ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010

ΟΧΙ ΠΑΛΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ....


Κανένας νοήμων άνθρωπος δεν θα φέρει αντίρρηση στην ευθύνη και των πολιτών για τα χάλια της Ελληνικής Οικονομίας.


Είναι γνωστό από χρόνια ότι ο μέσος Έλληνας έχει ξεφύγει σε συμπεριφορές που έβαζαν σε υποθήκη το μέλλον του ίδιου και των παιδιών του.


Με δανεικά συνεχώς και ολοένα περισσότερα, αποκτήσαμε όλοι καταναλωτικές συνήθειες και ένα βιοτικό επίπεδο πλαστό, στηριγμένο στο ξένο χρήμα.


Την ίδια ακριβώς συμπεριφορά επιδείκνυε και το κράτος. Αθρώες προσλήψεις δημοσίων υπαλλήλων, γιγάντωση του δημόσιου τομέα, κρατικές εταιρείες (ΔΕΚΟ) με χιλιάδες υπαλλήλους και δεκάδες συμβούλους και παρασυμβούλους που αρμέγαν τις κρατικές επιχορηγήσεις ενώ ταυτόχρονα οδηγούσαν τις επιχειρήσεις στην υπερχρέωση. Τραγικό παράδειγμα ο ΟΣΕ, μια ΔΕΚΟ που θα μπορούσε να είναι κερδοφόρα και ανταγωνιστική, δεδομένης της αγάπης του Έλληνα στο σιδηρόδρομο, αντιθέτως είναι η πιο υπερχρεωμένη επιχείρηση με καθημερινό έλλειμα 2,4 εκ. ευρώ!!!


Το να αναφέρω την διασπάθηση του δημοσίου χρήματος και τις λαμογιές το θεωρώ περιττό. Όλοι το ξέρουν και όλοι το δέχονται, άλλωστε γι'αυτό κάποιοι βιάστηκαν να κάνουν συνεχείς εκλογές, να εκμεταλευτούν την "παραγραφή", την πιο κατάπτυστη εφεύρεση των πολιτικών στην ελλάδα. Εδώ σε έναν επαγγελματία, επιβάλλεται η διατήρηση των βιβλίων του για τουλάχιστον 10 χρόνια. Στους πολιτικούς, η ποινική ευθυνη τελειώνει με την προκήρυξη εκλογών!


Για να επανέλθω εκεί όπου ξεκίνησα, όλοι μας έχουμε μερίδιο ευθύνης για τη μεγάλη τρύπα στην οικονομία, είτε γιατί δεν ζητάμε αποδείξεις, ενθαρύνοντας κάποιους να μην τις "κόβουν", είτε παζαρεύοντας το ΦΠΑ, είτε μην κολλώντας ένσημα, είτε στηρίζοντας το παραεμπόριο σε βάρος των μικρομάγαζων, είτε, είτε, είτε... Δεν χρειάζεται να αναφέρω χιλιάδες παράνομες καταστάσεις που όλοι μας έχουμε μπλέξει, γλυτώνοντας λίγα ευρώ για μας και αποστερώντας αντίστοιχα έσοδα για όλους- δηλαδή το κράτος.


Το θέμα είναι ότι ναι εντάξει, όλοι έχουμε κατανοήσει την ανάγκη συμβολής με θυσίες στην ανάκαμψη. Όμως αυτά που μας ζητάνε οι αγαπητοί εταίροι μας, που για πολλά χρόνια έκαναν τα στραβά μάτια μιας και τους βόλευε, είναι σαφώς άδικα! Δεν μπορώ να δεχτώ επ'ουδενί ότι τη νύφη πρέπει να πληρώσουν πάλι μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι, μισθωτοί και συνταξιούχοι επειδή με τη συνεργασία των πολιτικών μπήκαν στο δημόσιο και γιγάντωσαν τα έξοδα του κράτους! Πολύ δε περισσότερο δεν μπορώ να δεχτώ να πληρώσουν και όλοι οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα που μπορεί να δούν τις αποδοχές τους να μειώνονται κατά το 1/14 με την κατάργηση του 14ου μισθού!


Παρότι ως εργοδότη θα με "βόλευε" αυτό το μέτρο, νιώθω ότι είναι πραγματικά άδικο, θα φέρει μεγάλες κοινωνικές εντάσεις, θα δημιουργήσει μια χιονοστιβάδα καταστάσεων καθόλου ευχάριστων για όλους...


