τους και στη συνείδηση των ευρωπαίων είμαστε κάτι από Τουρκία με ολίγη Αίγυπτο.
Βέβαια διέκρινα και μια λογική του ότι όλα πρέπει να λειτουργούν άψογα και οφείλουμε και εμείς να το απαιτούμε. Στη χώρα του "δε βαριέσαι μωρέ, δεν πειράζει", στην πατρίδα του ωχαδελφισμού ,να απαιτούμε από όλους που προσφέρουν ή παρέχουν κάτι, να είναι απολύτως εντάξει στις υποχρεώσεις τους!! Και φυσικά από το κράτος!
Ακόμη και γω, γύρισα και είπα : Έλα ρε φίλε στην Ελλάδα είσαι... όμως κατάλαβα αμέσως γιατί τελικά είμαστε σε αυτή την Ελλάδα... Γιατί δεν έχουμε μάθει να απαιτουμε και ίσως σε μια ιδιότυπη λογική "αλληλεγγύης" στις παρατυπίες ανεχόμαστε τις μικρές ή μεγαλύτερες παραβάσεις του ενός ή του άλλου. Έτσι θεωρούμαστε ρουφιάνοι αν καρφώσουμε τον γείτονα που επεκτείνει το "σπιτάκι" του χωρίς άδεια, αν ζητήσουμε από τον τροχονόμο να γράψει τον τύπο που οδηγάει επικίνδυνα μπροστά μας (παρόλο που μπορεί να μας σκοτώσει), αν ζητήσουμε μια απόδειξη από την ταβέρνα, αν απαιτήσουμε σεβασμό στον πεζό, διάφορα "αν" τέλος πάντων, που κάνουν την καθημερινότητα από δύσκολη εως ανυπόφορη...
Ο καθένας μας εύκολα θα βρει 5-10 "λεπτομέρειες" που του κάνουν τη ζωή δύσκολη ακόμη και σε καθημερινό επίπεδο. Κι όμως αυτές οι λεπτομέρειες είναι που μας κάνουν να "βλαστημάμε" κάθε μέρα...
Το κράτος έτσι έμαθε να λειτουργεί χρόνια τώρα, έτσι συνεχίζει. Εμείς όμως που το αποδεχόμαστε, μήπως έχουμε τελικά ένα μερίδιο ευθύνης; εμείς δεν πάμε και κουνάμε σημαιάκια κάθε 3-4 χρόνια; εμείς δεν τους επιβραβεύουομε για όσα μας κάνουν ως διακυβέρνηση;
Και ξέρετε μερικές φορές λαμβάνω κάτι spam mail που μας λένε πόσο καλά είμαστε σε σχέση με τις χώρες του τρίτου κόσμου, την Αφρική, την Ασία κλπ... Κι ότι πρέπει να δοξάζουμε το θεό που γεννηθήκαμε στην όμορφη Ελλάδα. Αυτή είναι μια μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι οι συνθήκες εργασίας, οικογενειακής διαβίωσης, κοινωνικού κράτους, μετακινήσεων κλπ που έχουν πολλές χώρες που μπορεί να'ναι πιο μικρές από μας, έχουν οργάνωση όμως πολύ καλύτερη σε πολλούς τομείς. (Κύπρος, Μάλτα, Μαρόκο ακόμη-ακόμη κ.α.)
Δυστυχώς μετά και τις τελευταίες πυρκαγιές, είμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Νέα υπό ένταξη κομμάτια στο σχέδιο πόλης (το dentnews.net αναφέρει ότι αυτά ήταν κομμάτια που θα εντάσσονταν στο σχέδιο πόλης σε λίγο) οικόπεδα, οικόπεδα, οικόπεδα, ανοργάνωτη πολιτεία, κανείς υπεύθυνος, φταίνε τα πεύκα που πήγαν και φύτρωσαν μες το δάσος (δήλωση αντώναρου) άστα να πάνε...
Κι εμείς όλοι πάλι απαθείς θα πάμε σε λίγο να τους ψηφίσουμε αντί να τους κρεμάσουμε από τα λίγα τελευταία δέντρα που έχουν απομείνει... Μάλλον πρέπει να κρεμαστούμε μόνοι μας γιατί η ανοχή μας έχει καταντήσει μ....α!!!

Παρασκευή 24 Ιουλίου 2009

Ανέκδοτο....


Μοιάζει με ανέκδοτο, αλλά τελικά σ'αυτή τη μεγάλη προσπάθεια που γίνεται παγκόσμια να ξαναγραφτεί η ιστορία, ούτε λίγο ούτε πολύ η "αποκατάσταση της Δημοκρατίας" στην ελλάδα εμφανίζεται να οφείλεται στον Κων/νο Καραμανλή...

Τί να πουν ρε παλληκάρια όλοι αυτοί που εξορίστηκαν, βασανίστηκαν, ακρωτηριάστηκαν, έχασαν τελικά και τη ζωή τους από το καθεστώς των συνταγματαρχών;

Μήπως να θυμηθώ τη ρήση του Μητσοτάκη; "Από όλους τους πολιτικούς εξόριστους στο Παρίσι μόνο δύο δεν αλλάξαμε τη μεσημεριανή μας συνήθεια του ύπνου. Εγώ και ο Καραμανλής!" Δεν μπορώ να ισχυριστώ το ίδιο για τους "κατοίκους" Λέρου, Γυάρου, Μακρονήσου και άλλων εξωτικών προορισμών.

Δεν παραγνωρίζω το ρόλο κανενός που έδρασε από το εξωτερικό υπέρ της δημοκρατίας στην Ελλάδα (με πρώτη τη Μελίνα και την Αμαλία Φλέμινγκ) αλλά μη τα ισοπεδώνουμε τόσο απλά όλα. Ακόμη κι αν οι μισοί Έλληνες δεν ξέρουν τίποτα για εκείνη την περίοδο, είναι πολύ επικίνδυνο να λέμε ό,τι μας συμφέρει και μας βολεύει κομματικά.

Ο Καραμανλής έπαιξε κύριο ρόλο στην ομαλή μετάβαση στη Δημοκρατία, όμως μέχρι εκεί.

Ελπίζω να μας λένε κάτι ακόμη τα ονόματα των Αλέκου Παναγούλη, Σάκη Καράγιωργα, Διομήδη Κομνηνού και τόσων άλλων.

Αυτό μόνο είναι το μικρό μου σχόλιο επ'ευκαιρία της σημερινής "επαιτείου". Και κάτι ακόμη:

Μπράβο στον Κάρολο Παπούλια που έκοψε το πανυγηράκι στο Προεδρικό Μέγαρο. Ας δώσει το "κεφάλι" το καλό παράδειγμα.

