ΚΗΔΕΙΑ ΜΑΛΛΟΝ, ΠΑΡΑ ΓΙΟΡΤΗ!

Ο απολογισμός

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα κάνω έναν μικρό απολογισμό πεπραγμένων της Δημοκρατίας μας, που πλέον έγινε 36 ετών. Δυστυχώς κάθε χρόνο όλο και περισσότερο απογοητεύομαι.
Άραγε για αυτή τη Δημοκρατία πάλεψαν οι αντιδικτατορικές οργανώσεις;
Γι’ αυτή τη Δημοκρατία κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο αρχικά οι γνωστοί «300 προβοκάτορες» και μετά όλοι αυτοί οι νεολαίοι, σε καρδιά και σώμα;
Γι’ αυτή τη Δημοκρατία γιόρτασε εκείνο το βράδι της 24ης Ιουλίου του 1974 ο Ελληνικός λαός;
Γι’ αυτή τη Δημοκρατία έγιναν εκείνες οι ανεπανάληπτες συναυλίες στο Γήπεδο του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο το 1975;
Γι’ αυτή τη Δημοκρατία έφαγαν ξύλο ο Παναγούλης, ο Καράγιωργας και εκατοντάδες άλλοι επώνυμοι και μη;
Γι’ αυτή τη Δημοκρατία γνώρισαν τα ξερονήσια χιλιάδες δημοκρατικοί πολίτες;
Γι’ αυτή τη Δημοκρατία ψήφισε το 1981 ο λαός;
Κύλησε πολύ νερό στο μύλο της Δημοκρατίας. Δόθηκαν ελευθερίες, πέρασαν χρόνια με «λαϊκές κατακτήσεις», με δικαιώματα και απεργίες, με νέους αγώνες και νέους θεσμούς. Έγιναν βήματα μπροστά…
Όμως…

Σε αδιέξοδο ξανά...
Φτάσαμε ξανά στο αδιέξοδο…
Συμφέροντα επί συμφερόντων. Ομάδες και ομαδούλες. Ημέτεροι και βολεμένοι. Λαμόγια και κλεφταράδες. Μπλε και πράσινοι κόκκοι… αναμίχτηκαν και έγιναν ροζ, ίσως και μαύροι!
Παντού κομπίνες. Κάθε λίγο και ένα σκάνδαλο, κάθε μέρα και μια κατάχρηση δημοσίου χρήματος. Από όλους. Όποιος μπορούσε να βάλει το χέρι στο μέλι, μικρό ή μεγάλο βαζάκι αδιάφορο, το’ βαζε. Και χρέη… Χρέη παντού, αρκεί να μην έχουμε «πολιτικό κόστος»! Λέξη να σου πετύχει ρε φίλε! Τι σημαίνει πολιτικό κόστος; Κάνω κακό στον τόπο στην πατρίδα μου, αρκεί να μην χάσω ψηφαλάκια;;; είναι δυνατόν;
Υπονόμευση! Της ίδιας της Πατρίδας, των ίδιων των παιδιών μας, του ίδιου του μέλλοντός μας. Περίπου ένα εκατομμύριο οι δημόσιοι υπάλληλοι επίσημα πλέον. Σε μια χώρα ενεργού δυναμικού το πολύ τεσσάρων εκατομμυρίων (το πολύ επαναλαμβάνω..)
Να βάζεις ισόβια στους πρωταιτίους της 21ης Απριλίου και να τους δίνεις χάρη για "ανήκεστο βλάβη" και να κυκλοφορούν ελεύθερα τα μεγαλολαμόγια της Δημοκρατίας. Να εξαντλείς την αυστηρότητα των νόμων σου σε μικροκλεφτρόνια και πρεζάκια και να αφήνεις ατιμώρητους μεγαλοοφειλέτες και καρχαρίες με απαλλακτικά βουλεύματα! (Δεν τα λέω εγώ, ο επιθεωρητής Δημόσιας διοίκησης τα λέει).