Στο τέλος τέλος ο εργαζόμενος έχει το ελαχιστότατο μερίδιο για το δημόσιο χρέος. Δεν μπορεί λοιπόν να επωμιστεί αυτός το βάρος της εξυγίανσης, ούτε να ωφεληθούν άμεσα οι μεγάλες επιχειρήσεις από αυτό το μέτρο. Γιατί για σκεφτείτε μια επιχείρηση με 200 ή 500 εργαζομένους τί θα κερδίσει; 200 ή 500 μισθούς το χρόνο! Τα περί οικονομικής κρίσης τα ακούω βερεσέ. Οι μεγάλες επιχειρήσεις πάντα προσπαθούσαν να βρουν τρόπους μείωσης του κόστους λειτουργίας τους επικαλούμενες διάφορες καταστάσεις που ποτέ δεν έλλειπαν από το οικονομικό μας σύστημα.


Η περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, η αύξηση της ανεργίας και οι περικοπές θα φέρουν στο κόκκινο μεγάλο αριθμό νοικοκυριών... Και τελικά δεν ξέρω αν το ζητούμενο στο οικονομικό μας σύστημα είναι να εξαθλιωθούν τόσο πολύ τα λαικά στρώματα ώστε να ξεκινήσει το ξέσπασμα των κολασμένων που αποδεδειγμένα συμβαίνει όταν οι δούλοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα παρά τις αλυσίδες τους.


Κι αν όλα αυτά σας ακούγονται πολύ "αριστερίστικα" εγώ θα'λεγα να ξανασκεφτείτε όλοι τί σημαίνει ένα 10% συμπατριωτών μας να χάσουν τη δουλειά τους τα επόμενα χρόνια, να βγουν στο σφυρί εκατοντάδες σπίτια (λόγω του αυξημένου δανεισμού-αλήθεια ποιός πρόσφερε τόσο αφειδώς δάνεια και στους περαστικούς τα προηγούμενα χρόνια;), να διαλυθεί ο κοινωνικός ιστός;


Ακόμη και σεις που είστε σε μια καλή μοίρα, αναλογιστείτε ότι όταν η φωτιά φτάσει στο σπίτι του γείτονα...


Για το θέμα του δανεισμού τα'χω ξαναπεί. Σαφώς και αυτός που λαμβάνει το δάνειο είναι ενήλικος, αλλά στην Ελλάδα υπάρχει και η έντονη προτροπή (δες Χρηματιστήριο '98-'01). Πολύς κόσμος παρασύρετε εύκολα στο λάθος, όταν ένας "αρμόδιος" προτείνει κάτι...


Οι αρμόδιοι για μένα πρέπει να προστατεύουν τους πολίτες όχι να τους ωθούν στον γκρεμό ή σε επικίνδυνες πρακτικές...


Αυτά λοιπόν ήθελα να καταθέσω σήμερα, λίγο πριν την ανακοίνωση των νέων σκληών μέτρων από την κυβέρνηση. Από τη μια υπάρχει συναίνεση από την άλλη πρέπει να υπάρχει δίκαιη κατανομή των βαρών. Κι αν η αύξηση του ΦΠΑ που πλήττει ως επί το πλείστον τους μη έχοντες φαντάζει αναπόφευκτη, τουλάχιστον η περικοπή ενός μισθού ας μείνει στα χαρτιά και στις ευχές των ευρωπαίων...


Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

Το όνειρο...


Ξύπνησα ταραγμένος! Ούφφφ! Όνειρο ήταν τελικά!

Επηρεασμένος από το θεατρικό παιδικό έργο που είχα παρακολουθήσει την προηγούμενη μέρα παρέα με το γιό μου, στοιχεία του εισέβαλαν στον ύπνο μου!
Ήταν Άνοιξη λέει, Απρίλιος! Οι εκλογές στη χώρα είχαν τελειώσει. Η νέα κυβέρνηση του Γ.Κ είχε πάρει ένα αρκετά σημαντικό ποσοστό πάνω από το 40% και με τη βοήθεια του εκλογικού νόμου είχε σχηματίσει κυβέρνηση. Τώρα 20 είχε ο μήνας, 21, 22 θα σας γελάσω…

Η πρώτη απόφαση της κυβέρνησης, πιστή στην βασική προεκλογική της εξαγγελία, ήταν η απέλαση όλων των αλλοεθνών, όλων των μεταναστών και όλων των ξένων.
Εγώ φορούσα ένα ζευγάρι μαγικές μπότες που τρέχαν πολύ πολύ γρήγορα. Μπορούσα να πηγαίνω παντού σε λίγα δευτερόλεπτα! Άντε κάποια λεπτά για τις εκτός Αττικής περιοχές.