Τρίτη 7 Ιουλίου 2009

Νεοέλληνες...


Κάτι ήξερε ο Τζιμάκος ο Πανούσης όταν έλεγε για το νεοέλληνα...

Εν μέσω "κρίσης" ο νεοέλληνας εξακολουθεί να έχει το ίδιο όνειρο. Το πολυτελές όχημα, κατα προτίμηση πλεον suv (τζιποειδές) μιας και είναι γνωστή η δυσκολία κίνησης στους χωματόδρομους της Αθήνας και φυσικά του είναι απαραίτητο για την καθημερινή μετακίνηση στην πόλη για να πάει στη δουλειά του από τους άδειους δρόμους της πόλης.

Επίσης όλα αυτά τα οχήματα είναι απόλύτως οικονομικά, καθόλου ρυπογόνα και εύκολα στο παρκάρισμα...

Έτσι λοιπον ο υπουργός επί των οικονομικών σκέφτηκε να εισπράξει κάποια ζεστά ευρώ από τους νεοέλληνες. Τί πιο εύκολο από μια εισφορά στα πολυτελή αυτοκίνητα, αλλά και στα σπίτια;

Φυσικά οι ιδιοκτήτες των οχημάτων αντιδρούν αλλά δυσκολεύομαι να καταλάβω το προβλημά τους όταν για να κινηθούν 100 χλμ εντός πόλης ξοδεύουν περισσότερα από το τέλος.

Αν το πιάσουμε ιδεολογικά οι φόροι αυτού του τύπου είναι καθαρά εισπρακτικού χαρακτήρα, δεν εξυπηρετούν κάτι. Θα θυμίσω το 50άρικο του Μάνου στη βενζίνη το 1991 όταν όλες οι οικογένειες απέκτησαν "φθηνό" αυτοκίνητο λόγω της απόσυρσης που εφαρμόστηκε τότε.

Από την άλλη αδυνατώ να φανταστώ έναν ιδιοκτήτη ενός suv 3000 κυβικών να αδυνατεί να πληρώσει μια εισφορά των 300 ευρώ! (Το να αλλάξει ένα λάστιχο του κοστίζει παραπάνω)

Όσον αφορά τα σπίτια, αφού το κράτος έκανε τα στραβά μάτια με τους ημιυπαίθριους χώρους και έκανε δώρο στους κατασκευαστές πολλά ζεστά εκατομμύρια ευρώ, τώρα καλεί τους αγοραστές να πληρώσουν για να μην κινδυνεύουν!

Ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο. Δηλαδή αγοράζεις έναν "εξώστη" σε τιμή σπιτιού, το κράτος το ξέρει και μετά σου λέει φέρε άλλα τόσα γιατί σε άφησα να το κάνεις. Τίμιες εξηγήσεις δε λέω..

Γενικά πάμε κατα διαόλου! Από τη μια οι πολίτες έχουν χάσει το μπούσουλα και δεν βάζουν φρένο σε τίποτα με αποτέλεσμα την υπερχρέωση, από την άλλη ένα πονηρό κράτος που το βλέπει και βάζει συνεχώς φόρους!

Ελπίζω να ξυπνήσουμε κάποια στιγμή και να απλωνόμαστε μέχρι εκεί που φτάνουμε, γιατί θα το μετανιώσουμε πικρά το πρόσκαιρο της "ευδαιμονίας" του δανεικού σπιτιού, αυτοκινήτου, εξοχικού κλπ...

Τρίτη 23 Ιουνίου 2009

ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ...


Συμπληρώθηκαν 64 χρόνια από το θάνατο του Άρη Βελουχιώτη κατά κόσμον Θανάση Κλάρα.

Γιός αστικής οικογένειας ο Θανάσης εγκατέλειψε το χωριό του στη Λαμία για να σπουδάσει στην Αθήνα μιας και η οικογένειά του είχε τους πόρους. Γρήγορα όμως τον κέρδισαν οι νέες ιδέες που έφερνε η Ρώσσικη επανάσταση του 1917.

Δεν άργησε να οργανωθεί στο ΚΚΕ και να ανέβει τα σκαλιά της ιεραρχίας. Στον ελληνοιταλικό πόλεμο πολέμησε ως λοχαγός του πυροβολικού, τίτλο που διατηρούσε και στην έναρξη της αντίστασης. Μάλιστα όταν η ομάδα του εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Ευρυτανία παρουσιάστηκε στους χωρικούς με αυτόν τον τίτλο.

Ο Άρης Βελουχιώτης έγινε ο ηγέτης και η προσωποποίηση του Ε.Λ.Α.Σ. του στρατιωτικού τμήματος του ΕΑΜ.

Η συμμετοχή του τμήματός του στην ανατίναξη της γέφυρας του γοργοποτάμου ήταν καθοριστική ενώ άπειρες ήταν οι μάχες που έδωσαν τα τμήματα του ΕΛΑΣ με ιταλούς και γερμανούς κατακτητές. Το άγριο πρόσωπο του Άρη γνώρισαν και οι ντόπιοι συνεργάτες των κατακτητών. Το 1943 εγκαταστάθηκε στην Ευρυτανία η κυβέρνηση του βουνού στο πρώτο ελεύθερο τμήμα της Ελλάδας.

Μετά την απελευθέρωση και την μάχη της Αθήνας (Δεκεμβριανά) η ηγεσία του ΚΚΕ ηττημένη πλέον, δέχτηκε την συμφωνία της Βάρκιζας για παράδοση των όπλων των ανταρτικών ομάδων, κάτι που δεν έγινε δεκτό από τον Άρη που αντέδρασε σε πολύ έντονο ύφος.

Το γεγονός αυτό ώθησε την ηγεσία του ΚΚΕ στην διαγραφή του Άρη Βελουχιώτη και τον χαρακτηρισμό του με δεκάδες "κοσμητικά" και υποτιμητικά επίθετα. Η ανακοίνωση της διαγραφής του δημοσιεύτηκε στο "Ριζοσπάστη" την ημέρα του θανάτου του Άρη. Τα τάγματα ασφαλείας κυνηγούσαν παντού το τμήμα του Άρη και κατάφεραν να τον εγκλωβίσουν. Ο Άρης και το πρωτοπαλλίκαρό του αποφάσισαν να δώσουν μόνοι τους τέλος στη ζωή τους, μιας και δεν ήθελαν με κανέναν τρόπο να πέσουν στα χέρια των διωκτών τους.

Οι παρακρατικοί έκοψαν τα κεφάλια τους και τα ανέρτησαν σε φανοστάτες στα Τρίκαλα, προς "γνώσιν και συμμόρφωσιν".