Αηδία και Ντροπή
Και Αηδία! Και Ντροπή! Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που ντρέπονται για αυτούς που ανέβασαν στην εξουσία! Και μετανιώνουν, αλλά πιστεύουν στη Δημοκρατία βλέπεις. Σου λένε «δε μπορεί» κάτι θ’ αλλάξει! Και τίποτα δεν αλλάζει. Μόνο τα χρώματα, τα κοστούμια που γίνονται όλο και πιο «φιρμάτα» και οι «ημέτεροι». Πότε οι δικοί μου, πότε οι δικοί σου! Αυτοί που είτε έτσι, είτε αλλιώς, αρμέγουν το δημόσιο ταμείο. Κι ο Έλληνας κάθε μέρα όλο και περισσότερο, συνηθίζει και μεταλλάσσεται. Γίνεται πιο ανθεκτικός στις κομπίνες και πιο εφευρετικός σε μικρές και μεγάλες λαμογιές,γιατί παίρνει γραμμή από το κεφάλι!
Και έτσι όλοι μαζί πιασμένοι χέρι χέρι χορεύουν το χορό, μα είναι Χορός του Ζαλόγγου!
Ξεφτίζουν οι ιδέες, ξεφτίζουν οι αρχές, ξεφτίζουν οι αξίες. Κι όσοι παραμένουν εκεί, είναι γραφικοί, ρομαντικοί και ΜΑΛΑΚΕΣ!
Ναι ρε! Έτσι αισθάνονται όσοι δεν βάζουν το χέρι στο μέλι.

Διαφθορά, διαπλοκή και εξαγορά συνειδήσεων
Γιατί νιώθουν ότι 36 χρόνια τώρα έστρωναν το έδαφος για μια άλλη Χούντα,που δεν επιβάλλεται με τα όπλα αλλά με το χρήμα! Με τη διαφθορά και την εξαγορά.
Και δίνουμε το δικαίωμα στα αποβράσματα του παρελθόντος να τολμάνε να σου κάνουνε συγκρίσεις! Και να σου λένε:
«Κοίτα τη Δημοκρατία σου φιλαράκο! Καλύτερη ήταν η 7ετία!». Κι όλο και περισσότεροι (χωρίς να ξέρουν, χωρίς να το σκεφτούν) αναφωνούν, «Πού’σαι Παπαδόπουλε;» (Είναι σαν κι αυτούς που προτείνουν να πτωχεύσουμε για να λυθούν τα προβλήματά μας).
Κάποιοι λοιπόν, τους το έδωσαν το δικαίωμα. Κι όσο περνά ο καιρός και εξασθενεί η μνήμη τόσο δίνεται τροφή στο αυγό του φιδιού να μεγαλώνει και πλέον κοντεύει να σπάσει. Κι αν σπάσει, το φίδι θα ξεπεταχτεί!

Υπάρχει Οδυσσέας;
Μα πια,δεν θα ξέρουμε αν πρέπει να πάμε με τη Σκύλλα ή τη Χάρυβδη!!! Εκτός αν υπάρξει ο Οδυσσέας που θα οδηγήσει το καράβι στην Ιθάκη!

ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΑΗ-ΛΙΑ... (Κύπρος 1974)

Εκεί που σταματά η λογική...

Η λογική των στρατιωτικών το 1974 ήταν απλή!

Όταν ο μικρός αδελφός δεν υπακούει εμάς,τον μεγάλο αδελφό, του επιβάλλουμε με τη βία την άποψή μας που ντε φάκτο θεωρούμε εμείς σωστή!

"Ένωση" δεν είναι μόνο η ΑΕΚ...

Το κυπριακό θέμα είχε βαθιές και πολύπλοκες ρίζες. Από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Κυπρίων 1955-1959 και μετά, κυριαρχούσε στην ατζέντα της Ελλάδας και της Κύπρου το αίτημα της «Ένωσης».

Διαδηλώσεις επί διαδηλώσεων στην Αθήνα με κυρίαρχο αίτημα την «Ένωση» της Κύπρου με την μητέρα πατρίδα την Ελλάδα. Επεισόδια, τραυματίες, νεκροί. Φυσικά μέσα στο όλο πλαίσιο εμπλεκόταν η Αγγλία από τη μια και η Τουρκία από την άλλη.

