ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2007

Αναμνήσεις 2


Συνεχίζω σήμερα τις αναμνήσεις...
...Στον πολιτισμό εκείνη την περίοδο μεσουρανούσαν ονόματα όπως Θεοδωράκης, Χατζηδάκις, Μερκούρη, Κάλλας, Παπαγιαννόπουλος, Αλεξανδράκης, Καζάκος, Βασταρδής, Καρέζη, Ληναίος, Φωτίου και φυσικά Βουγιουκλάκη και Παπαμιχαήλ.
Τραγουδιστές όπως οι Καζαντζίδης, Μπιθικώτσης, Αλεξίου, Διονυσίου, Νταλάρας, Πουλόπουλος, Μητροπάνος αλλά και στιχουργοί - μουσικοσυνθέτες όπως Τσιτσάνης, Άκης Πάνου, Μάνος Λοίζος, Καλδάρας, Λευτέρης Παπαδόπουλος κ.α. ήταν στην ακμή τους. Στα διαλλείματα των ραδιοφωνικών μεταδόσεων των ποδοσφαιρικών αγώνων ακούγαμε τα νέα της MINOS, της LYRA, και της COLUMBIA. Τα πάρτι μας δεν μας τα κανόνιζαν οι γονείς μας. Τα απαιτούσαμε γιατί είχαμε φίλους και θέλαμε εμείς να τα κάνουμε. Χορεύαμε disco, rock, rock n' roll, sheik, blues...
Πολλές φορές τα χέρια μας ήταν σε πρόταση ώστε ίσα- ίσα να ακουμπάμε τις κοπέλλες στους ώμους. Παίζαμε Πυθία και μπουκάλα στα πάρτι. Αγωνία για το "τί θα κάνει ο κύριος στην κυρία" και πού θα σταματούσε η μπουκάλα. Και βέβαια με κάποιο περίεργο τρόπο "περίεργο" τρόπο ήξερε πάντα τί έπρεπε ν'απαντήσει.
Φορούσαμε παντελόνια καμπάνες ή σωλήνες ανάλογα με τις μουσικές προτιμήσεις.
Στο σχολείο σε κάθε τάξη είμασταν 40-55 παιδιά κι όμως μάθαμε γράμματα. Οι βάρδιες ήταν πρωί κι απόγευμα και ως το 1981 κάναμε μάθημα και το Σάββατο. Τα κορίτσια φορούσαν ποδιά ως το 1982. Τα αγόρια είχαν μια μεγαλύτερη ελευθερία επιλογής ενδυμασίας και μόνο ελάχιστοι φορούσαν ποδιά οι οποίοι ήταν ελαφρώς αντικείμενο σχολιασμού από εμάς τους υπολοίπους με όχι και ιδιαίτερα κολακευτικά σχόλια. Στο τέλος της σχολικής χρονιάς γίνονταν οι "γυμναστικές επιδείξεις" με "τσουβαλοδρομίες", σκυταλοδρομία και άλλα...
Κάποτε 11χρονα παιδιά είχαμε πάει ένα σάββατο απόγευμα σε μια συμμαθήτρια στο σπίτι της να της ζητήσουμε να βγούμε, και φυσικά τη δευτέρα η μαμά της ήρθε στο σχολείο για παράπονα στο δάσκαλο ο οποίος κάλεσε τους γονείς για συστάσεις...
Η ομάδα μου η ΑΕΚ ήταν στη χρυσή ανεπανάληπτη εποχή της με την τρομερή πορεία της στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ που την άκουσα όλη είτε από το ραδιόφωνο (τα εκτός έδρας παιχνίδια) είτε από την ασπρόμαυρη τηλεόραση (τα εντός έδρας) μιας και ήμουν μόνο 8-9 χρονών. Τα γκολ όμως τα άκουγα live μιας και το γήπεδο στη Ν. Φιλαδέλφεια ήταν κοντά.
Το καλοκαίρι όταν είχε ζέστη κοιμόμασταν στην ταράτσα μ'ένα υπέροχο βραδινό αεράκι να μας χαιδεύει. Δεν φοβόμασταν να κοιμηθούμε στο μπαλκόνι φυσικά. Άλλωστε γύρω-γύρω όλοι το ίδιο έκαναν. Η λέξη air-condition ήταν άγνωστη. Ο δε ανεμιστήρας ήταν σχετική πολυτέλεια. Τα παιχνίδια μας ήταν Ελλληνικής κατασκευής είτε κάποια made in Japan, που ήταν αθάνατα, είτε ευρωπαικά πολύ καλά ποιοτικά. Κάποια τα φτιάχναμε μόνοι μας. Ο αδελφός μου (μεγαλύτερος κατά 4 χρόνια) είχε μια φοβερή έφεση στις εφευρέσεις παιχνιδιών με υλικά πολύ πρόχειρα...Μανταλάκια, πλαστελίνη,στρατιωτάκια. Λίγο αργότερα ήρθε το subbuteo επανάσταση στα παιχνίδια για μας. Κάθε Σάββατο απόγευμα βλέπαμε Αγγλικό ποδόσφαιρομε τον Γιάννη Αργυρίου.
Τότε οι Άγγλοι ήταν κορυφή στο άθλημα. Όλοι σχεδόν είχαμε την αγαπημένη μας Αγγλική ομάδα.Εγώ είχα κολλήσει με τη LIVERPOOL που είχε τότε 7 πρωταθλήματα σε 10 χρόνια πράγμα απίθανο τότε για τα Αγγλικά δεδομένα (εκεί δεν υπήρχαν παράγκες βλέπετε).
Παίζαμε και με τα φυσοκάλαμα (πλαστικοί σωλήνες ηλεκτρολόγων, διαφόρων διαμέτρων) όπου βάζαμε τα λεγόμενα "μπιρμπιλόνια" καρπούς δέντρων σε μέγεθος αρακά που τα φυσούσαμε με δύναμη προς τον αντίπαλο. Και έτσουζαν αρκετά τα άτιμα αν σε πετύχαιναν.
Σε ένα παλιό σπίτι είχαμε ανακαλύψει κατοχικά χαρτονομίσματα των 10 δισεκατομμυρίων δραχμών! Πως μας φαινόνταν τότε...
Στην πλατεία του Φιδά όπως τη λέγαμε ερχόταν συχνά το ΛΟΥΝΑ -ΠΑΡΚ. Είχε συγτκροούμενα αυτοκινητάκια, μύλο που γυρνούσε και σε ανέβαζε ψηλά, αυτοκίνητα πίστας με γκάζι και φρένο και μηχανή, σκοπευτήριο, βάρκες - κούνιες, αλογάκια καρουσέλ, κ.α.
Πολλά τάληρα και δεκάρικα έφευγαν εκεί στον αρκετό ελεύθερο χρόνο μας. Τότε εκτός από σχολείο οι περισσότεροι είχαμε μόνο Αγγλικά 3 φορές την εβδομάδα. Ούτε μπαλλέτο, ούτε καράτε, ούτε κιθάρα, ούτε κολυμβητήριο, ούτε ιδιαίτερα. Άλλωστε χορεύαμε αρκετά στα πάρτι, παλεύαμε μεταξύ μας οπουδήποτε, κολυμπόυσαμε το καλοκαίρι με τις ώρες χωρίς αντιηλιακό και γυαλιά, για το σχολείο διαβάζαμε συνήθως μόνοι μας.
Στην πολιτική κυριαρχούσαν δυό ισχυρές προσωπικότητες. Ο Κων/νος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου.Οι μάχες τους στη βουλή ήταν "ομηρικές" ενώ ο πρωτοεμφανιζόμενος τότε μίμος Χάρρυ Κλύν οργίαζε με αυτούς τους δύο. Στο φόρτε του ήταν και το πολιτικό τραγούδι με Ξυλούρη, Νταλάρα, Παπακωνσταντίνου, Φαραντούρη, Μαρία Δημητριάδη, Θ. Μικρούτσικο, Σαββόπουλο, Λεοντή, Φ. Λάδη. Ανεπανάληπτες συναυλίες που δυστυχώς δεν ζήσαμε live. Είδαμε όμως από κοντά τους City, Roxy Music, Rory Gallaher, κ.α. με αποκορύφωμα την ανεπανάληπτη συναυλία που πήγαμε ως φοιτητές πλέον το 1989 στο ΟΑΚΑ στους PINK FLOYD (μεγάλη μου συμπάθεια τότε).
Συνεχίζεται στο 3ο μέρος σε λίγες μέρες...