Ο Άρης Βελουχιώτης είναι το διαχρονικό σύμβολο της Εθνικής Αντίστασης ασχέτως αν τελικά διώχθηκε και συκοφαντήθηκε από εχθρούς και φίλους. Η "μαγεία" που ασκούσε η μορφή του και τα λόγια του ήταν απαράμιλλα ενώ οι ηγετικές του ικανότητες δεν αμφισβητούνται πλέον ούτε από τους χειρότερους εχθρούς του. Παράλληλα είχε το χάρισμα να βλέπει μπροστά και πολλές φορές ήρθε σε σύγκρουση με τους συντρόφους του σε θέματα πολιτικής και στρατηγικής. Παρόλα αυτά επαληθεύτηκε το ένστικτό του όταν έλεγε ότι οι ΄Αγγλοι θα'ναι οι πιο σκληροί κατακτητές μετά την απελευθέρωση, ενώ ερωτηματικά προκαλεί η απόφαση του ΚΚΕ να μην ρίξει στη μάχη της Αθήνας τον ΕΛΑΣ με τον Άρη, στέλνοντάς τον μάλιστα για εκκαθαρίσεις στην Ήπειρο...

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009

ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ...

Εντάξει το ομολογώ, δεν ήταν δα και το όνειρό μου να γίνω αστυνομικός. Μάλιστα απέρριψα και τη στρατιωτική ιατρική μιας και ιδεολογικά δεν μπορούσα να μπω στην ιδέα του στρατού με τις προεκτάσεις του. (Ασχέτως αν τώρα θα το έκανα μάλλον εύκολα, άλλωστε και στο στρατό ήταν πολύ απλά όλα...)
Δεν είμαι λοιπόν από αυτούς που εύκολα ξεστομίζουν κάτι για την "συμπαθή τάξη των ένστολων".
Από κει όμως μέχρι του να εκτελείται κάποιος αστυνομικός με τέτοιο τρόπο, με 20 σφαίρες, αυτό δεν αντέχεται. Όπως δεν αντέχεται άλλο αυτή η καραμέλα της τρομοκρατίας.
Όλα τώρα τελευταία σε ένα μόνο οδηγούν. Την τρομοκράτηση του κόσμου. Το περαιτέρω κλείσιμο στο καβούκι, την περαιτέρω αποξένωση. Το να φοβάσαι να μιλήσεις στον διπλανό σου, να μην ασχολείσαι με τίποτα παρά μόνο με τον εαυτόσ ου και τη δουλειά σου.
Σαν να ακούω τη μάνα μου ένα πράμα δηλαδή...
-Εσύ παιδί μου να κοιτάς τη δουλειά σου.
- Εσύ θα σώσεις τον κόσμο;
- Εσύ θα αλλάξεις τα πράγματα;
- Γεμίσαμε ξένους! Τί θα γίνουμε;;

Ανακαλύψαμε και τους λαθρομετανάστες τώρα τελευταία. Εδώ και 17 χρόνια μπαίνουν και βγαίνουν στη χώρα μας, μόλις ο Καρατζαφέρης πήρε 7% τότε τους ανακαλύψαμε.
Ένα πέπλο φόβου απλώνεται σ'αυτή την έρημη πόλη την γεννέτηρα της Δημοκρατίας.
Εξυπηρετεί πάντα ο φόβος τους έχοντες εξουσία. Ακόμη και στις θρησκείες ο φόβος προβάλλει για να συνετίσει τους πιστούς! (Χωρίς να σημαίνει ότι οι ιδρυτές των θρησκειών πρέσβευαν το φόβο- αντιθέτως). Όμως πολλές φορές ο "θεός" παρουσιάζεται ως τιμωρός και εκδικητής.

Όταν και οι λαοί βράζουν από αγανάκτηση και οργή, μόνο ο φόβος και η τρομοκρατία μπορούν να παίξουν ένα ρόλο.
Να το πω ευθέως γιατί δεν το αντέχω. Δεν πιστεύω σε τρομοκράτες τόσο μα τόσο τυφλούς και αιμοβόρους! Ακόμη κι αυτή η 17η Νοέμβρη τα πρώτα χρόνια της είχε στόχους που σιωπηλά είχαν την "αποδοχή" μεγάλου μέρους του λαού, όσο κι αν κανείς δεν έχει διακίωμα να αφαιρεί μια ζωή.

Εδώ όμως στην εκτέλεση του αστυνομικού πατέρα ενός μικρού παιδιού, ποιός "επαναστάτης" είναι σύμφωνος;;;

Λοιπόν μάγκες κόψτε την πλάκα! Βγάλτε την κουκούλα και πείτε μας τί θέλετε, ποιοί σας κατευθύνουν, που αποσκοπείτε;

Αυτή τη φορά κανείς δεν είναι μαζί σας. Ο κόσμος έχει ξυπνήσει όσο κι αν θα θέλατε να κοιμάται ακόμη.
Κι όσο για τους λαθρομετανάστες, το θέμα είναι ευρωπαικό και καλά είναι να το λύσουμε μαζί με την Ε.Ε. Καρατζαφέρικες μέθοδοι να τις ξεχάσετε! Ανθρώπους έχετε απέναντί σας που πεινάνε! Κι όταν κάποιος πεινάει δεν μπορεί να καταλάβει ούτε τί σημαίνει suv, ούτε spa, ούτε gourme! Καταλάβατε νεοέλληνες;;;

Τρίτη 9 Ιουνίου 2009

ΕΥΡΩ (ΕΘΝΙΚΕΣ) ΕΚΛΟΓΕΣ...