Η απελευθέρωση της Κύπρου, οδήγησε στη δημιουργία του ανεξάρτητου Κυπριακού κράτους απογοητεύοντας μεγάλη μερίδα τόσο Ελλήνων όσο και Κυπρίων που επιθυμούσαν την Ένωση.

Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος είχε πει τότε ότι το επιθυμητό μερικές φορές δεν είναι και εφικτό, ειδικά όταν εμπλέκονται και άλλοι παράγοντες στο θέμα. Η ανεξαρτησία πάντως της Νήσου ήταν μια νίκη του Ελληνισμού.

Ο μοιραίος παίκτης...

Το μοιραίο πρόσωπο στην ιστορία της Κύπρου είναι ο στρατηγός Γεώργιος Γρίβας-Διγενής. Παλιός στρατιωτικός, μέλος της οργάνωσης Χ επί κατοχής, (καθαρά αντικομουνιστική οργάνωση, προσκείμενη στον εξόριστο βασιλιά), ανέλαβε την ηγεσία της Ε.Ο.Κ.Α. (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών) και κατάφερε να δημιουργήσει το θρύλο του ανίκητου στις μάχες με τις Αγγλικές δυνάμεις που έφτασαν και τις 40.000 άνδρες στο νησί.

Μετά την ανεξαρτησία συνεργάστηκε με την κυβέρνηση του Γεωργ. Παπανδρέου, αλλά και με τη Χούντα των Συνταγματαρχών. Δημιούργησε επεισόδια με Τουρκοκυπρίους το 1967 το Νοέμβριο, θεωρώντας ότι πρέπει να εκκαθαρίσει τους Τουρκοκυπριακούς θύλακες, αναγκάζοντας την ίδια την Χούντα μετά τις αφόρητες πιέσεις Άγγλων και Τούρκων να τον «επιστρέψει» στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα η Χούντα αναγκάζεται να ανακαλέσει την Ελληνική Μεραρχία της Κύπρου που είχε στείλει η κυβέρνηση του Γεωργ. Παπανδρέου.

Πάραυτα μετέβη ξανά στην Κύπρο το 1971 και δημιούργησε την ΕΟΚΑ Β’, παράνομη στρατιωτική οργάνωση από Ελλαδίτες αξιωματικούς και Κυπρίους αντι-Μακαριακούς με σκοπό την πρόκληση επεισοδίων και τελική κατάληξη την ανατροπή του Μακαρίου.

Ο θάνατος τον προλαβαίνει τον Ιανουάριο του 1974, οπότε την συνέχεια του σκοπού αναλαμβάνει η Χούντα του Ιωαννίδη με τον στρατηγό Γεωργίτση που αντικαθιστά με δόλο τον στρατηγό Ντενίση που είχε μέχρι τότε την ευθύνη για την εθνική φρουρά που υπήρχε στην Κύπρο.

Το πραξικόπημα

Η συνέχεια γνωστή: Επίθεση κατά του Προεδρικού Μεγάρου στις 15 Ιουλίου με σκοπό την ανατροπή του Μακαρίου, ενώ φαίνεται και από τις καταθέσεις των πρωταιτίων ότι δεν υπήρξε σαφής εντολή εκτέλεσης του Μακαρίου, ο οποίος τελικά διέφυγε στο Λονδίνο, μέσω Μάλτας με τη βοήθεια των Άγγλων.

Νέος Πρόεδρος ανέλαβε ο Κύπριος Νίκος Σαμψών, ο πρόεδρος των 9 ημερών, παλιός φίλος του Μακαρίου, που όμως διαφώνησε μαζί του με αφορμή την Ένωση της Ελλάδος με την Κύπρο και τις θέσεις που είχε ο Μακάριος ιδιαίτερα μετά το 1971.

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί...