Εκείνη λοιπόν την ημέρα, πανυγήρια μεγάλα στήθηκαν σ’όλη τη χώρα. Σε κάθε πλατεία. Επίκεντρο των εκδηλώσεων όμως ήταν η πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα στην Αχαρνών. Εκεί ήταν πολλά κυβερνητικά στελέχη, εκκλησιαστικοί παράγοντες με πρωτεξάρχοντα τον μητροπολίτη Άνθιμο, αλλά και τον Αιγιαλείας και Καλαβρύτων Αμβρόσιο. Όχι ο Αρχιεπίσκοπος δεν ήταν εκεί.
Γύρω γύρω στην πλατεία κάτι τύποι με ξυρισμένα κεφάλια είχαν αρχίσει το χορό. Τσάμικα και Καλαματιανά είχαν την τιμητική τους! Τα μεγάφωνα μιλούσαν για τον αγώνα που δικαιώνεται. Αρνιά είχαν φτάσει από νωρίς και τα μηχανάκια είχαν πάρει φωτιά με τις σούβλες να γυρνάνε αργά αργά… Ευτυχώς που εδώ και κάτι χρόνια αυτά τα μηχανάκια είχαν αντικαταστήσει το χειροκίνητο γύρισμα. Κάποια χρόνια πριν τα μηχανάκια αυτά, κάποιοι έβαζαν αλλοδαπούς να γυρίζουν το αρνί με κανα-δυό χιλιάρικα δραχμές…

Πολύς κόσμος είχε μαζευτεί στην πλατεία, κάποιοι με Ελληνικές σημαίες κάποιοι από περιέργεια…
-Επιτέλους! Θα ανασάνουμε έλεγαν κάποιοι ηλικιωμένοι.
-Ευτυχώς! Τα παιδιά μας δεν θα κάνουν κούνια με μαυράκια και αλβανάκια!
-Ζήτω η Ελλάς! Αντηχούσαν τα μεγάφωνα! Ζήτω η Ορθοδοξία μας!!

Πιο κάτω εκεί προς την Ομόνοια κάποιοι Έλληνες εργολάβοι οικοδομών τριγύριζαν σαν χαμένοι…
-Μα τι έγινε; Δεν υπάρχει κανείς για δουλειά;
Κανα δυό Έλληνες άνεργοι οικοδόμοι ξεπρόβαλλαν.
-Θα ρθείτε παιδιά για μεροκάματο;
-Πόσα δίνεις ρε μπάρμπα;
- Ε, εντάξει τώρα θα τα βρούμε ρε μάγκες. 30 ευρώ είναι καλά;
-Τι λες ρε θείο. Είσαι καλά; 60 ακατέβατα και το ένσημο στο χέρι.
-Τι ενσημο κι αρλούμπες μου λέτε ρε; Άντε θα σας δώσω 35 άμα κάνετε καλή δουλειά…
-Άστο ρε κουβαρντά. Τράβα βρες καναν Αλβανό!
Αλβανό; Ποιον Αλβανό; Αφού έφυγαν όλοι…

Λίγο πιο κάτω κάτι γεροξεκούτηδες μπαίναν στο σπίτι με το κόκκινο φωτάκι.
-Μα που είναι η Όλια; Έσκουζε ο ένας απ’αυτούς!
-Απέλαση παππού, είπε η χοντρή 55άρα τσατσά. Έφυγαν όλες τους! Μήπως θες να σε βολέψω εγώ; Θα σου πάρω και φτηνά…
Κάποια βρισιά ξέφυγε από το στόμα του γέρου…

Στο μεγάλο κτίριο της Λεωφόρου Κηφισίας ο μεγαλοεργολάβος έτριβε τα χέρια του.
Είχε πάρει άλλο ένα μεγάλο δημόσιο έργο, από τον φίλο του υπουργό Δημ. Έργων.
Έδωσε εντολή να φτιαχτεί το πλάνο εργασιών ώστε σύντομα να τελειώσει και παραδοθεί το έργο, να βάλει στην τσεπούλα το ζεστό δημόσιο χρήμα…
Φωνές όμως ακούγονταν από τον κάτω όροφο.
Τα συνεργεία δεν μπορούσαν να συγκροτηθούν. Έλλειπαν 115 εργάτες από τα σπίτια τους. Μα ούτε και στα κινητά τους απαντούσαν.
Ο μεγαλοεργολάβος πήρε τηλέφωνο τον Υπουργό! Θέλω κόσμο φίλε! Οι μετανάστες έφυγαν.
-Θα σου στείλω από τον ΟΑΕΔ ρε, μην κάνεις έτσι…
Πέρασαν δυό βδομάδες κι ακόμη περιμένει ο εργολάβος τους νέους εργάτες.