Θα μου ήταν πολύ δύσκολο να μην σχολιάσω αυτό το αποτέλεσμα των εκλογών...
Αυτές οι ευρωεκλογές είχαν πολλά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
1. Προηγούνται των εθνικών εκλογών και δεν ακολουθούν όπως το 2004. Άρα αυτοί που πήγαν να ψηφίσουν δεν ήταν τόσο χαλαροί όσο το 2004 που είχαν προηγηθεί οι εθνικές εκλογές με τη μεγάλη νίκη της ΝΔ.
2. Πάρα πολύ μεγάλο μέρος του 47% της αποχής απείχαν συνειδητά. Το υπολογίζω στους μισούς περίπου. Νιώσαν ότι έτσι δίνουν μήνυμα σε όλους ότι σας βαρεθήκαμε, δεν σπαταλάμε για σας ούτε ένα μπάνιο, ούτε μια ώρα από την κυριακή μας. Επίσης κανείς σας δεν μπορεί να με πείσει ότι θα κάνει κάτι για το λαό.
Όλο αυτό το σκηνικό έχει μια δόση εκδίκησης, από την άλλη δημιουργεί ερωτήματα για όσους θέλουν να λέγονται πολίτες και μέλη της κοινωνίας.
Το πρώτο από τα ερωτήματα έχει να κάνει με την πίστη ή όχι στην "δημοκρατία" όπως εκφράζεται σήμερα από τα κόμματα, τη βουλή, τη δικαστική εξουσία και τους θεσμούς γενικότερα.
Ένα λοιπόν τμήμα αυτού του κόσμου απαντά με ένα όχι σ'αυτό. Δεν εκφράζεται πλέον από το πολιτικό σύστημα. Αδιαφορεί παρόλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει στην καθημερινότητά του σε πολλούς τομείς.
Είναι πρόταση η αποχή; Σίγουρα δεν είναι σαφής πρόταση, είναι όμως μήνυμα έντονο σε όλους, δηλαδή "κύριοι αλλάξτε, σοβαρευτείτε, δώστε σημασία στον κόσμο, γιατί σε λίγο θα παίζετε μόνοι σας".
3. Ένα 10% αυτών που ψήφισαν δεν επέλεξαν γνωστό κόμμα του κοινοβουλίου. Κι αυτό είναι ένα ακόμη σημείο προσοχής. Βέβαια σε εθνικές εκλογές κάποιο κομμάτι από αυτούς θα γυρίσει πάλι στους γνωστούς σχηματισμούς αλλά κι αυτό είναι ένα σημείο.

4. Η κυβέρνηση έχασε μεγάλο μέρος των δυνάμεών της αλλά και αρκετοί από αυτούς που ξαναψήφισαν ΝΔ το έκαναν με κρύα καρδιά. Αυτός ο κόσμος αν η κατάσταση συνεχιστεί έτσι έχει τάση φυγής, βλέποντας και το ΠΑΣΟΚ να ανεβαίνει.

5. Η διαχείρηση της νίκης από το ΠΑΣΟΚ είναι ένα θέμα. Αν οι τόνοι μείνουν χαμηλοί όπως έκανε ο πρόεδρός του έχει ελπίδες επανόδου. Αν υπάρξουν κορώνες αυτοδυναμίας (βλ. Βενιζέλος) τότε προβληματισμός θα υπάρξει στην πλευρά των μετριοπαθών κεντρώων που συνήθως βγάζουν κυβέρνηση.

6. Όσο δεν υπάρχει καμμιά πολιτική για τη μετανάστευση και τη δημόσια ασφάλεια, χωρίς ρατσισμό αλλά με αποφασιστικότητα, τόσο ο ΛΑΟΣ θα ανεβαίνει. Ίσως σε εθνικές εκλογές να πέσει λίγο αλλά έχει πλέον μια δυναμική και όσο το διαχειρίζεται με ηρεμία χωρίς ιδιαίτερες ρατσιστικές κορώνες, τόσο θα συγκρατεί δυνάμεις και θα ανεβαίνει.

7. Το ΚΚΕ δείχνει τάσεις σταθερότητας σε ένα άκρως αντικομμουνιστικό περιβάλλον πανευρωπαΐκά. Όσο όμως δεν αλλάζει το λόγο του ως προς το ύφος, τόσο θα δυσκολεύεται να κάνει άλματα. Όσο κι αν το αρνούνται στον Περισσό το στυλ και το ύφος μιας κουβέντας παίζει ρόλο ειδικά σε νέους ανθρώπους που δεν έχουν γνωρίσει ψυχρό πόλεμο και Σοβ. Ένωση... Η ιστορία ενός κόμματος δεν αρκεί για να τραβά νέα πρόσωπα. Χρειάζεται παρόν που να γίνεται ταυτόχρονα και κατανοητό.

8. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο μεγάλος χαμένος. Δεν κατάφερε να κεφαλοποιήσει ούτε μισό τοις εκατό από τους πρόσκαιρους υποστηρικτές του μετά το φαινόμενο Τσίπρα και τους αγώνες για το άρθρο 16 και τα γεγονότα του Δεκέμβρη. Αυτή η θολούρα που εκπέμπει ο λόγος του, οι άπειρες συνιστώσες με τις διαφορετικές απόψεις, τελικά απέτρεψαν αρκετούς από την κάλπη του.

9. Για τους ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ εκτιμώ ότι σε εθνικές εκλογές δεν θα αντέξουν. Κάποιο ποσοστό ήταν ψήφος διαμαρτυρίας που δυνητικά θα επιστρέψει στις στρούγγες.

Υ.Γ. Έχω φίλους νέους ανθρώπους που ζουν και εργάζονται στο κέντρο της Αθήνας. Δεν είναι τυχαίο που στρέφονται στο ΛΑΟΣ. Ας το δουν αυτό όλοι οι υπόλοιποι...

Σάββατο 23 Μαΐου 2009

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ 1941-1944 (μέρος 3ο)











Η μεγαλύτερη αντιστασιακή οργάνωση υπήρξε αναμφισβήτητα το Ε.Α.Μ. με το στρατιωτικό τμήμα του τον ΕΛΑΣ. Η συμμετοχή σ’αυτό υπήρξε παλλαϊκή και πολύπλευρη. Στο ΕΑΜ δεν συσπειρώθηκαν μόνο οι αριστεροί συνειδητοποιημένοι πολίτες της εποχής. Στο ΕΑΜ εντάχθηκαν αγνοί πατριώτες, αγράμματοι χωρικοί, επιστήμονες και εργάτες, νέοι και νέες (μέσω της Ε.Π.Ο.Ν.)
Το Ε.Α.Μ. διαδραμάτισε κυρίαρχο ρόλο στην αντιμετώπιση του κατακτητή, παρόλη την προσπάθεια που γίνεται τελευταία για απαξίωση της συμβολής του στην απελευθέρωση, με επιχειρήματα του τύπου: «Το ΕΑΜ κτυπούσε εκ του ασφαλούς» ή «το ΕΑΜ δεν αντιμετώπισε ποτέ τους Γερμανούς στα ίσα αλλά μέσω κλεφτοπολέμου».
Στόχος μου δεν είναι να αναφέρω τις δεκάδες μάχες του ΕΛΑΣ με Γερμανούς, γι’αυτές υπάρχουν εκατοντάδες αναφορές που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση.
Όσο για την ευθεία αντιπαράθεση νομίζω ότι θα ήταν τουλάχιστον κουτός όποιος επεδίωκε την κατ’ευθείαν αντιπαράθεση με τους ναζί. Τα κτυπήματα όμως υπήρξαν και αρκετά εξ’αυτών καθοριστικής σημασίας. Μάχες με την Βέρμαχτ έγιναν αρκετές απλά δεν μπορούσαν να κρατήσουν επί μακρόν. Για παράδειγμα θα αναφέρω τη μάχη του ΕΛΑΣ και τμημάτων της ΕΠΟΝ,στα Δερβενοχώρια το φθινόπωρο του ’43 με μεγάλες απώλειες για τον εχθρό.