Η Χούντα είχε ήδη ανοίξει την πόρτα στους Τούρκους, όσο κι αν ο Ιωαννίδης πίστευε (είχε λέει διαβεβαιώσεις από τη CIA) ότι οι Τούρκοι δεν θα επενέβαιναν. Τελικά οι Τούρκοι μπήκαν στο νησί κι η ημερομηνία έγραφε 20 Ιουλίου 1974 ανήμερα του Αη-Λιά!

Άλλωστε οι Αμερικανοί ήθελαν να ξεμπλέξουν με τον Μακάριο που φλέρταρε με το κίνημα των αδεσμεύτων χωρών ενώ έκλεινε και το μάτι στον ανατολικό συνασπισμό με τον εξοπλισμό με Τσεχοσλοβακικά όπλα του «Επικουρικού σώματος» ένα σώμα πιστών του, που δημιούργησε για την προστασία του από τη Χούντα που είχε ήδη κάνει 3 απόπειρες εναντίον του.

Η γελοία επιστράτευση...

Η Χούντα επιχείρησε στον πανικό της γενική επιστράτευση στις 21 Ιουλίου όπου όμως αποδείχθηκε ότι η Χώρα ήταν εντελώς απροετοίμαστη για ένα γενικευμένο πόλεμο με την Τουρκία. Όσο κι αν κάποιοι ισχυρίζονται ότι μας σταμάτησαν οι Αμερικανοί κι ότι αν μας άφηναν θα κάναμε περίπατο στην Κωνσταντινούπολη, οι αρχηγοί των τριών όπλων της Χούντας ανέφεραν ότι δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα ουσιαστικό! Ακόμη και για μια αποστολή μιας Μεραρχίας στην Κύπρο, ζητούσαν περιθώριο 6 ημερών. Όταν πλέον οι Τούρκοι είχαν εδραιώσει την κυριαρχία στο Βόρειο τμήμα του νησιού.

Η ολοκλήρωση του έργου...

Η πολιτική κυβέρνηση που ανέλαβε στις 24 Ιουλίου υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο και με μια καλά οργανωμένη Τουρκική διπλωματία, που βλέποντας την αδυναμία της Ελλάδος, και έχοντας τη στήριξη των ΗΠΑ που ήθελαν μια «οριστική λύση» στο Κυπριακό, ολοκλήρωσε στις 14 Αυγούστου του 1974 την διχοτόμηση του νησιού με την ολοκληρωτική κατάληψη του 38% του νησιού…

ΙΟΥΛΙΑΝΑ 1965- Η ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ

Οι εκλογές του Φεβρουαρίου του 1964 έδωσαν με το θριαμβικό 53% την εξουσία στο Γεώργιο Παπανδρέου – το γέρο της Δημοκρατίας – και στην Ένωση Κέντρου 171 βουλευτές!
Για πρώτη φορά από το τέλος του εμφυλίου η Δημοκρατική Παράταξη ερχόταν στην εξουσία και μάλιστα με τόσο συντριπτικό ποσοστό!

Ο ρόλος του παλατιού

Ο Πρωθυπουργός διέγνωσε ότι ο Βασιλέας ο νεαρός τότε Κωνσταντίνος, επιθυμούσε να ελέγχει ολοκληρωτικά το στράτευμα με τον εκλεκτό του Π. Γαρουφαλλιά, μέλος της Ένωσης Κέντρου και υπουργό Εθνικής Αμύνης, τους πρώτους μήνες της κυβέρνησης του "Γέρου".
Ζήτησε λοιπόν από τον Βασιλιά την αντικατάσταση του δικού του μέχρι τότε Γαρουφαλλιά με τον υιό του τον Αντρέα Παπανδρέου.
Ο Βασιλιάς ούτε ζωγραφιστό δεν ήθελε να βλέπει τον «αναρχικό» Αντρέα, όχι να τον δεχτεί και υπουργό! Ο Γέρος, υποχώρησε και ζήτησε να αναλάβει ο ίδιος υπουργός Εθνικής Άμυνας, ενώ επιθυμούσε και την αλλαγή του αρχηγού ΓΕΣ του στρατηγού Γεννηματά.
Ακολούθησαν 5 επιστολές πολύ έντονου χαρακτήρα μεταξύ των δύο κορυφαίων πολιτειακών παραγόντων με αποτέλεσμα την πλήρη άρνηση του Κωνσταντίνου στις αξιώσεις του Πρωθυπουργού! Όσον αφορά τον Ανδρέα, κύκλοι της Δεξιάς υποστήριζαν ότι ήταν αρχηγός μιας μυστικής οργάνωσης στο στράτευμα, του ΑΣΠΙΔΑ, που στόχο είχε την ανέλιξη των δημοκρατικών αξιωματικών και τον παραμερισμό των συντηρητικών.

