Γράμμα στο Γιώργο...

Ένας φίλος μου έστειλε ένα γράμμα στο Γιώργο και επειδή το βρήκα καλό, το αντιγράφω...
Φίλε Γιώργο,
φαίνεται ότι ήρθες η ώρα να γίνεις καπετάνιος στο καράβι μας. Ξέρω ότι σχεδόν κανένας δεν το πίστευε 2 χρόνια πριν, όταν εξαιτίας εκείνου του ατυχήματος, όλοι έλεγαν ότι θα τραβηχτείς στη στεριά, μάλιστα αρκετοί φίλοι σου, σου ζητούσαν να τα παρατήσεις.Δεν το'βαλες κάτω και ξαναπήρες τα πάνω σου. Μάλιστα έδωσες και την ευκαιρία σε άλλους να αποδείξουν την αξία τους, αλλά τους επισκίασες.
Δέχτηκες μεγάλη κριτική και πολλά χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, τί σου έσουραν για την καταγωγή της μητέρας σου, τη δική σου υπηκοότητα, την μικρή σχετικά με άλλους ρητορική σου ικανότητα. Σε κορόιδευαν ακόμη και γιατί γυμνάζεσαι ή κάνεις ποδήλατο. Μικρότητες έλεγες μέσα σου και τα προσπερνούσες όλα.
Ξεκίνησες να κάνεις τομές. Άλλες σου βγαίναν και άλλες όχι. Πάλι σε χτυπούσαν. Σε λέγαν μαθητευόμενο μάγο και άλλα. Το παλιό ξέρεις δεν συγχωρεί τίποτα στο νέο. Το παλιό τα ξέρει όλα...
Σιγά σιγά εκείνοι που είχαν όλα τα καλά του κόσμου μαζί τους (ρητορία, γνήσια ελληνική καταγωγή, οικογένεια με αρχές και αξίες κα...) άρχισαν να ξεθωριάζουν. Οι φίλοι τους δεν ήθελαν ούτε να ακούν για κείνους, άσε που βουλιάξαν και μερικά καράβια...
Έτσι πολλοί βρέθηκαν σε απόγνωση. Ποιός θα γίνει καπετάνιος; Ποιός θα φροντίσει αυτό το δύσμοιρο καράβι που εκτός των άλλων είναι και καταχρεωμένο; Ποιός θα δώσει στους επιβάτες του περισσότερες παροχές, πιο ανθρώπινο ταξίδι, μικρότερο ναύλο; Ποιός θα μπορέσει να το οδηγήσει σε ήρεμα νερά και ασφαλές λιμάνι, μακριά από φουρτούνες και πειρατές;
Οι επιβάτες φαίνεται να έκαναν την επιλογή τους. Είδαν στα μάτια σου την τελευταία ελπίδα. Ή αλλάζουμε τους είπες ή βουλιάζουμε όλοι μαζί.
Κι αυτοί αποφάσισαν να αλλάξουμε.
Όμως φίλε Γιώργο, αυτή τη φορά οι επιβάτες είναι υποψιασμένοι. Δεν σου δίνουν λευκή επιταγή. Περιμένουν γρήγορα αντανακλαστικά στη φουρτούνα, άμεσες τιμονιές στα κύματα, αντίσταση στους πειρατές, να τα βάλεις με τους πλοιοκτήτες όταν χρειαστεί γιατί και οι ναύτες συμβάλλουν στην πορεία με κόπο και ιδρώτα.
Και είναι ξέρεις πολύ σημαντικό να ελέγξεις τους φίλους και συνεργάτες σου, γιατί τους εχθρούς σου τους ξέρεις. Τους φίλους σου να φοβάσαι τώρα. Προσοχή στον υποπλοίαρχο, τους μηχανικούς, τον μαρκόνιστή σου. Ακόμη και από τους ναύτες που θα σου στείλουν οι πλοιοκτήτες οφείλεις να διαλέξεις τους καλύτερους.
Δεν υπάρχει άλλη υπομονή Γιώργο. Από το πρώτο ταξίδι σου που θα διαρκέσει καμμιά 100η ημέρες, θα φανούν οι ικανότητές σου. Αν αποτύχεις και ρίξεις όλο το φταίξιμο στους παλιούς καπετάνιους και συντηρητές του καραβιού, θα σε φάει η θάλασσα... Έτσι την έπαθε κι ο προηγούμενος καπετάνιος. Για όλα του'φταιγαν οι παλιοί καπετάνιοι, που κάποιοι ήταν και φίλοι σου απ'ότι ξέρω. Πρόσεξε λοιπον Γιώργο.
Αυτή τη φορά νιώθω ότι το καράβι έχει μια τελευταία ευκαιρία να πλεύσει πιο ομαλά. Γιατί ξέρεις, αν οι επιβάτες απογοητευτούν κι αυτή τη φορά, γίνονται ευάλωτοι στις σειρήνες. Και αυτές οι σειρήνες είναι πολύ επικίνδυνες. Έχουν προβιά αρνιού, αλλά μπορεί να είναι λύκοι.
Ενίοτε βάζουν στο γύψο όποιον κρίνουν ότι είναι ασθενής. Κοίτα λοιπόν να μην ανοίξεις την κερκόπορτα εσύ στους πειρατές και τις σειρήνες, γιατί είναι αλήθεια ότι κοντεύουν να σαγηνεύσουν κοντά στο 10% των επιβατών...
Αλλά και γω φίλε μου Γιώργο νιώθω ότι θα αναγκαστώ να ψάξω κάτι εντελώς καινούργιο και άφθαρτο για καπετάνιο μετά...
Σου εύχομαι τα δείγματα αρετής που έχεις δείξει μέχρι σήμερα να τα βγάλεις στα ταξίδια που θα κάνεις. Οι επιβάτες δεν θα περιμένουν για πολύ, δυστυχώς για σένα.
Καλά ταξίδια λοιπόν...

Αυτό το γράμμα έστειλε ο φίλος μου στον Γιώργο. Επειδή μου άρεσε το αναδημοσιεύω σήμερα 3 Οκτωβρίου του σωτηρίου έτους 2009...