ΚΑΙ ΤΩΡΑ... ΤΙ;;;

Δυστυχώς εδώ και αρκετό καιρό είχα γράψει για το ρόλο των ΜΜΕ και των επιχειρηματιών στο πολιτικό σκηνικό που προδιαγράφεται για τη χώρα. (δες Νοέμβριος 07). Όχι δεν είχα ανακαλύψει την Αμερική απλά τόσο γρήγορα επαληθεύονται οι σκέψεις μου τότε.
Το γνωστό αναρχικό σύνθημα για τους δημοσιογράφους γίνεται ψίθυρος και σε λίγο κραυγή στα χείλη όλοένα και περισσότερων πολιτών.
Το πού το πάνε οι μεγαλοεπιχειρηματίες και μελλοντικοί μεγαλοεκδότες είναι εμφανές. Εκείνο που το φτωχό μου μυαλό δεν μπορεί να συλλάβει είναι το μέγεθος της απληστίας των εκδοτών, μεγαλοεπιχειρηματιών και λοιπών μεγαλο-κάτι...
Την στιγμή που η παγκοσμιοποίηση από "σωτήρας" φαντάζει παγκόσμια απειλή για τους λαούς, εκείνοι το μόνο που ζητούν είναι η απρόσκοπτη άνοδος της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Κι όλα αυτά που συμβαίνουν με διάφορα ονόματα της δημοσιογραφίας με αφήνουν παγερά αδιάφορο γιατί ως γνωστόν όσοι σπέρνουν ανέμους θερίζουν θύελλες. Κι όσοι θέλουν από τα πολλά τα περισσότερα, πολλές φορές βρίσκονται σε δύσκολη έως ζόρικη θέση.
Άρα δεν με ενδιαφέρει ο άλφα ή ο βήτα, δεν πρέπει πάντα να είναι όλα ολυμπιακός - παναθηναικός και εμείς να'μαστε με τον νικητή και τον καλό. Γιατί πολλές φορές ούτε νικητής υπάρχει ούτε καλός. Ας πάρουμε χαμπάρι ότι πλέον υπάρχουν επιχειρήσεις και εταιρείες που τον κόσμο τον βλέπουν ως "πελατάκι" που το μόνο που ενδιαφέρει είναι
το πορτοφόλι του "πελάτη".
Οι εταιρείες που και που ρίχνουν και μια "φιλανθρωπική" στάχτη στα μάτια των πελατών, ή μια χορηγία σε πολιτιστικό σκοπό και καθάρισαν. Από την άλλη οι φιλάνθρωποι αυτοί κύριοι δεν διστάζουν να πάρουν το σπίτι κάποιου που χρωστάει μια -δυό δόσεις, δεν διστάζουν να ρίξουν στην αγορά ακατάλληλα προιόντα, (από τρόφιμα έως παιχνίδια) δεν διστάζουν να μοιράζουν τον καρκίνο δεξιά και αριστερά και βέβαια αδιαφορούν για το μετά την αγορά.
Εγώ ξέρω ότι αν κάνω ένα σφράγισμα και κάτι δεν πάει καλά θα το επιδιορθώσω χωρίς να απαιτήσω ανταλλακτικά ή εργασία ή να μην θέλω να εξυπηρετήσω άμεσα.
Οι περισσότερες εταιρείες, αρχικά αρνούνται την ευθύνη τους, κατόπιν κοιτάζουν να καθυστερήσουν τα μέγιστα, μετά κοιτάζουν να βγάλουν έστω και κάτι από την δική τους ευθύνη και στο τέλος σε σέρνουν σε μακρόχρονες διαδικασίες που σου σπάνε τα νεύρα και τις περισσότερες φορές σε αναγκάζουν να αποσυρθείς...
Το συμπέρασμα για άλλη μια φορά είναι το μέτρο. Μην ζηλεύετε τις βίλλες, τη χλιδή και την πολυτέλεια, το πολύ χρήμα και το λαμπερό της τηλεόρασης. Η πολύ λάμψη και τα φώτα μας κρύβουν τον υπέροχο φεγγαρόφωτο ουρανό με την φανταστική λάμψη των αστεριών!
Αν σας λένε τίποτα οι λέξεις: τηλεοπτικός χρόνος και διαφήμηση, AGB, κρατική διαφήμηση σε έντυπα και τηλεοράσεις, κονδύλια σε συλλόγους και σωματεία, μυστικά κονδύλια, τηλεθέαση off shore και λοιπά τότε ίσως καταλάβουμε σε ποιούς έχουμε εμπιστευθεί την διαμόρφωση της κοινής γνώμης! Αλήθεια το χαμό που γίνεται αυτές τις ημέρες στα λιμάνια (μιλάμε για άπειρα χρήματα που παίζονται σε μεγάλα τραπέζια πάνω και κάτω από αυτά ) ποιό κανάλι τον προβάλλει ως είδηση και σε ποιά σειρά;
Κι αλήθεια μήπως η άνοδος της αριστεράς στην σημερινή ελληνική κοινωνία της κατανάλωσης και του ευδαιμονισμού, έχει ανησυχήσει κάποιους που απεργάζονται σενάρια στήριξης των συμφερόντων τους που νιώθουν να ενοχλεί η αριστερά;
Αλήθεια τί γνώμη έχετε για τον σύγχρονο ρομπέν των tv κύριο Τριανταφυλλόπουλο που ούκ ολίγους έχει κάψει και εξαφανίσει από προσώπου γης και κατόπιν δικαστηρίων και πιθανών αθωώσεών τους δεν έχει επανορθώσει δημόσια ποτέ; Πόσες φορές δεν έχει καταγράψει εν αγνοία τους ανθρώπους χωρίς απαραίτητα να συνεπάγεται σοβαρό έγκλημα ; Κάποια στιγμή όλοι αυτοί βρίσκουν μπροστά τους αυτά που χρησιμοποιούν και ίσως είναι τώρα η πρώτη φορά που τον βλέπω τόσο ανήσυχο ίσως γιατί τώρα καταλαβαίνει ότι όσο ισχυρές πλάτες και να έχει κάποιος, κάποια στιγμή τα συμφέροντα αλλάζουν και μπορεί να ζητήσουν και το δικό σου κεφάλι στο πιάτο. Και η τηλεόραση είναι τόσο ανθρωποφάγο μέσο, που αν για να ανέβεις ψηλά χρειάζονται 10 ή 20 χρόνια για να πέσεις απότομα στον πάτο αρκεί μία μόνο μέρα! Και τότε ούτε οι βίλλες σε σώζουν, ούτε τα καγιέν, ούτε οι λογαριασμοί στο εξωτερικό.
Ο μέσος άνθρωπος κάθεται αναπαυτικά στον καναπέ του και απολαμβάνει τον κανιβαλλισμό σπεύδοντας να καταδικάσει τον "ένοχο" που έχει ανακαλύψει ο "γάτος" δημοσιογράφος!!!
Ας ξαναγυρίσουμε λοιπόν λίγο πίσω να βρούμε ξανά τον ανθρωπισμό μας, να ψάχνουμε λίγο περισσότερο πίσω από αυτά που μας σερβίρουν, και να έχουμε γενικότερα ένα μέτρο!
Μην ξεχνάτε ότι με το λιώσιμο των πάγων που σημαίνει καταστροφή για τον πλανήτη κάποιοι (5 κράτη) διεκδικούν τα εδάφη που αποκαλύπτονται για κέρδη από το πετρέλαιο που υπάρχει εκεί! Μπορείτε να ξαναδιαβάσετε τί έγραφα στις 19-10-07.
Θα συνεχίσω με άλλα...