Ο ερχομός της Αλεξίας

Ο Κωνσταντίνος εκείνο το διάστημα βρισκόταν στην Κέρκυρα, στο Μον Ρεπό, περιμένοντας τη γέννηση του πρώτου παιδιού του, της Αλεξίας. Ο ερχομός της Αλεξίας συνοδεύτηκε από την παραίτηση του Γεωργίου Παπανδρέου και την απαρχή μιας μαύρης περιόδου για την ιστορία του τόπου που ονομάστηκε «Τα Ιουλιανά» και «Η αποστασία».

Σωτήρης Πέτρουλας

Διαδηλώσεις κατά των πολιτικών που αποστάτησαν από την Ένωση Κέντρου και δέχτηκαν να σχηματίσουν κυβερνήσεις ξεκίνησαν άμεσα. Σε μια από αυτές σκοτώθηκε ο 25χρονος φοιτητής και στέλεχος της Αριστεράς Σωτήρης Πέτρουλας.

Πριν τη μεγάλη τυραννία
Τις μέρες αυτές το Εθνικό Θέατρο ανέβαζε την τραγωδία του Σοφοκλή «Οιδίπους Τύραννος» που σε κεντρική ιδέα προβάλλει την άποψη ότι «ο άνθρωπος δεν μπορεί να ξεφύγει από το πεπρωμένο του», σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή και στους κύριους ρόλους, τον σκηνοθέτη, τον Θάνο Κωτσόπουλο, τον Παντελή Ζερβό και την Κατίνα Παξινού…

Ο "Γαργάλατας"

Πρώτος δοτός πρωθυπουργός ήταν ο Γεώργιος Αθανασιάδης-Νόβας ο οποίος ήταν προσυννενοημένος για το τι θα συνέβαινε. Γι’αυτό τον ονόμασαν και «ο κατεψυγμένος πρωθυπουργός». Επειδή είχε και μια τάση στην ποίηση έμεινε χαρακτηριστική μια φράση του από ποίημά του που έλεγε «…κι ήταν τα στήθια σου άσπρα σαν τα γάλατα,και μου’λεγες γαργάλατα μέχρι να βγουν τα γάλατα…»
Έτσι πήρε και το έτερο προσωνύμιο «Γαργάλατας».

...και ο Μητσοτάκης
Η κυβέρνησή του δεν κατάφερε να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή και κατέρρευσε. 2ος στη σειρά πρωθυπουργός των Αποστατών ο πρώην αριστερός, στέλεχος της κυβέρνησης του Βουνού, Ηλίας Τσιριμώκος. Σε βοήθειά του και ο γνωστός Κων/νος Μητσοτάκης. Η ΕΡΕ, η δεξιά παράταξη ψήφισε την κυβέρνηση αυτή, όταν 9 μήνες πριν είχε καταγγείλει τον Γεώργιο Παπανδρέου γιατί είχε υπουργοποιήσει έναν κομμουνιστή, τον Τσιριμώκο, "νομιμοποιώντας" το παράνομο τότε ΚΚΕ!
Στα τέλη Αυγούστου όμως ψήφισαν υπέρ μιας κυβέρνησης με υποψήφιο πρωθυπουργό τον «κομμουνιστή» Τσιριμώκο!
Τελικά ούτε κι αυτή η κυβέρνηση έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης παραχωρώντας τη θέση της σε μια τρίτη απόπειρα με υποψήφιο πρωθυπουργό τον Στέφανο Στεφανόπουλο που τελικά μετά από οργιώδεις προσπάθειες εξαγοράς συνειδήσεων, έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή με 152 υπέρ και 148 κατά…
Η μεγάλη νύχτα που οδήγησε στην 21η Απριλίου 1967 μόλις είχε ξεκινήσει… Και θα κρατούσε συνολικά 9 χρόνια… οδηγώντας στην εθνική τραγωδία της διχοτόμησης της Κύπρου...

