ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ Η ΛΙΓΑ 60 ΧΡΟΝΙΑ;;

Δεν ξέρω αν τα 60 χρόνια είναι πολλά ή λίγα.



Ανήκω σ'αυτή την περίεργη γενιά της μεταπολίτευσης που δεν έζησε πόλεμο, κατοχή , εμφύλιο, χούντα (πολύ μικρός τότε για την ακρίβεια). Η γενιά που μεγάλωσε με "δημοκρατία" με "αλλαγή", με συγκυβέρνηση, με εκσυγχρονισμό, με νέα διακυβέρνηση.



Έτσι το να καταπιαστώ με μια περίοδο που τελείωσε οριστικά πριν από 60 χρόνια ίσως φαντάζει εξωγήινο για κάποιον της γενιάς μου. Όμως πάντα πίστευα ότι όσο κοιτάς στο παρελθόν τόσο αντιλαμβάνεσαι καλύτερα το μέλλον.



Έτσι λοιπον η περίοδος του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα έχει να διδάξει κι αυτή αρκετά.



Αφορμή μου έδωσε η καινούργια ταινία του Παντ. Βούλγαρη "Ψυχή Βαθιά" που θα βγει σε λίγες μέρες στους κινηματογράφους...



Ο εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα δεν συνέβη ξαφνικά. Προετοιμάστηκε πολύ πριν την απελευθέρωση της Ελλάδας (12-10-1944) και επιβλήθηκε δυό χρόνια αργότερα.



Το 1944 και ενώ η Ελλάδα ετοιμαζόταν για την απελευθέρωση η ηγεσία του ΕΑΜ δέχθηκε έντονες πιέσεις ώστε ο ΕΛΑΣ (το στρατιωτικό τμήμα του ΕΑΜ) να υπαχθεί σε ένα "εθνικό στρατό" υπό την αρχηγία του Άγγλου διοικητή. Τότε υπογράφησαν από την ηγεσία του ΕΑΜ οι συμφωνίες της Καζέρτας και του Λιβάνου που σε αντάλλαγμα στο ΕΑΜ παραχωρούσαν 6 υπουργεία στη μεταπολεμική Ελλάδα σε κυβέρνηση "εθνικής ενότητας" υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου (παππού του σημερινού πρωθυπουργού).



Θα πρέπει να αναφέρω ότι η πολιτική ηγεσία της Ελάδος σε όλη τη διάρκεια της κατοχής και της αντίστασης βρισκόταν στην Αίγυπτο "εξόριστη".



Τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 1944(Δεκεμβριανά),μετά και την παραίτηση των ΕΑΜικών υπουργών, οδήγησαν στη συμφωνία της Βάρκιζας όπου οι αντάρτες του ΕΛΑΣ διατάχτηκαν να παραδώσουν τον οπλισμό τους σε μια προσπάθεια δημιουργίας εθνικού στρατού. Είχε προηγηθεί η ήττα των δυνάμεων του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ στη "μάχη της Αθήνας", μετά την ωμή επέμβαση των Άγγλων υπέρ των κυβερνητικών δυνάμεων.



Η συμφωνία της Βάρκιζας είχε δύο βασικά σημεία:



Το πρώτο τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ και το δεύτερο την αμνήστευση των αδικημάτων της περιόδου της αντίστασης και των Δεκεμβριανών.



Ατυχώς κανένα από τα δύο δεν τηρήθηκε.



Ο Άρης Βελουχιώτης βλέποντας πολύ πριν το τί θα συμβεί είχε έρθει σε ανοιχτή διαφωνία με την ηγεσία του ΚΚΕ (κύριου άξονα καθοδήγησης του ΕΑΜ) ενώ από την άλλη μεριά οι διώξεις εναντίον αριστερών αγωνιστών εντάθηκαν με την εμφάνιση παρακρατικών ομάδων και σχηματισμών.



Σ'αυτό το κομβικό σημείο, ο Νίκος Ζαχαριάδης επιστρέφει από το στρατόπεδο του Νταχάου και αναλαμβάνει την γενική γραμματεία του ΚΚΕ. Ο Βελουχιώτης επίσης συγκρούεται μαζί του και αποφασίζει να ακολουθήσει δική του μοναχική πορεία με λίγους συντρόφους του.