Σε μια γειτονιά της Αθήνας δυό αδέλφια τσακώνονταν μεταξύ τους.
-Εγώ δουλεύω σαν το σκυλί ρε Γιώργο! Δεν μπορώ να προσέχω τον γέρο! Να βάλουμε καμμιά γυναίκα.
- Εντάξει βρε Σπύρο μη κάνεις έτσι. Όλο και καμμιά αλλοδαπή νοσοκόμα θα βρούμε.
Ξέρεις καμμία;
-Είναι ένα γραφείο πιο κάτω, το’χει μια κυρία ελληνίδα, φέρνει γυναίκες από τη Γεωργία πρώην νοσοκόμες. Θα τα βολέψουμε ρε. Θα μας έρθει και φτηνά!
Μάλλον θα σε απογοητεύσω αδελφέ! Δεν άκουσες την απόφαση της κυβέρνησης; Έφυγαν όλοι ρεεε!!!


Απέναντι η κακομαθημένη μικροαστή είχε αρχίσει να σκουπίζει το μπαλκόνι της βλαστημώντας! Έφυγε η Μόνα και πρέπει να βρει Ελληνίδα να καθαρίζει το σπίτι ή να το κάνει μόνη της! Δύσκολοι καιροί για πρίγκηπες! Πού να κάθεται τώρα να τρίβει παντζούρια! Θα χαλάσει και το γαλλικό στα νύχια. Και τώρα που σκέφτηκε τα νύχια, η Αλβανιδούλα που ερχόταν σπίτι για το μανικιουρ, λες να έφυγε κι αυτή;;;
Καλά για σιδέρωμα να μην το συζητάμε. Δεν πειράζει μωρέ και λίγο ασιδέρωτα να’ναι θα τα φορέσουμε…

Στο βενζινάδικο ο τζιπάτος έβαλε βενζίνη και οδήγησε το αμάξι του στο πλυντήριο. Μόνο που πλέον δεν λειτουργούσε το πλύσιμο με το χέρι. Μόνο το αυτόματο με τις βούρτσες. Ποιος Έλληνας θα πήγαινε να πλένει αυτοκίνητα όλη τη μέρα με 30 ευρώ;

Οι χλιδάτοι υποψήφιοι γαμπροί τα είδαν όλα εκείνο το βράδι στα «μπάτσελορ πάρτι».
Οι ξένες θεές του στριπτίζ πλέον δεν ήταν στις θέσεις τους. Οι λιγοστές Ελληνίδες δεν έφταναν να καλύψουν τη ζήτηση. Απογοήτευση κυριαρχούσε στους φίλους των γαμπρών. Οι παλιές καλές εποχές πέρασαν… Βέβαια τώρα όμως υπήρχε τουλάχιστον καθαρό Ελληνικό αίμα στη χώρα… Αυτό ήταν το σημαντικό!



Ανεβαίνοντας προς την Εκάλη ένα κλάμα γοερό ακουγόταν από τα «φτωχικά» της περιοχής. Μανάδες τηλεφωνούσαν η μία στην άλλη:
-Τα’μαθες χρυσή μου; Έφυγαν οι φιλιππινέζες μας!! Τώρα δηλαδή θα πρέπει να μεγαλώσουμε μόνες μας τα παιδιά μας; Αυτό είναι ανεπίτρεπτο! Θα πω στον άντρα μου που γνωρίζει τον υπουργό να κάνει κάτι…

Στο λιμάνι του Πειραιά η σύσκεψη στο γραφείο του υπουργού εμπορικής Ναυτιλίας με την αντιπροσωπεία των εφοπλιστών είχε μεγάλη ένταση!
- Μα θα φύγουν οι Φιλιππινέζοι από τα πλοία μας; Είναι ανήκουστο κύριε Υπουργέ! Εμείς σας στηρίξαμε με τόσα εκατομμύρια δολλάρια (τα χρήματά μας είναι σε φορολογικούς παραδείσους ως γνωστόν, γι’αυτό και αρκετά από τα πλοία μας έχουν σημαίες ευκαιρίας|).

Στο τηλέφωνο που έβλεπα να χτυπάει στο σπίτι της θείας μου ήταν ο αδελφός της από το χωριό. Ορεινό χωριό της Φωκίδας που οι λιγοστοί κάτοικοι, ζούσαν από την κτηνοτροφία. Ο αδελφός της είχε πολλά πρόβατα και δυό αλβανούς βοσκούς στη δούλεψή του. Τα παιδιά του είχαν φύγει στη Λαμία για να σπουδάσουν. Ο ένας Μαθηματικός και ο άλλος Αρχαιολόγος. Τα πτυχία τους τα πήραν αλλά για την ώρα βολεύονταν στα Goody’s στην πλατεία Λαού με 700 ευρώ το μήνα. Για το χωριό ούτε να ακούσουν δεν ήθελαν. Μόνο το τυρί και το γιαούρτι απ’το γέρο ξέραν να τρώνε.
Ο θείος λοιπόν απ’το χωριό κόντευε να σκάσει. Δεν είχε χέρια να βοσκήσουν τα πρόβατά του πλέον. Οι αλλοδαποί, απελάθηκαν!

Μετά πετάχτηκα μια βόλτα στην Ηλεία… Οι φράουλες είχαν ωριμάσει στην πεδιάδα της Αμαλιάδας. Όμως σάπιζαν στα θερμοκήπια. Ποιος θα πάει να δουλέψει όλη μέρα για 25 ευρώ και ένα σάντουιτς;
Οι ντόπιοι ήταν όλοι αφεντικά τώρα. Πώς θα κατέβαιναν από το τζιπ να πατήσουν στο χωράφι; Και κείνα τα ρεμάλια στο καφενείο ζητούσαν τουλάχιστον 60 ευρώ κι οκτάωρο…Και διάλλειμμα για καφέ και σαντουιτσάκι.

Οι παραγωγοί είχαν αναστατωθεί! Δεν συμμερίζονταν τις χαρές των κατοίκων(;) του Αγίου Παντελεήμονα. Τι ανθέλληνες σκέφτηκε ο κοντοκουρεμένος νεαρός που του εκμυστηρεύτηκα τις σκέψεις των παραγωγών.
Σ’όλη την επαρχία ένας κακός χαμός γινόταν. Τι θα γίνουν οι σοδιές; Ποιοι θα τις μαζέψουν; Μετά τα αρχικά πανυγήρια, αντιπροσωπείες των αγροτών ανέβηκαν στην Αθήνα. Τουλάχιστον να επιστρέψουν οι «δικοί τους»!
Το ίδιο όμως άρχισαν να σκέφτονται δεκάδες επαγγελματιών, και μετά εκατοντάδες και μετά χιλιάδες…
Γιατί σίγουρα εδώ κόλλαγε ο στίχος του ποιητή « …οι άνθρωποι αυτοί ήταν μια κάποια λύσις»!

Κάπου εκεί εν μεσω διαδηλώσεων πολλών χιλιάδων που ζητούσαν πίσω τους «μετανάστες τους», ξύπνησα από την ταραχή! Μάλλον ήμουν κι εγώ μέσα στο πλήθος!

Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2010

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΠΟΓΕΥΜΑ...

Είναι αλήθεια ότι οι Κυριακές έχουν μια μελγχολία από μόνες τους όταν τελειώνουν πλέον και οι ποδοσφαιρικοί αγώνες και αρχίζουμε να μπαίνουμε στο κλίμα της Δευτέρας και της επιστροφής στην εργασία. Σήμερα θα αποτυπώσω μερικές σύντομες σκέψεις, σκόρπιες που όλο αυτό το διάστημα μου'ρχονται στο μυαλό και ξαναχάνονται στο λαβύρινθο της καθημερινότητας...
Θα ξεκινήσω με τα αγροτικά μπλόκα. Χρόνια θυμάμαι αυτή την ιστορία. Μάλιστα ίσως είμαι από τους ελάχιστους που έχουν κάνει τη διαδρομή Θεσσαλονίκη- Αθήνα, με πλοίο! Ήμουν φαντάρος στη Θεσσαλονίκη, είχα άδεια και ο μόνος τρόπος ήταν το πλοίο, μιας και το αεροπλάνο ήταν απαγορευτικό για τα οικονομικά μου.
Για αν γίνεται αυτό κάθε χρόνο από τότε, σημαίνει ότι όλες οι κυβερνήσεις μέχρι τώρα δεν είχαν αγροτική πολιτική ξεκάθαρη και με προοπτική. Δωράκια και ψίχουλα κατά καιρούς και τα προβλήματα να παραμένουν. Καλόμαθαν και οι αγρότες με τις επιδοτήσεις και τα συνθήματα (όλα τα κιλά όλα τα λεφτά) είναι η αλήθεια. Δεν προβληματίστηκαν για το μέλλον του κλάδου τους, των καλλιεργειών και της προοπτικής τους!
Το θέμα είναι ότι με τον τρόπο τους κάποιοι αγροτοσυνδικαλιστές στρέφουν τις κοινωνικές ομάδες την μια εναντίον της άλλης, ενώ τα ΜΜΕ παίζουν κι αυτά το ρόλο τους με τις ζωντανές συνδέσεις τους, όσο κρίνουν ότι εξυπηρετούν την τηλεθέαση. Μετά σαν να μην υπάρχουν αποκλεισμοί οδών...
Δεύτερο θέμα. Φημολογείται επιβολή ΦΠΑ στην παροχή υπηρεσιών γιατρών, δικηγόρων. Αρχικά δεν είμαι αντίθετος, γιατί θα υπάρξουν άμεσα έσοδα στα κρατικά ταμεία. Όμως ποιός θα πληρώσει τη νύφη; Σίγουρα ο απλός κόσμος. Μήπως περιμένει κανείς από το γιατρό ή το δικηγόρο να βάλει το ΦΠΑ από την τσέπη του; θα αυξήσει τα τιμολόγια τουλάχιστον ανάλογα αν όχι περισσότερο. Εκτός αυτού κάποιες υπηρεσίες θα γίνουν ακόμη πιο ακριβές, άρα δύσκολα προσεγγίσιμες στον δοκιμαζόμενο κόσμο, που σε τελική ανάλυση δεν είναι αυτός που ευθύνεται περισσότερο για το οικονομικό χάος της χώρας. Μήπως πρέπει να ψηφιστεί μια ρύθμιση για αυτούς που καταχράζονται δημόσιο χρήμα; να δημεύεται ας πούμε η περιουσία τους και να οδηγούνται σε δίκη; Να εφαρμοστεί ένα αυστηρό ΠΟΘΕΝ-ΕΣΧΕΣ για όλους σε βάθος τουλάχιστον 10ετίας;;;
Θα πάω στην αύξηση του φόρου στα καύσιμα. Σαφώς και είναι δίκαιο να πληρώνουν όσοι χρησιμοποιούν πιο πολύ το αυτοκίνητο, αρκεί να δημιουργείται ένα ταμείο για το περιβάλλον από τα έσοδα αυτά αλλά από ότι καταλαβαίνω, όλα τα έσοδα θα πάνε για την κάλυψη του δημόσιου χρέους. Ξέχωρα ότι η αύξηση στα καύσιμα θα φέρει κύμα ανατιμήσεων σε όλα τα είδη λόγω "αύξησης του κόστους". Θα το δούμε σύντομα. Επίσης θεωρώ σωστή τη θέση της ΝΔ ότι δεν προαναγγέλεις την αύξηση στα καύσιμα για την αποφυγή κερδοσκοπίας στα πρατήρια...
Κάποτε η αριστερά μιλούσε για "σάπιο καπιταλισμό". Παρότι ο "σοσιαλισμός" έπεσε πρώτος η αλήθεια είναι ότι ο καπιταλισμός τραντάζεται συθέμελα. Θεωρώ ότι το μέγα λάθος του είναι η απληστία των κεφαλαιούχων για το κέρδος. Ολοένα και μεγαλύτερα κέρδη και ολοένα και περισσότερο στίψιμο των εργαζομένων. Μπορεί να έχει βελτιωθει η ζωή μας σε υλικά αγαθά και ευκολία απόκτησής τους σε σχέση με παλιά, όμως από την άλλη έχει χειροτερέψει ποιοτικά! Έλλειψη χρόνου, επικοινωνίας, δραστηριοτήτων κλπ. Δεν είναι τυχαία η αύξηση της κατάθλιψης ως νόσου και η διάλυση ολοένα και περισσοτέρων οικογενειών πολύ εύκολα και αβασάνιστα.
Με εξοργίζει η στάση κάποιων ρασοφόρων στο θέμα της ιθαγένειας. Ειδικά από αυτούς περιμένεις μια κουβέντα συμπόνοιας και παρηγορίας για αυτούς που δοκιμάζονται ακόμη κι αν είναι αλλόθρησκοι... Ευτυχώς δεν είναι η πλειοψηφία του κλήρου, ενώ υπάρχει κι ένας αρχιεπίσκοπος που φροντίζει να βάζει κάποια πράγματα στη σωστή βάση... Δεν λέω περισσότερα τις απόψεις μου τις έχω γράψει σε προηγούμενη δημοσίευση. Τώρα αν πρέπει τα χρόνια για τη νομιμοποίηση να είναι 5 ή 8 αυτό νομίζω δεν αλλάζει την ουσία...
Ελπίζω ότι η ΝΔ δεν θα ακολουθήσει τον κατήφορο του ΛΑΟΣ και των ακροδεξιών οργανώσεων...
Κατά καιρούς λαμβάνω διάφορα mail με την ένδειξη "διαδώστε το" ή "στείλτε το σε όλους τους φίλους σας" κλπ. Δυστυχώς δεν μπορώ να καταλάβω, πως εντελώς άκριτα τόσοι πολλοί συνάνθρωποί μας χωρίς να ασχοληθούν καθόλου, διαβάζουν κάτι και το αποδέχονται ως αληθινό, και το διαδίδουν τόσο ευκολα, συνυπογράφοντάς το.
Τρανό παράδειγμα η επίθεση που δέχτηκε η κα Θάλεια Δραγώνα ειδική γραμματέας του υπ. Παιδείας, για φράσεις που "περιέχονται" στο βιβλίο ομάδας ερευνητών με τίτλο "Τί είναι η πατρίδα μας;"
Μέχρι και ο Μίκης Θεοδωράκης πάτησε την πεπονόφλουδα, παρασύροντάς και πολλούς της λεγόμενης "πατριωτικής αριστεράς" . Το γελοίο της ιστορίας είναι ότι τίποτα από όσα της καταμαρτυρούν δεν υπήρχε έτσι όπως το προέβαλλαν στο βιβλίο.
Παραθέτω κείμενο που αναλύει όλα όσα ακούστηκαν και δεν ισχύουν:
http://www.iospress.gr/ios2010/ios20100110.htm
http://jungle-report.blogspot.com/2010/01/blog-post.html