απόσπασμα από τα ΝΕΑ της εποχής:

1965: «Με τις κραυγές "Εξω", "Αίσχος", η κοινοβουλευτική ομάς της Ενώσεως Κέντρου έθεσε χθες το μεσημέρι και τυπικά εκτός κόμματος τον υπουργό Εθνικής Αμύνης κ. Πέτρο Γαρουφαλιά(φωτό) . Η απόφαση υπήρξε ομόφωνη. Και αυτό το κήρυγμα, το μήνυμα αυτής της ενότητος, όπως χαρακτηριστικά είπε ο κ. Πρωθυπουργός, θα είναι πολύτιμο όχι μόνο διά την μοίραν της Ενώσεως Κέντρου, θα είναι πολύτιμο διά την Δημοκρατίαν". Στο μεταξύ γενική είναι η πεποίθηση ότι η πολιτική κατάσταση θα διευκρινιστεί πλήρως εντός της ημέρας... αφού αναμένεται η απάντηση του Βασιλέως για την υπογραφή του διατάγματος αντικαταστάσεως του κ. Γαρουφαλιά από το υπουργείο Εθνικής Αμύνης».(«ΤΑ ΝΕΑ»)

1974 -2010 μήπως είναι αρκετά 36 χρόνια αναμονής;

ΙΟΥΛΙΟΣ 1974

Οι μέρες μύριζαν μπαρούτι, εκείνο τον Ιούλιο. Μπορεί στην Επίδαυρο το Εθνικό Θέατρο να ανέβαζε την «Άλκηστις» στην πολιτική σκηνή όμως, η 2η Χούντα με επικεφαλής πλέον τον Ταξίαρχο Ιωαννίδη επιζητούσε μια οριστική λύση στο Κυπριακό, σύμφωνα με τις επιθυμίες της.
Ο Ιωαννίδης είχε ανατρέψει τον Παπαδόπουλο. Ο Παπαδόπουλος δεχόμενος αφόρητες πιέσεις φιλελευθεροποίησης του καθεστώτος, στις 8 Οκτωβρίου του 1973 είχε υποτίθεται παραχωρήσει την κυβέρνηση σε «πολιτικούς» όπως ο Σπ. Μαρκεζίνης.
Εκείνος είχε μεταπηδήσει στην «Προεδρία της Δημοκρατίας», μιας και είχε καταργηθεί η Βασιλεία με ένα από τα περίφημα δημοψηφίσματα (1973) της 1ης Χούντας των Συνταγματαρχών της 21ης Απριλίου.

Ο σκληρός Ταξίαρχος
Ο Ιωαννίδης σκληρός θιασώτης της δικτατορίας, μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973, θεώρησε ότι πολύ ελευθερία άφησε ο Παπαδόπουλος στους Αναρχικούς και τους Κομμουνιστές και έτσι έκανε νέο κίνημα θέτοντας σε κατ’οίκον περιορισμό τον Παπαδόπουλο και τους υπόλοιπους της 21ης Απριλίου.
(Οι ίδιοι οι Πρωταίτιοι τη; 21ης Απριλίου, θεωρούν ότι δεν έχουν καμιά σχέση με το δεύτερο αυτό μόρφωμα του Ιωαννίδη, και αποποιούνται οποιασδήποτε ευθύνης για όσα ακολούθησαν. Δες: Στ. Παττακού: «Έργα και ημέραι 21-4-67 έως 8-10-1973»)

Γίνεται λοιπόν κατανοητό γιατί αναφέρω 1η και 2η Χούντα. Χωρίς να σημαίνει ότι απαλλάσσω κάποιον από τις ευθύνες των όσων ακολούθησαν την αλλαγή της κατάστασης στις 25 Νοεμβρίου το 1973.

Ο «Μούσκος»
Ο Ιωαννίδης μισούσε θανάσιμα τον εκλεγμένο ηγέτη της ενιαίας Κύπρου τον Μακάριο. Τον αποκαλούσε με το κοσμικό του επίθετο ( «ο Μούσκος»)
Ο Κύπριος ηγέτης από το 1956-57 εγκατέλειψε την ιδέα της ένωσης της Ελλάδας με την Κύπρο και άρχισε να πρεσβεύει την ανεξαρτησία της χώρας, πράγμα που επετεύχθη το 1960 μετά από τους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες των Κυπρίων και τις συνθήκες της Ζυρίχης και του Λονδίνου, όπου η Ελλάδα, η Αγγλία και η Τουρκία καθίστανται εγγυήτριες δυνάμεις της ακεραιότητας της νεοσύστατης Κυπριακής Δημοκρατίας. Δινόταν δηλαδή το δικαίωμα επέμβασης αν απειλείται η ακεραιότητα της Κύπρου.

Επιχείρηση «ανατροπή του Μακάριου»
Το σημαντικό αυτό εδάφιο της συμφωνίας, η Χούντα του Ιωαννίδη δεν το έλαβε καθόλου υπ’όψιν της. Μετά τον στρατηγό Γρίβα, που πέθανε τον Ιανουάριο του 1974 χρησιμοποίησε το ντόπιο υποχείριο τον Κύπριο Σαμψών παλιό αγωνιστή της ΕΟΚΑ αλλά και της ΕΟΚΑ Β’,επιχείρησαν την ανατροπή και εκτέλεση του Μακάριου με εισβολή στο Προεδρικό Μέγαρο της Κύπρου το πρωί της 15ης Ιουλίου το 1974. Ο Μακάριος πρόλαβε και απέδρασε αρχικά στην Πάφο, επικοινωνώντας αργότερα με τον κυπριακό λαό και ενημερώνοντας τον ότι ζει, καταγγέλλοντας την Χούντα των Αθηνών για την απόπειρα.

Άνοιξε η «Κερκόπορτα»
Ταυτόχρονα άνοιγε η πόρτα της επέμβασης των Τούρκων στην Κύπρο με τραγική κατάληξη την κατοχή του 40% του νησιού από τους Τούρκους και τους χιλιάδες πρόσφυγες, νεκρούς και αγνοούμενους. Τα τραγικά γεγονότα έφεραν αυτόματα την πτώση της Χούντας και την παράδοση σε πολιτικούς της εξουσίας στην Ελλάδα ανοίγοντας ένα νέο κεφάλαιο στην Ιστορία της Χώρας.


…και θα ανοίξουμε τον «φάκελο της Κύπρου»
Δυστυχώς όμως, παρότι πολλές φορές ζητήθηκε και έγινε μέχρι και προεκλογικό σύνθημα το «άνοιγμα του φακέλου της Κύπρου» μέχρι και σήμερα 36 χρόνια μετά, τίποτα δεν έχει γίνει προς αυτή την κατεύθυνση, δίνοντας τροφή σε σενάρια που εμπλέκουν και τον πολιτικό κόσμο της χώρας τότε, στην προσπάθεια ανατροπής του Μακάριου…

Ακόμη και τα αρχεία του Φορειν όφις των ΗΠΑ δεν δίνουν ιδιαίτερες πληροφορίες για τα πραγματικά γεγονότα της εποχής…
Επιτακτική ανάγκη είναι τώρα, που το πρόβλημα της Κύπρου, φαίνεται να βρίσκει κάποια λύση να μάθουμε επιτέλους της λεπτομέρειες των γεγονότων που στέρησαν το ωραιότερο κομμάτι της μεγαλονήσου από τους Ελληνοκύπριους…

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/el/0/09/Makarios.ogg