ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ

Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

Ο ΤΕΛΙΚΟΣ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΚΑΙ Ο ROBERTO BEGNINI…


Ο ΤΕΛΙΚΟΣ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΚΑΙ Ο ROBERTO BEGNINI

Πραγματικά αυτή τη φορά την «πάτησα». Θεώρησα ότι ένας τελικός κυπέλλου μεταξύ της ΑΕΚ και μιας ομάδα που δεν είναι από τις λεγόμενες «μεγάλες» θα ήταν μια καλή ευκαιρία για να πάω με το γιό μου στο γήπεδο, να χαρούμε και να ζήσουμε μια όμορφη ατμόσφαιρα που παλιότερα τουλάχιστον έχω δει εγώ σε τελικούς παρόμοιους…

Η ΚΑΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ

Η κακή εξέλιξη άρχισε να φαίνεται από νωρίς, όταν διάβασα σε μπλογκς ότι η αστυνομία έκανε χρήση δακρυγόνων σε «μάχες» με φανατικούς της ομάδας μου που προσπαθούσαν να περάσουν καπνογόνα και κροτίδες στο γήπεδο.

(Θα σημειώσω ότι είχα προμηθευτεί εισιτήρια αρκετά μακριά από τις θέσεις των φανατικών από ένα «ένστικτο αυτοπροστασίας»)

Φτάνοντας στο γήπεδο, η αστυνομία μας ανάγκασε να κάνουμε έναν απίστευτο περίπατο 2 χιλιομέτρων για να εισέλθουμε στη θύρα που βρισκόταν μόλις 100 μέτρα μπροστά μας… Για αποφυγή επαφής με τους αντιπάλους που βρίσκονταν 6 θύρες πιο κάτω!!! Τρομερή σύλληψη των αρχών. Οι περισσότεροι δε σε αυτή τη θύρα που βρισκόμουν είχαν μαζί τους παιδιά…

Αφού λοιπόν ξεναγηθήκαμε σε όλο το ολυμπιακό στάδιο και τη λεωφόρο Σπύρου Λούη μπήκαμε από την περιοχή του πετάλου των φανατικών της ΑΕΚ. Η μυρωδιά των χημικών ακόμη έντονη στην ατμόσφαιρα και φυσικά τα παιδάκια αναρωτιόνταν γιατί ξαφνικά έκαιγε ο λαιμός τους και τα μάτια τους. Άντε να τους εξηγήσεις με τέτοιο τρόπο ώστε να μη φοβηθούν। Τα καταφέραμε και βρεθήκαμε στη θύρα μας.

ΕΛΕΓΧΟΣ;;; ΧΑ,ΧΑ,ΧΑ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΛΕΓΧΟΣ πουθενά!!! Τα εισιτήρια μας είναι ακόμη ακέραια και άκοπα. Ούτε που κοιτούσαν ποιος μπαίνει, πού μπαίνει, και φυσικά τι κουβαλάει πάνω του. Όχι τίποτα αλλά αναγκάσαμε και το παιδάκι του φίλου μου να πιεί το χυμό του πριν τον αγώνα γιατί του είπαμε ότι δεν θα μας άφηναν να το περάσουμε μέσα (έτσι συμβαίνει σε αγώνες με στοιχειώδη μέτρα πρόληψης).

Λίγο πριν την έναρξη κάποια «παλληκάρια» οπαδοί της ομάδας μου ξεκίνησαν τη λεηλασία των πανώ των αντιπάλων, διατρέχοντας ανενόχλητοι μια απόσταση τουλάχιστον 250 μέτρων. Οι υποτιθέμενοι σεκιούριτι (600 περίπου έμαθα) δεν κουνήθηκαν από τη θέση τους. Απλοί θεατές. Μια τέτοια κίνηση στη γλώσσα των οπαδών σημαίνει έναρξη πολέμου.

Πράγματι, ο πόλεμος δεν άργησε να ξεσπάσει με σαφή υπαιτιότητα των οπαδών της ομάδας μου. Ανταλλαγές κροτίδων, καπνογόνων κλπ… Ο διαιτητής και οι αρμόδιοι υπό το κράτος του φόβου θεώρησαν ότι έπρεπε να ξεκινήσει ο αγώνας. Με καμιά εκατοστή οπαδούς αγκυροβολημένους στο ταρτάν του γηπέδου χωρίς κανείς να τους ενοχλεί…

Κάπου εκεί ανέλαβε δράση η αστυνομία με τις μονάδες των ΜΑΤ. Οι οπαδοί επέστρεψαν στις θέσεις τους κάνοντας όμως σαφές σε όλους ότι «όποτε χρειαστεί θα επέμβουμε…»

Για να είμαι ακριβής ο σχεδιασμός ήταν τον αγωνιστικό χώρο να τον περιφρουρήσουν οι σεκιούριτι και όχι η αστυνομία (κάποτε οι επιχειρήσεις πρέπει να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους)। Φυσικά από ανίκανους δεν είχε κανείς την προσδοκία περιφρούρησης.

ΤΟ ΠΡΟΩΡΟ ΤΕΛΟΣ

Το άθλιο παιχνίδι κύλησε όπως κύλησε μέχρι το 75ο λεπτό που η ΑΕΚ πλέον καθάρισε το παιχνίδι… Τότε καμιά 500αριά περίπου οπαδοί εισήλθαν στο γήπεδο! 2-3 λεπτά διακοπή και τελικά επανέναρξη του παιχνιδιού. Το 3-0 ήρθε φυσιολογικά. Ποιος είχε όρεξη για μπάλα; Από το 2-0 ήμουν σίγουρος ότι το παιχνίδι δεν θα τελειώσει, ότι τελικά γι’ αυτό που βρεθήκαμε στο γήπεδο, δηλαδή μία απονομή κυπέλλου δεν θα γινόταν ποτέ।

ΕΓΩ, ΩΣ ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΜΠΕΝΙΝΙ

Η καταπληκτική ταινία του Begnini la vita e Bella” μου έδωσε την ιδέα। Παρουσίασα στο μικρό όλο αυτό το παράλογο σκηνικό σαν ένα παιχνίδι μεταξύ οπαδών, παικτών κλπ στο οποίο και μεις είχαμε μια μικρή συμμετοχή. Ευτυχώς ο μικρός ακόμη δεν καταλαβαίνει καλά όλο το σκηνικό του γηπέδου, κι έτσι το διασκέδασε αφάνταστα. Μάλιστα βρήκαμε κι άλλο ένα παιχνίδι αυτοσχέδιο για το νικητή του τελικού . Ο γιός όμως του φίλου μου που είναι 9 χρονών, πήρε ένα πολύ καλό «μάθημα βίας, ανομίας, ηλιθιότητας».

ΕΙΚΟΝΑ ΣΟΥ ΕΙΜΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ...

Θα μου πει κάποιος ότι αυτή είναι ούτως ή άλλως η εικόνα της κοινωνίας μας και ίσως πήρε ένα μάθημα της πραγματικότητας που θα συναντήσει σε λίγα χρόνια. Όμως ας έρθει στην ώρα του αυτό. Δεν είναι απαραίτητο να το ζει από τώρα. (Δεν παραγνωρίζω την ευθύνη ημών ως γονιών για την απόφαση να πάμε βέβαια).

Όμως τελικά αν θέλουμε να λύσουμε το θέμα, οι λύσεις είναι γνωστές. Το κύκλωμα : ΕΠΟ, Λίγκα, ομάδες-εταιρείες, οπαδοί και σύνδεσμοι, δημοσιογράφοι και οπαδικός τύπος, ΜΜΕ, επιχειρηματίες, λαμόγια , μάνατζερς, νονοί και μπράβοι και άλλα παράσιτα είναι γνωστά αλλά ζουν πολλοί από αυτό το κύκλωμα. Και όλοι εμείς οι υπόλοιποι που βλέπουμε το ξένο ποδόσφαιρο και ονειρευόμαστε κάποτε να ζήσουμε παρόμοιες στιγμές, μένουμε απαθείς θεατές του θεάτρου του παραλόγου που λέγεται Ελληνικό Ποδόσφαιρο.

Ποιο θα’ναι το αποτέλεσμα μετά τις συσκέψεις, τις «σκληρές τιμωρίες», τα μαχαίρια που θα ξαναμπούν στο κόκκαλο (πολύ σκληρό αυτό το κόκκαλο);;;

ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΟΥ ΔΩΝΗ ΓΙΑ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΜΠΟΥΡΔΕΛΩΝ!

Θα σας το πω εγώ για να το ξέρετε. Θα τιμωρηθεί ο Δώνης για συκοφαντική δυσφήμηση των μπουρδέλων, και ο παίκτης του Ατρόμητου που επιτέθηκε σε οπαδό, προσπαθώντας να προστατέψει την οικογένειά του, που είχε πάει στο γήπεδο να απολαύσει το παιχνίδι και τον πατέρα της οικογένειας βέβαια.

Θα μου πουν κάποιοι… Καλά μωρέ τώρα ξύπνησε ο Δώνης; Τόσα χρόνια δεν ξέρει που δουλεύει; Εντάξει παιδιά δίκιο έχετε. Όμως καμιά φορά και οι πουτάνες ξυπνάνε και διεκδικούν τα αυτονόητα. Και προχθές ο Δώνης είχε τα κότσια να πει τα πράγματα με το όνομά τους ξέροντας ότι θα βρεθεί στο στόχαστρο όλων των «ευαίσθητων» δημοσιογράφων, οπαδών κλπ…

Καλά 40 λοιπόν στο δύσμοιρο Ελληνικό ποδόσφαιρο, γιατί εγώ την προχθεσινή «γιορτή» ως κηδεία την είδα!!!