Αυτό οδηγεί το ΚΚΕ να αποκυρήξει τον Βελουχιώτη στα μέσα Ιουνίου με επίσημη ανακοίνωση στο Ριζοσπάστη, μόλις δύο ημέρες προτού το απόσπασμα του Άρη πέσει σε ενέδρα κυβερνητικών με αποτέλεσμα την αυτοκτονία του πρωτοκαπετάνου του ΕΛΑΣ.



Οι κυβερνητικοί-παρακρατικοί, σε επίδειξη δύναμης δεν δίστασαν να αναρτήσουν τα κεφάλια των Άρη και Τζαβέλλα (πρωτοπαλίκαρο του Βελουχιώτη) σε φανοστάτες στην πλατεία των Τρικάλων προς παραδειγματισμό.



Η πορεία προς τον εμφύλιο μοιάζει πλέον προδιαγεγραμμένη.



Τα γεγονότα οδηγούν τάχιστα προς τα κει. Η άρνηση του ΚΚΕ να πάρει μέρος στις εκλογές που προκυρρήσονται για το Μάρτιο του 1946, και η επίθεση ανταρτών στο σταθμό Χωροφυλακής του Λιτοχώρου απλά επιταχύνουν τις εξελίξεις. Σε όλη αυτή την χρονική περίοδο από τη συμφωνία της Βάρκιζας (Φεβρουάριος του '45) μέχρι το Μάρτιο του '46 η τρομοκρατία των παρακρατικών στην ύπαιθρο ειδικά ,εναντίον των αριστερών,συνεχίζεται αμείωτη.



Έτσι φαίνεται πως για το ΚΚΕ και τον ηγέτη του Νίκο Ζαχαριάδη ο δρόμος προς το "δεύτερο αντάρτικο" δεν έχει επιστροφή. Επίσημα κείμενα του ΚΚΕ αποκαλύπτουν πως τα όπλα του ΕΛΑΣ δεν είχαν παραδωθεί όλα κατά την συμφωνία της Βάρκιζας αλλά πλείστα εξ'αυτών είχαν κρυφτεί για "πιθανή μελλοντική χρήση".



Έτσι η 30η προς 31η Μαρτίου 1946 ορίζεται ως η επίσημη έναρξη του εμφυλίου στην Ελλάδα.



Ένας πόλεμος που πραγματικά τσάκισε μια χώρα που λογικά θα έπρεπε να συνέρχεται από την καταστροφή του πολέμου όπως όλες οι ευρωπαικές χώρες.



Μάχες επί μαχών, αδέλφια να πολεμούν σε αντίπαλα στρατόπεδα, φόνοι, ξυλοδαρμοί, εξορίες, βασανισμοί, εκτοπίσεις. Ξερίζωμα χωριών, καταστροφές ανυπολόγιστες σε όλη τη χώρα. Ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδος (ο στρατός της Αριστεράς) κρατάει γερά για περισσότερο από δύο χρόνια μεγάλα τμήματα της υπαίθρου, όταν πλέον στο παιχνίδι μπαίνουν οι Αμερικανοί σύμμαχοι που διαδέχονται τους Άγγλους στην "επίβλεψη" της Ελλάδας.



Χρησιμοποιώντας τακτικές καινοφανείς όπως εκκενώσεις χωριών για να μην ανεφοδιάζονται οι αντάρτες ή χρήση δοκιμαστικά και αυτών των βοβμών Napalm, αρχίζουν να γέρνουν οριστικά την πλάστιγγα προς το μέρος των κυβερνητικών δυνάμεων. Το ανέκδοτο ήταν ότι οι κάτοικοι των χωριών που αναγκάζονταν απο τον κυβερνητικό στρατό να εκκενώσουν τα σπίτια τους ονομάζονταν "ανταρτόπληκτοι" λες και οι αντάρτες τους είχαν αναγκάσει να φύγουν. Ήταν και το πρώτο ρεύμα μαζικής μετανάστευσης προς τις πόλεις...