Εδώ επίσης θα αναφέρω και κάτι που ακούγεται ολοένα και περισσότερο από μερικούς , ότι οι ενέργειες των ανταρτών επέφεραν σκληρά δεινά και αντίποινα άρα περισσότερο κακό προξένησαν παρά καλό.
Σε έναν εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα γνωρίζεις ότι κάθε χτύπημα μπορεί να επιφέρει συνέπειες στον άμαχο πληθυσμό. Είναι όμως αδιανόητο να επιζητάς την «σιωπή και υποταγή» για να μην συμβεί αυτό. Έτσι είναι σαν να δηλώνεις πλήρη υποταγή και υποδούλωση. Με τέτοια επιχειρήματα προσπάθησαν και οι κατοχικές κυβερνήσεις να υπερασπίσουν την συνεργασία με τον κατακτητή. Ίσως κάποιοι λίγοι να προστατεύτηκαν λόγω των καλών σχέσεων κάποιων αξιωματούχων των τότε κυβερνήσεων με τους Γερμανούς κατακτητές (ισχυρισμοί Λογοθετόπουλου και Ράλλη πρωθυπουργών σε κυβερνήσεις των Γερμανών). Όμως δεκάδες οδηγήθηκαν στο απόσπασμα λόγω της απέχθειας των Ελλήνων αξιωματούχων προς τους Έλληνες κομμουνιστές ιδιαίτερα και αγωνιστές γενικότερα (δεν ήταν όλοι κομμουνιστές όσοι αγωνίστηκαν στα βουνά και στις πόλεις εναντίον του κατακτητή…)

Οι σύμμαχοι και ειδικά οι Άγγλοι δεν έβλεπαν με πολύ καλό μάτι την επέκταση του ΕΑΜ ιδιαίτερα στη ύπαιθρο όπου ήδη από το 1943 υπήρχε «ελεύθερη ελλάδα».
Αποτέλεσμα ήταν να σπρώξουν στο κλαρί (στο αντάρτικο) φιλόδοξους στρατιωτικούς μη κομμουνιστές φυσικά, με την δημιουργία μικρότερων σχηματισμών ανταρτών, όπως ο ΕΔΕΣ με αρχηγό τον Ναπολέοντα Ζέρβα και η ΕΚΚΑ του συνταγματάρχη Ψαρρού.
Το κορυφαίο γεγονός της αντίστασης ήταν η σχεδιαμένη από τους Άγγλους ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου στις 25 Νοεμβρίου 1942 με συμμετοχή δύναμης του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ περίπου 90 ανδρών, τμήμα του ΕΔΕΣ περίπου 60 ανδρών και άγγλων σαμποτέρ.
Οι Άγγλοι αξιωματικοί σε κατοπινές αναφορές τους (βλέπε Κρις Γκουντχάουζ και Έντι Μάγιερς) προσπαθούν να υποβαθμίσουν τη συμμετοχή του ΕΛΑΣ και να μειώσουν την επιτυχία του εγχειρήματος, φτάνοντας στο σημείο να κατηγορήσουν τον Άρη Βελουχιώτη αρχηγό του ΕΛΑΣ ότι καθυστερούσε και ότι η αργοπορία του καθυστέρησε το εγχείρημα, με αποτέλεσμα να μη υπάρχει ιδιαίτερο πλήγμα στους Γερμανούς γιατί η μάχη στην Αλγερία του Ρόμελ είχε ήδη τελειώσει.

Πάραυτα ο ανεφοδιασμός των γερμανικών δυνάμεων όντως διακόπηκε για μεγάλο διάστημα και η συμμετοχή του ΕΛΑΣ σ’αυτό είναι αναμφισβήτητη. Άλλωστε είναι γνωστό το αντικομμουνιστικό πνεύμα των Αγγλων και η προσπάθειά τους να συκοφαντήσουν το ΕΑΜ.
Η μαζικότητα όμως της συμμετοχής του απλού λαού σ’αυτό αποτελεί την καλύτερη απάντηση σε όλα αυτά.
Σαφώς και στο αντάρτικο κίνημα δεν εντάχθηκαν μόνο τα «καλά παιδιά» του Ελληνικού λαού. Πολλοί λήσταρχοι και κλέφτες επέλεξαν την οδό του βουνού. Τρανταχτό παράδειγμα οι ξακουστοί «Καραλιβαναίοι» που εντάχθηκαν στον ΕΛΑΣ υπό τον Άρη Βελουχιώτη και μετατράπηκαν σε πρωτοπαλίκαρα και άξιους πατριώτες.
Στην ύπαιθρο στη διάρκεια της κατοχής δρούσαν και συμμορίες που κατάκλεβαν τον κόσμο και τρομοκρατούσαν τους χωρικούς. Το ΕΑΜ σε πολλές περιπτώσεις – με άγριο αλήθεια τρόπο – έδωσε λύση, όπως στην περίπτωση των «Αγουριδαίων» από το Μαυρολιθάρι Φωκίδος που κατεσφάγησαν από τις δυνάμεις του Βελουχιώτη ώστε να υπάρξει παραδειγματισμός για τους υπόλοιπους.
Βέβαια είναι επίσης αλήθεια ότι στις δύσκολες ώρες του αγώνα, «η οικειοθελής προσφορά στον αγώνα των ανταρτών» δεν ήταν και τόσο οικειοθελής από κάποιους χωρικούς ή κτηνοτρόφους, όμως δεν υπάρχει καμμιά σχέση της μιας κατάτασης με την άλλη. Λέγεται ότι ο ίδιος ο Άρης όταν μπήκε σε χωριό της Ευρυτανίας για να ανακοινώσει την έναρξη του ένοπλου αγώνα, σκότωσε σύντροφό του που έκλεψε κότα από σπίτι του χωριού για να φάει. Στην αρχή η προσφορά σε τρόφιμα στους αντάρτες ήταν καθαρά εθελοντική και υπήρχε μεγάλη αυστηρότητα σ’αυτό. Αργότερα υπήρξαν «απαλλοτριώσεις» υπέρ των αγωνιζόμενων Ελλήνων.
Ο ρόλος των Άγγλων ήταν καθοριστικός στο θέμα του αντάρτικου. Από τη μια υπήρχε σχέδιο ρίψεων τροφίμων και πυρομαχικών σε ορεινές περιοχές προς όλες τις αντάρτικες ομάδες από συμμαχικά αεροπλάνα, αλλά και χρημάτων (λίρες).
Ακόμη και σήμερα κάποιοι ψάχνουν τις λίρες των ανταρτών που υποτίθεται ήταν κρυμμένες σε διάφορες τοποθεσίες στην ορεινή Ελλάδα ( πράγμα όχι απολύτως αναληθές πάντως,αφού όντως υπήρξε πολλές φορές κρύψιμο οπλισμού και χρημάτων για χρήση αργότερα).
Από την άλλη μεριά όμως οι Αγγλοι ετοίμαζαν και την επόμενη μέρα, δηλαδή την περίοδο μετά την απελευθέρωση. Σ’αυτό το σχέδιο είχαν συμμάχους τον ΕΔΕΣ ως επί το πλείστον αλλά και τους Έλληνες εξόριστους πολιτικούς,καθώς και μικρότερες αντιστασιακές οργανώσεις.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ….