Δεν προχωρώ πιο πολύ αλλά επίσης υπάρχει και επιστολή της ίδιας της κας Δραγώνα στον Άδωνι Γεωργιάδη ενορχηστρωτή της επίθεσης στην κα Δραγωνα με αρ.πρωτ. 4303/13.01.2010 η οποία φυσικά και αποσιωπάται από τους "ακροδεξιούς" κύκλους που προωθούν τις υπερπατριωτικές απόψεις τους μέσω blogs ή mail τέτοιου τύπου.

Θα συνεχίσω με ένα σύντομο ανέκδοτο:
-Απαγόρευση καπνίσματος σε κλειστούς χώρους στην Ελλάδα!
Εντάξει είμαι προκατειλλημένος στο θέμα, αλλά αυτό που γίνεται στην Ελλάδα δείχνει το γιατί είμαστε το μαύρο πρόβατο στην Ευρώπη σε όλα. Γονείς σε ταβέρνα σε εκδήλωση για παιδιά (και τα βλαστάρια τους μαζί) και να καπνίζουν σαν να μην τρέχει τίποτα...
Άγγελε, εδώ δεν υπάρχει "it's the low" αγόρι μου! Εδώ είμαστε τζάμπα μάγκες!!!

Για να κλείσω με κάτι χαρούμενο, οι Έλληνες μπορεί να'χουν χίλια στραβά, αλλά στην παρέα είναι πολύ πιο γνήσιοι, και πιο έξω καρδιά από πάρα πολλούς άλλους λαούς! Κι αυτό το αναγνωρίζω στα μάτια τόσων και τόσων συνανθρώπων που μπορεί να μη σε ξέρουν αλλά θα τα δώσουν όλα για να περάσεις καλά σε μια παρέα...
Κι αυτό το χαρακτηριστικό ελπίζω να μην εκλείψει...