1 σχόλιο:

Unknown είπε...

«Στην πολιτική κυριαρχούσαν δυό ισχυρές προσωπικότητες. Ο Κων/νος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου.Οι μάχες τους στη βουλή ήταν "ομηρικές" ενώ ο πρωτοεμφανιζόμενος τότε μίμος Χάρρυ Κλύν οργίαζε με αυτούς τους δύο. Στο φόρτε του ήταν και το πολιτικό τραγούδι με Ξυλούρη, Νταλάρα, Παπακωνσταντίνου, Φαραντούρη, Μαρία Δημητριάδη, Θ. Μικρούτσικο, Σαββόπουλο, Λεοντή, Φ. Λάδη. Ανεπανάληπτες συναυλίες που δυστυχώς δεν ζήσαμε live. Είδαμε όμως από κοντά τους City, Roxy Music, Rory Gallaher, κ.α. με αποκορύφωμα την ανεπανάληπτη συναυλία που πήγαμε ως φοιτητές πλέον το 1989 στο ΟΑΚΑ στους PINK FLOYD (μεγάλη μου συμπάθεια τότε).»

Γιατρέ μου δεν έχουν αλλάξει και ιδιαίτερα τα πράγματα:
Στην πολιτική κυριαρχούν δύο πολιτικοί. Ο Κων/νος Καραμανλής και ο Γεώργιος Παπανδρέου. Οι μάχες τους στη βουλή είναι απλά ανύπαρκτες (βλ. Παπανδρέου), ενώ ο ώριμος καλλιτέχνης Λάκης Λαζόπουλος οργιάζει με αυτούς τους δύο. Στο φόρτε του είναι και το πολιτικό τραγούδι με την Άντζελα Δημητρίου και την Έφη Θώδη. Ανεπανάληπτες συναυλίες, που ευτυχώς δεν ζήσαμε live, είναι αυτές των Πέγκυ Ζήνα, Πάνου Κιάμου, Νίνο, Νατάσας Θεοδωρίδου, Είδαμε από το γυαλί της τηλεόρασης τους Στέλλα Μπεζαντάκου, Βέρα Λάμπρου, Μπουγά τον Πλανητάρχη, Πόπη Μαλιωτάκη με αποκορύφωμα την ανεπανάληπτη εμφάνιση του Βας Βας Ο Παρασκευάς το 2007 στο Jetaim της Ανίτας Πάνια (μεγάλη μου συμπάθεια ανέκαθεν).