Πέμπτη 30 Απριλίου 2009

ΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΟΣ ΤΩ ΚΑΙΣΑΡΙ...


Τον τελευταίο καιρό έχει αρχίσει μια περίεργη προσπάθεια να ξαναγραφτεί η ιστορία δήθεν αντικειμενικά. Ένα μεγάλο μέρος αυτής της υπόθεσης καταλαμβάνεται από αναφορές στην πρώην Σοβιετική Ένωση. Είναι γνωστό ότι μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού οι ΗΠΑ έμειναν μόνες στον παγκόσμιο χάρτη, αναλαμβάνοντας έναν ρόλο παγκόσμιου χωροφύλακα.

Πολλοί λοιπόν καλοθελητές του καπιταλισμού επιδιώκουν την ταύτιση του ναζισμού - φασισμού με τον κομμουνισμό.

Στην αρχή ήταν "η μαύρη βίβλος του κομμουνισμού" που εκδόθηκε στην Γαλλία νομίζω. Ακολούθησε το "αντικομμουνιστικό μνημόνιο" στην ευρωπαική ένωση, και τελευταία μας προέκυψε η προσπάθεια εξίσωσης των εγκλημάτων του Χίτλερ με αυτά του Στάλιν. Μάλιστα στο τελευταίο σκέλος γνωστός δημοσιογράφος Μεγάλου καναλιού πήρε τη σκυτάλη και σε συνέντευξη που είχε καλεσμένη τη γραμματέα του ΚΚΕ κα Παπαρήγα έριξε την ατάκα του:

- Το μεγαλύτερο έγκλημα της σύγχρονης ιστορίας έχει ένα όνομα: Ιωσήφ Στάλιν!


Για να μην τρελλαθούμε όμως εντελώς θα θυμήσω λίγο ποιος ήταν ο Στάλιν.

Ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης ως το θάνατό του το 1953 οδήγησε τη χώρα του και τους τότε συμμάχους του β΄παγκοσμίου πολέμου στη νίκη, σταματώντας τους Ναζί στην επέλασή τους και μπαίνοντας θριαμβευτής στο Βερολίνο κατόπιν.

Σημαντικό νομίζω είναι να υπενθυμίσουμε ότι η Σοβ. Ένωση έδωσε στο β΄παγκόσμιο πόλεμο 17.000.000 νεκρούς.

Από κει και πέρα ο Στάλιν όντως ήταν ένας στυγνός ηγέτης. Όποιος ήταν αντίθετός του στη χώρα του, εξοριζόταν, στέλνονταν σε καταναγκαστικά έργα, ή φυλακιζόταν ή τον σκότωναν. Ο αριθμός όλων αυτών πραγματικά ανατριχιαστικός. Πάνω από 10.000.000 άνθρωποι, κατ'άλλους ίσως και περισσότεροι.

Υπάρχει όμως μια μεγάλη διαφορά. Ο Στάλιν ότι έκανε το έκανε στη χώρα του και όχι στον υπόλοιπο κόσμο. Επίσης δεν είναι μυστικό ότι εκκαθαρίσεις σε μεγάλα ποσοστά του πληθυσμού έκαναν ουκ ολίγοι ηγέτες στην παγκόσμια ιστορία. Και ο "μεγάλος τιμονιέρης " Μάο Τσε Τούνγκ είναι μέσα σ'αυτούς.

Φυσικά δεν λείπουν οι Αμερικανοί, οι Άγγλοι κ.α μέσα σ'αυτούς.

Ο Χίτλερ στράφηκε με πρωτοφανή αγριότητα εναντίον όλου του υπόλοιπου κόσμου πλην των φίλων του. Αυτά που έγιναν από τον Γερμανό δεν έγιναν πουθενά. Και φυσικά δεν ήταν ένα ξεκαθάρισμα εντός συνόρων!

Μπορεί για έναν αρκετά ευαίσθητο άνθρωπο αξία να έχει μόνο η ζωή αλλά όταν μιλάμε για ιστορία τα γεγονότα πρέπει να ξεχωρίζουν βασικές έννοιες μεταξύ τους.

Δεν επιχειρώ να δικαιολογήσω τα του Στάλιν με αυτές τις σκέψεις μου, όμως δεν μπορώ να τα εξισώσω, πολύ περισσότερο να θεωρήσω βαρύτερα από τα εγκλήματα του Χίτλερ.

Όσο για τους αξιοθρήνητους παπαγάλους δημοσιογράφους που μακάρι να'ξερα τί εξυπηρετούν τί να πω;

