ΓΙΑ ΤΗΝ 21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967...

Κάθομαι και διαβάζω πολλά βιβλία περί της σκοτεινής περιόδου των πραξικοπημάτων (δεν ήταν ένα μόνο το Πραξικόπημα). Μεταξύ αυτών και βιβλία των ίδιων των πρωταιτίων (συγνώμη κε Παττακέ για μένα είστε πρωταίτιοι κι όχι πρωτεργάτες).
Κάποιοι φίλοι μου, μου βάζουν πολλές φορές το θέμα αν νομίζω ότι τώρα είναι καλύτερα τα πράγματα με όλη αυτή τη ρεμούλα που αντιμετωπίζει ο τόπος από τους επαγγελματίες της πολιτικής που ανέλαβαν μετά τη μεταπολίτευση. Αν είναι καλύτερο να χρεωκοπήσει μια χώρα από μια πλαστή δημοκρατία. Για το αν τελικά οι δικτάτορες ήταν αγαθοί γιατί δέχτηκαν να "σαπίσουν" στη φυλακή ενώ από τους πολιτικούς που πλούτισαν από τη "δημοκρατία" δεν πάνε φυλακή ούτε για επίσκεψη που λένε στη μονόπολη.
Στο τέλος των πολλών αληθινών διαπιστώσεών τους μου βάζουν το ερώτημα αν είναι καλύτερη αυτή η στραβή, στρεβλή δημοκρατία από τη δικτατορία των πραξικοπηματιών που από όσα λένε (και μπορεί και να'ναι κι έτσι) δεν πλούτισε κανένας τους.
Η απάντησή μου λοιπόν θα δωθεί με ένα πραγματικό γεγονός (πλήρη στοιχεία στη διάθεση οποιουδήποτε).
Έτυχε να επισκεφτώ φίλους στην Ανατολική Αττική και αποφασίσαμε να μείνουμε σε ένα ξενοδοχείο που μας πρότειναν ως απλό, οικονομικό και κοντινό, για ένα βράδι που θα βρισκόμασταν εκεί.
Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή έπαθα κάτι με το που το αντίκρυσα. Ψιλοπαρατημένο, πιο πολύ με κουφάρι ξενοδοχείου έμοιαζε παρά με τόπο διαμονής το 2010. Η συνέχεια όμως ήταν ενδιαφέρουσα. Το ξενοδοχείο αυτό ήταν επάνω στο κύμα, είχε χτιστεί επί Χούντας, και ένας εκ των πρωταιτίων περνάει εκεί όλο το καλοκαίρι του, φιλοξενούμενος του ευγνομωνούντος ξενοδόχου (έχετε ακούσει τίποτα περί θαλασσοδανείων επί χούντας;).
Στην άθλια είσοδο του ξενοδοχείου δεκάδες αποκόμματα εφημερίδων με αναφορές στην 21η Απριλίου και φωτογραφίες των πραξικοπηματιών, αλλά και σύγχρονων υποψηφίων βουλευτών με φιλοχουντικά κόμματα. Το αποκορύφωμα είναι το μεγάλο τραπέζι στην είσοδο με πολλά βιβλία πρωταιτίου της Χούντας προς πώληση.
Έκανα και μια μικρή κουβέντα με τον ξενοδόχο που με το πιο φυσικό ύφος του κόσμου αναρωτήθηκε:
-Γιατί να φοβηθώ; Δεν μπορεί ο καθένας να πιστεύει ότι θέλει; Άλλοι λένε ότι είναι κομμουνιστές, εγώ δεν μπορώ να λέω ότι είμαι "δεξιός";
- Αυτή ακριβώς είναι και η διαφορά της Δημοκρατίας του απάντησα. Ότι ο καθένας μπορεί να πιστεύει ότι θέλει και να το εκφράζει ελεύθερα ακόμη και μέσα σε ένα ξενοδοχείο. Φοβάμαι ότι επί "επαναστάσεως του '67" κανείς αριστερός δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι ανάλογο!
Χαιρέτησα ευγενικά και έφυγα.
Αυτή λοιπόν είναι και η απάντησή μου σε κάθε ερώτημα περί της 21ης Απριλίου. Όλα τα υπόλοιπα δέχομαι να τα συζητήσω. Αυτό όμως το δικαίωμα το οποίο έχω και εξασκώ κι αυτή τη στιγμή γράφοντας ένα κείμενο σε μπλογκ, δεν το χαρίζω σε καμμιά δικτατορία...
Η φοβερή ειρωνία της μικρής αυτής ιστορίας είναι ότι ο ξενοδόχος αποδείχτηκε μακρινός συγγενής μου από τη μεριά της μητέρας μου...
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=69243