Στο "αντάρτικο" συμμετείχαν και αρκετοί "σλαβομακεδόνες" με την πλευρά του ΔΣΕ. Το ΚΚΕ με την 5η ολομέλειά του θεώρησε υποχρέωσή του να ευχαριστήσει αυτή την πληθυσμιακή ομάδα μιλώντας για αυτοδιάθεσή τους και αυτοπροσδιορισμό τους σε μια βαλκανική ομοσπονδία Λαικών δημοκρατιών, θέση την οποία "μάζεψε" λίγο αργότερα το ΚΚΕ, μιας και πατούσε πάνω σε μια πολύ ευαίσθητη χορδή των Ελλήνων της Μακεδονίας!



Η οριστική ήττα των δυνάμεων του ΔΣΕ στο Γράμμο και η υποχώρησή τους στην Αλβανία στα τέλη του Αυγούστου του 1949 σήμανε την οριστική λήξη του δράματος του εμφυλίου πολέμου και την αρχή μιας νέας σειράς διώξεων των πάσης φύσεως αριστερών ιδεών με αποτέλεσμα νέες εκτοπίσεις, νέους βασανισμούς, φυλακίσεις κλπ



Ένα τραγικό κεφάλαιο της ιστορίας της Ελλάδας έκλεινε και ένα ακόμη τραγικότερο άνοιγε για τους ηττημένους του εμφυλίου.



Τα λάθη ανήκουν σε όλες τις πλευρές. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι πάντα για μια ήττα φταίνε οι "άλλοι". Μερικές φορές είναι και οι επιλογές που εμείς οι ίδιοι κάνουμε. Οπως η επιλογή της "αποκύρηξης" του Τίτο της Γιουγκοσλαβίας,έστω και συγκαλυμένα από το ΚΚΕ το '47 προς ικανοποίηση του ΚΚΣοβ.Ενωσης, πράγμα που στέρησε εφόδια από τον ΔΣΕ αλλά και οδήγησε στο κλείσιμο των συνόρων λίγο αργότερα ,αφήνοντας τους μαχητές του ΔΣΕ χωρίς εναλλακτικές. Ή ακόμη για πολλούς μέγα λάθος της ηγεσίας του ΚΚΕ ήταν η απόφαση για αποχή στις εκλογές του '46, όπου σύμφωνα με εκτιμήσεις η αριστερά θα λάμβανε τουλάχιστον 30% των εδρών.

Το χειρότερο βέβαια όλων είναι η απώλεια περίπου 70.000 ανθρώπων(και από τις δύο μεριές) ως επί το πλείστον νέων, δυναμικό πολύ χρήσιμο στην ανασυγκρότηση της χώρας μετά τον πόλεμο.

ΠΑΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟΣ...

Η είδηση βόμβα έπεσε στη Θεσσαλονίκη! Όχι δεν μιλάω για την κατάργηση του υπουργείου Μακεδονίας -Θράκης. Μιλάω για την παραίτηση Ζαγοράκη!

Μετά τα επεισόδια σε αγώνα νέων(!) Αρη-ΠΑΟΚ ο Θοδωρής του δικεφάλου του Βορρά αποφάσισε να επισπεύσει την έξοδό του από την ΠΑΕ ΠΑΟΚ! Κουράστηκε κι αυτός να αντέχει ένα τσούρμο αλλοπρόσαλλων ατόμων που δεν ξέρουν τί σημαίνει και τί συμβολίζει ο ΠΑΟΚ και το μόνο που βλέπουν μπροστά τους είναι κίτρινα σκουληκια και γαλάζιες κωλόγριες...

Έζησα περίπου 7 χρόνια στη Θεσσαλονίκη και κάποιες λογικές και νοοτροπίες τις έμαθα από πρώτο χέρι. Όχι ότι διαφέρουν πολύ από τις αντίστοιχες λογικές των εδώ κάφρων αλλά υπάρχει και μια περίεργη ιδιότυπη θα έλεγα λογική αντιμετώπισης των αντιπάλων.

Το θέμα είναι ότι ο κύκλος που άνοιξε ο Ντέμης Νικολαίδης και έκλεισε τόσο άδοξα με τις κατηγορίες ως προδότη και λαμόγιο από τους οργανωμένους της ΑΕΚ, κλείνει στη Θεσσαλονίκη με αντίστοιχες φωνές να ακούγονται από κάποιους οργανωμένους του ΠΑΟΚ. Ευτυχώς διάβασα και πιο ψύχραιμες φωνές.

Το θέμα είναι ότι σε λίγο όπως πάνε οι δικέφαλοι θα μείνουν ακέφαλοι και η διαχείρηση των ομάδων θα κάνει τους οπαδούς να νοσταλγούν τον big mac και τον Μπατατούδη αντίστοιχα.

Δεν είμαι ονειροπόλος να πιστεύω ότι οι δύο πρώην ποδοσφαιριστές μπήκαν από αγνά και μόνο αισθήματα στις ΠΑΕ, αλλά σίγουρα μπήκαν με ένα πνεύμα συναίνεσης, αλλαγής νοοτροπίας και καλών προθέσεων ως προς τον τρόπο διοίκησης του ποδοσφαίρου.

Δυστυχώς αποδείχθηκε ότι το κατεστημένο (όχι μόνο της Αθήνας έτσι;) είναι πολύ ισχυρό για να δεχτεί καινοτομίες. Και οι κατευθυνόμενοι κάφροι νίκησαν για άλλη μια φορά.

Χαμένος για μένα για άλλη μια φορά το Ελληνικό ποδόσφαιρο.

Φαίνεται ότι δυστυχώς σ'αυτό το χώρο πειράματα δεν χωρούν! Πορευόμαστε με τα ίδια και τα ίδια, κι άντε φτου κι απ'την αρχή!

Ας ψάχνουμε λοιπον κάθε τόσο να βρούμε γιατί ολοένα και περισσότεροι προτιμούν τον καναπέ τους κι όχι την εξέδρα και γιατί δεν υπάρχει περίπτωση η οικογένεια να επιστρέψει στα γήπεδα...

Μύθοι και αλήθειες...

Μερικές φορές δεν ήθελα να πιστέψω ότι η "επικοινωνία" παίζει τόσο μεγάλο ρόλο στη ζωή όλων μας. Η "επικοινωνία" που εξελίσσεται σε κρυφή προπαγάνδα και βομβαρδίζει το μυαλό, κάνοντάς μας να δεχόμαστε το μαύρο για άσπρο.

Οι τελευταίες εκλογές μου έδωσαν αφορμή να κάνω διαπιστώσεις και να δω τους μύθους και τις αλήθειες των τελευταίων χρόνων.

Θυμάμαι λοιπον το 2007 όταν σύσσωμη η ΝΔ ήταν στο "πλευρό" του Γιώργου Παπανδρέου στη μάχη με το Βενιζέλο γιατί "όσο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ είναι ο Γιωργάκης εμείς θα κυβερνάμε με αυτόματο πιλότο"! Μύθος που κατέρευσε νο1.

"Ο Κώστας Καραμανλής δεν έχει αντίπαλο στην επικοινωνία, θα κερδίσει κατά κράτος τον Γιώργο στα ντιμπέιτ, η ψαλίδα θα μηδενιστεί". Το αποτέλεσμα έδειξε άνοιγμα της ψαλίδας μετά τα ντιμπέιτ. Μύθος που κατέρευσε νο2.

"Οι δημοσιογράφοι σπρώχνουν μονίμως το ΠΑΣΟΚ, λέγοντας ψέμματα για τους νικητές των ντιμπέιτ, μιας και πάντα εκ των υστέρων αποδεικνύεται ότι ο Καραμανλής είχε σαρώσει". Αυτή τη φορά δεν υπήρξε νικητής μεταξύ των δύο κατά τους δημοσιογράφους και το αποτέλεσμα ανέτρεψε τα πάντα. Μύθος που κατέρευσε νο3.

"Ο Καραμανλής μπορεί από μόνος του να ανατρέψει το σκηνικό". Ο Κ. Καραμανλής βρίσκεται πλέον στη Ραφήνα. Μύθος νο4 που κατέρευσε.

"Η συσπείρωση της ΝΔ μετά τα ντιμπέιτ αυξήθηκε κατακόρυφα και η ψαλίδα έκλεισε". Μύθος νο 5 που κατέρευσε.

" Οι Αμερικανοί σπρώχνουν το Γιώργο επειδή ο Καραμανλής είναι αντιαμερικανός". Αν οι Αμερικανοί έχουν τη δύναμη το 15% των ψηφοφόρων της ΝΔ του2007 να πάει αυτούσιο στο ΠΑΣΟΚ μέσα σε 2 χρόνια, είναι πολύ μάγκες! Προφανώς ΔΕΘ, Βατοπέδι, Γρηγορόπουλος κλπ δεν φέρνουν κανέναν αντίκτυπο στην κοινή γνώμη. Μύθος νο 6 που κατέρευσε.

" Σιγά να μην ανέβει στην εξουσία το "αμερικανάκι", ο γιός της Εβραίας κας Τσάντ, ο άρχων του σαρδάμ, που δεν ξέρει ελληνικά κλπ. Ο κόσμος γύρισε την πλάτη σε τέτοιες επιεικώς βλακείες που κατά καιρούς εκτοξεύονται είτε από τη μία είτε από την άλλη πλευρά παραμονές εκλογών αλλά και γενικότερα από τους φανατισμένους των δύο πλευρών. (Και για τον Καραμανλή τί είχαμε ακούσει προ του 2004; Ο Μπούλης, που δεν έχει δουλέψει, που τρώει τούμπες στην μπάλλα, που δεν είναι φανατικός άνδρας κα ηλίθια... Όλα αυτά ευτυχώς κατέρευσαν...

"Ο κόσμος βαρέθηκε το Καραμανλής-Παπανδρέου". Τελικά αποδείχτηκε ότι ο κόσμος δεν το βαρέθηκε το δίπολο που σε λίγο θα αποκτήσει και τον τρίτο πόλο...

Όσον αφορά τις δημοσκοπήσεις και τα περιβόητα exit-pool νομίζω ότι πλέον αποδείχτηκε ότι μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτές. Δικαιολογίες του τύπου είμασταν μέσα στα όρια με απόκλιση 3 μονάδων, ε, κι η γιαγιά μου μπορεί να το κάνει αυτό. Αφήστε που οριακά δεν τα βρήκαν κιόλας! Οι δε δημοσκοπήσεις 10 μονάδες δεν έδειξαν ποτέ!

Αφήνουμε λοιπόν το παραμύθι περί δημοσκοπήσεων, περί έγγυρων εταιριών (εδώ από το φόβο αποτυχίας τους συνασπίστηκαν και πάλι δεν τα κατάφεραν!) και άλλα τέτοια.

Σαφώς και σαν εργαλεία είναι χρήσιμες, ως η απόφαση πριν από μας για μας όμως δεν υπάρχουν πλέον!!! Κι αυτό είναι μια αλήθεια!

Και τώρα να κάνουμε μερικές παραδοχές!

Ενώ όλη η Ευρώπη πάει κεντροδεξιά έως ακροδεξιά, η Ελλάδα πάει κεντροαριστερά! Κι αυτό είναι επιτυχία βασικά του Παπανδρέου γιατί εκείνο κέρδισε. Οι άλλες "προοδευτικές" δυνάμεις που έλεγαν κάποτε, έχασαν ποσοστό από το 2007. Αυτή τη στιγμή η ευρύτερη δεξιά έχει 38% και η ευρύτερη αριστερά 58% περίπου! Δικαιολογημένα έγινε θέμα σε όλη την ευρώπη! Σκεφτείτε όμως πόσο κακή ήταν η διακυβέρνηση της ΝΔ για να συμβεί αυτό...

Της ΝΔ δεν της φταίει για την συντριβή ούτε ο Ομπάμα, ούτε ο αγωγός Μπουργκάς -Αλεξανδρούπολη, ούτε το βέτο στο Βουκουρέστι! Της φταίει (και καιρός να το καταλάβουμε) ο πολύ κακός εαυτός της που βγήκε έντονα τα δύο τελευταία χρόνια. Φτάνει η καραμέλα που πάντα κάποιος άλλος φταίει για την ήττα κι όχι εμείς! Ας δούνε όλοι λίγο μπροστά τους, ας ξεκολλήσουν το μυαλό τους από την "υπέροχη διακυβέρνηση που πολεμήθηκε σκληρά" και ας δούν την πραγματικότητα!

Τέλος ας κοπεί κι η καραμέλα ότι τα μέσα και οι εφημερίδες μπορούν να κάνουν τα πάντα. Το 2007 όλες οι εφημερίδες του ΠΑΣΟΚ για ένα μεγάλο διάστημα είχαν σίγουρο το Βενιζέλο. Μπροστά στην πίεση του κόσμου σιγά σιγά μεταστράφηκαν και τώρα υμνούν τον Παπανδρέου! Άρα μπροστά στη δύναμη του οργισμένου λαού, καμιά φυλλάδα και κανένα MEGA δεν μπορεί να επιβάλλει στον κόσμο τί θα κάνει.

Ας καταλάβουμε ότι ο κόσμος είναι και υποψιασμένος και ευμετάβλητος και δεν δείχνει μεγάλη ανοχή πλέον όπως θα κάνει και με τον Παπανδρέου τον Γ'.

Φαντάζομαι ότι αυτό το μήνυμα το έχουν πιάσει οι πολιτικοί σήμερα! Όσο εύκολα θα ανέβουν τόσο εύκολα θα πάνε σπίτι τους! Δέστε τον "αδιαμφισβήτητο ηγέτη" Καραμανλή! Στη Ραφήνα για ψαράκι τώρα, μόλις 5,5 χρόνια από το θρίαμβο του 45,4% του 2004.

Έχασε μέσα σε 2 χρόνια 14%!! (Από +4 στο -10,5)

Γι'αυτό λοιπόν τελειώνω με μια σύσταση μιας και εγώ δεν έχω να περιμένω τίποτα από το ΠΑΣΟΚ, όπως δεν περίμενα και τίποτα από τη ΝΔ.

Σηκώστε μανίκια για δουλειά προς όφελος του λαού και της εργατικής τάξης και αποδείξτε ότι έχετε νέο πνεύμα και έχετε βάλει μυαλό από το πάθημα του 2004!

Γράμμα στο Γιώργο...

Ένας φίλος μου έστειλε ένα γράμμα στο Γιώργο και επειδή το βρήκα καλό, το αντιγράφω...
Φίλε Γιώργο,
φαίνεται ότι ήρθες η ώρα να γίνεις καπετάνιος στο καράβι μας. Ξέρω ότι σχεδόν κανένας δεν το πίστευε 2 χρόνια πριν, όταν εξαιτίας εκείνου του ατυχήματος, όλοι έλεγαν ότι θα τραβηχτείς στη στεριά, μάλιστα αρκετοί φίλοι σου, σου ζητούσαν να τα παρατήσεις.Δεν το'βαλες κάτω και ξαναπήρες τα πάνω σου. Μάλιστα έδωσες και την ευκαιρία σε άλλους να αποδείξουν την αξία τους, αλλά τους επισκίασες.
Δέχτηκες μεγάλη κριτική και πολλά χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, τί σου έσουραν για την καταγωγή της μητέρας σου, τη δική σου υπηκοότητα, την μικρή σχετικά με άλλους ρητορική σου ικανότητα. Σε κορόιδευαν ακόμη και γιατί γυμνάζεσαι ή κάνεις ποδήλατο. Μικρότητες έλεγες μέσα σου και τα προσπερνούσες όλα.
Ξεκίνησες να κάνεις τομές. Άλλες σου βγαίναν και άλλες όχι. Πάλι σε χτυπούσαν. Σε λέγαν μαθητευόμενο μάγο και άλλα. Το παλιό ξέρεις δεν συγχωρεί τίποτα στο νέο. Το παλιό τα ξέρει όλα...
Σιγά σιγά εκείνοι που είχαν όλα τα καλά του κόσμου μαζί τους (ρητορία, γνήσια ελληνική καταγωγή, οικογένεια με αρχές και αξίες κα...) άρχισαν να ξεθωριάζουν. Οι φίλοι τους δεν ήθελαν ούτε να ακούν για κείνους, άσε που βουλιάξαν και μερικά καράβια...
Έτσι πολλοί βρέθηκαν σε απόγνωση. Ποιός θα γίνει καπετάνιος; Ποιός θα φροντίσει αυτό το δύσμοιρο καράβι που εκτός των άλλων είναι και καταχρεωμένο; Ποιός θα δώσει στους επιβάτες του περισσότερες παροχές, πιο ανθρώπινο ταξίδι, μικρότερο ναύλο; Ποιός θα μπορέσει να το οδηγήσει σε ήρεμα νερά και ασφαλές λιμάνι, μακριά από φουρτούνες και πειρατές;
Οι επιβάτες φαίνεται να έκαναν την επιλογή τους. Είδαν στα μάτια σου την τελευταία ελπίδα. Ή αλλάζουμε τους είπες ή βουλιάζουμε όλοι μαζί.
Κι αυτοί αποφάσισαν να αλλάξουμε.
Όμως φίλε Γιώργο, αυτή τη φορά οι επιβάτες είναι υποψιασμένοι. Δεν σου δίνουν λευκή επιταγή. Περιμένουν γρήγορα αντανακλαστικά στη φουρτούνα, άμεσες τιμονιές στα κύματα, αντίσταση στους πειρατές, να τα βάλεις με τους πλοιοκτήτες όταν χρειαστεί γιατί και οι ναύτες συμβάλλουν στην πορεία με κόπο και ιδρώτα.
Και είναι ξέρεις πολύ σημαντικό να ελέγξεις τους φίλους και συνεργάτες σου, γιατί τους εχθρούς σου τους ξέρεις. Τους φίλους σου να φοβάσαι τώρα. Προσοχή στον υποπλοίαρχο, τους μηχανικούς, τον μαρκόνιστή σου. Ακόμη και από τους ναύτες που θα σου στείλουν οι πλοιοκτήτες οφείλεις να διαλέξεις τους καλύτερους.
Δεν υπάρχει άλλη υπομονή Γιώργο. Από το πρώτο ταξίδι σου που θα διαρκέσει καμμιά 100η ημέρες, θα φανούν οι ικανότητές σου. Αν αποτύχεις και ρίξεις όλο το φταίξιμο στους παλιούς καπετάνιους και συντηρητές του καραβιού, θα σε φάει η θάλασσα... Έτσι την έπαθε κι ο προηγούμενος καπετάνιος. Για όλα του'φταιγαν οι παλιοί καπετάνιοι, που κάποιοι ήταν και φίλοι σου απ'ότι ξέρω. Πρόσεξε λοιπον Γιώργο.
Αυτή τη φορά νιώθω ότι το καράβι έχει μια τελευταία ευκαιρία να πλεύσει πιο ομαλά. Γιατί ξέρεις, αν οι επιβάτες απογοητευτούν κι αυτή τη φορά, γίνονται ευάλωτοι στις σειρήνες. Και αυτές οι σειρήνες είναι πολύ επικίνδυνες. Έχουν προβιά αρνιού, αλλά μπορεί να είναι λύκοι.
Ενίοτε βάζουν στο γύψο όποιον κρίνουν ότι είναι ασθενής. Κοίτα λοιπόν να μην ανοίξεις την κερκόπορτα εσύ στους πειρατές και τις σειρήνες, γιατί είναι αλήθεια ότι κοντεύουν να σαγηνεύσουν κοντά στο 10% των επιβατών...
Αλλά και γω φίλε μου Γιώργο νιώθω ότι θα αναγκαστώ να ψάξω κάτι εντελώς καινούργιο και άφθαρτο για καπετάνιο μετά...
Σου εύχομαι τα δείγματα αρετής που έχεις δείξει μέχρι σήμερα να τα βγάλεις στα ταξίδια που θα κάνεις. Οι επιβάτες δεν θα περιμένουν για πολύ, δυστυχώς για σένα.
Καλά ταξίδια λοιπόν...

Αυτό το γράμμα έστειλε ο φίλος μου στον Γιώργο. Επειδή μου άρεσε το αναδημοσιεύω σήμερα 3 Οκτωβρίου του σωτηρίου έτους 2009...