Παρασκευή 24 Απριλίου 2009

ΝΕΩΤΕΡΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Νο 2


Το κλίμα στην δικτατορική Ελλάδα (Μεταξάς 1936) του 1940 δεν ήταν και το καλύτερο δυνατό. Το μεγάλο γεγονός της ρωσικής επανάστασης των μπολσεβίκων του 1917 έφερε μεγάλες ζυμώσεις και στην Ελλάδα με την ανάπτυξη ενός κινήματος υπέρ του κομμουνισμού που φυσικά τόσο οι αστικές δυνάμεις όσο και τα δεξιά και ακροδεξιά τμήματα του λαού δεν είδαν με καθόλου καλό μάτι.
Η δημιουργία του ΚΚΕ και η δράση του επέφερε σκληρές αντιδράσεις από την άρχουσα τάξη με συνέπεια εξορίες, φυλακίσεις και βασανισμούς για τους οπαδούς της αριστερής. Μέσα στους φυλακισμένους και ο Νίκος Ζαχαριάδης κατοπινός γ.γ. του ΚΚΕ .
Με την κήρυξη του Ελληνοιταλικού πολέμου οι ταξικές αντιθέσεις είναι μεγάλες και η κοινωνική συνοχή έχει μεγάλα ρήγματα. Μεγάλη φτώχια επικρατεί σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού ενώ αρκετοί λείπουν για «διακοπές» σε φυλακές και εξορίες.
Παρόλα αυτά ο Νίκος Ζαχαριάδης από τη φυλακή στις 30 Οκτωβρίου 1940 στέλνει ανοιχτή επιστολή καλώντας τους Έλληνες να δώσουν όλες τους τις δυνάμεις για την νίκη ενάντια στο φασισμό. Τμήμα του ηγετικού μηχανισμού του ΚΚΕ είχε την άποψη της μη συμμετοχής στον πόλεμο «μεταξύ δύο φασιστικών κρατών, εννοούν την Ελλάδα και την Ιταλία) όμως ο Ζαχαριάδης επέδειξε καλά αντανακλαστικά εκφράζοντας την πραγματική βούληση των Ελλήνων κομμουνιστών.
Τα γεγονότα του Ελληνοιταλικού πολέμου με τις περίλαμπρες νίκες των Ελληνικών δυνάμεων είναι λίγο πολύ γνωστά.
Με την επέλαση των δυνάμεων της ναζιστικής Γερμανίας στις 6 Απριλίου του 1941 ξεκινά και η μαύρη περίοδος της κατοχής για τους Έλληνες. Βέβαια για κάποιους δεν ήταν και ιδιαίτερα μαύρη, μιας και επωφελήθηκαν ιδιαίτερα κάνοντας τον μαυραγορίτη, καταληστεύοντας τις όποιες περιουσίες αλλά και τα απλά χρήσιμα αντικείμενα του κόσμου για ένα κομμάτι ψωμί.
Με την εγκατάσταση των Γερμανών στην Αθήνα , διορίζεται και κυβέρνηση συνεργατών τους (κυβέρνηση Τσολάκογλου) ενώ ταυτόχρονα σχηματίζεται στο Κάιρο εξόριστη Ελληνική κυβέρνηση.
Δειλά δειλά αρχίζουν να εμφανίζονται και οι πρώτες πράξεις αντίστασης με κορυφαίας ψυχολογικής σημασίας το κατέβασμα της σβάστικας από την Ακρόπολη από τους Γλέζο και Σάντα στα τέλη Μαΐου του ’41 μόλις ενάμιση μήνα από την εγκατάσταση των Γερμανών στην Αθήνα.
Οφείλω επίσης να τονίσω την μεγάλη αντίσταση που έδειξαν οι Κρητικοί οι οποίοι κράτησαν μέχρι τα τέλη Μαΐου τις δυνάμεις του άξονα με μεγάλες απώλειες για τους κατακτητές αλλά και πρωτοφανείς σφαγές και καταστροφές ολόκληρων χωριών ως αντίποινα από τους Ναζί. Η μάχη της Κρήτης ιστορικά καθυστέρησε κατά ένα περίπου μήνα την αποστολή επιπλέον χιτλερικών δυνάμεων εναντίον της Σοβ. Ένωσης, γεγονός που θεωρείται ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο στη νίκη των Σοβιετικών.
(Παρά τη σημασία του γεγονότος, αυτό αποσιωπάται στις επίσημες «ιστορίες» της ΕΣΣΔ, όπως και η συμμετοχή γενικά των ελληνικών δυνάμεων στην αντίσταση, ίσως γιατί τελικά η Ελλάδα κατέληξε στο αντίπαλο στρατόπεδο)
Από το Σεπτέμβριο του 1941 μικρές ομάδες αντίστασης δημιουργούνται στην Αθήνα. Είναι φυσική εξέλιξη του δύσκολου χειμώνα που έρχεται για τους κατοίκους των πόλεων (στην επαρχία η ανεύρεση τροφής είναι λιγότερο δύσκολη και η επιβίωση πιο εύκολη).
Εμφανίζονται ακόμη οι «σαλταδόροι», ριψοκίνδυνοι νέοι συνήθως, που σαλτάρουν στα γερμανικά καμιόνια με τρόφιμα και πετάνε στους συνεργούς τους τρόφιμα .
Δεν θα αναφέρω τις μικρές αντιστασιακές οργανώσεις που δημιουργήθηκαν με εξαίρεση την ΠΕΑΝ του Κ. Περρίκου με κεντρώο προφίλ, μέλη της οποίας ανατίναξαν τα γραφεία της φασιστικής οργάνωσης ΕΣΠΟ. Ο Περρίκος αργότερα πιάστηκε από τους Γερμανούς και εκτελέστηκε.
Η ΠΕΑΝ στη διάρκεια των Δεκεμβριανών του 1944 πήρε το μέρος των Άγγλων και των κυβερνητικών.
Συνεχίζεται…

Δευτέρα 13 Απριλίου 2009

ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ...

Μέγιστη έπληξη ένιωσαν οι νοικοκυραίοι από το τραγικό περιστατικό στη σχολή του ΟΑΕΔ στου Ρέντη.
Φίλοι μου ήταν αναμενόμενο. Από τη μια ο μιμητισμός, από την άλλη η απελπισία, η κουρελιασμένη ζωή και η φτώχια.
Εγώ δεν ένιωσα καμμιά έπληξη. Τα χειρότερα είναι μπροστά.
Κι όταν το πιστόλι θα το κρατάει ο σαραντάρης ή ο πενηντάρης οικογενειάρχης μην νιώσετε πάλι έκπληξη. Ο άνθρωπος που δεν μπορεί πλέον να ζήσει την οικογένειά του, που δεν μπορεί να σπουδάσει τα παιδιά του, που δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις καθημερινές του ανάγκες, δεν έχει πολλά να χάσει. Το ότι η κοινωνία μας ακολουθεί κατά πόδας την Αμερικανική (american dream) δεν είναι τυχαίο. Το ότι η ελπίδα έχει χαθεί, το ότι η πολιτική έχει πλέον απογοητεύσει, ξέρετε που οδηγεί;
Από τη μία στην τυφλή βία και από την άλλη στο φασισμό.
Ας ξανασκεφτούμε λοιπόν πάλι τη δομή της κοινωνίας και του κοινωνικού κράτους πριν είναι απελπιστικά αργά...

ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΜΕΤΑ...

Πέρασε κιόλας ένας χρόνος ρε φίλε από τότε που αποφάσισες να φύγεις.
Τουλάχιστον ελπίζω να περνάς καλά εκεί πάνω. Η ΠΑΟΚάρα σου πάντως πάει καλά φέτος.
Ελπίζω να τα βλέπεις κι εσύ...
Τίποτα άλλο.

