ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ

Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010

1974 -2010 μήπως είναι αρκετά 36 χρόνια αναμονής;


ΙΟΥΛΙΟΣ 1974

Οι μέρες μύριζαν μπαρούτι, εκείνο τον Ιούλιο. Μπορεί στην Επίδαυρο το Εθνικό Θέατρο να ανέβαζε την «Άλκηστις» στην πολιτική σκηνή όμως, η 2η Χούντα με επικεφαλής πλέον τον Ταξίαρχο Ιωαννίδη επιζητούσε μια οριστική λύση στο Κυπριακό, σύμφωνα με τις επιθυμίες της.
Ο Ιωαννίδης είχε ανατρέψει τον Παπαδόπουλο. Ο Παπαδόπουλος δεχόμενος αφόρητες πιέσεις φιλελευθεροποίησης του καθεστώτος, στις 8 Οκτωβρίου του 1973 είχε υποτίθεται παραχωρήσει την κυβέρνηση σε «πολιτικούς» όπως ο Σπ. Μαρκεζίνης.
Εκείνος είχε μεταπηδήσει στην «Προεδρία της Δημοκρατίας», μιας και είχε καταργηθεί η Βασιλεία με ένα από τα περίφημα δημοψηφίσματα (1973) της 1ης Χούντας των Συνταγματαρχών της 21ης Απριλίου.

Ο σκληρός Ταξίαρχος
Ο Ιωαννίδης σκληρός θιασώτης της δικτατορίας, μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973, θεώρησε ότι πολύ ελευθερία άφησε ο Παπαδόπουλος στους Αναρχικούς και τους Κομμουνιστές και έτσι έκανε νέο κίνημα θέτοντας σε κατ’οίκον περιορισμό τον Παπαδόπουλο και τους υπόλοιπους της 21ης Απριλίου.
(Οι ίδιοι οι Πρωταίτιοι τη; 21ης Απριλίου, θεωρούν ότι δεν έχουν καμιά σχέση με το δεύτερο αυτό μόρφωμα του Ιωαννίδη, και αποποιούνται οποιασδήποτε ευθύνης για όσα ακολούθησαν. Δες: Στ. Παττακού: «Έργα και ημέραι 21-4-67 έως 8-10-1973»)

Γίνεται λοιπόν κατανοητό γιατί αναφέρω 1η και 2η Χούντα. Χωρίς να σημαίνει ότι απαλλάσσω κάποιον από τις ευθύνες των όσων ακολούθησαν την αλλαγή της κατάστασης στις 25 Νοεμβρίου το 1973.

Ο «Μούσκος»
Ο Ιωαννίδης μισούσε θανάσιμα τον εκλεγμένο ηγέτη της ενιαίας Κύπρου τον Μακάριο. Τον αποκαλούσε με το κοσμικό του επίθετο ( «ο Μούσκος»)
Ο Κύπριος ηγέτης από το 1956-57 εγκατέλειψε την ιδέα της ένωσης της Ελλάδας με την Κύπρο και άρχισε να πρεσβεύει την ανεξαρτησία της χώρας, πράγμα που επετεύχθη το 1960 μετά από τους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες των Κυπρίων και τις συνθήκες της Ζυρίχης και του Λονδίνου, όπου η Ελλάδα, η Αγγλία και η Τουρκία καθίστανται εγγυήτριες δυνάμεις της ακεραιότητας της νεοσύστατης Κυπριακής Δημοκρατίας. Δινόταν δηλαδή το δικαίωμα επέμβασης αν απειλείται η ακεραιότητα της Κύπρου.

Επιχείρηση «ανατροπή του Μακάριου»
Το σημαντικό αυτό εδάφιο της συμφωνίας, η Χούντα του Ιωαννίδη δεν το έλαβε καθόλου υπ’όψιν της. Μετά τον στρατηγό Γρίβα, που πέθανε τον Ιανουάριο του 1974 χρησιμοποίησε το ντόπιο υποχείριο τον Κύπριο Σαμψών παλιό αγωνιστή της ΕΟΚΑ αλλά και της ΕΟΚΑ Β’,επιχείρησαν την ανατροπή και εκτέλεση του Μακάριου με εισβολή στο Προεδρικό Μέγαρο της Κύπρου το πρωί της 15ης Ιουλίου το 1974. Ο Μακάριος πρόλαβε και απέδρασε αρχικά στην Πάφο, επικοινωνώντας αργότερα με τον κυπριακό λαό και ενημερώνοντας τον ότι ζει, καταγγέλλοντας την Χούντα των Αθηνών για την απόπειρα.

Άνοιξε η «Κερκόπορτα»
Ταυτόχρονα άνοιγε η πόρτα της επέμβασης των Τούρκων στην Κύπρο με τραγική κατάληξη την κατοχή του 40% του νησιού από τους Τούρκους και τους χιλιάδες πρόσφυγες, νεκρούς και αγνοούμενους. Τα τραγικά γεγονότα έφεραν αυτόματα την πτώση της Χούντας και την παράδοση σε πολιτικούς της εξουσίας στην Ελλάδα ανοίγοντας ένα νέο κεφάλαιο στην Ιστορία της Χώρας.


…και θα ανοίξουμε τον «φάκελο της Κύπρου»
Δυστυχώς όμως, παρότι πολλές φορές ζητήθηκε και έγινε μέχρι και προεκλογικό σύνθημα το «άνοιγμα του φακέλου της Κύπρου» μέχρι και σήμερα 36 χρόνια μετά, τίποτα δεν έχει γίνει προς αυτή την κατεύθυνση, δίνοντας τροφή σε σενάρια που εμπλέκουν και τον πολιτικό κόσμο της χώρας τότε, στην προσπάθεια ανατροπής του Μακάριου…

Ακόμη και τα αρχεία του Φορειν όφις των ΗΠΑ δεν δίνουν ιδιαίτερες πληροφορίες για τα πραγματικά γεγονότα της εποχής…
Επιτακτική ανάγκη είναι τώρα, που το πρόβλημα της Κύπρου, φαίνεται να βρίσκει κάποια λύση να μάθουμε επιτέλους της λεπτομέρειες των γεγονότων που στέρησαν το ωραιότερο κομμάτι της μεγαλονήσου από τους Ελληνοκύπριους…

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/el/0/09/Makarios.ogg

Δεν υπάρχουν σχόλια: