Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΕΞΑΝΤΛΕΙΤΑΙ...

Σίγουρα αυτές τις μέρες κανείς δεν μπορεί να είναι ευχαριστημένος με τις επιλογές της κυβέρνησης για τα νέα μέτρα. Μέτρα σκληρά, μέτρα ευθέως αντιλαϊκά και άδικα, όπως άλλωστε έχουν παραδεχθεί πλείστοι κυβερνητικοί παράγοντες.
Φαίνεται δυστυχώς να πληρώνουν τη νύφη για άλλη μια φορά οι συνήθεις ύποπτοι, δηλαδή οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι.
Κι όπως έγραφα και σε προηγούμενη ανάρτησή μου δεν μπορώ να είμαι και ο ευτυχέστερος άνθρωπος γι’ αυτό.
Απομένει να ανακοινωθούν και περικοπές στον ιδιωτικό τομέα για να προκύψει η πλήρης ασφυξία.
Μέσα από τη διαδικασία αυτή φάνηκε όμως πλέον πεντακάθαρα είτε ότι η κυβέρνηση δεν είχε πλήρη εικόνα της κατάστασης, είτε δεν είχε πρόγραμμα, είτε ότι σύρθηκε πίσω από τις απαιτήσεις των «εταίρων» στην Ε.Ε.
Ότι από τα τρία αυτά και να συμβαίνει (μεμονωμένα ή συνδυαστικά) δεν αποτελεί τιμή για την κυβέρνηση. Η «σκληρή» γραμμή της κυβέρνησης έναντι των πιέσεων τους δύο-τρεις πρώτους μήνες μετατράπηκε σε υποταγή τους επόμενους δύο.
Και είναι σαφές ότι ο Ελληνικός λαός έχει καταλάβει τους φταίχτες τους οποίους και έστειλε σπίτια τους πρόσφατα. Όμως άλλα προσδοκούσε από τις εξαγγελίες της κυβέρνησης Παπανδρέου. Με πρώτο και βασικότερο την προστασία των μικρομεσαίων εισοδημάτων και την τάξη στα δημόσια οικονομικά.

Απομένει σε λίγες μέρες το φορολογικό νομοσχέδιο. Είναι νομίζω η τελευταία ευκαιρία να φανεί αν η κυβέρνηση θα τολμήσει να βάλει χέρι σ’ αυτούς που χρόνια τώρα δεν πληρώνουν και στέλνουν το λογαριασμό στους υπολοίπους γνωστούς «στυλοβάτες» του φορολογικού συστήματος, μισθωτούς και συνταξιούχους δηλαδή…

Επίσης σε αναμονή είναι οι αποφάσεις για την φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας της εκκλησίας που έχουν ξεσηκώσει την Ιεραρχία.

Με υπομονή επίσης έμποροι και μικρομεσαίες επιχειρήσεις περιμένουν να δουν μέτρα για την τόνωση της αγοράς η οποία σίγουρα με τα νέα μέτρα θα «στεγνώσει» εντελώς σε συνδυασμό δε και με την άρνηση των τραπεζών για νέα δάνεια, οδηγεί σε κλείσιμο πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις ενώ ταυτόχρονα θέτει σε κίνδυνο πολλές θέσεις εργασίας από όλες τις κατηγορίες των επιχειρήσεων…

Τέλος κι ενώ η υπομονή εξαντλείται (το’ χα πει πριν τις εκλογές, ότι αυτή η κυβέρνηση δεν θα’ χει χρόνο ανοχής πάνω από ένα εξάμηνο) περιμένουν όλοι να δουν και μέτρα που θα οδηγήσουν σε ανάπτυξη, επενδύσεις, δημιουργία θέσεων εργασίας.

Αν σ’ αυτούς τους βασικούς τομείς η κυβέρνηση αφήσει τα πράγματα στην τύχη τους τότε είναι σίγουρο ότι θα εισπράξει θύελλες και φυσικά δεν μπορεί να είναι υπεύθυνο το «βαθύ» ΠΑΣΟΚ, που δεν δέχεται αδιαμαρτύρητα τα μέτρα. Όλοι οι απλοί ψηφοφόροι του κινήματος περιμένουν να δουν ισομερή και δίκαια κατανομή των βαρών και όχι χτύπημα των γνωστών υποζυγίων…
Ούτε τους συνδικαλιστές πρέπει να κακίζουν οι διάφοροι. Ας είναι πιο δίκαιη η κατανομή των θυσιών και νομίζω ότι όλοι θα είναι μαζί τους. Μέχρι στιγμής όμως τα δείγματα δεν είναι προς αυτή την κατεύθυνση. Και δεν λαϊκίζω ούτε αριστερίζω αυτή τη στιγμή. Την πραγματικότητα την αντιλαμβάνονται όλοι…