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009

30 ΜΑΡΤΙΟΥ - ΜΙΑ ΣΗΜΑΔΙΑΚΗ ΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ



30 Μαρτίου 1946 – 30 Μαρτίου 1952
Εδώ και πολύ καιρό ήθελα να γράψω άρθρα για την πρόσφατη σχετικά ιστορία της χώρας μας. Με αφορμή την σημερινή μέρα 30 Μαρτίου, θα αναφερθώ στην σημαντικότερη κατ’ εμέ περίοδο αυτή της Κατοχής- Αντίστασης –Εμφυλίου- Συνεπειών.
Η 30η Μαρτίου είναι πράγματι ιστορική μέρα γιατί στο διάστημα που αναφέρω συνέβησαν δύο σημαντικά γεγονότα.
Το 1946 στις 30 Μαρτίου, το βράδι, παραμονή των πρώτων εκλογών μεταπολεμικά (το ΚΚΕ είχε δηλώσει ΑΠΟΧΗ) ομάδα ανταρτών επιτέθηκε σε τμήμα Χωροφυλακής στο Λιτόχωρο, με αποτέλεσμα πολλοί να θεωρούν ως εναρκτήριο λάκτισμα για τον εμφύλιο αυτή την ενέργεια. Στην επίθεση αυτή σκοτώθηκαν αρκετοί χωροφύλακες.
Το 1952 και ενώ έχει τελειώσει ο εμφύλιος τυπικά, εκτελείται ο Νίκος Μπελογιάννης με την κατηγορία της κατασκοπείας μια καλοστημένη κατηγορία από τους μηχανισμούς της ασφάλειας αλλά και του παρακράτους που οργίαζε μετεμφυλιοπολεμικά.
Ο Νίκος Μπελογιάννης σημαντικό στέλεχος του ΚΚΕ με συμμετοχή στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδος είχε αποσταλεί για οργάνωση του παράνομου τότε ΚΚΕ. Αν και ο πρωθυπουργός Ν. Πλαστήρας είχε εκλεγεί με την υπόσχεση ότι δεν θα γίνουν άλλες εκτελέσεις εφευρέθηκε η κατηγορία της κατασκοπείας, μόνη που ακόμη και σε διεθνές επίπεδο επέφερε την ποινή του θανάτου.


Ρόλο στην εκτέλεση της ποινής έπαιξε και μια περίεργη ανακοίνωση του τότε γραμματέα του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδη ο οποίος θεώρησε ψεύτικη την επιστολή του Ν. Πλουμπίδη (επίσης κορυφαίου στελέχους) ο οποίος αναλάμβανε την ευθύνη για τους ανακαλυφθέντες από την ασφάλεια ασυρμάτους του κόμματος, πράγμα που θα γλύτωνε τον Μπελογιάννη και τους συγκατηγορούμενους του από το εκτελεστικό απόσπασμα. Ο Πλουμπίδης ζητούσε να έρθει στην Ελλάδα και να δικαστεί εκείνος στη θέση του Μπελογιάννη.
Η ειρωνεία στην όλη ιστορία είναι ότι και ο Πλουμπίδης εκτελέστηκε δύο χρόνια αργότερα το 1954.
Ο Νίκος Μπελογιάννης έμεινε στην ιστορία και ως «ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο» (έγινε και ταινία) γιατί στη διάρκεια της δίκης του κρατούσε ένα γαρύφαλλο (που του είχε δώσει η σύντροφος και σύζυγός του Έλλη Παππά).
Εδώ κρίνω σκόπιμο να αναφέρω ότι σε πρώτη δίκη που είχε ξεκινήσει,η τιμωρία δεν θα ήταν “θανατική ποινή” λόγω δέσμευσης της κυβέρνησης Πλαστήρα ότι τα «εγκλήματα» του εμφυλίου δεν θα επέφεραν εκτελέσεις. Όμως τρεις μέρες προ της ανακοίνωσης της απόφασης, βρέθηκαν κρυμμένοι ασύρματοι του ΚΚΕ σε σπίτι στην Καλλιθέα και στην Άνω Γλυφάδα οπότε «τεκμηριώθηκε» κατηγορία για κατασκοπεία και ξεκίνησε 2η δίκη με σκοπό την εκτέλεση.
Μικρή λεπτομέρεια αποτελεί το ότι στο 2ο στρατοδικείο δικαστής ήταν και ο Γεωργ. Παπαδόπουλος (ο μετέπειτα δικτάτορας) ο οποίος όμως μειοψήφησε στην απόφαση, γιατί ήταν αντίθετος στην εκτέλεση!! (Κάποιοι ισχυρίζονται ότι δεν έχει αποδειχθεί αυτό).
Και μια ακόμη μικρή λεπτομέρεια είναι ότι ακόμη και οι κατακτητές Γερμανοί παρ’ όλες τις θηριωδίες που έκαναν δεν εκτελούσαν την Κυριακή. Οι Έλληνες εκτέλεσαν τον Ν. Μπελογιάννη και άλλους 3 συντρόφους του Κυριακή ξημέρωμα πριν την ανατολή για να προλάβουν τυχόν αντιδράσεις του κόσμου που τότε είχε ξεσηκωθεί.
Ο Εμφύλιος πόλεμος πραγματικά ήταν ένας πολύ άγριος αδελφοκτόνος πόλεμος με πολύ αίμα χυμένο εκατέρωθεν, με τραγικές συνέπειες για την Αριστερά και τους ανθρώπους της (διώξεις, συλλήψεις, βασανισμοί, εξορίες, εκτελέσεις), αναγκάζοντας και χιλιάδες εξ’ αυτών σε αυτοεξορία στις ανατολικές χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού.
Ταυτόχρονα χιλιάδες παιδιά, τα περισσότερα από τη Βόρειο Ελλάδα , φυγαδεύτηκαν στις ανατολικές χώρες με το φόβο των συνεπειών του εμφυλίου, στερώντας τη χώρα από ανθρώπινο και επιστημονικό δυναμικό.
Το πώς έφυγαν και το γιατί έφυγαν, καθώς και το αν ήταν σωστή η κίνηση των υπευθύνων του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος και κατ’ επέκταση του ΚΚΕ είναι ένα θέμα που θα διερευνήσω σε άλλο άρθρο.
Για σήμερα λοιπόν κάνω μια εισαγωγή στην ταραγμένη αυτή περίοδο του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα του 1946-1949.
Το τι προηγήθηκε του εμφυλίου, ποιες καταστάσεις οδήγησαν προς τα κει αλλά και ποιες ήταν οι συνθήκες στην Ελλάδα της απελευθέρωσης θα γράψω σε άλλα άρθρα…